แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1105
“รีบไปกันเถอะ เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว”
พวกนักบู๊ออกไปด้วยความอับอาย
เพียงพริบตาเดียว ในหุบเขาเหลือเพียงเฉินโม่กับผู้หญิงชุดดำแค่สองคน
เฉินโม่มองผู้หญิงชุดดำด้วยสีหน้าเฉยเมย แล้วถามอีกครั้ง “ตอนนี้เธอคงบอกฉันได้แล้วว่าเธอคือใคร”
ผู้หญิงชุดดำแสยะยิ้มเย็นชา “อยากรู้ว่าฉันเป็นใคร ออกมาจากค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารีให้ได้ก่อน แล้วค่อยว่ากัน”
เมื่อผู้หญิงชุดดำยกมือขึ้น แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้า
เธอบีบวิชาลึกลับด้วยมือทั้งสองข้าง แผดเสียงเบาๆ ว่า “สวรรค์เปลี่ยนแปลง มังกรฟ้าปรากฏ น้ำท่วมเขาเขียว กลบฝังเซียนลงพื้นดิน!”
เมื่อท่องออกมา แสงสีฟ้ากลายเป็นมังกรสีฟ้าขนาดใหญ่ เหมือนน้ำในบึงเดือดขึ้นมา เหมือนกาแล็กซีม้วนตัววนเวียนอยู่รอบมังกรฟ้าตัวนั้น
พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนอย่างแรง จู่ๆ ก็มีรอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏออกมา ราวกับสัตว์ประหลาดอ้าปากกว้าง เหมือนจะกลืนกินคนเข้าไป
ในรอยแยกมีหมอกดำแปลกๆ ลอยขึ้นมา เมื่อพืชพรรณปนเปื้อน ก็กลายเป็นผุยผงลอยฟุ้งทันที ถ้าโดนคนขึ้นมา กลัวว่าจะรอดยาก
ภาพตอนนี้เหมือนฟ้าถล่มดินทลาย โลกใกล้ดับสูญ
เมื่อผู้หญิงชุดดำทำสิ่งนี้เสร็จ ก็ลอยลงมาบนพื้น หน้าผากใสมีเหงื่อซึมออกมาเต็มไปหมด เห็นได้ชัดว่าเธอก็สูญเสียพลังไปเยอะมาก
“ค่ายกลโบราณนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ แม้ฉันอาศัยแผนผังค่ายกล ไม่ต้องใช้พละกำลังของตัวเอง แต่แค่เปิดค่ายกล ก็เกือบเอาพลังทิพย์ในตัวฉันไปจนหมด!”
ผู้หญิงชุดดำมองเฉินโม่ที่อยู่ในค่ายกล แสยะยิ้มแห่งการแก้แค้นออกมา “ครั้งนี้ฉันจะดูว่านายจะต้านทานยังไง เฉินไต้ซือ หึ!”
มังกรฟ้าคำรามอยู่กลางท้องฟ้า พื้นดินด้านล่างเท้าแตกระแหง เมื่ออยู่ต่อหน้าพลานุภาพของฟ้าดิน เฉินโม่ตัวเล็กราวกับมดอย่างเห็นได้ชัด
สีหน้าของเฉินโม่จริงจัง เขาคิดไม่ถึงว่าบนโลกนี้ ยังมีผู้บำเพ็ญที่แท้จริงอยู่ อีกทั้งดูท่าทางว่าจะมีความแค้นใหญ่หลวงกับเขาด้วย
บนเส้นทางที่เฉินโม่ผ่านมา มีศัตรูมากมาย เขาเดาไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่
อีกทั้งตอนนี้เฉินโม่ก็ไม่มีเวลาไปเดาตัวตนของผู้หญิงคนนี้ เหมือนค่ายกลด้านหน้าไม่ด้อยไปกว่าค่ายกลแสงดาวที่เขายู่หลงเลย เขาจำเป็นต้องพยายามให้สุดแรง
มังกรฟ้าคำรามอยู่บนฟ้า พื้นด้านล่างเท้าเกิดเสียงดัง เจอกับค่ายกลที่จะกลืนกินทุกสิ่งแบบนี้ เฉินโม่รู้สึกถึงอันตรายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เฉินโม่ยืนอยู่กลางระหว่างจุดเชื่อมน้ำกับดิน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
จู่ๆ เขาประสานมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน นั่งสมาธิกลางอากาศ ค่อยๆ หลับตาทั้งสองข้าง เหมือนพระนั่งสมาธิ
กลุ่มแสงสีทองสว่างขึ้นจากตัวเฉินโม่ ปกคลุมทั้งตัวเฉินโม่ได้พอดี ดูเหมือนไม่แข็งแกร่ง เทียบกับค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารี เรียกได้ว่าไม่ต้องสนใจยังได้
แต่กลับมีออร่าแข็งแกร่งมั่นคงแผ่ออกมาจากตัวเฉินโม่ เหมือนสามารถต้านทานหินแข็งแกร่งที่อยู่มาเป็นเวลานานได้
ขณะที่มังกรฟ้ากับรอยแยกของพื้นดินกำลังจะกลืนกินเฉินโม่เข้าไป เฉินโม่ลืมตาอย่างรวดเร็ว เสียงสดใสราวกับพระสวดมนต์ ดังก้องไปทั่วหุบเขา
“ราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหว……ราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหว……ราชาแห่งปัญญาผู้ไม่เคลื่อนไหว……”
ผู้หญิงลึกลับที่อยู่ด้านล่างเห็นภาพนี้ ในดวงตาที่โผล่ออกมาข้างนอกทั้งสองข้าง มีความตกตะลึงฉายออกมา
“นี่ นี่มันวิชาอะไรกัน”
จู่ๆ แสงสีทองบนตัวเฉินโม่สว่างจ้า กลายเป็นพระพุทธรูปทองคำหนึ่งองค์ นั่งขัดสมาธิอย่างมั่นคงท่ามกลางภัยอันตรายมากมาย
ปล่อยให้มังกรฟ้าส่งเสียงคำราม พื้นดินส่งเสียงกึกก้อง ตัวฉันยังนิ่งดั่งขุนเขา
การโจมตีของค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารี ซัดใส่เฉินโม่อย่างต่อเนื่อง แต่ตัวของเฉินโม่ก็ยังนั่งขัดสมาธิอย่างมั่นคงอยู่กลางอากาศ โดยที่ไม่บาดเจ็บอะไรเลย
พระพุทธรูปทองคำที่ปกคลุมบนตัวเฉินโม่ ภายใต้การโจมตีอย่างต่อเนื่องของค่ายกล ทำให้แสงหม่นลงไม่น้อย แต่ก็ยังแข็งแกร่งเหมือนเดิม