มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 654
หลังจากพูดจบ อาจารย์ของเผ่าหงส์ก็เยาะเย้ยและเดินจากไป
เห็นแผ่นหลังของเหยียนเยว่เอ๋อร์ ถูกเผ่าหงส์บีบบังคับพาไป สีหน้าของหลัวซิวนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง
“เผ่าหงส์!” เขากัดฟันแน่นและบอกตัวเองทีละคำในใจ “ความอัปยศในวันนี้จะได้รับการตอบแทนเป็นสิบเท่าในอนาคต!”
“เฮ้อ……”
เสียงถอนหายใจดังเข้ามาในหูของเขา เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินมาที่ด้านข้างของหลัวซิว
เห็นเพียงเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวยกมือขึ้นคว้า ลำแสงสีแดงพุ่งออกจากร่างของหลัวซิวมาอยู่บนฝ่ามือของเขา
ลำแสงสีแดงที่ลุกเป็นไฟนี้เป็นพลังจิตแท้นี้ซ่อนตัวอยู่ในร่างกายของหลัวซิว หากไม่ใช่เพราะเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวพบก่อน เกรงว่าหลัวซิวคงไม่รู้ด้วยว่าเขาเสียชีวิตอย่างไร
“ช่างมีจิตใจที่โหดเหี้ยมจริงๆ!” สีหน้าของหลัวซิวยิ่งเย็นเฉียบ
“หัวใจของผู้หญิงมีพิษร้ายแรงที่สุดในโลก จิตใจของเจ้ายุทธจักรหงส์นั้นเหี้ยมโหดมาก นางติดอันดับหนึ่งในสิบระดับเจ้ายุทธจักร” เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวบีบพลังจิตแท้สีเพลิงออกเป็นชิ้น ๆ
“ขอบพระคุณที่ท่านช่วยชีวิตข้า” หลัวซิวขอบเจ้าเขาอย่างจริงใจ เขาไม่พบพลังจิตแท้ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา
“ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าให้นางผู้นั้นอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เจ้าไม่โทษข้าหรอกหรือ?” เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวมองไปที่หลัวซิว
“ท่านล้อเล่นแล้ส ผู้เยาว์ไม่ใช่คนประเภทที่ไม่แยกแยะถูกผิด” หลัวซิวส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น “นอกจากนี้ ผู้เยาว์ยังเข้าใจถึงความยากลำบากของผู้ท่าน สามารถช่วยชีวิตข้าน้อยไว้ได้ ข้าน้อยก็รู้สึกขอบพระคุณท่านแล้ว”
สิ่งที่หลัวซิวพูดนั้นไม่ใช่คำสุภาพใดๆ เขารู้เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับเผ่าหงส์
เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวพยักหน้าและกล่าวว่า “แม้ว่าในครั้งนี้ ข้าจะช่วยเจ้าไว้ได้ แต่ในอนาคตเจ้ายังต้องระวังให้มากขึ้น คนจากเผ่าหงส์จะไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆแน่”
“ข้าเข้าใจ” แสงเย็นวาบขึ้นในดวงตาของหลัวซิว เรื่องนี้สำหรับเขาแล้วแม้ว่าเผ่าหงส์ต้องการจะยุติเรื่องนี้ เขาก็จะไม่ให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ
และหลังจากเหตุการณ์นี้ หลัวซิวรู้สึกหมดหนทางและจนปัญญาที่เกิดจากการที่เขาไม่แข็งแกร่งมากพอ ถ้าเขาอยู่ในระดับเจ้ายุทธจักร แม้แต่เจ้ายุทธจักรหงส์ก็จะไม่สามารถพาเยว่เอ๋อร์ไปจากเขาได้
“ข้าแค่หวังว่าเยว่เอ๋อร์จะไม่ได้รับความคับข้องใจใด ๆ เมื่อนางถูกพาตัวไปที่เผ่าหงส์” หลัวซิวถอนหายใจ
เมื่อเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวได้ยิน เขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “หญิงสาวผู้นั้นอยู่ที่เผ่าหงส์จะไม่ถูกรังแกแน่ อัจฉริยะที่เลือดหงส์โบราณได้ตื่นขึ้นมา จะเป็นสมบัติของเผ่าหงส์”
แม้ว่ากระดูกในร่างกายของเขาจะแตกเป็นเสี่ยง แต่หลัวซิวก็ฟื้นความคล่องตัวในขณะที่เขาพูด
หลัวซิวกำลังจะบอกลาเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิว เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวกลับส่ายหัวและพูดว่า “เจ้าพักฟื้นอยู่ในสำนักหลัวเทียนเถอะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใจของหลัวซิวก็กระตุก แม้ว่าเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวจะไม่อธิบาย แต่เขาก็เข้าใจความหมายในนั้น เหตุผลที่ เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวให้เขาพักฟื้นที่สำนักหลัวเทียน ต้องเป็นเพราะหากตอนนี้เขาออกไป เขาจะถูกโจมตีและสังหารโดยคนจากเผ่าหงส์!
หลัวซิวโค้งคำนับให้เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวอีกครั้ง จากนั้นไปที่ห้องลับด้านข้างและเริ่มฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ
หลังจากผ่านไปครึ่งวัน กระดูกที่แตกหักก็หายเป็นปกติ หลัวซิวไม่รีบออกจากสำนักหลัวเทียน เพราะเขารู้ดีว่าทั่งทั้งเมืองหลัวเทียน ไม่มีที่ไหนปลอดภัยไปกว่าสำนักหลัวเทียน
เขาพลิกมือหยิบขวดหยกที่บรรจุยากลายร่างมังกรออกมา จากนั้นวางขวดหยกไว้ข้างๆ แล้วเอาเตาทยานนภามังกรคู่ออกมาทันทีแล้วเริ่มกลั่นยา