ICSS บทที่ 96: จะบอกไหม?
“จริงเหรอ! เรื่องจริง งั้นเหรอ!”
สายตาของชิเซียวจุนเปล่งประกายและน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างไม่รู้ตัว!
“ชูว์!”
“เบาเสียงลงหน่อย!”
“กลัวคนพวกนี้ได้ยิน” หนิงเทียนหลินพูดติดตลกแลัวแกล้งทำเป็นบ่น
“ถ้านายกังวลเรื่อง ID ก็สร้างขึ้นมาใหม่เลย ระดับ 100 เป็นของนาย นายจะได้เป็นราชาเลยนะ!”
“โอเค!” ชิเซียวจุนทำตัวเหมือนโจร หันหัวไปมาแล้วพูดออกมา
“งั้นฉันไปสร้าง ID ใหม่เอาให้ประวัติไร้พ่ายไปเลยใครเห็นเป็นต้องกลัว! พอถึงเวลานั้นฉันก็จะไม่ต้องใช่ โปร อีกต่อไป!”
“มีอะไรเหรอ?” ในเวลานี้หลินเจียอี้เห็นทั้งสองคนทำลับๆล่อๆกันเลยเริ่มที่จะถาม เธอก็เพิ่งจะมองมาที่หน้าจอของหนิงเทียนหลินเพียงแค่ไม่กี่วินาที แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจ
“ไม่มีอะไรหรอก”
“ฉันซื้อ โปรมาน่ะ มาลองใช้ดู”
หนิงเทียนหลินไม่ได้บอกความจริง หลังจากนั้นจึงบอกให้ทั้ง 2 เข้ามาเล่นและแอดพวกเขาเป็นเพื่อน พร้อมทั้งเริ่มที่จะเล่นแล้ว
“ได้เลย!”
“เจ๋ง!”
“เขาเก่งจริงๆด้วย!”
ไม่กี่นาทีต่อมา ชิเซียวจุนก็ได้เห็นพลังของโปรเพราะหนิงเทียนหลินอยากที่จะฆ่าคนเพื่อที่จะเก็บคะแนนพลังงานทำให้เขาไม่มีโอกาสที่จะได้ฆ่าฮีโร่ของอีกฝ่ายเลยสักนิด แต่หนิงเทียนหลินก็เปลี่ยนให้พวกเขากลายเป็นฮีโร่โดยตรงไปเลยพร้อมทั้งเงินที่มีไม่จำกัด ทั้ง 2 ตรงเข้าไปที่ด่านมังกรและได้สู้กับมังกรทันที
เพื่อที่จะรับประกันว่ามังกรไม่ได้ตายด้วยฝีมือของกาเลน เขาถึงขนาดเล็งเป้าไปพวกศัตรูฮีโร่เท่านั้น ไม่ใช่ปีศาจ!
“เจ๋ง!”
ไม่นานก็หมดเวลา 20 นาทีและทั้ง 3 ก็ชนะในเกมส์แรก หลินเจียอี้ก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วย เธอไม่เคยรู้เลยว่าสามารถเล่นเกมส์แบบนี้ก็ได้ด้วย!
แล้วก็ตามมาด้วยเกมส์ที่ 2 และ 3 จนถึงเกมส์ที่ 10 เวลาผ่านมา 4-5 ชั่วโมงแล้ว มันเริ่มจะดึกแล้วประมาณทุ่มแล้ว
“ขอบฟ้าอันกว้างใหญ่คือที่รักของฉัน…”
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของหลินเจียอี้ก็ดังขึ้นมาและหลังจากที่คุยเรียบร้อย เป็นสายจากคุณอาพี่เลี้ยงของเธอเพื่อที่จะเตือนเธอว่าให้กลับมาทานข้าวที่บ้านและเธอก็มองที่นาฬิกา นี่เพิ่งจะหนึ่งทุ่มเองและเมื่อเห็นว่าหนิงเทียนหลินยังปฎิเสธอยู่ บอกว่าจะกลับไปกินกับเพื่อนร่วมชั้น
คุณอาพี่เลี้ยงไม่ได้บังคับอะไรเธอจึงบอกเธอว่าให้รีบกลับบ้านด้วย
“ฉันหิว ฉันจะออกไปหาอะไรกินหน่อย”
หนิงเทียนหลินเปิดฝีมือของเขาให้รันอยู่ เขาจึงไม่ต้องทำอะไรมากนักและในตอนนี้เขาก็กำลังดูหนังอยู่ด้วย แต่นี่ก็เป็นเวลาอาหารแล้ว เขาจึงลุกขึ้นและถามอีก 2 คนว่า “จะกินอะไรไหม? ฉันจะไปซื้อมาให้”
“ซอสเบคอนกับเกี๊ยวเนื้อ ขอน้ำเย็นด้วย” ชิเซียวจุนพูดออกไปตรงๆ ในเวลาเดียวกันเขาก็ยื่นมือออกไปเพื่อที่จะหยิบเงินออกมาจากกระเป๋า เป็นเรื่องปกติของเขาที่จะฝากให้เพื่อนซื้อข้าวให้และเขาก็จะฝากเงินไปเลย
อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาก็ยังจ้องไปที่หน้าจอสักพักและก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่
“ฉันด้วย” หลินเจียอี้ไม่รู้ว่าจะกินอะไร เธอเลยสั่งตามแบบของชิเซียวจุน
“โอเค” หนิงเทียนหลินหันหลังแล้วเดินออกไปและร้านเบคอนและเนื้ออยู่แค่ข้างๆเนี่ยเอง และเขาจะรับเงินจากชิเซียวจุนได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้การเงินเขาฝืดเคืองอยู่
เพียงแค่ 10 นาทีต่อมาเมื่อเขากลับมาจากซื้ออาหาร เขาก็เห็นว่าตรงที่นั่งของเขามีคนอื่นเข้ามานั่นแทนแล้ว ชิเซียวจุนเถียงกับคนนั้นและถึงขนาดผลักกันด้วย หลินเจียอี้รู้สึกกลัวนิดหน่อย เธอยืนอยู่ด้านข้างและดวงตาเริ่มจะเป็นสีแดง
รีบเดินเข้าไปทันที
“นี่มันโปรใช่ไหม? เจ๋งสุดๆไปเลย บอกฉันมาเลยนะว่าเอามาได้ยังไงไม่งั้นนายไม่รอดไปได้แน่ๆ! วันนี้เพื่อนๆฉันยังพูดถึงเรื่องนี้กันใหญ่
นายได้โปรนี้มาได้ยังไง บอกมาเลยนะ!”
“ใช่แล้ว บอกมาเลย เร็วๆ ไม่งั้นวันนี้นายไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่ๆ!”
“อย่ามาถ่วงเวลา รีบบอกมาเร็วๆ!”
ก่อนที่หนิงเทียนหลินจะไปถึง เขาได้ยินเสียงตะโกนจากหลายคนและแม้แต่ตอนที่เดินผ่านฝูงชน เขาก็เห็นคนที่กำลังถือบุหรี่อยู่ในมือชี้ไปที่
ชิเซียวจุน บุหรี่สีแดงร้อนๆกำลังจะถูกจี้ไปที่หน้าของชิเซียวจุน
“ฉันบอกไปหมดแล้วไง เราไม่รู้ว่าจะเอาโปรนี้มาจากไหน เราแค่ใช้มันเฉยๆ”
ในตอนนี้ชิเซียวจุนได้แต่โต้เถียงแต่น้ำเสียงของเขาไม่ได้ทรงพลังเลย คนพวกนี้ยืนล้อมรอบเขาและทำให้เขารู้สึกกลัวนิดหน่อย และเขาก็ยังเห็นอีกว่าในแก๊งนี้มีอย่างน้อยก็ 6-7 คนเลยทีเดียว
“พอเลย! ฉันเพิ่งเห็นว่านายใช้คอมพิวเตอร์เครื่องนี้และเข้าไปดูแบบเต็มหน้าจอ ฉันเลยได้เห็นทุกอย่าง!”
ในเวลานี้ มีอีกคนที่พูดขึ้นมา
“โอ้! ดูเหมือนฉันคงจะต้องเพิ่มสีสันให้นายหน่อยแล้วนะ นายว่าไหม!”
เด็กหนุ่มคนที่พูดเป็นคนแรกกระซิบออกมาและในเวลาเดียวกัน บุหรี่ท่ำลังไหม้อยู่ในมือเขาก็ลอยไปอยู่ที่หน้าของชิเซียวจุน ทันใดนั้นก็ทิ้งรอยดำไว้บนหน้าของชิเซียวจุน รอยไหม้แล้วก็ตกลงที่พื้น
กลายเป็นว่าคนพวกนี้เห็นภาพที่หน้าจอของชิเซียวจุนไม่นานหลังจากที่หนิงเทียนหลินเดินออกไปแล้วก็เริ่มสงสัยในทันที โดยเฉพาะเมื่อตอนที่เขาเห็นว่าจำนวนเงินของตัวละครในเกมส์ของเขากลายเป็น 9,999,999
และในทันทีก็รู้เลยว่าชิเซียวจุนกำลังใช้การปลั๊กอิน!
หลังจากนั้นชิเซียวจุนก็ใช้คอมพิวเตอร์ของหนิงเทียนหลินเพื่อเล่นเกมส์และหลังจากที่พิมพ์ข้อความว่า “มองเห็นได้แบบภาพเต็ม” ฐานของศัตรูก็จะมองเห็นได้ ซึ่งก็ยืนยันความคิดของพวกเขามากขึ้นไปอีก
คนพวกนี้ก็เป็นแฟนตัวยงของ LOL ด้วยแต่พวกเขาไม่ใช่นักเรียน
แต่เป็นเด็กๆที่อยู่ใกล้ๆนี้ ยังไงซะที่นี่ก็เป็นร้านอินเตอร์เน็ตที่รองรับคนได้จำนวนมาก และคนกลุ่มนี้ก็มาที่นี่เพื่อชิลแค่นั้นเพราะที่นี่มันง่ายมากที่จะได้เจอสาวๆมหาลัย
บางทีอาจจะมีได้มีบางอย่างเกิดขึ้นได้!
“หยิบขึ้นมาแล้วเอาบุหรี่มาให้ฉัน!”
เด็กหนุ่มพูดเสียงเย็นชากับชิเซียวจุน เขาต้องคิดว่าการบอกเรื่องโปรหรือเรื่องร่างกายสำคัญกว่ากัน! และเมื่อตอนนี้มีคนากมายยืนล้อมรอบเขาจะต้องสร้างอำนาจให้ตัวเอง ถึงแม้ชิเซียวจุนจะหยิบมันขึ้นมาให้เขา เขาอยากให้อีกฝ่ายกินก้นบุหรี่เข้าไป
“ฉันจะแจ้งตำรวจ!” ชิเซียวจุนพูดได้แค่นี้หลังจากที่เห็นสถานการณ์
“งั้นก็แจ้งเลย!” ใครบางคนพูดเยาะเย้ยออกมา “ก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าตำรวจจะมาเร็วกว่าที่จะเราเอาบุหรี่นี่ยัดปากนายแล้วหนีไปก่อนหรือเปล่า!”
“หมับ!”
ทันทีที่เขาพูดจบ มือใหญ่ที่ทรงพลังก็คว้าหมับเข้าที่ด้านหลังคอของเขาทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะโต้ตอบเลย เขาก็ถูกกดลงไปอย่างแรงจนหน้าผากกระแทกลงไปที่ด้านข้างของโต๊ะคอมพิวเตอร์
“ปัง!”
โต๊ะของคอมพิวเตอร์ทำให้เกิดเสียงที่ดังขึ้นไปอีกและโต๊ะกระจกก็แตกลงไปกองอยู่ที่พื้นทันที หน้าผากของอีกฝ่ายมีเลือดไหลออกมาและเขาก็สลบไปในทันที และถึงแม้จะจับคอมพิวเตอร์ไว้แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะล้มไปได้ทุกเมื่อ
“หมับ!”
หลังจากนั้นไม่นานหนิงเทียนหลินก็ยืดมือทั้งสองข้างและจับเข้าที่หัวของอีกสองคนและบีบอย่างแรง เหมือนบีบลูกแตงโมแล้วจับทั้งคู่มาชนกัน ทันใดนั้นหัวของทั้งสองก็เริ่มมึนงงและกลิ่งลงไปกองกับพื้น