หมอกลำแสงสีทองหมุนวน ใบมีดสีทองหกเล่มรวมร่างกันกลายเป็นกระบี่ยักษ์ค้ำฟ้าความยาวยี่สิบสามสิบจั้ง
หลังจากลำแสงเย็นเยียบเปล่งแสงสว่างวาบ หัวตรงกลางของหัวมารก็เผยสีหน้ายากจะเหลือเชื่อออกมา จากนั้นลำคอก็มีเส้นโลหิตปรากฏขึ้น หัวหมุนคว้างร่อนลงมา
มารตนนี้ถูกหานลี่สับหัวที่ร่างที่เป็นผู้นำไป
แต่ใบหน้าของวานรยักษ์กลับไม่ได้เผยสีหน้าดีใจ ร่างกายอันใหญ่ยักษ์กดลงมา แขนทั้งหกแยกออกจากกันอีกครั้ง กระบี่ยักษ์แบ่งตัวออกเป็นใบมีดสีทองหกเล่ม
แขนทั้งหกรางเลือน เสียงร้องเสียดแก้วหูดังขึ้น เส้นสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏออกมา และร่อนลงมาเต็มไปหมด ส่วนใหญ่ล้วนสับร่างของชายหนุ่มที่เป็นผู้นำออกเป็นหมื่นชิ้น
ฉากที่น่าเหลือเชื่อพลันปรากฏขึ้น!
ปีกทั้งสี่ที่แผ่นหลังของหัวมารกระพือออกพร้อมกัน คาดไม่ถึงว่าร่างกายจะพุ่งออกไปยี่สิบสามสิบจั้ง ในเวลาเดียวกันทะเลโลหิตก็หมุนวน โลหิตจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาราวกับลูกธนู ชั่วพริบตาก็ต้านทานเส้นสีทองที่กำลังร่อนลงมาเอาไว้
ในเวลาเดียวกันส่วนคอที่ไร้ศีรษะก็มีไอสีดำทะลักออกมา หัวที่เหมือนกับก่อนหน้าปรากฏขึ้น ทว่าหัวภูตสีเขียวบนหัวไหล่กลับเปล่งแสงสว่างวาบแล้วหายวับไป
วานรยักษ์ที่เดิมกำลังคิดจะไล่ตามอย่างไม่ลดละ พลันมีสีหน้าเคร่งขรึม การเคลื่อนไหวในมือยังคงไม่หยุดพัก ใบมีดสีทองห้าหกเล่มเปลี่ยนรูปไป คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นอาวุธวงแหวน ทวน เหล็กท่อน กรวยต่างๆ ที่ไม่ซ้ำกันหกชนิด โบกสะบัดเล็กน้อย เพลิงอัสนีสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนทะลักออกมาจากอาวุธ ส่งเสียงอึกทึกพุ่งไปหาหัวมารแล้วกดลงมา
มารยักษ์ที่เพิ่งเสียหัวไปเผยความโกรธเกรี้ยวออกมาเช่นกัน มันกรีดร้อง หัวที่เหลืออีกเจ็ดหัวบริกรรมคาถา ในเวลาเดียวกันสองมือก็ร่ายอาคมโบราณลึกลับออกมา
เสียงกรีดร้องดังขึ้น!
ทะเลโลหิตที่แต่เดิมโป่งพองขึ้นมาจากด้านล่างพลันหมุนวนรอบมารยักษ์อย่างรวดเร็ว ระลอกคลื่นยักษ์ก่อตัวขึ้น และกลายเป็นเสาวารีโลหิตต้นหนึ่งพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
มือมารยักษ์หยุดร่ายอาคม มืออีกข้างหนึ่งตะปบไปที่เสาวารีด้านล่างอย่างแรง
เสาวารีโลหิตเปล่งแสงสว่างวาบไม่หยุด เสียงอึกทึกดังขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะรวมตัวกันกลายเป็นกระบองยักษ์สีโลหิต ความยาวสองสามร้อยจั้ง ผิวมีอักขระยันต์สีดำปรากฏขึ้น
มารยักษ์คว้าสิ่งนั้นไว้ในมือ และขว้างกระบองไปทางวานรยักษ์อย่างไม่ลังเลเลยสักนิด
กระบองกลายเป็นพายุหมุนสีโลหิต ในเวลาเดียวกันกลิ่นคละคลุ้งก็แผ่ออกมา
เพลิงอัสนีสีทองและพายุหมุนสีโลหิตตัดสลับกันไปมา บางครั้งก็ส่งเสียงระเบิดปังๆ ออกมา
วานรยักษ์สามเศียรหกกรเห็นสถานการณ์เช่นนี้ แววตาพลันฉายแววเย็นชา ชูอาวุธทั้งหกในมือขึ้น แล้วพุ่งไปหามารยักษ์อย่างโหดเหี้ยม
มารยักษ์แค่นเสียงด้วยความเย็นชา ขว้างกระบองยักษ์สีโลหิตในมือ แล้วใช้เท้าข้างหนึ่งตบลงไปกลางอากาศพลางพุ่งออกไป
ยามนั้นทั้งสองที่มีหน้าตาโหดเหี้ยมพลันปะทะกันเสียงดัง “เคร้ง” แล้วต่อสู้พัวพันกัน
ลำแสงสีทองทั้งหมดและเงาโลหิตสายหนึ่งบัดเดี๋ยวรางเลือน บัดเดี๋ยวมีหมอกลำแสงเจิดจ้า
เสียงต่อสู้ดังเสียดแก้วหูขึ้น!
ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันได้ไม่นาน ลำแสงสีม่วงสิบสามดวงและเงาสีเทาสายหนึ่งก็เปล่งแสงสว่างวาบขึ้นจากทั้งสองฝั่งแล้วเข้าร่วมการต่อสู้
นั่นก็คือแมลงกลืนทองลายสีม่วงของหานลี่ รวมทั้งงูเหลือมยักษ์สีเทาตัวนั้น
การเข้าร่วมของทั้งสองย่อมทำให้การต่อสู้เปลี่ยนเป็นดุเดือดขึ้น เสียงกรีดร้อง ปะปนกับเสียงเพรียกไม่ขาดสาย
ฉับพลันนั้นก็สะเทือนเลื่อนลั่น รัศมีลำแสงหลากสีสันปรากฏขึ้นใจกลางการต่อสู้ จากนั้นพลังที่ทำให้ผู้คนตกตะลึงก็แผ่ออกมาจากทั่วสารทิศ ทุกแห่งที่กวาดผ่านไปมืดมน คาดไม่ถึงว่าจะให้ความรู้สึกราวกับห้วงบรรยากาศจะพังทลาย
และตรงใจกลางของห้วงบรรยากาศที่กำลังจะพังทลาย เงาร่างคนสองคนก็พุ่งเซถลาออกมา กระเด็นออกไปสองสามร้อยจั้ง แล้วถึงได้ฝืนยืนได้อย่างมั่นคง
นั่นก็คือหานลี่ที่กลายเป็นวานรยักษ์และร่างแยกมารของชายหนุ่มที่เป็นผู้นำ
ทว่าในยามนี้สภาพของทั้งสองดูสะบักสะบอมมาก
วานรยักษ์ไม่เพียงมีรอยไหม้ทั่วขนสีทองบนเรือนร่าง ใบมีดทั้งหกในมือยังเหลือเพียงสามเล่ม และยิ่งไปกว่านั้นยังเหลือเพียงครึ่งหนึ่งไม่สมบูรณ์แบบ
ส่วนมารยักษ์ไม่เพียงเรือนกายชุ่มไปด้วยโลหิต หัวมารบนหัวไหล่ทั้งสองข้างถูกระเบิดไปสองหัว เปลี่ยนเป็นเศษเนื้อสีโลหิต กระบองยักษ์สีโลหิตในมือแยกออกเป็นสองส่วน ถูกอันใดสักอย่างสับออกเป็นสองส่วน
ดูแล้วการต่อสู้เมื่อครู่ มารยักษ์จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
วานรยักษ์ขนสีทองและมารยักษ์มองสบตากันไกลๆ ก็เผยสีหน้าหวาดกลัวออกมา
และในยามนั้นเองใจกลางของห้วงเวลาที่กำลังจะพังทลายก็มีเสียงอึกทึกดังขึ้น หมอกลำแสงห้าสีหมุนวน หดเล็กลงและขยายใหญ่ขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะระเบิดออกอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ท่ามกลางระลอกคลื่นที่ระเบิดออก ลำแสงสีม่วงสิบกว่าดวงพลันเปล่งแสงสว่างวาบแล้วพุ่งออกไป
นั่นก็คือแมลงกลืนลายสีม่วงตัวนั้นของหานลี่
อีกด้านงูเหลือมยักษ์สีเทาตัวนั้นเองก็ระเบิดออกแล้วพุ่งออกมาจากใจกลางเช่นกัน แต่ร่างกายครึ่งหนึ่งยื่นออกมาจากอากาศที่พังทลาย และถูกพลังแรงดูดมหาศาลม้วนด้านหลังเอาไว้ จนกลับไปอยู่จุดที่ไกลออกไปอีกครั้ง
ชั่วขณะนั้นลำแสงเจิดจ้าก็กลืนกินงูเหลือมยักษ์เอาไว้
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ร่างของมารยักษ์ก็มีไอสีเทาหมุนวน และอ้าปากออกอย่างทนไม่ไหว พ่นโลหิตบริสุทธิ์ออกมา สีหน้าซีดขาวไปสองสามส่วน
งูเหลือมยักษ์สีเทาตัวนั้นคือสิ่งที่ร่างแยกมารสำแดงออกมา คาดไม่ถึงว่าจะเชื่อมโยงกับจิตสัมผัสของชายหนุ่มที่เป็นผู้นำ ยามนี้ถูกทำลายไป คาดไม่ถึงว่าจะทำให้ร่างเดิมของเขาถูกแว้งกัดไปไม่น้อย
เช่นนั้นใบหน้าใหญ่โตก็ยิ่งเคร่งขรึมขึ้น
วานรยักษ์เห็นสถานการณ์เช่นนี้แขนทั้งหกพลันโบกสะบัดพร้อมกัน ชั่วขณะนั้นลำแสงสีทองพลันเปล่งแสงสว่างวาบ อาวุธที่แตกต่างกันหกชนิดปรากฏขึ้นอีกครั้ง และยิ่งไปกว่านั้นทุกชิ้นยังดูเหมือนใหม่ พลันเปล่งแสงเย็นเยียบอีกครั้ง
หลังจากที่ร่างอันใหญ่โตของวานรยักษ์มีลำแสงสีทองไหลวนโคจร ขนที่เสียหายไปก็ฟื้นฟูกลับมาดังเดิม
จากนั้นวานรตัวนี้ก็เผยสีหน้าโหดเหี้ยม ควบคุมอาวุธแล้วกระโจนออกมาอีกครั้ง
แต่ในยามนั้นเองฉับพลันนั้นหอคอยหลากสีสันที่กักอยู่ไกลออกไปและร่างแยกอีกร่าง ยันต์เก้าวิมานสวรรค์ที่กลายเป็นม่านหมอกก็เกิดเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นขึ้น ในเวลาเดียวกันหอคอยยักษ์เจ็ดสีก็เปล่งแสงสว่างวาบปรากฏขึ้นเหนือม่านหมอก แค่หมุนคว้างเสาลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนพ่นออกมาราวกับคลื่นน้ำ
ทุกแห่งที่ลำแสงกวาดไป หมอกทั้งหมดพลันว่างเปล่า หมอกที่ซ่อนอยู่ในหอคอยต่างๆ ถูกทยอยกันทะลวงผ่าน แล้วกลายเป็นลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนสลายหายไป
ชั่วพริบตายันต์เก้าวิมานสวรรค์ก็ถูกแหวกอากาศไป
เสียง “สวบ” ดังขึ้น!
สายรุ้งยาวเจ็ดสีเปล่งแสงสว่างวาบพุ่งออกมาจากเงาลวงตายักษ์ แค่กะพริบวาบๆ ก็ปรากฏเหนือท้องฟ้า จากนั้นลำแสงพลันหม่นแสงลง กลายเป็นเงามนุษย์สายหนึ่งอีกครั้ง
หานลี่ที่กลายเป็นวานรยักษ์เห็นสถานการณ์เช่นนี้ รูม่านตาก็อดที่จะหดเล็กลงไม่ได้
ใบหน้ามารยักษ์กลับอดที่จะเผยสีหน้าตกตะลึงระคนดีใจออกมาไม่ได้
เงาร่างคนที่ปรากฏขึ้นนั้น นั่นก็คือร่างแยกอีกร่างที่ถูกกักเอาไว้ในภาพวาดหมื่นกระบี่ตอนแรก
คาดไม่ถึงว่าในช่วงเวลาสำคัญร่างแยกนี้จะใช้อิทธิฤทธิ์อันน่าเหลือเชื่อของหอคอยหลากสีพุ่งแหวกการกักออกมา
ทว่าเมื่อหานลี่พิจารณาอีกฝ่ายอย่างละเอียดแวบหนึ่ง ก็หน้าเปลี่ยนสี กลับมามีสีหน้าเคร่งขรึมดังเดิม
ชายหนุ่มที่เพิ่งหลุดจากพันธนาการ แม้ว่าในมือจะยังคงถือหอคอยเล็กเจ็ดสีเอาไว้ แต่ใบหน้าก็ไร้สีโลหิต กลิ่นอายเปลี่ยนเป็นอ่อนแอ ส่วนหอคอยในมือก็หม่นแสงลง คาดไม่ถึงว่าจะมีท่าทีสูญเสียสติปัญญาไป
มารยักษ์พบว่าสหายร่วมวิถีตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ดีเช่นกัน พลันมีสีหน้าเคร่งขรึม แล้วร้องตะโกนต่ำๆ ออกมาทันใด
“นี่มันเรื่องอันใดกัน เจ้ามีหอคอยหลากสีคุ้มครองร่าง เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้”
“หึ เจ้าเด็กนี้ใช้สมบัติที่ยากจะรับมือ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในแดนวิญญาณ หากไม่ใช่เพราะข้าใช้วิธีสุดท้าย เกรงว่าเจ้าก็คงไม่ได้พบข้าแล้ว” ชายหนุ่มผู้นั้นกลับถ่ายทอดเสียงกลับมาพร้อมกับแค่นเสียงหึด้วยความเย็นชา
“ไม่ใช่ของในแดนวิญญาณ? เช่นนั้นตอนนี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? จะลงมือได้อีกหรือไม่!” มารยักษ์ได้ยินพลันตกตะลึง ใบหน้าเผยสีหน้าฉงนสนเท่ห์ออกมาแต่สุดท้ายก็เอ่ยถามขึ้น
“ขอแค่เจ้าไม่เป็นอันใด ข้าย่อมไม่มีปัญหา แต่หอคอยหลากสีสูญเสียสติปัญญาไป ยามนี้ไม่อาจใช้อิทธิฤทธิ์ห้วงเวลาได้อีก” ชายหนุ่มได้ยินพลันสั่นศีรษะอย่างเชื่องช้า
“คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเช่นนี้! เช่นนี้พวกเราสองคนร่วมมือกันก็มีโอกาสชนะไม่มาก” มารยักษ์พลันขมวดคิ้ว สีหน้าบัดเดี๋ยวเคร่งขรึมบัดเดี๋ยวสดใส
ชายหนุ่มมองวานรยักษ์ขนสีทองที่กลายพันธุ์ไป แล้วเหลือบมองร่างวิญญาณที่อยู่อีกด้านซึ่งกำลังต่อสู้กับสหายร่วมวิถีคนสุดท้าย แต่กลับแข็งทื่อไม่ได้ตอบอันใดกลับมา
ทางนั้นแม้ว่าร่างวิญญาณจะตกเป็นรอง แต่อาศัยกายเนื้อที่เป็นอมตะของเห็ดเซียน ประกอบกับพรสวรรค์ต่างๆ จึงปกป้องตนเองได้เหลือเฟือ
ร่างแยกเซวี่ยกวงที่อยู่อีกด้านคิดจะหนีออกมา กลับไม่อาจทำได้
มารยักษ์มองเห็นทุกอย่างเช่นกัน ในใจพลันรู้สึกลังเลขึ้นหลายส่วน
แม้ว่าสถานการณ์ตรงหน้าจะดูเหมือนไม่ดีนัก แต่จะให้เขาล่าถอย กลับไม่ยินยอมจริงๆ
ถึงอย่างไรเสียเขาเสี่ยงอันตรายแยกจิตสัมผัสลงมาที่แดนวิญญาณ เดิมก็เพราะอยากชิงป้อมผนึกมารกลับมา ผลคือยามนี้ไม่เพียงไม่สมปรารถนา กลับยังทำสมบัติสวรรค์ทมิฬชิ้นหนึ่งสูญเสียสติสัมปชัญญะไป ชิ้นหนึ่งหายไปอย่างแปลกประหลาด ในใจจะรู้สึกกลัดกลุ้มและไม่ยินยอมเพียงไหนแค่คิดก็รู้แล้ว
หานลี่ย่อมมองเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังครุ่นคิด ฉับพลันนั้นจึงกลายเป็นวานรยักษ์สามหัวบริกรรมคาถาพร้อมกัน แขนข้างหนึ่งตะปบไปกลางอากาศ ใบมีดหักสีทองเล่มหนึ่งปรากฏขึ้น
วานรยักษ์แค่ขวางใบมีดนี้ตรงหน้า ชั่วขณะนั้นรัศมีลำแสงหมื่นสายพลันทำให้พลังปราณฟ้าดินที่อยู่รอบๆ หมุนวนจนโป่งพอง ในเวลาเดียวกันดวงลำแสงไร้สีจำนวนนับไม่ถ้วนพลันปรากฏขึ้นกลางอากาศ และทะลักมาบนใบมีดหักๆ สีทองเล่มนั้นที่อยู่ตรงข้าม
ท่าทางน่าตกตะลึงพลันปรากฏขึ้น!
“สมบัติสวรรค์ทมิฬ!”
มารยักษ์ร้องอุทานออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง จ้องเขม็งไปที่ใบมีดหักเปล่งแสงแวววับในมือของวานรยักษ์ ใบหน้าเผยสีหน้าตกตะลึงออกมา
ชายหนุ่มอีกคนเห็นสถานการณ์เช่นนี้ หางตาก็อดที่จะกระตุกถี่ๆ ไม่ได้!
“ไป”
ใบหน้าของวานรยักษ์มีสีหน้าเคร่งขรึม ในที่สุดปากก็เอ่ยด้วยเสียงเคร่งขรึมออกมา
จากนั้นปีกทั้งสี่ของเขาพลันขยับ ทะเลโลหิตม้วนวนที่ด้านล่าง คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นลำแสงโลหิตห่อหุ้มเรือนร่างอันใหญ่โตเอาไว้ แล้วพุ่งแหวกอากาศไปด้านหลัง
ชายหนุ่มที่มือถือหอคอยอยู่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ กล้ามเนื้อบนใบหน้าพลันกระตุก สมบัติในมือพลิ้วไหวเล็กน้อย กลายเป็นสายรุ้งยาวเจ็ดสีพุ่งออกไป