บทที่ 290 เรื่องใหญ่ดูท่าไม่ค่อยดี โดย Ink Stone_Fantasy
ฉินสือโอวหันไปมองรอบๆ ด้วยสีหน้าปกติ ฉินสือโอวและคนอื่นๆ ไม่ทันสังเกตเห็น เขาจึงเปิดข้อความขึ้นอ่าน
เมื่อเปิดอ่าน เขาก็แทบจะพ่นเอาลิ้นออกมา ข้อความที่ซ่งไป๋ลู่ส่งมามีใจความว่า “คุณเชื่อเรื่องโชคชะตาไหม? ตอนเป็นเด็กฉันกับพี่สาวของฉันถูกทำนายดวงชะตาไว้ พระอาจารย์บอกว่าในอนาคตพวกเราจะพบกับผู้ชายที่สามารถเดาที่มาของชื่อของพวกเราได้ จะมีพวกเราหนึ่งคนที่ได้แต่งงานกับเขา คุณอยากแต่งงานกับฉันหรือพี่สาวของฉันล่ะคะ?”
ฉินสือโอวหัวเราะฮ่าๆ และไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ตำพูดพวกนี้เป็นแค่เรื่องไร้สาระเท่านั้น ผู้หญิงสมัยนี้เพียงเพื่อต้องการตกลูกเขยเต่าทองคำ ก็ยอมที่จะใช้ทุกวิถีทาง กระทั่งเรื่องงมงายก็ไม่เว้น
เขาไม่เชื่อเรื่องนี้ ถ้าหากเขายังเป็นวัยรุ่นขี้แพ้คนนั้น ถึงจะได้เจอซ่งไป๋ลู่แล้วท่องกลอนต้นไผ่ที่ขึ้นใหม่ (新栽竹) ของไป๋จวีอี้ ให้เธอฟัง ซ่งไป๋ลู่ก็จะเหลียวมองเขาหรืออย่างไรกัน?
แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่า เขาเพิ่งจะเคยเห็นกวีบทนี้เมื่อไม่นานมานี้ ถ้าเจอซ่งไป๋ลู่เมื่อก่อน เขาคงท่องคำกลอนแบบนี้ไม่ได้แน่
วินนี่มองมาที่เขาด้วยความสงสัย เธอถามเขาว่า “คุณอ่านอะไรเหรอคะ?”
ฉินสือโอวเก็บโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาตอบเธอว่า “บิล ซาทชี่ส่งข้อความมาหาผม เขาบอกว่าจะส่งลูกพันธุ์กุ้งมังกรมาให้ผมภายในสองวันนี้”
วินนี่พยักหน้ารับ ทันใดนั้นก็ถามขึ้นมาอีกครั้งว่า “มันตลกขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
ฉินสือโอวแกล้งแสดงต่อไปไม่ได้แล้ว เขากะพริบตาปริบๆ แล้วไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปดี
วินนี่ส่งยิ้มหยาดเยิ้ม เธอช่วยเขาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ไม่ต้องคิดหาทางเรื่องแก้ตัวหรอกค่ะ อย่ากลัวไปเลยที่รัก ฉันแค่อยากแกล้งแหย่คุณเล่นๆ ใครจะไม่มีเรื่องส่วนตัวกับความลับกันบ้างล่ะ?”
ฉินสือโอวส่งมือถือให้เธอแต่โดยดี เขาบอกกับเธอว่า “คุณเอาไปอ่านเองเถอะครับ”
สายตาของวินนี่แสดงออกถึงความรู้ทัน เธอรับโทรศัพท์มาแต่ไม่ได้เปิดดู เธอหันหลังกลับไปแล้วค่อยส่งมันคืนให้กับเขา เธอพูดกับเขาว่า “โอเค เรื่องนี้จบแล้วนะคะ สาวสวยพวกนั้นจากคุณไปแล้ว แต่ฉันยังอยู่ข้างๆ คุณ”
เมื่อขึ้นรถแล้ว ฉินสือโอวก็ถอนหายใจออกมา เขารู้สึกว่าวินนี่ฉลาดเกินไปหน่อยแล้ว อีกทั้งการที่มีภรรยาที่ฉลาดแบบนี้ ก็เหมือนกับการหาเรื่องลำบากให้ตัวเองอย่างไรอย่างนั้น
แต่เมื่อลองคิดดูดีๆ แล้ว วินนี่ที่มีสติปัญญาและความกล้าหาญ ก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจเช่นกัน
เมื่อคิดได้อย่างนี้ ฉินสือโอวก็หัวเราะแหะๆ ออกมาอีกครั้ง
แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่ได้พูดผิด ผ่านไปหนึ่งวันลูกพันธุ์เมนล็อบสเตอร์ก็ถูกส่งมาแล้วจริงๆ
อุณหภูมิน้ำในเดือนกันยายนเหมาะกับการเพาะพันธุ์กุ้งมังกร เพื่อป้องกันไม่ให้ลูกกุ้งมังกรถูกปลาใหญ่กินหลังจากปล่อยลงน้ำ ฉินสือโอวจึงนำตาข่ายมาปิดล้อมบริเวณบ่อเพาะเลี้ยง เพื่อเพาะพันธุ์ฉินโดยเฉพาะ
กุ้งมังกรเป็นสัตว์ที่มีลักษณะการกินที่ค่อนข้างซับซ้อน แต่ว่าอาหารของมันจะแตกต่างกันในแต่ละขั้นของการเติบโต
ลูกพันธุ์กุ้งมังกรที่เพิ่งจะฟักไข่ออกมาจะกินไข่แดงของตัวเองที่เหลืออยู่เพื่อบำรุงร่างกายก่อนเป็นอันดับแรก หลังจากนั้นไม่นานก็จะกินโรติเฟอร์และสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ลอยอยู่ในน้ำ ตามขนาดร่างกายที่โตขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันจะกินแพลงก์ตอนที่มีขนาดใหญ่ขึ้น รวมถึงสัตว์ทะเลหน้าดินและเศษซากพืช
สุดท้ายเมื่อกลายเป็นกุ้งตัวเต็มวัยแล้วพวกมันก็จะกินทั้งพืชและสัตว์เป็นอาหาร กินเศษซากพืชซากสัตว์เป็นอาหารหลัก แต่ก็ยังกินไส้เดือนทะเล ริ้นน้ำจืด หญ้าทะเล สัตว์น้ำที่มีเปลือกแข็งขนาดเล็กรวมไปถึงแมลงน้ำบางส่วน
ขณะที่กำลังเพาะเลี้ยงเมนล็อบสเตอร์ สามารถให้ไรน้ำเค็มตัวอ่อนระยะนอเพลียสกับผงสาหร่ายสไปรูลิน่าเป็นอาหารให้กับลูกกุ้ง บิลก็ได้ส่งของพวกนี้มาด้วย อาหารลูกพันธุ์กุ้งจำนวนห้าสิบตันเต็มๆ
เรื่องนี้ไม่ถึงกับต้องใช้เครื่องบินในการโปรยอาหาร แค่ขับเรือไปโปรยบริเวณที่ล้อมตาข่ายไว้ก็พอแล้ว ฉินสือโอวมองดูลูกพันธุ์กุ้งในแต่ละลำเรือที่ถูกปล่อยลงไปในน้ำ ในใจของเขาก็ค่อนข้างคาดหวัง ตามจำนวนการผลิตกุ้งมังกรที่ลดน้อยลงในทวีปยุโรป ทำให้ตอนนี้เมนล็อบสเตอร์ยิ่งเป็นที่ต้องการมากขึ้น
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ลูกกุ้งพวกนี้ตายด้วยปัจจัยของอุณหภูมิน้ำและสภาพแวดล้อมในการเติบโตที่ไม่เหมาะสม ฉินสือโอวจึงเพิ่งพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปยังบริเวณน้ำที่ใช้ในการเพาะเลี้ยง
วันต่อมา ฉินสือโอวเพิ่งจะทานข้าวเสร็จ ทันใดนั้นชาร์คก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร่งรีบ เขาพูดว่า “บอส แย่แล้วครับ……”
“มีไอ้ตูบบุกเข้ามาหรือยังไงกัน?” ฉินสือโอวเล่นมุกฝืด
“ตูบ ตูบ ไอ้ตูบอะไรกันล่ะบอส? ไม่ใช่ครับ บอส กุ้งมังกรตายแล้ว ลูกกุ้งมังกรตายเป็นเบือเลยครับ!” ชาร์คพูดอย่างรีบร้อน
ฉินสือโอวถามว่า “กุ้งมังกรตายเยอะมากเลยเหรอ? เยอะมากเลยเหรอ?”
ชาร์คพยักหน้าอย่างจนปัญญา แล้วจึงพากันนั่งเรือออกไปตรวจสอบดู
เป็นเช่นนั้นจริงๆ ในน้ำบริเวณที่ถูกตาข่ายล้อมไว้ มีกุ้งมังกรที่ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำเป็นจำนวนมาก ฉินสือโอวหยิบขึ้นมาเคาะๆ ดู แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรกลับมา เห็นได้ชัดว่ามันตายแล้ว
หลังจากได้รับการกระตุ้นกุ้งมังกรที่ยังมีชีวิตอยู่จะแกล้งตายเป็นระยะเวลาสั้นๆ แต่เมื่อถูกสัมผัสก็จะม้วนหางเข้ามา ถ้าหลังจากถูกสัมผัสแล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ ก็คือมันตายแล้วอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ฉินสือโอวเพ่งจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปด้วยความเร่งรีบ ก็พบว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว ลูกพันธุ์กุ้งที่ตายไม่ใช่แค่พวกที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ แต่ยังมีบางส่วนที่ตายมานานแล้ว ซากของพวกมันจึงจมลงไปในน้ำ!
ลูกพันธุ์กุ้งมังกรนับล้านตัว ตอนนี้เหลืออยู่ไม่ถึงหนึ่งในสิบที่ยังมีชีวิตอยู่ ฉินสือโอวไม่สนใจอะไรแล้ว เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนรวบรวมลูกพันธุ์กุ้งที่ยังมีชีวิตอยู่เข้าไว้ด้วยกัน จิตสำนึกแห่งโพไซดอนพุ่งออกไปเหมือนปั๊มน้ำ เพื่อส่งพลังจำนวนมหาศาลไปให้ลูกพันธุ์กุ้งพวกนั้น
เมื่อได้รับพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน ลูกพันธุ์กุ้งพวกนี้ก็เริ่มฟื้นคืนพละกำลังขึ้นมา พวกมันสามารถดิ้นรนหาอาหารใต้ทะเลได้แล้ว
ฉินสือโอวรีบโทรศัพท์หาบิลทันที เมื่อเขาได้ทราบข่าวนี้ ก็ไม่กล้าที่จะเมินเฉย เขาพานักจุลชีววิทยาและผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์ทะเลค่าตัวสูงจากแผนกวิทยาศาสตร์สิ่งมีชีวิตและวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยทรอนโตที่บริษัท ดิค พันธุ์พืชน้ำทะเลเชิญมาไปยังฟาร์มปลาด้วยความเร่งรีบ
เมื่อมาถึงแล้ว ก็รวบรวมซากลูกพันธุ์กุ้งเป็นอย่างแรก จากนั้นก็เก็บตัวอย่างน้ำทะเลและผงสาหร่ายสไปรูลิน่าและอาหารที่ใช้เมื่อวาน แล้วทำการวิเคราะห์ ณ สถานที่จริงทันที
ขวดรูปชมพู่และหลอดทดลองหลายหลอดถูกวางตั้งไว้ ผู้เชี่ยวชาญหลายคนเติมสารเคมีเข้าไปอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังมีบางคนที่นำกล้องจุลทรรศน์เข้ามา นำน้ำทะเลหยดลงไปบนแผ่นแก้วแล้วเริ่มทำการสังเกต
สิบกว่านาทีผ่านไป ผู้เชี่ยวชาญหลายท่านปรึกษากันอยู่สักครู่ ก็เรียกบิลเข้าไป และพูดกันอย่างระมัดระวัง
ภาพลักษณ์ของบิลที่มีต่อฉินสือโอว ในช่วงเวลาที่ผ่านมาจนกระทั่งตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการหัวอนุรักษนิยมที่มีความเป็นมืออาชีพมาก แต่ครั้งนี้เขาค่อนข้างลุกลี้ลุกลน เมื่อฟังผู้เชี่ยวชาญกล่าวจนจบแล้วเขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อที่ไหลอาบ
“ร้อนขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” ฉินสือโอวยังมีกะจิตกะใจพูดเล่นอยู่ “อยากเข้าไปพักในตู้แช่แข็งของผมก่อนไหมครับ?”
บิลยิ้มเจื่อนแล้วพูดกับเขาว่า “ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะ ฉิน ตอนนี้มาคุยกันเรื่องปัญหาของฟาร์มปลาสักหน่อยเถอะ ฉันไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี แต่ฉันคงต้องยอมรับว่าเป็นความผิดของฉันเอง ก่อนหน้านี้ฉันควรจะตรวจสอบสภาพแวดล้อมของฟาร์มปลาเสียก่อน”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ฉินสือโอวถาม เขายอมเสียเงินห้าแสนได้ แต่ก็ไม่อยากเสียมันไปเปล่าๆ
บิลแผ่มือออก เขาพูดด้วยความรู้สึกจนปัญญา “พวกเราแยกเชื้อราตระกูลแก๊ฟคี่ในกุ้งมังกรออกมาจากน้ำทะเลในฟาร์มปลา จะบ้าตาย ทำไมถึงมีของแบบนั้นได้นะ?”
ฉินสือโอวพอจะเคยได้ยินแบคทีเรียชนิดนี้มาบ้าง ก่อนหน้าที่เขากำลังจะเพาะเลี้ยงกุ้งมังกร จึงเตรียมการศึกษาความรู้ทั่วไปและข่าวเกี่ยวกับเมนล็อบสเตอร์เอาไว้บ้างแล้ว
อีกทั้งในข่าวพวกนั้น เรื่องที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดก็คือเหตุการณ์ในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด บริเวณชายฝั่งทะเลของอเมริกาและแคนาดาในตอนนั้น เคยเกิดเหตุการณ์เชื้อราตระกูลแก๊ฟคี่ทำให้กุ้งมังกรตายเป็นจำนวนมาก
แบคทีเรียพวกนี้สามารถแทรกตัวผ่านเปลือกของกุ้งมังกรเข้าไปในเนื้อของพวกมันได้ หลังจากนั้นก็จะทำให้กุ้งมังกรจำนวนมากล้มตายจากอาการโลหิตเป็นพิษ
ในปีนั้น การผลิตกุ้งมังกรในทวีปอเมริกาเหนือลดน้อยลง จนทำให้เกิดเหตุการณ์ราคากุ้งมังกรในตลาดอาหารทะเลโลกพุ่งสูงขึ้นอย่างฉับพลัน คาดไม่ถึงว่าตอนนี้เขาจะยังประสบกับแบคทีเรียพวกนี้
เมื่อคิดไปถึงสภาพการณ์ของฟาร์มปลาที่ไม่เคยมีกุ้งมังกรอาศัยอยู่มาก่อน ก็ไม่ต้องสงสัยเลย ในฟาร์มปลาของเขามีปริมาณแบคทีเรียชนิดนี้อยู่ค่อนข้างสูง เลยทำให้กุ้งมังกรต้องล้มตายลง
คำถามในตอนนี้ก็คือ ควรจะทำยังไงกันดี?
……………………………………………