ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1052
“รุ่นพี่ดเวย์น!”
เมื่อเห็นร่างของคน ๆ หนึ่งปรากฏขึ้น ซีนเธียร์ก็ทักทายเขาอย่างสุภาพ
ดเวย์น ฮาริสเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลับบัควู้ดเช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาเรียนอยู่ปีสี่และนาน ๆ ครั้งถึงจะมาที่มหาวิทยาลัย
เขายังเป็นอีกคนที่ชื่นชอบซีนเธียร์ ถึงแม้ว่าเขาจะดูสง่างามกว่าก็ตาม
“เมสันทำให้เธอลำบากอีกแล้วเหรอ?”
ดเวย์นไม่ได้อยู่ที่นั่นตอนที่เกิดเรื่องขึ้น แต่เขารีบเข้าหาซีนเธียร์ด้วยรอยยิ้มทันที
สำหรับเขา ยิ่งเมสันสร้างปัญหาให้กับซีนเธียร์มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีโอกาสช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังลำบากมากเท่านั้น
ดวเย์นจ้องมองเมสอนและขมวดคิ้วพร้อมกับพูด “มิสเตอร์วอร์เนอร์ ฉันเตือนนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าให้หยุดก่อกวนซีนเธียร์สักที!”
“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับนาย!”
เมสันตะโกน ถึงแม้ว่าท่าทางของเขาดูค่อย ๆ แย่ลงกว่าเดิม
เขารู้ดีว่าดเวย์นเป็นใคร ถึงแม้ว่าครอบครัวของดเวย์นจะไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น แต่พ่อของดเวย์นทำงานให้กับรัฐบาลบัควู้ด ทำให้สถานะของเขาค่อนข้างสูง
หากเมสันไม่จำเป็นจริง ๆ เขาไม่ได้อยากยั่วยุดเวย์นเลย
“เมื่อกี้ว่าไงนะ?”
ใบหน้าของดเวย์นค่อย ๆ มืดหมองลง เมื่อเทียบกับเมสันเขามีบุคลิกที่ดีกว่า แต่เขาก็ยังมาจากตระกูลที่ร่ำรวยและยังไม่เคยถูกใครหน้าไหนด่าว่าสักครั้ง
“ดเวย์น นายสมองตายเหรอ? นายไม่เห็นเหรอว่าซีนเธียร์พาผู้ชายที่ไหนไม่รู้เข้ามาในมหาลัย? ด้วยเรื่องนี้นายยังจะปกป้องเธออยู่อีกเหรอ? นายโง่เหรอ?” เมสันตะคอกอย่างเลือดเย็น
ดเวย์นชะงัก ต่อมาเขาก็พิจารณามองดูฮาร์วีย์และตอบกลับอย่างเย็นชา “เมสัน นี่ไม่ใช่เหตุผลที่นายจะสร้างความวุ่นวายได้นะ วันนี้ปล่อยไปเถอะ”
“ฉันรับมือกับการที่ซีนเธียร์ถูกผู้ชายแปลก ๆ กวนใจได้”
“เคารพฉันด้วย”
สำหรับดเวย์น ฮาร์วีย์ไม่มีความสำคัญใด ๆ เช่นเดียวกันนักสังคมสังเคราะห์
ฮาร์วีย์ผู้ที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ซีนเธียร์ ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ แต่อย่างไรเขาก็ไม่ได้ทื่อเท่าเมสัน
ฮาร์วีย์จ้องดเวย์นก่อนที่จะพยักหน้า
ในเมื่อเขามีเหตุผลอยู่บ้างเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่แย่
“เคารพเหรอ? ดเวย์น ฮาริส! นายคิดว่านายจะเหยียบย่ำฉันยังไงก็ได้เพียงเพราะว่าพ่อของนายทำงานให้รัฐบาลเหรอ? นายจะทำยังไงถ้าฉันไม่แสดงความเคารพต่อนาย?”
ไม่มีใครคาดคิดว่าเมสันผู้ที่อย่างน้อยจะต้องแสดงความเคารพต่อดเวย์นบ้าง จะหัวเราะเยาะเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างเย็นชา
ดเวย์นชะงัก
‘วันนี้เมสันไม่มีสมองเหรอ?’
‘เขาไม่รู้เหรอว่าพ่อของฉันทำให้รีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์มีปัญหาได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ?’
ความจริงแล้ว ดเวย์นต่างหากที่ไม่รู้
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้ ตอนนี้รีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์ได้เป็นผู้สมคบคิดกับตระกูลเยตส์
พร้อมด้วยมีผู้บัญชาการลำดับสามแห่งเซาท์ไลท์เป็นฝ่านสนับสนุนของบริษัท ทายาทผู้มั่งคั่งแห่งรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์จะก้มหัวให้กับคนธรรมดา ๆ อย่างดเวย์น ฮาริสได้อย่างไร?
“เมสัน วอร์เนอร์ นายพยายามจะสร้างปัญหาเหรอ?!”
ท่าทีของดเวย์นเลือดเย็นอย่างมาก
เขาเป็นชายที่ต้องการจะรักษาศักดิ์ศรีของเขาไว้เช่นเดิม
ในเมื่อเมสันไม่คิดที่จะแสดงความเคารพต่อดเวย์นและปล่อยเขาไป อย่างนั้นก็ไม่มีโอกาสที่จะทิ้งเรื่องนี้ไปง่าย ๆ
ตอนนี้ดเวย์นอยู่ปีสี่ ในขณะที่เมสันเพิ่งได้เป็นน้องใหม่
ถ้าเมสันยังคงไม่แยแสหลังจากที่หยามเกียรติของดเวย์นอย่างนี้ แล้วต่อไปดเวย์นจะมองหน้าคนอื่นได้อย่างไร?
“แล้วถ้าฉันทำล่ะ? ฉันจะไม่แค่สร้างปัญหาหรอก ถ้าฉันบอกว่าฉันจะจัดการนายซะ นายจะเชื่อฉันไหม?”
เมสันเดินเข้ามาหาดเวย์นและตบที่หน้าของดเวย์นเบา ๆ
“นายอยากตายรึไง!”
ดเวย์นหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็นหลังจากที่ถอดเสื้อของเขาออก จนเผยให้เห็นสายสีดำที่รอบเอวของเขา
“เข้ามาสิ! ฉันไม่สนใจว่าหรอกจะเป็นนายหรือพวกฝูงของนาย! วันนี้ฉันจะสั่งสอนนายเรื่องการเคารพรุ่นพี่!”
“เฮอะ…”
เมสันหัวเราะ
เขาชินกับการเดินอวดตัวเองอย่างเย่อหยิ่งในมหาวิทยาลัยและไม่มีใครกล้าที่จะต่อสู้กับเขาเลย