IA:เล่มที่ 3 บทที่ 9: การแข่งขันฆ่าในนิวยอร์ก (ตอนที่ 3)
เวลาผ่านไป 8 ชั่วโมง รถแฮมเมอร์ยังคงวิ่งบนถนนเรื่อยๆ ในขณะที่ เหวินโหรว ยังคงค้นหาเป้าหมายด้วยกล้องส่องทางไกล
ฮงหลาง รู้สึกกังวลเกี่ยวกับการจัดอันดับของ Bloody Crest
โชคดีที่สุดในเวลานี้การเพิ่มขึ้นของ Killing Point ดูเหมือนจะชะลอตัวลง 10 อันดับแรกพวกเขาไม่โชคดีเหแต่ก่อนประสิทธิภาพของพวกเขาช้าลง
มันทำให้ ฮงหลาง รู้สึกสบายใจขึ้น
เมื่อเห็นคนอื่นไม่สามารถทำได้ดีมันจึงเกิดความสบายใจสำหรับตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ผลการปฏิบัตินั้นเกี่ยวข้องกับชีวิตของตัวเอง
รถแฮมเมอร์เข้าสู่พื้นที่บรูคลิน และมันเข้าใกล้สู่เขตเมืองนิวยอร์กอย่างเป็นทางการ
บูรคลิน เคยเป็นพื้นที่สีดำ ที่มีชื่อเสียงเนื่องจากในเขตนี้ระดับการศึกษาต่ำจึงเป็นพื้นที่ที่ทำให้เกิดอาชญากรรมสูงสุดในสหรัฐอเมริกา หลายคนมองว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายทั้งหมด ในพื้นที่บูคลินเต็มไปด้วยคนผิวดำ อย่างไรก็ตามเนื่องจากการเหยียดสีผิวทำให้พวกคนผิวดำมักเกลียดชังคนผิวขาวดังนั้นคนผิวดำจึงมีความเห็นอกเห็นใจมนุษย์กลายพันธุ์ ผลก็คือสงครามในพื้นที่ บูรคลินนั้นมีจำนวนน้อย
รูปแบบถนนใน บูรคลิน เหมือนกับกระดานหมากรุก มีการจัดระเบียบเรียบร้อย ถนนหลายทุกสายมีชื่อเป็นตัวเลข ทั้งสองฟากถนนเงียบสงบ ในแต่ละถนนมีสถาปัตยกรรมที่สวยงาม ต้นไม้ให้ร่มเงาและบ้านหลังใหญ่ที่สวยราวกับเทพนิยาย รูปแบบที่แตกต่างเหล่านี้สะอาดและสวยงามมีประวัติศาสตร์มากกว่า 100 ปี ผู้คนเพลิดเพลินไปกับทัศนียภาพอันงดงาม
รถแฮมเมอร์ชะลอตัวลงบนถนน บูรคลิน แม้ว่าในเมืองนิวยอร์กจะเกิดสภาวะสงครามแต่ใน บูรคลินหลายพื้นที่ยังคงเป็นฉากที่สวยงาม
ชินยี่ นั่งอยู่บนรถขณะที่เขาเฝ้ามองทัศนียภาพของถนนเขาชี้ไปที่ร้านอาหารร้านหนึ่งและกล่าวว่า “ผมเคยกินอาหารที่ร้านนั้น”
เหวินโหรว ส่องกล้องทางไกลเพื่อดูตามทิศทางที่ ชินยี่บอก
“ เมื่อ 2 ปีก่อนผมเคยไปนิวยอร์กในการทำธุรกิจ และมีชายคนหนึ่งแนะนำให้ผมมาที่นี่ เขาเป็นชายผิวดำที่เดินทางมาประเทศจีนเพื่อเรียนรู้อาหารจีนและกลับไปเปิดร้านอาหารจีนที่นี่ ธุรกิจของเขาไม่ค่อยดีนัก ผมเคยมาที่นี่ไม่กี่ครั้งและเรากลายเป็นเพื่อนกัน…และผมพึ่งเห็นเขายืนอยู่ที่หน้าร้าน” ชินยี่ ยิ้มให้กับ เหวินโหรว
เหวินโหรว ศีรษะและเธอใช้ความคิดสักครู่ตอบว่า “คุณคิดว่าถ้าคุณไปที่นั่นเขายังจะจำคุณได้ไหม?”
ดวงตาของ ชินยี่ แสดงออกถึงความคิด “ผมไม่รู้…”
เขาหัวเราะและส่ายหัว “มันเป็นไปไม่ได้เลย โลกที่เราอยู่ในตอนนี้ไม่เหมือนกัน”..เขามองไปที่ เหวินโหรว
“ พวกเขาเป็นกลุ่ม NPC”
เหวินโหรว เปิดปากของเธอที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอก็ตัดสินใจที่ไม่พูดออกมา
ชินยี่ มองไปที่ร้านอาหารข้างทางด้วยดวงตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ถ้าคนในโลกภารกิจนี้เป็นเพียงแค่กลุ่มเป็น NPC แล้วพวกนักผจญภัยล่ะ พวกเขาคืออะไร? ไม่มีใครสามารถตอบได้
ชินยี่ ล้มเลิกความคิดของเขาและตบไหล่ของ จินกวง “ อยู่ที่นี่ผมจะไปสอบถามดูหน่อยว่ามีข่าวคราวอะไรไหม”
“คุณแน่ใจหรอว่าคุณสามารถสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลที่คุณต้องการได้?” จินกวง สงสัยบางอย่าง
สถานที่ที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้เรียกว่าถนน 230
ชื่อถนนในนิวยอร์คมีการทำเครื่องหมายด้วยตัวเลข ถนน 230 เป็นถนนที่รู้จักในย่านบรูคลิน ไม่ใช่เพราะเป็นใจกลางเมืองแต่เป็นเพราะมันเป็นสถานที่วุ่นวาย
สงครามระหว่างมนุษย์และมนุษย์กลายพันธุ์ สถานที่แห่งนี้มีชื่อเสียงเกี่ยวกับการสังหารและลักพาตัวหรือการโจรกรรมในคดีอื่นๆนับไม่ถ้วน ในภาพยนตร์เรื่อง ‘Die Hard 3’ บรูซวิลลิสเล่นตำรวจนิวยอร์กที่อยู่ในบริเวณนี้และถูกปล้นทุกอย่างยกเว้นกางเกงในที่เหลือ ในขณะที่บนร่างของเขามีป้ายเขียนไว้ว่า “ฉันเกลียดนิกเกอร์” เขาเกือบจะถูกฆ่าโดยคนผิวดำที่อยู่ในท้องถิ่น
เมื่อเห็นสีหน้างงๆของ จินกวง ชินยี่ ยิ้ม เขากล่าวเบาๆว่า “สถานที่ที่สับสนวุ่นวายมักจะมีข้อมูลอยู่มาก”
ไนท์คลับอยู่ที่มุมถนน
ในช่วงสงครามสถานที่หลายแห่งกลายเป็นรกร้าง แต่ในคลับยังคงเป็นรูปแบบของความบันเทิงที่ไม่ได้รับผลกระทบ เมื่อคนไม่มีเงินพวกเขาจะใช้วิธีการเสพบรรยากาศแทนนั่นคือเป็นวิธีผ่อนคลายที่ประหยัดที่สุด โดยเฉพาะพวกอันธพาลที่ไม่สนใจอนาคต พวกเขาใช้ชีวิตประจำวันเพื่อเพลินไปกับสิ่งนี้
ไนท์คลับเล่นดนตรีเพราะๆ หน้าเวทีใหญ่มีนักเต้นกลุ่มหนึ่งกำลังร้องเพลงและเต้นรำขณะที่เด็กผู้หญิงในชุดกระต่ายน้อยชิ้น กำลังแบกถาดไวน์เพื่อรองรับความต้องการของแขก แขกทุกคนได้กอดสาวๆและพูดติดตลกพร้อมกับซิการ์ในมือของพวกเขากำลังปล่อยควันออกมา
ชินยี่ เดินไปที่บาร์และเอาเงินออกมา 10 เหรียญ “มีอะไรดื่มบ้าง”
บาร์เทนเนอทำมาร์ตินี่ ให้ ชินยี่อย่างรวดเร็ว
เงินนี้ ชินยี่ แลกมาจากเมืองกระหายเลือดก่อนทำภารกิจ เมื่อเข้าสู่โลกภารกิจนักผจญภัยต้องเตรียมของที่เขาสามารถใช้เพื่อแก้ปัญหาในภารกิจได้ 1 BP สามารถแลกเปลี่ยนได้ 20 เหรียญ
“คุณต้องการอะไรอีกไหมครับ?” บาร์เทนเดอร์ถามด้วยรอยยิ้ม
ชินยี่ หยิบเหรียญขึ้นมาอีก 10 เหรียญและส่งมอบในมือบาร์เทนเนอ “ตอบคำถามของผมได้ไหม”
“ขึ้นอยู่กับว่าคำถามนั้นคืออะไร”บาร์เทนเนอระมัดระวังหลังจากรับเงิน
“ผมต้องการทราบว่า ใครเป็นคนที่มีข้อมูลมากที่สุด”
ใบหน้าของบาร์เทนเดอร์แสดงออกถึงความอึดอัดใจ บาร์เทนเนอ คิดสักครู่และกระซิบใส่หู ชินยี่
“ถ้าไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนไม่ควรที่จะตามหาเขา เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวด้วย”
“คุณเพียงแค่ตอบคำถาม”
“ 10 ดอลลาร์”บาร์เทนเดอร์ตอบ
เพียงแค่เวลาเล็กน้อยบาร์เทนเดอร์ก็รับไปแล้ว 20 เหรียญเขานำเงินเก็บใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วและเช็ดโต๊ะด้วยผ้าก่อนกล่าวว่า “ที่โต๊ะนั่งหมายเลข 3 ชื่อ มิสเตอร์มอลลี่ แต่ถ้าถูกถามอย่าบอกว่าผมเป็นคนบอกคุณ”
“เข้าใจแล้ว” ชินยี่ พยักหน้า
ชินยี่ เดินไปรอบๆในคลับและพบตำแหน่งที่จะนั่ง จากที่ตรงนี้เขาสามารถมองเห็นโต๊ะหมายเลข 3 ได้ เขาเห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่แขนขวาของเขากำลังกอดผู้หญิงอยู่ ด้านข้างยังมีคนสองคนยืนเป็นผู้คุ้มกันบนแขนของเขามีรอยสักขนาดใหญ่ ชินยี่ ใช้เวลาพิจารณาชายวัยกลางคนคนนั้นแต่หลังจากนั้นไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา
“ท่านคะต้องการรับอะไร?”
ชินยี่ มอบเงินเล็กน้อยใส่มือของผู้หญิง “เอาไวน์ที่ดีมาสักขวดจากนั้นนำไปที่โต๊ะหมายเลข 3 ให้กับมิสเตอร์มอลลี่”
“ฉันต้องพูดอะไรบ้างเมื่อฉันนำไปให้เขา”สาวน้อยดูเหมือนจะฉลาดมาก
“ไม่ต้องพูดอะไร”
หญิงสาวรับเงินและจากไป ไม่นานหลังจากนั้นไวน์แดงเกรดดีก็ถูกส่งไปยังโต๊ะหมายเลข 3
ชายวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจและถามคำถาม 2- 3 ข้อ เมื่อเขาได้คำตอบแล้วเขามองมาที่ ชินยี่
ไม่นานหลังจากนั้นหญิงสาวคนนั้นก็เดินกลับมาที่ ชินยี่ และพูดว่า “มิสเตอร์มอลลี่เชิญคุณไปหาเขาค่ะ”
****
ที่โต๊ะหมายเลข 3 มอลลี่ จ้องมองอย่างเย็นชามาที่ ชินยี่ ใบหน้าที่เยือกเย็นเพียงพอที่จะทำให้รู้ว่าเขาคือใคร
มอลลี่ เป็นพ่อทูนหัวที่มีชื่อเสียงในละแวกนี้เกี่ยวกับขายสิ่งสกปรกทุกอย่าง ชีวิตของเขาติดต่อกับอาชญากรจำนวนมาก ในบางครั้งก็ได้ยินข่าวว่าเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับการค้ามนุษย์
ช่วงเวลาที่ ชินยี่ นั่งอยู่ตรงข้ามเขาเขายังคงกอดเด็กสาวไว้ใกล้ๆ
“ เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันต้องเลือกผู้ชายคนนี้มา ไม่ใช่เพราะว่าเขานำไวน์มูลค่า 800 เหรียญมาให้ฉัน แต่เพราะว่าเขาไม่ได้บอกจุดประสงค์ออกมา”เขาหันหน้าไปทางหญิงสาวดวงตาของเขายังคง เหล่มอง ชินยี่
“ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีเหตุผลบางอย่าง และความจริงฉันไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับคนแบบนี้ แต่นั่นแสดงถึงความกล้าหาญและมั่นใจของเขามาก การที่เขาจะเข้าหาคนอย่างฉันเขาควรจะใช้ไวน์ที่มีมูลค่า 3,000 เหรียญเพื่อดึงดูดความสนใจของฉันมากกว่า”
มอลลี่ ชี้ไปที่ขวดไวน์ที่อยู่บนโต๊ะ “ไวน์ขวดนี้สามารถทำให้คุณนั่งอยู่ต่อหน้าฉันได้ แต่คราบใดที่คุณพูดบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่มีความสุขฉันจะให้คนของฉันโยนคุณออกไป”
ชินยี่ ยิ้ม “ผมไม่เคยคิดจะใช้ 800 ดอลลาร์เพื่อแลกกับเวลาของมิสเตอร์มอลลี่ ผมอาจมีราคาที่ดีกว่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับรายละเอียดดีๆ”
“คุณรู้…”มอลลี่พึมพำ เขาเช็ดปากผ้าเช็ดปากของเขา
“บอกมาว่าคุณต้องการที่จะรู้อะไร?”
“ข้อมูลเกี่ยวกับมนุษย์กลายพันธุ์”
“ถ้าเป็นข้อมูลธรรมดาไปถามใครที่นี่ก็ได้”
“ผมต้องการรู้แหล่งที่อยู่ของพวกเขาและวิธีหาพวกเขา?”
“ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ข้อมูลธรรมดาทั่วไป” มอลลี่ หลับตาลงแล้วดูดซิกก้า ในปากของเขา และปล่อยควันออกมา
“เมื่อ 10 คนก่อน มีบางคนซื้ออาวุธที่บริษัทเลห์แมนบราเธอร์ส และหนึ่งในนั้นถูกระบุว่าเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ คนของฉันรู้สถานที่ของอาวุธและแหล่งที่เขาอยู่”
“ผมต้องการที่อยู่ดังกล่าว”
มอลลี่ ชินยี่ ก่อนจะเขี่ยซิก้าลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่า
“ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร และฉันก็ไม่สนใจ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับกลุ่มมนุษย์กลายพันธุ์คืออะไร แต่ถ้าคุณต้องการข่าวจากฉัน จ่าย3แสนดอลลาร์”
“ 3 แสนดอลลาร์?” ชินยี่ ยิ้ม “มันแพงเกินไป”
“ แม้ว่า FBIจะมาที่นี่มันก็คงจะเป็นราคานี้”
“ ไม่แน่” ชินยี่ สายหัว
“ถ้า FBI มาที่นี่พวกเขาจะยัดเยียดข้อมูลเกี่ยวกับอาชญากรรมทั้งหมดของคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันพอที่จะทำให้คุณติดคุกตลอดชีวิต แล้วคุณก็จะต้องบอกข้อมูลทั้งหมดที่คุณมีอยู่ให้กับพวกเขาเพื่อแลกกลับความสุขในชีวิตครั้งสุดท้ายของคุณ”
มอลลี่หัวเราะ ขณะที่มองไปผู้หญิงที่อยู่ข้างเขา จากนั้นชี้ไปที่ ชินยี่ “ ฉันชอบผู้ชายคนนี้”
จากนั้นเขาตบมือลงบนโต๊ะและตะโกนว่า “เอาเงินมาหรือไม่ก็ออกไปจากที่นี่ เพราะขวดไวน์ที่อยู่ต่อหน้าฉันในตอนนี้ฉันจึงให้โอกาสกับคุณ ให้ออกไปด้วยขาของตัวเอง”
ชินยี่ กล่าวว่า “ผมลืมบอกเหตุผลไปขวดไวน์ที่ผมให้คุณนั้นมีมูลค่า 800ดอลลาร์ ไม่ใช่เพราะผมต้องการใช้มันเพื่อแลกกับเวลาของคุณ เพราะผมคิดว่าเมืองนิวยอร์กนี้กำลังจะมีบางอย่างเปลี่ยนแปลง ผมจึงมอบมันเป็นค่าตอบแทน”
“ค่าตอบแทน”
“ใช่แล้ว” ชินยี่ หัวเราะ
จากนั้นเขาใช้การโจมตีรวดเร็วจะไปที่ศีรษะของ มอลลี่ และกดลงไปในชามผลไม้ มือซ้ายของ ชินยี่ คว้าคอของชายคนหนึ่ง จากนั้นบิดทำให้ชายคนนั้นหล่นลงบนพื้นทันที ส่วนชายคนหนึ่งกำลังเอาปืนออกมา ชินยี่ เหยียบไปที่เท้าของเขาและใช้มือจับคอของเขาคนนั้นกระแทกลง ตลอดการโจมตี ชินยี่ ไม่ได้ลุกขึ้นแม้แต่น้อย และยังสามารถจัดการกับบอดี้การ์ดของมอลลี่อย่างง่ายดาย หญิงสาวที่อยู่ข้างมอลลี่กำลังจะกรีดร้อง ชินยี่ จึงวางนิ้วลงบนปากและแสดงท่าทางให้เงียบ
ชินยี่ ยกหัวมอลลี่ขึ้นและสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยผลไม้ จากนั้น ชินยี่ จิบน้ำอุ่นเละๆออกจากใบหน้าของมอลลี่ และยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับมอลลี่ “ให้ผมอยู่ที่นี่หรือให้ผมเอาลูกตาของคุณออกมาแล้วยัดใส่ปากของคุณ”
ใบหน้าของ ชินยี่ แสดงออกอย่างสง่างามและไม่ได้ดูโหดร้าย แต่มอลลี่กำลังรับรู้ว่าชายคนนี้ไร้ปรานีอย่างแน่นอน เมื่อเห็นการกระทำของ ชินยี่ ที่สามารถจัดการกับบอดี้การ์ดทั้งสองคนของเขาได้แทบไม่ต้องกระพริบตา นี่แสดงให้เห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เพียงข่มขู่
มอลลี่ หวาดกลัวชายคนนี้ “ ถนน 145 …อาคารฮัดสัน มีที่จอดรถใต้ดิน มีอย่างน้อย 20 สายพันธุ์อยู่ที่นั่น!”
“ดี” ชินยี่ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
ชินยี่ ปัดฝุ่นบนร่างกายของมอลลี่ และตบหน้าเบาๆพูดด้วยน้ำเสียงปานกลาง “คุณน่าจะรู้ว่าผมไม่ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา แต่ผมมักจะมีความอดทนน้อย สำหรับไวน์ขวดนี้เป็นการขอโทษของผมหวังว่าคืนนี้คุณจะมีความสุข”
หลังจากที่ ชินยี่ พูดเสร็จเขายืนขึ้นและเดินออกไป ในขณะที่เขากำลังที่จะเตรียมออกจากในคลับนี้อยู่ๆสายตาของเขาก็เห็นบางอย่าง
มีชายผิวขาวตัวเล็กออกมาจากที่นั่งถัดไปและบนข้อมือของเขามี Bloody Crest อยู่
นักผจญภัย? ชินยี่ กำลังแปลกใจ
ในเวลาเดียวกันนักผจญภัยคนนั้นก็เห็น ชินยี่ ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความตกใจ เขาทั้งสองเป็นนักผจญภัย
ชินยี่ มองไปที่มอลลี่ “ใครคือคนที่นั่งอยู่ตรงๆนั้น”
“ลูกค้าของฉันเอง”
“เขาก็สนใจเกี่ยวกับเรื่องมนุษย์กลายพันธุ์เหมือนกันนั่นหรอ?”
“ใช่”มอลลี่ ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกๆคนจึงต้องถามคำถามนี้
“เชี่ยเอ้ย!” ชินยี่ สบถ
คนขาวคนนั้นเห็นได้ชัดว่าได้ยินคำตอบเดียวเช่นเดียวกับ ชินยี่
คนทั้งสองคนมองหน้ากันดวงตาของเขาเป็นประกาย ครู่ต่อมาพวกเขารีบวิ่งออกจากไนท์คลับในเวลาเดียวกัน
****
ชินยี่ รีบวิ่งออกมาจากไนคลับราวกับการแสดงของแจ็คกี้ชาน เขากระโดดข้ามหน้าต่างของรถแฮมเมอร์เข้าไปและตระโกนว่า “ไป!ไป!ไป เร็ว!”
ในเวลาเดียวกันชายหนุ่มผิวขาวที่วิ่งออกมาไม่ไกลก็เข้าไปยังรถสปอร์ตสีแดงและตะโกนสิ่งเดียวกัน “ไปเร็วเข้า!”
“เกิดอะไรขึ้น” จินกวง ถาม
ชินยี่ ตอบว่า “ไม่มีอะไรเพียงแค่เจอนักผจญภัยคนอื่น พวกเขาอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ถ้าคุณไม่ขับรถให้เร็วกว่านี้เป้าหมายของเราจะตกอยู่ในมือคนอื่น”
“บ้าเอ้ย!” จินกวง สาปแช่ง เขาเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วจนรถแฮมเมอร์พุ่งตัวออกไป
ทั้งรถแฮมเมอร์และรถสปอร์ตสีแดงวิ่งไปยังถนน 145 ด้วยความเร็วสูงสุด
รถสปอร์ตสีแดงอยู่ด้านหลังของรถแฮมเมอร์ คนขับรถเป็นหญิงสาวผมบลอนด์ ที่เบาะหลังมีชาย 2 คนผิวขาวและผิวดำ
ชายผิวขาวตัวเล็กที่นั่งอยู่ตะโกนว่า “ลีน่าคุณต้องไปให้เร็วกว่านี้ เราต้องรีบไป”
“มั่นใจได้เลย”หญิงสาวผมบลอนด์ยิ้มอย่างอ่อนโยน
เธอเปิดแผงควบคุมของรถออกมาและกดปุ่มสีแดงที่กระพริบอยู่ “การชาร์จไนตริกออกไซด์”
ทันใดนั้นท่อรถของพวกเขาก็มีเปลวไฟพุ่งออกรถสีแดง พุ่งราวกับลูกศรผ่านรถแฮมเมอร์ไป ขณะที่ผ่านรถแฮมเมอร์ชายผิวขาวมองไปที่ ชินยี่ และยกนิ้วกลางให้
“เย็* แ*” ฮงหลาง ทุบคอนโซลหน้าของรถแฮมเมอร์ การทุบของเขาทำให้ฝาครอบหลุดเห็นสายไฟจำนวนมากอยู่ภายใน
“ จินกวง ทำไมรถคุณกากแบบนี้!”
“ รถคันนี้ถูกปรับปรุงมาแล้ว!” จินกวง ตอบเสียงดัง “แต่มันไม่สามารถเปรียบเทียบความเร็วกับรถสปอตได้ฉันไม่คุ้นเคยกับถนน!”
ชินยี่ บอกว่า “ เหวินโหรว มองไปที่แผนที่ หาเส้นทางที่ดีที่สุดไปยังถนน 145 และประมาณเวลาที่เราจะถึง”
เหวินโหรว กลางแผนที่ของเธอและลากนิ้วไปยังถนนตรงแผนที่ “ถนน 145 เราต้องผ่าน บล็อกอย่างน้อย 68 ตึก ถ้าจราจรไม่ติดขัดเราจะใช้เวลาประมาณ 40 นาที แต่ด้วยความเร็วของพวกเขาฉันคิดว่าพวกเขาจะถึงในเวลา 30 นาที”
“ 10 นาทีเพียงพอที่จะฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งหมด พวกเราต้องไปให้ถึงก่อน เหวินโหรว หาเส้นทางที่ใช้เวลาเพียงแค่ 20 นาทีเท่านั้น”
“ได้เลย” เหวินโหรว กรีดนิ้วบนแผนที่ จากถนน 145 มาถึงตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขา เป็นเส้นตรง“ไปตามเส้นนี้เลย”
ทุกคนในรถจ้องเธอเป็นสายตาเดียวกัน
“ โอ้ไม่!” จินกวง สายหัว “บ้าสุดๆ”
“ถึงแม้มันจะบ้าแต่ผมก็จะทำมัน” ชินยี่ หัวเราะ “ผมจะเป็นคนขับเอง เหวินโหรว คุณเป็นคนบอกทิศทาง”
“แต่ฉันไม่ใช่กัปตันมืออาชีพ” เหวินโหรว กล่าว
“ เราไม่จำเป็นต้องเป็นมืออาชีพ”
เมื่อถึงจุดนี้ ฮงหลาง อยากร้องไห้ออกมา “มีอุบัติเหตุอยู่ข้างหน้าทำให้จราจรติดขัด เชี่ย!เชี่ย! มันคือสิ่งที่นักผจญภัยพวกนั้นทําเอาไว้”
“ไม่เป็นไร” ชินยี่ ตอบอย่างสงบ “เราไม่จำเป็นต้องอยู่บนถนนสายนี้อีกต่อไป”
“รัดเข็มขัดนิรภัยให้แน่น!” จินกวง คำราม