มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 982
“มาร์จอรี คุณมาได้เวลาพอดีในวันนี้! คุณจะมีโอกาสได้เห็นเจ้านายใหญ่ในเมืองเฮฟเวินลีแล้ว!”
ควินแลนก็กำลังตั้งหน้าตั้งตารอสำหรับช่วงเวลานี้เช่นกัน
มาร์จอรียืดผมของเธอ ขณะที่เธอถาม “ตามสิ่งที่คุณเพิ่งพูด มันดูเหมือนราวกับว่าคุณไม่เคยพบเขามาก่อนหน้านี้เลยใช่ไหมคะ?”
“แน่นอนว่าไม่ครับ! แม้แต่พ่อของผมก็เคยเห็นเขาครั้งเดียวจากไกล ๆ มีเฉพาะหัวหน้าของเขตเมืองทาลโก้เท่านั้นที่เคยติดต่อโดยตรงกับเขา!” ควินแลนตอบกลับ ขณะที่เขายิ้มให้
สำหรับเจอรัลด์ เขาได้สังเกตการณ์กองกำลังใหญ่ทั้งหมดจากด้านล่างเวทีมาตลอด ตอนนี้เขาก็เกือบจะสังเกตการณ์ทุก ๆ กองกำลังที่นี่เสร็จแล้ว
เจอรัลด์ได้เผชิญหน้าและต่อสู้กับปรมาจารย์หลายคนในช่วงหกเดือนที่ผ่านมานี้หรือมากกว่านั้น
อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่บางคนพยายามวางแผนลอบโจมตีไวร่าในคืนก่อน เจอรัลด์ก็รู้สึกแล้วว่าคนกลุ่มนี้ต่างก็ไม่ได้ธรรมดากันเลย
ดังนั้นเจอรัลด์จึงไม่รีบที่จะลุกยืนขึ้นและก้าวออกไปข้างหน้าโดยไม่รู้หรือค้นพบรายละเอียดที่แน่ชัด
แต่ในเวลานี้ เจอรัลด์ได้รู้เห็นความแข็งแกร่งและความสามารถของพวกเขาแล้ว
ตอนนี้เจอรัลด์จึงรู้สึกมั่นใจ และแน่ใจในใจแล้ว
เช่นนั้น ทำไมเขาถึงจะจำเป็นต้องแอบซ่อนต่อไปล่ะ ถ้าอย่างนั้น?
เจอรัลด์ลุกขึ้นทันทีในเวลานี้
“เอ๋?!”
“ให้ตายเถอะ! ครูคะ ทำไมคุณถึงลุกขึ้นกระทันหันล่ะ?” ทิวลิปถามด้วยความประหลาดใจ
จูเลียตก็เหลือบมองเจอรัลด์เช่นกันก่อนจะพูดด้วยความรังเกียจ “นี่ไม่เกี่ยวกับนาย รีบนั่งลงเร็ว มิอย่างนั้น แม่จะหัวเสีย และเธอก็อาจจะไล่นายออกไปด้วยซ้ำ!”
เพื่อนที่แสนดีของจูเลียตก็พูดโพล่งขึ้นมาเช่นกันด้วยความดูถูก “ใช่แล้ว! นายแค่ต้องการ ก้าวก่ายในทุกเรื่องสินะ นายมันน่าอับอายขายหน้ามาก!”
เจอรัลด์ขยับกล้ามเนื้อและกระดูกของเขาเล็กน้อย
แทนที่จะตอบพวกเธอ เขาเพียงเดินไปยังเวทีทันที
“เขา…เขาบ้าไปแล้วเหรอ?”
“สมองของคน ๆ หนึ่งจะเสียไป หลังจากเป็นคนไร้ประโยชน์มาเป็นเวลานานหรือเปล่า?”
เพื่อนที่ดีของจูเลียตยังคงพูดต่อไป
“นายท่าน!” ผู้คนจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป และเขตเมืองทาลโก้ลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับต่อหน้าเขากันเป็นกลุ่มใหญ่
“อะไรกัน?!”
ทุกคนถึงกับตะลึงงันไปตาม ๆ กัน ขณะที่พวกเขาเห็นฉากนี้
ปากของจูเลียตกำลังอ้าค้างกว้างเช่นกันเพราะเธอประหลาดใจมาก
‘นายท่านงั้นเหรอ?’
พวกเขาทั้งหมดกำลังทำตัวเคารพขนาดนี้ต่อเจอรัลด์จริง ๆ!
นั่นไม่ได้หมายความว่าเจอรัลด์เป็นเจ้านายของ รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ปหรอกเหรอ ถ้างั้น? เจอรัลด์เป็นเจ้านายที่ลึกลับคนนั้น คุณคลอฟอร์ด?!
อย่างช็อก! นี่เป็นอาการตกใจอย่างสุดขีดจริง ๆ!
มาร์จอรีและควินแลนที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นพ่อของควินแลนลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับต่อหน้าเจอรัลด์ พ่อของควินแลนยังรีบร้อนดึงแขนเสื้อของควินแลนเช่นกัน เพื่อให้เขาลุกขึ้นยืน
เขาไม่ได้หันหลังกลับ จนกว่าเจอรัลด์จะทำให้สูทของเขาเรียบร้อยก่อน และเดินผ่านพวกเขาไปยังด้านหน้า
ออร่าแข็งแกร่งที่เจอรัลด์ปล่อยออกมาทำให้ควินแลนลุกขึ้นยืนอย่างไม่เต็มใจ
เมโกะก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตาคู่สวยของเธอกว้างด้วยความตกใจสุดขีด ขณะที่เธอพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ “คุณ…จริง ๆ แล้วคุณก็คือคุณคลอฟอร์ดงั้นเหรอคะ?!”
“คุณเมโกะ ผมไม่สามารถให้คุณรู้เกี่ยวกับตัวตนของผมได้เพราะเรื่องบางอย่าง ขอโทษนะครับ”
ในเวลานี้ ไวร่าที่นั่งอยู่ด้านข้าง ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นเพราะเธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันไป
หลังจากกล่าวทักทายกับเมโกะแล้ว เจอรัลด์ก็เข้าไปหาไวร่า
“เจอรัลด์…”
เจอรัลด์ยกมือของเขาขึ้นมา และวางนิ้วชี้ไปบนริมฝีปากของไวร่า เกือบจะเหมือนราวกับว่าเขากำลังแสดงท่าทางไม่ให้เธอเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา “ไวร่า! ฉันจะอธิบายเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังอย่างเหมาะสม หลังจากฉันทำเรื่องนี้เสร็จแล้ว”
ไวร่าคว้าจับแขนของเจอรัลด์ไว้แน่น ขณะที่เธอพยักหน้าอย่างแรง
หลังจากนั้น เขาก็ลูบหัวเบเบา ๆ
ในเวลานี้ เจอรัลด์ก็หันหลังกลับเพื่อมองไปที่อิโต้ที่กำลังยืนอยู่บนเวที
“คุณ…คุณเป็นตัวแทนตระกูลทาเกะนะใช่ไหม?” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขามองไปที่เมโกะที่ยืนอยู่ด้านข้าง
นี่เป็นเพราะตอนที่เจอรัลด์จับมือของเมโกะเมื่อครู่ เขาเห็นว่ามีร่องรอยที่แสดงให้เห็นว่ามือขวาของเมโกะถูกพันแผลเอาไว้ก่อนหน้านี้
นี่ทำให้เจอรัลด์นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่คืนก่อน เขาได้ทำให้บุคคลหนึ่งได้รับบาดเจ็บ แต่คนชุดดำนั้นก็หายไปอย่างน่าลึกลับหลังจากนั้น
ดูเหมือนราวกับว่าแท้จริงแล้วเมโกะก็ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เธอดูจะเป็นเลย
เธอคือปรมาจารย์ตัวจริงในตระกูลทาเกะนะ
เช่นนั้น นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงถามคำถามนี้ตอนนี้
“ครับ ใช่แล้ว!” อิโต้ตอบกลับขณะที่เขาพยักหน้า
“เอาล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วล่ะก็ พวกเราก็จะไม่เสียเวลาอีก งั้นเริ่มกันเดี๋ยวนี้เลย!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขายิ้ม และขึ้นไปบนเวที