เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 887
มองสายตาของหลงโยวหลิงและหยางติ่งเทียนในสายตาที่มีความหวัง
เย่เมิ่งเหยียนลังเลก่อนที่จะเอ่ย“คุณลุงคุณป้าวางใจเถอะค่ะ หลังจากกลับไป ฉันจะไปคุยกับหยางเฟิงให้นะคะ！แต่ไม่ว่าเขานั้นจะ
ตัดสินใจเช่นไร ฉันที่เป็นภรรยา ฉันจะไม่ลังเลที่จะสนับสนุนเขาค่ะ！”
เย่เมิ่งเหยียนนั้นจะไม่บังคับหยางเฟิง ให้ทำเรื่องที่ตนเองไม่ชอบ
หากหยางเฟิงนั้นไม่ยอมให้อภัยหยางติ่งเทียน
แต่เย่เมิ่งเยียนจะบังคับเขา
ในเมื่อ เขานั้นลำบากมากทุกข์ใจ ก็ไม่บังคับให้เขามีจิตใจที่ดี！
หลงโยวหลิงมองไปที่อาหารบนโต๊ะ ก่อนจะถอนหายใจ“หากลูกมาวันนี้ก็ดีนะ นี่เป็นอาหารที่เขาชอบกินในปีนั้น！ในปีนั้นฉันสัญญา
ไว้ว่าจะดูแลลูกชายของหรูเยียนให้ดีๆ แต่ว่าฉัน……”
เมื่อเอ่ยถึงตอนสุดท้าย หลงโยวหลิงนั้นเอ่ยไม่ออก
ตอนแรกเธอนั้นได้ตกลงกับแม่ของหยางเฟิง ว่าจะดูแลหยางเฟิงให้ดี
แต่ว่าหลายปีมานี้ ที่หยางเฟิงนั้นไปใช้ชีวิตภายนอกอยู่คนเดียว……
เธอนั้นเป็นแม่เลี้ยงที่ไม่ได้เรื่อง！
ในตอนนั้น
ผู้คนบนโต๊ะอาหารนั้น ต่างก็มีเรื่องในใจ ก่อนที่สายตาจะเผยถึงความเจ็บปวด
สถานที่ตอนนี้เงียบสงบ และนิ่งเงียบ
ทันใดนั้น
ตืด！
ตืด！
ตืด！
……
ก่อนที่จะมีคนกลุ่มหนึ่ง พุ่งเข้ามายังบ้านตระกูลหยาง
คนพวกนี้ ประมาณร้อยกว่าคน
หลายร้อยคนที่มานี้ต่างก็มีลมหายใจที่แน่วแน่ ส่วนมากนั้นก็จะเป็นคนที่อาจารย์ที่แข็งแกร่งในแดนปรมาจารย์ใหญ่ทั้งนั้น！
นอกจากอาจารย์ที่แข็งแกร่งในแดนปรมาจารย์
ด้านนอกนั้นยังมีคนมากกว่าพันกว่าคน แต่ละคนต่างก็พกมีด และได้ล้อมบ้านตระกูลหยางไว้หมดแล้ว
โดยหัวหน้านั้น
ก็คือตระกูลหนิง หนิงเหลยถิง
ตระกูลหยุน หยุนตงหยาง
เมื่อมองเห็นหนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางทั้งสองคน
ฟู๋โป๋และเสือขาวต่างก็รีบยืนขึ้น ราวกับว่าเห็นศัตรูอย่างงั้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า！”
หนิงเหลยถิงหัวเราะเสียงดัง“หยางติ่งเทียน ได้ยินมาว่าวันนี้เจ้าเชิญเมียของลูกชายมาทานข้าวหรอ แล้วทำไมไม่เชิญพวกเราบ้าง
ล่ะ？”
“นี่……”
เมื่อเห็นดังนี้ เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกงุนงง
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้？
แล้วคนพวกนี้ มาที่นี่เพราะมาหาตนเองหรอ ？
หยางติ่งเทียนหัวเราะออกมา“เมิ่งเหยียน เจ้าไม่ต้องกลัวไปหรอก กินข้าวให้สบายใจเถอะ！แค่เพื่อนเก่ามาน่ะ ฉันไปหาพวกเขาสัก
ครู่นะ！”
เอ่ยแล้ว
หยางติ่งเทียนก็ลุกขึ้น ก่อนที่จะเดินไปยังทางประตู
หลังจากที่มาถึงประตู
ทันใดนั้นสีหน้าของหยางติ่งเทียนก็เลี่ยนไป สายตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและเยือกเย็นพุ่งออกมา
“คิดไม่ถึง ว่าพวกเจ้าทั้งสองตระกูลจะร่วมมือกัน？ทำไมหรอ และโกรธๆนะ อยากที่จะฆ่าพวกเราตระกูลหยางหรอ ？”
“หึ！”
หนิงเหลยถิงเอ่ยเสียงหึ“หยางติ่งเทียน เจ้าพูดน้อยๆหน่อย！ส่งชิงเฉิงกรุ๊ปคืนมานะ แล้ววันนี้พวกเรานั้นจะปล่อยพวกเจ้าตระกู
ลหยางไป ไม่อย่างงั้น……อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจนะ วันนี้พวกเราจะฆ่าพวกเจ้าตระกูลหยางแม้แต่หมาและไก่ก็จะไม่ยัก！”
อ้อ？อยากี่จะฆ่าคนตระกูลหยางแม้แต่ไก่หรือหมาก็ไม่เว้น？น่าเกรงกลัวจริงๆ！เจ้าคิดว่าตระกูลหยางของพวกเราเป็นแค่ดินโคลน
หรือไงกัน？”
“หยางติ่งเทียน ทึกคนก็เป็นสี่ตระกูลมหาเศรษฐี ใครกันที่ไม่รู้จุดปะทะของตนเอง？”หยุนตงหยางเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะมองไปที่หนิง
เหลยถิงแล้วเอ่ยต่อ“ผู้นำตระกูลหนิง ไม่ต้องเอ่ยไร้สาระแล้ว！รอให้จัดการตระกูลหยางแล้ว ทุกอย่างนั้นก็ยังไม่ใช่ว่าพวกเราพูดจบ
นะ！”
เมื่อได้ยินดังนั้น
หนิงเหลยถิงถอนหายใจ “เจ้าพูดถูก วันนี้พวกเราสองตระกูลร่วมมือกัน พวกเราไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่สามารถกำจัดตระกูลหยาง
ได้！”
“เห้！อยากจะจัดการพวกเราตระกูลหยาง เกรงว่าพวกเรานั้นยังไม่มีคุณสมบัติที่มากพอนะ？”
หยางติ่งเทียนเอ่ยอย่างไม่สนใจ ก่อนที่จะสะบัดมือแล้วเอ่ยดุ “ออกไปสะ！”
ตึง！
ตึง！
ตึง！
……
เสียงคำสั่ง
คนกว่าพันคน ได้พุ่งเข้ามายังบ้านตระกูลหยาง จากหลายๆทิศทาง
คนพวกนี้นั้นต่างก็เป็นองครักษ์ลับๆของตระกูลหยางที่ถูกฝึกไว้
ในพวกเขานั้น ร้อยกว่าคนนั้นก็เป็นถึงอาจารย์จากแดนปรมาจารย์ใหญ่
อาจารย์จากแดนปรมาจารย์ใหญ่ นั้นก็มีหลายคน