บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1048
เมเดลีนเดินตรงไปหาเจเรมี่ ในตอนนี้เธอมองไม่เห็นใครอีกแล้วนอกจากเป้าหมายของเธอ
เจเรมี่ไม่รู้ว่าเหตุใดเมเดลีนจึงมาหาเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกดีใจที่ได้พบเธอ
ในจังหวะที่เมเดลีนเดินมาหาเขา เธอก็ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเขาอย่างแรง
เจเรมี่ที่หน้าหันถึงกับงุนงง
ทุกคนตกตะลึง พวกเขาเงียบไปครู่หนึ่งโดยไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาท่ามกลางห้องประชุมใหญ่นี้เลยเลยแม้แต่น้อย
หลังจากได้เห็นเหตุการณ์นี้ เคนก็ตกตะลึงไปสองสามวินาทีเช่นกัน จากนั้นเขาก็ขอให้ทุกคนในห้องประชุมออกไปทันทีก่อนที่เขาเองก็ตามออกไปและปิดประตูลง
ในห้องประชุมเหลือเพียงเมเดลีนและเจเรมี่เท่านั้น
เจเรมี่ยกนิ้วเรียวขึ้นแตะแก้มที่ถูกตบอย่างแรง จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและมองไปที่สีหน้าเย็นชาของเมเดลีน กระทั่งการจ้องมองของเธอก็ยังเต็มไปด้วยการทิ่มแทงเช่นเดียวกัน
“คุณมอนต์โกเมอรี ผมเคยบอกไปแล้วว่าไม่อยากเจอคุณอีก ทำไมคุณถึงยังตามหาผมอยู่อีกล่ะ คุณลืมผมไม่ได้จริง ๆ สินะ ถึงอยากเจอผมแทบแย่แบบนี้?”
เมเดลีนมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังยิ้มทีเล่นทีจริง แล้วความผิดหวังก็ฉายชัดในแววตาของเธอ
“ลิเลียนเป็นใบ้ไปแล้ว ตอนนี้คุณมีความสุขหรือยัง?”
‘ลิเลียนเป็นใบ้ไปแล้ว’ ทันทีที่ประโยคนี้ทะลุเข้าหูของเจเรมี่ มันก็เริ่มเข้าครอบงำจิตใจของเขา และปรากฏซ้ำ ๆ อย่างต่อเนื่องภายในหัวของเขา
เขาาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และชั่วขณะหนึ่งเขาเก็คิดไปว่าเมเดลีนคงจะล้อเขาเล่น
แต่ทำไมเธอถึงต้องเล่นตลกแบบนี้กับเขากันล่ะ?
“เจเรมี่ คุณทำร้ายฉันได้ทุกอย่างตามที่คุณต้องการ แต่ทำไมคุณถึงทำร้ายลิเลียนด้วย ตอนที่ลูกล้มคุณทำอะไรอยู่ เธอต้องการคุณ เธอต้องการให้พ่อกอดและปลอบโยนเธอ คุณทำอะไรอยู่?! คุณไม่ทำอะไรเลย? คุณเลือกที่จะเมินเฉยต่อเธอและมองแค่นั้นเหรอ?”
“บอกฉันทีเจเรมี่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงได้เลือดเย็นแล้วเข้าข้างแต่ยัยผู้หญิงโรคจิตคนนั้น? คุณบอกฉันทีสิ”
เมเดลีนข่มตัวเองไม่ให้พังทลายและถามเขาอย่างต่อเนื่อง
เจเรมี่เองก็ระงับอารมณ์ของเขาเช่นกัน ในที่สุดเขาก็แสร้งหัวเราะออกมา “พ่อ? เธอเคยเรียกฉันว่าพ่อเมื่อไหร่กัน? เธอไม่เคยคิดว่าฉันเป็นพ่อของเธอเลยด้วยซ้ำ”
“ทำไมลิเลียนถึงไม่รู้ว่าคุณเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอล่ะ? ถามตัวเองสิ” เมเดลีนมองตอบกลับไปยังดวงตาลึกล้ำของชายหนุ่ม “เจเรมี่ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คนที่คุณสนใจมากที่สุดตอนนี้คือลาน่าใช่ไหม?”
เมื่อมองไปที่ดวงตาคู่สวยที่รอคำตอบ เจเรมี่ก็กำหมัดแน่นแล้วพูดว่า “ใช่ คนที่ผมสนใจตอนนี้คือเธอเท่านั้น”
“ได้ คุณตอบคำถามได้ดี” เมเดลีนถากถางแล้วหันไปทันที
เจเรมี่จมอยู่ในความงุนงง จิตใจของเขายังคงสะท้อนคำพูดที่เมเดลีนเพิ่งเอ่ย ‘ลิเลียนเป็นใบ้ไปแล้ว’
หลังจากจมอยู่ในความคิดสักพัก เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติอีกครั้งเพราะสิ่งสุดท้ายที่เมเดลีนพูด
เมื่อเมเดลีนออกจากวิทแมน คอร์ปอเรชั่น หญิงสาวก็ขับรถตรงไปที่วิลล่าของลาน่า
ขณะที่เธอกำลังจะเข้าไป ก็ได้พบกับฟาเบียนซึ่งกำลังจะออกไปหาลิเลียนพอดี เมื่อเห็นสีหน้าพยาบาทของเมเดลีน ฟาเบียนก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ละ? เพราะคุณรู้ว่าลิเลียนถูกลาน่าโยนลงสระว่ายน้ำและเกือบจมน้ำหรือเปล่า? คุณเลยมาเอาเรื่องเธองั้นเหรอ?”
เมเดลีนรู้ว่าลูกน้องของลาน่าเป็นคนลักพาตัวลิเลียนไปเมื่อวานนี้ แต่เธอก็ไม่คิดว่าลาน่าจะโหดร้ายขนาดนี้!
“ลาน่า! ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?!” เปลวไฟในใจของเมเดลีนได้เผาไหม้ถึงจุดสูงสุดแล้ว
เสียงสบาย ๆ ของลาน่าดังมาจากสระว่ายน้ำ “ใครตามหาฉัน? อ้าว เอวลีน?
“เกิดอะไรขึ้น? ยังไม่ได้แต่งานกับไรอันอีกเหรอ? เธอยังปล่อยวางเจเรมี่ไม่ได้แล้วมาวุ่นวายกับฉันอยู่อีกเหรอ?”
เมื่อเห็นว่านั่นคือเมเดลีน ลาน่าก็กอดอกแล้วเริ่มสูบบุหรี่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและดูถูกเหยียดหยาม
เมเดลีนเลิกคิ้วตอบ “เธอพูดถูก ฉันมาที่นี่เพื่อวุ่นวายกับเธอ!”
ขณะที่เธอพูดจบ เมเดลีนก็เดินไปหาลาน่าที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว จู่ ๆ หญิงสาวก็บีบหลังคอของลาน่าแล้วยกขาขึ้นเตะเข่าของลาน่าอย่างแรง
“อั่ก!”
เป็นผลให้ลาน่าคุกเข่าลงข้างสระว่ายน้ำด้วยความเจ็บปวด
“ลาน่า สำหรับทุกอย่างที่เธอทำกับลูกสาวของฉัน ฉันจะทำมันคืนทั้งหมดเดี๋ยวนี้!”