กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1115
จนถึงตอนนี้ครอบครัววิลสันยังไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงปวดท้องมากขนาดนี้และอะไรเป็นสาเหตุของการท้องร่วง
ต้นแดฟโฟดิลพันธุ์นาร์ซิสซัสนั้นมีพิษร้ายแรง พิษที่สกัดบริสุทธิ์เพียงเล็กน้อยก็สามารถเป็นอันตรายถึงชีวิตได้
แต่แม้ว่าปริมาณสารแอลคาลอยด์ในแแดฟโฟดิลนั้นจะมีไม่มาก แต่เมื่อบริโภคเข้าไปเป็นจำนวนมากก็สามารถก่อให้เกิดอาการเหมือนอาหารเป็นพิษได้ แต่ก็จะไม่ถึงชีวิตหากไม่ได้รับในปริมาณที่มากเกินไป
ไม่นับว่าความเจ็บปวดจากอาการอาหารเป็นพิษนั้นจะรุนแรงมากจนคนส่วนใหญ่ทนไม่ไหว
ไม่เพียงแต่มีอาการอาเจียนและท้องเสียแล้ว ยังมีอาการไข้ ชัก รวมถึงทำลายระบบประสาท
ถ้าบริโภคในปริมาณมากอาจนำไปสู่อาการช็อกและเสียชีวิตได้
อันที่จริงครอบครัววิลสันนั้นถือว่าอยู่ในระดับอันตรายเพราะว่า พวกเขากินไปจำนวนมาก แม้แต่ตัวชาร์ลีตอนวางแผนก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะกินเยอะขนาดนี้
มักมีรายงานข่าวเรื่องคนที่ต้องเข้าโรงพยาบาลหลังจากกินแดฟโฟดิลเข้าไปโดยคิดว่าเป็นกุยช่ายแล้วต้องทรมานกับอาการอาหารเป็นพิษ เพราะว่าการจำแนกพืชทั้งสองชนิดออกจากกันนั้นค่อนข้างยาก
เมื่อรถพยาบาลมาถึงที่ทอมป์สัน เฟิร์ส สมาชิกสามจากห้าคนของครอบครัววิลสันก็หมดสติไปแล้ว คริสโตเฟอร์และเวนดี้ก็อาการย่ำแย่แต่ยังมีสติ
นอกจากพยายามที่จะครองสติไว้อย่างยากลำบากแล้ว พวกเขาไม่มีใครคุมการขับถ่ายได้ ดังนั้นกางเกงพวกเขาทุกคนจึงเติมไปด้วยของเสียเหนอะหนะ
เมื่อหน่วยแพทย์และกู้ภัยมาถึง ห้องรับแขกก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นรุนแรงน่าขยะแขยง จนพวกเขาต้องหันหลังกลับไปอาเจียน
มันเป็นกลิ่นที่เกินบรรยายเมื่อมีทั้งของเสียและอ้วกจากคนทั้งหาปะปนกันอยู่ในห้องนั้น
แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะช่วยครอบครัวนี้ไว้ หน่วยแพทย์กลั้นหายใจเพื่อหลบเลี่ยงการต้องสูดกลิ่นน่าขยะแขยงก่อนพาทั้งห้าคนออกจากวิลล่ามาที่รถพยาบาล แล้วรีบไปโรงพยาบาลซิลเวอร์วิง
หลังจากล้างท้องและได้รับน้ำเกลือแล้ว สมาชิกครอบครัววิลสันก็ค่อย ๆ บรรเทาจากอาการอาหารเป็นพิษแล้วรู้สึกตัว พวกเขาถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินเพราะรักษาเพิ่มเติม
คุณท่านวิลวันและฮันนาห์นอนเตียงใกล้กัน ขณะที่คริสโตเฟอร์กับคนที่เหลืออยู่ส่วนด้านในวอร์ด
ตอนนี้ทุกคนหน้าซีดขาวเป็นกระดาษ แถมยังดูอ่อนแอปวกเปียกเหมือนไม่มีแรงเหลือ
คุณหมอสวมหน้ากากและเดินเข้าวอร์ดมาถาม “มื้อเย็นคุณกินอะไรกันไปครับ? เราคิดว่าพวกคุณอาหารเป็นพิษแต่เราต้องระบุออกมาว่าสาเหตุคืออะไร ช่วยคิดให้ละเอียดด้วยครับว่าเมื่อเย็นกินอะไร? ถ้าเราหาสาเหตุไม่พบ เราก็จะให้การรักษาและยาไม่ถูก”
คุณท่านวิลสันตอบเสียงขุ่นเคือง “มื้อเย็นเราแค่กินเกี๊ยวกัน ไม่มีอย่างอื่นแล้ว”
“คุณแม่ เกี๊ยวมันต้องมีอะไรผิดปกติ ไม่อย่างงั้นเราทุกคนคงไม่ป่วยพร้อมกันแบบนี้”
ฮันนาห์อดรนทนไม่ได้ที่จะบ่นคุณท่านวิลสัน ถ้าเธอรู้ว่ามันจะจบลงแบบนี้เธอคงไม่กินเกี๊ยวพวกนั้นหรอก มันทำให้มีปัญหา
คุณท่านวิลวันก็เห็นด้วยว่าต้องมีอะไรบางอย่างในเกี๊ยวที่เป็นปัญหา แต่ในการทำก็ไม่มีอะไรผิดแปลกทั้งขั้นตอนการเตรียม การปรุง และตอนรับประทาน ถ้าให้คิดตามข้อเท็จจริงก็ไม่น่าจะอาหารเป็นพิษได้…
คุณท่านวิลสันแสดงความคิดเห็นบางอย่าง “เราทำเกี๊ยวกินกันเอง แถมวัตถุดิบก็สดใหม่ อาหารคงไม่เสียในเวลาแค่ไม่นานหรอก แล้วมันมีปัญหาที่ตรงไหน?”
แฮโรลด์พูดพร้อมสีหน้าโรยแรง “คุณย่า ผมเคยได้ยินว่าพวกพ่อค้าหน้าเลือดบางคนจะเอาหมูเกรดต่ำมาขายให้ลูกค้าที่ดูไม่รู้ คิดว่าปัญหาเป็นเพราะหมูไหม?”