กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1117
โอเปอเรเตอร์ถามกลับด้วยน้ำเสียงงุนงง “เดี๋ยวนะคะ คุณกำลังบอกว่าคุณเข้าไปตัดต้นแดฟโฟดิลในสวนบ้านคนอื่นใช่ไหม?”
“ใช่!” คุณท่านวิลสันร้องอย่างเหลืออด “มันปลูกต้นแดฟโฟดิลติดรั้ว แล้วฉันก็คิดว่ามันเป็นกุยช่ายก็เลยไปตัดมาเยอะแล้วก็กินจากนั้นก็อาหารเป็นพิษ บอกฉันหน่อยว่าแบบนี้ถือว่ามันก่ออาชญากรรมใช่ไหม?”
โอเปอเรเตอร์ถอนใจและอธิบาย “ขอโทษนะคะ คุณผู้หญิง กฎหมายของเราไม่ได้ห้ามปลูกแดฟโฟดิลในสวนตัวเอง เพราะฉะนั้นเขาจึงทำได้ไม่มีปัญหา ประเด็นคือ ทำไมคุณถึงเข้าไปที่สวนคนอื่นแล้วเอาต้นแดฟโฟดิลมาเพราะคิดว่าเป็นกุยช่ายคะ? คุณอาจโดนจับข้อหาบุกรุกและลักขโมยได้”
“บ้าอะไรกัน?!” คุณท่านวิลสันตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างฉุนเฉียว “ตอนนี้ฉันต้องนอนโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ แต่คนที่ผิดโดนข้อหาคือฉันงั้นรึ?”
โอเปอเรเตอร์พูดนิ่ง ๆ “ถ้ามีคนเข้าบ้านคุณมาขโมยรถคุณไป จากนั้นก็ตายในอุบัติเหตุทางรถ เขาจะมาฟ้องคุณว่ารถมีปัญหาได้ไหม?”
“ฉัน…” คุณท่านวิลสันไปต่อไม่ถูก
เธอตระหนักได้ทันทีว่าชาร์ลีไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายที่จะปลูกแดฟโฟดิลในบ้าน แต่ปัญหาคือตัวเธอที่ไปขโมยแดฟโฟดิลจากบ้านเขา
ทันในนั้นเธอก็รู้ว่านี่เป็นแผนของชาร์ลี เขาเจตนาปลูกต้นแดฟโฟดิลที่ดูเหมือนกุยช่ายในสวนเป็นกับดักแล้วล่อให้เธอไปเก็บพวกมันมา แบบนี้เขาเองก็ไม่ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกวิลสัน
โทสะและอาฆาตระเบิดในหัวใจของคุณท่านวิลสันเมื่อเธอเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด!
พวกเขาตกลงไปในกับดักโดยไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ!
แถมจากเหตุคราวนี้พวกเขาต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานแต่ก็ทำอะไรชาร์ลีไม่ได้!
เด็นคนนั้นมันแสนชั่วโดยแท้!
จากบทสนทนาทางโทรศัพท์ หมอก็สามารถเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้สึกเหยียดหยามครอบครัวทั้งห้าคนนี้มาก เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะมีคนที่เข้าไปในบ้านคนอื่นเพื่อขโมบแดฟโฟดิลเพราะคิดว่าเป็นกุยช่าย การที่พวกเขาอาหารเป็นพิษแล้วถูกส่งมาโรงพยาบาลช่างเป็นเรื่องน่าอายมาก
หมอถอนใจพร้อมพูดเสียงเรียบ “ให้ผมอธิบายสถานการณ์ของคุณให้ฟังอีกที ตอนนี้อาการส่วนใหญ่คุณดีแล้วหลังจากล้างท้อง แต่ว่าเพราะยังเหลือพิษนาร์ซิสสัสในกระแสเลือด เราเลยยังต้องให้น้ำเกลืออยู่เพื่อลดระดับความเป็นพิษในเลือดคุณ”
คุณท่านวิลสันตอบสวน “ก็ได้ โอเค ไปสั่งจ่ายยาให้เราได้แล้ว เอายาที่ดีที่สุดที่มีนะ อย่าเอายาห่วย ๆ มาหลอกให้เราล่ะ”
หมอดูหมดคำพูดกับคุณท่านวิลสันพร้อมพูดเย็นชา “ไม่ต้องห่วงครับ เรามีชื่อเสียงในด้วยการดูแลรักษาและเราเคร่งครัดกับเรื่องยามาก เราจะไม่ทำเรื่องอย่างเอายาเกรดต่ำ มาบอกว่าเป็นยาเกรดดีหรอก”
คุณท่านวิลสันถอนใจอย่างโล่งอก “โอเค ดีที่รู้แบบนั้น…”
ตอนนั้นเองเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลก็เดินเข้ามาพร้อมส่งรายงานให้หมอ
หมอขมวดคิ้วทันทีเมื่ออ่านรายงานก่อนถาม “คุณคนไหนคือฮันนาห์ วิลสันครับ?”
ทุกคนในครอบครัวอึ้งไป ก่อนฮันนาห์ถามอย่างสงสัย “ฉันเองคะ มีอะไรเหรอคะ?”
หมอมองฮันนาห์แล้วพูดอย่างจริงจัง “เพราะว่าเราต้องฉีดยาเพื่อลดพิษในเลือดคุณ ผมต้องอธิบายรายละเอียดของยาและผลข้างเคียงก่อน เพราะว่าคุณมีภาวะตั้งครรภ์สูงวัยหรือภาษาชาวบ้านคือคุณท้องตอนอายุมากแล้ว เราเลยต้องคุมปริมาณของยาที่จะใช้กับหญิงตั้งครรภ์เพื่อให้กระทบต่อเด็กน้อยที่สุด เราคงให้ยาคุณได้ทีละปริมาณน้อย ๆ ดังนั้นคุณอาจจะรักษาหายช้ากว่าคนอื่น”
เรื่องบ้าอะไรกัน?
ตั้งครรภ์เหรอ?