Ch.6 – ค่าสถานะ
Translator : Koel / Author
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 14
[คลาส] ชนชั้นสูง, ราชาของกลุ่ม
[ทักษะ] <<บัญชาการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ C->> <<โลภะ>>
[การคุ้มครองของพระเจ้า] ไม่มี
▲▽△
ขณะที่ดำดิ่งในจิตใต้สำนึก ผมรับรู้ถึงการดำรงอยู่ของค่าสถานะ
ได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรกจากก็อบลินอาวุโสในหมู่บ้าน ผมค่อนข้างงุนงงในตอนแรก แต่ก็เข้าใจได้ว่านี่เป็นสิ่งสำคัญแค่ไหนที่จะเข้าใจถึงความสามารถของตัวเอง
ตามที่ก็อบลินอาวุโสบอกคือให้เพ่งสมาธิกับตนเอง จะทำให้ค่าสถานะแสดงออกมา
นอกจากนี้…สิ่งที่เขียนอยู่ยังมีเลเวล ทักษะ…แม้กระทั่งการคุ้มครองของพระเจ้า?
นี่เป็นโลกแฟนตาซีอย่างแท้จริง นอกจากเลเวล การวิวัฒนาการก่อนหน้าคือการเลื่อนคลาส
ผมเข้าใจได้โดยดูค่าสถานะเหล่านี้ เลเวลที่แสดงอยู่คือเลเวลของคลาสนั้นๆ…
[เผ่า] ก็อบลิน
[คลาส] ชนชั้นสูง,ราชาของกลุ่ม
แต่มากกว่านั้นคือการดูความสามารถของทักษะที่มี
▽▲▽
<<ราชาของกลุ่ม>> ความสามารถของผู้ใต้บังคับบัญชาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
<<ปฏิปักษ์>> ความต้านทานต่อเผ่าพันธุ์ที่สูงกว่าเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
<<คำรามอย่างรุนแรง>> หากใช้กับสิ่งมีชีวิตระดับต่ำกว่า จะถูกบังคับให้ทำตามคำสั่ง
<<ความชำนาญการใช้ดาบ C- >> ความสามารถการใช้ดาบ
<<โลภะ>> จำนวนผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณเพิ่มมากขึ้น
…แต่ละคนจะเรียนรู้ทักษะได้จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ส่วนผมที่เกิดในพื้นที่รกร้าง จึงไม่มีใครที่มีความสามารถในการบังคับบัญชามากพอเหมือนกับผม
ตามที่ก็อบลินอาวุโสบอก ทักษะคือสิ่งที่เพิ่มขึ้นหลังการวิวัฒนาการและเคลียร์เงื่อนไขต่างๆ
<<บัญชาการ>> และ <<โลภะ>> สกิลเหล่านี้จำเป็นอย่างยิ่งในการทำความต้องการของผมให้เป็นจริง
ส่วน <<ปฏิปักษ์>> …
ทักษะนี้น่าจะได้มาจากการต่อสู้กับออร์ค ตอนที่ผมต่อต้านกับระดับคลาสที่สูงกว่า จึงได้เรียนรู้ทักษะนี้
ก็อบลินทั่วไปจะชะงักและไม่สามารถขยับได้หลังจากได้ยินเสียงคำรามของมัน เขาต้องมีความกล้าและจิตต่อสู้มากพอที่จะต่อต้าน
ผมสงสัยว่าหัวหน้าก็อบลินตัวก่อนมีทักษะนี้มั้ย
สำหรับความชำนาญการใช้ดาบระดับ C- ผมไม่รู้ว่ามันดีแค่ไหน
<<คำรามอย่างรุนแรง>> ดูเป็นทักษะที่ใช้ในวงกว้าง ผมจะใช้เพื่อบังคับก็อบลินแรร์ให้ยอมแพ้
△▽▲
หลังจากที่เสร็จสิ้นการวิเคราะห์แล้ว
สิ่งแรกการจัดการกับก็อบลินทั้ง 50 ตัว …พวกมันยังคงอ่อนแอเกินไป
ความจริงผมคิดหาทางออกได้ แต่…
ตอนผมถามก็อบลินอาวุโส ยังมีปัญหาเกี่ยวกับคลาส
พวกก็อบลินธรรมดาจะถูกข่มจนขยับตัวไม่ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าออร์ค เหมือนก็อบลินแรร์ที่สยบตรงหน้าผม
พวกมันเปลี่ยนหัวหน้ามาแล้วถึง 3 ครั้ง แสดงให้เห็นว่ามันอ่อนแอแค่ไหน
ผมอาจจะพูดเรื่องนี้มากหน่อย แต่เมื่อผมตั้งชื่อก็อบลินแรร์หัวหน้าหมู่บ้านตัวเก่าว่า กิกูว ดูเหมือนมันจะมีความรู้สึกผูกพันกับผมอย่างเห็นได้ชัด
ส่วนก็อบลินอีกตัวที่พึ่งเลื่อนคลาสเป็นก็อบลินแรร์ชื่อ กิก้า
ตอนแรกผมจะตั้งชื่อให้เขาว่า มาทาซะ แต่มันดูดีมากเกินไปสำหรับเขา
โอ้? คุณอยากจะรู้ว่าผมตั้งชื่อเขายังไง?
ไม่มีอะไรมาก แค่ตั้งตามเสียงร้องของพวกมัน
ผมตั้งกฎว่าจะตั้งชื่อให้ก็อบลินตัวใดก็ตามที่เลื่อนคลาสเป็นก็อบลินแรร์ จากนั้นผมก็ไปตรวจคลังแสง
มันเป็นแค่หมู่บ้านเล็กๆ จึงมีสิ่งของไม่มากนัก
ส่วนเสบียงสำรองที่เหลืออยู่ตอนนี้ เท่ากับศูนย์
พวกมันไม่รู้วิธีการถนอมอาหาร ของที่หามาคือทุกอย่างในวันนั้น ถ้ามันอดต้องหาอาหารในวันถัดไปแทน
▲▼△
พวกของอย่างโล่และหมวกป้องกันไม่มีเลยสักชิ้น
มีของใช้บ้างอยู่บ้าง เช่นขวานและกรรไกรตัดหญ้าที่มนุษย์ใช้ในการเกษตร เพียงแต่สิ่งของเหล่านี้มีไม่มากพอ บางตัวจึงต้องใช้ร่างกายเป็นอาวุธ ทำให้พวกมันบาดเจ็บและได้รับความเสียหายอย่างมากให้การต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
เพื่อที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ผมบอกให้กิก้าสอนก็อบลินตัวอื่นๆในการใช้กับดักและการเก็บอาหาร จากนั้นผมก็สั่งให้กิกูวสอดแนมและตรวจสอบเส้นทางของออร์คและจำนวนของมัน เหมือนครั้งก่อนเงื่อนไขคือต้องมีชีวิตรอดกลับมา
จะพูดกับก็อบลินที่ไม่เคยต่อสู้ว่ายังไงดี?
มีนักล่าประมาณ 20 ตัวในขณะที่คนแก่ เด็กและก็อบลินที่บาดเจ็บอีกประมาณ 30 ตัว
พวกเด็กๆจะเติบโตและความสามารถต่อสู้ในเร็วๆนี้
หลังจากที่เรียนรู้วิธีการใช้กับดัก ผมห้ความรู้กับเด็กๆเหล่านั้นทันที
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเพิ่มจำนวนประชากร ในหมู่บ้านมีก็อบลินตัวเมียประมาณ 10 ตัว 3 ตัวยังคงเด็กอยู่ ในขณะที่อีก 7 ตัวโตเต็มวัยแล้ว นอกจากนี้ยังมีสิ่งมีชีวิตที่ถูกลักพาตัวมาและถูกขังอยู่ มีหญิงสาวเผ่ามนุษย์ทั้งที่ยังเป็นวัยรุ่นและบางคนกำลังตั้งครรภ์
น่าแปลกที่ผมเห็นสาวๆเหล่านั้น ผมซึ่งกลายเป็นมอนสเตอร์แล้ว ก็ยังรู้สึกตงิดใจ ผมยิ้มให้กับตัวเองและไล่ความคิดเหล่านั้นเมื่อนึกถึงคุณค่าของพวกเขา
ตอนนี้ทุกอย่างยังขาดแคลน ถ้าผมให้ความช่วยเหลือมนุษย์ กองทัพคงไม่มีทางที่จะเติบโตไปได้มากกว่านี้?
มองลงไปที่พวกเขา
“…พวกเจ้า”
ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ ไม่มีร่องรอยการชีวิตในสายตาของพวกเธอ เหมือนกับหลุมที่ว่างเปล่า … สายตาที่กระซิบร้องขอความตาย เมื่อเห็นอย่างนั้น…
มนุษย์ที่ถูกปล้นอิสรภาพ …ไม่อาจตายได้ มีเพียงวัตถุประสงค์เดียวคือให้กำเนิด
“…ข้ารู้แล้ว”
ผมหักคอพวกเขาทันที เพื่อไม่ให้เกิดความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาณอีก หนึ่งในผู้หญิงเหล่านี้อาจจะเป็นแม่ที่ให้กำเนิดผมก็ได้
ก็อบลินอาวุโสบ่น แต่ผมเงียบ …จากนั้นก็เดินไปรอบๆและเก็บซากไม้แห้งเพื่อวางไว้
ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยเปลวเพลิง…ร่างกายพวกเขาถูกเผาจนเกรียม
เมื่อเปลวเพลิงดับลงลูกน้องของผมก็กลับมา จบจากการตรวจสอบของที่ล่าได้ ผมจึงกลับไปนอน
◇◆◆◇◇◆◆◇
[ทักษะ] ที่ได้รับ << การจ้องมองของปีศาจ >>
มันเป็นสกิลที่ไม่มีใครรู้จัก การเปลี่ยนแปลงไปขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของคุณ
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] คุณได้รับความคุ้มครองจากเทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
เพิ่มความสามารถความมืดและความตายให้กับคุณ