เฟิงหยูเฮงอธิบายคร่าวๆเรื่องความรักขององค์ชายสี่ซวนเทียนยี่ในการติดตามอาจารย์ให้พระชายาหยุนฟัง ทำให้นางรู้สึกกังวล นางรู้สึกว่าถ้านางไม่จัดการอะไรเร็วๆ นี้ลูกสะใภ้ที่นางชอบจะถูกองค์ชายสี่แย่งชิงไป ดังนั้นนางจึงพูดเข้าประเด็นทันที และบอกกับซวนเทียนหมิงว่า “หลังจากปีใหม่นี้เราจะจัดการเรื่องแต่งงานของฮั่วเอ๋อ”
ซวนเทียนหมิงรู้สึกลำบากใจจริงๆ เขาถามพระชายาหยุนว่า “ท่านแม่ไม่กลัวว่าพี่เจ็ดจะไม่พอใจเรื่องนี้หรือ”
พระชายาหยุนโบกมือให้เขา“ถ้าเขาไม่มีความสุขกับมัน เขาจะไม่กอดนาง เมื่อเจ้าโตขึ้น เจ้าเคยเห็นพี่เจ็ดของเจ้ากอดผู้หญิงหรือไม่ ? ” หลังจากที่นางพูดแบบนี้ นางยังจ้องมองที่เฟิงหยูเฮง ทำให้นางส่ายหน้าอย่างแรงเพื่อแสดงว่านางไม่เคยถูกองค์ชายเจ็ดกอด จากนั้นพระชายาหยุนจึงพูดว่า “เนื่องจากคุณหนูสามเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฮั่วเอ๋อเต็มใจกอด นั่นหมายความว่ามีความหวัง”
ซวนเทียนหมิงรู้สึกว่ามันไม่น่าเชื่อหลังจากนั้นเมื่อเขาคิดว่าเฟิงเซียงหรูเป็นเด็กสาวที่หดหู่ เขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “การใช้คำว่าผู้หญิงคนนี้ นางยังไม่ถึงอายุที่แต่งงานได้ ! ”
“เฮ้! ” พระชายาหยุนเหลือบตา “ในเวลานี้เจ้ารู้หรือไม่ว่านางเป็นเด็กเท่านั้น ? คุณหนูสามอายุ 14 ปีแล้ว เมื่อคิดถึงอาเฮง นางอายุเพียง 12 ปี ใครส่งของหมั้นไปให้กับคฤหาสน์ตระกูลเฟิงทันทีหลังจากกลับมาจากตะวันตกเฉียงเหนือ ใครค้นหาร้านค้าของตำหนักศศิเหมันต์และนำผ้าสมบัติทั้งห้าของข้าออกไปเพื่อเอาหน้าจากจากภรรยาของเขา ? ตอนนี้เจ้ากำลังพูดว่าคุณหนูสามยังเป็นเด็ก เจ้ามีความละอายใจบ้างหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงเอามือตบหน้าผากแน่นอนว่าผ้าที่มีคุณภาพสูงมากถูกนำมาจากตำหนักศศิเหมันต์ นางสงสัยอยู่เสมอว่าชายอย่างซวนเทียนหมิงเก็บผ้าสมบัติทั้งห้าไว้เพื่ออะไร ?
ซวนเทียนหมิงก็รู้สึกว่าเขาคิดผิดมันเป็นความจริงที่เฟิงเซียงหรูไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป นางจะถึงวัยปักปิ่นในอีก 1 ปี การหมั้นแต่เนิ่น ๆ ก็สำคัญเช่นกัน แต่เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะสมกับซวนเทียนฮั่วเลย !
ในเรื่องนี้ทั้งสามคนคุยกันจนถึงกลางดึกและไม่สามารถหาข้อสรุปได้และเมื่อพวกเขาเหนื่อยเกินไป พวกเขาก็ไปที่ห้องของตนและหลับไป
ซวนเทียนหมิงก็รู้สึกว่าเขาได้รับความพ่ายแพ้เขาเตรียมที่จะ “กินเนื้อ” แต่พระชายาหยุนยืนยันที่จะดึงทั้งสองออกจากเตียงเพื่อสืบเรื่องความลับขององค์ชายเจ็ด ทำให้ชายาของเขาง่วงและเหนื่อยล้า นางทรุดตัวลงบนเตียงหลังจากกลับมาและหลับทันที สิ่งนี้ทำให้งานฉลองวันส่งท้ายปีเก่าของเขาซึ่งเขาคิดถึงมานานแล้วถูกยกเลิก มันผิดอย่างแท้จริง ! เขาคำนวณผิด !
วันขึ้นปีใหม่ฮ่องเต้ผู้ประชวรในตอนกลางคืน ตื่นขึ้นมาเมื่อท้องฟ้าสว่าง ไม่เพียงแต่เขาจะตื่นขึ้นเท่านั้น สภาพของเขาก็ดีขึ้นอย่างมากราวกับว่าความเสียหายจากความหนาวเย็นซึ่งเกิดขึ้นทันทีเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้น เขาดูมีชีวิตชีวาและมีสุขภาพดี แม้แต่หมอหลวงที่เฝ้าในตอนกลางคืนที่ห้องโถงจาวเหอก็อุทานเมื่อเขาเข้ามาตรวจชีพจร โดยกล่าวว่าฮ่องเต้นั้นมีชีวิตอยู่ 10,000 ปี !
แต่จางหยวนผู้ที่อยู่กับฮ่องเต้ก็รู้สึกว่ารูปลักษณ์ที่ทรงพลังของฮ่องเต้นั้นกังวลเล็กน้อยเขารู้สึกว่าอาการป่วยของฮ่องเต้หายไปเร็วเกินไปและไม่ได้เป็นตามสามัญสำนึก อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถพูดสิ่งนี้ได้ หลังจากฮ่องเต้ที่ฟื้นจากอาการป่วยทั้งหมด เป็นเหตุการณ์ที่มีความสุข เขาจะทำอย่างไรถ้าเขาสาดน้ำเย็นลงไป ดังนั้นเขาจึงต้องสงสัยและวิตกกังวลลุกขึ้นจากพื้น และนำเสื้อผ้าของฮ่องเต้เตรียมพร้อมที่จะรับใช้เขาในการเปลี่ยนเสื้อผ้า
ยังคงมีความต้องการที่จะจัดให้มีการประชุมภาคเช้าในวันขึ้นปีใหม่แต่การที่ราชสำนักในตอนเช้านั้นมีรูปแบบที่แตกต่าง ฮ่องเต้ได้ปิดพระราชวังก่อนปีใหม่ ดังนั้นในวันขึ้นปีใหม่กลุ่มเสนาบดีเข้ามาในสถานที่ด้วยคำพูดที่เป็นมงคล มันเป็นการเคารพที่มีคำพูดดี ๆ ไม่มีการพูดถึงเรื่องการเมือง แม้แต่เสื้อคลุมมังกรที่ฮ่องเต้สวมก็แตกต่างจากปกติ แต่ก็ไม่ได้เป็นสีเหลืองประเสริฐแต่เป็นสีแดงเข้ม
จางหยวนเสนอเสื้อคลุมมังกรและเพิ่งหยิบมันโดยไม่ได้มีโอกาสพูดเพื่อให้ฮ่องเต้เปลี่ยน เขาเห็นฮ่องเต้มองเขาอย่างดุดันพร้อมขมวดคิ้วแล้วกล่าว “จางหยวน ? ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่ ? เราไม่ได้ส่งเจ้าไปยังฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิดมานานแล้วหรือ ? ”
จางหยวนใจหาย“วูบ” และเขามีความรู้สึกไม่ดีเป็นพิเศษ เป็นไปได้หรือไม่ว่าฮ่องเต้นอนหลับไปครึ่งคืนและลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ?
ตามที่คาดไว้ฮ่องเต้เห็นว่าเขามึนงงและนิ่งเงียบดังนั้นฮ่องเต้จึงโกรธมากขึ้น เขาก็เหวี่ยงแขนของเขาและกวาดเสื้อคลุมมังกรลงบนพื้น ตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าหยุดเกี้ยวของพระสนมหยวนชู โทษถึงตาย ข้าไม่ได้ตัดหัวเจ้าและส่งเจ้าไปยังฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิดเท่านั้น และเจ้าไม่ได้กลับใจและกล้าที่จะกลับมา กฎของพระราชวังตัดสินโดยเจ้าหรือไม่ ? ”
จางหยวนคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วก้มจนหัวสัมผัสพื้น “ฝ่าบาทได้โปรดตัดสินอย่างยุติธรรม ข้ากลับมาเพราะฝ่าบาทไปเรียกกลับมาพะยะค่ะ ! หากฝ่าบาทไม่ได้พูดอะไรเลย ข้าจะก้าวออกมาจากฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิดได้อย่างไรพะยะค่ะ”
“ข้าเรียกเจ้ากลับมาหรือ? ” ใบหน้าของฮ่องเต้เต็มไปด้วยความโกรธ เขาตะโกนเสียงดัง “เหลวไหล ! เจ้าเกือบจะทำให้พระสนมหยวนชูตายอย่างน่าสยดสยอง ข้าเกลียดที่ข้าไม่สามารถตัดหัวเจ้าได้ ข้าจะเรียกเจ้ากลับมาได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะพระสนมหยวนชูเป็นคนใจกว้าง ชีวิตของเจ้าก็จะจบสิ้นไปแล้ว ! ”
“ฝ่าบาท”จางหยวนเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าโศก “ฝ่าบาทลืมทุกสิ่งอย่างแท้จริงหลังจากนอนหลับหนึ่งคืน ? ลืมเกี่ยวกับการสนทนากับข้าโดยไม่หยุดเมื่อคืนนี้ ? ลืมความรู้สึกเสียใจกับข้าแล้วหรือพะยะค่ะ” ขณะที่เขาพูดเขายื่นมือของเขาที่มีแผล “ฝ่าบาท ข้าผู้นี้คือเสี่ยวหยวนจื่อของฝ่าบาท ! ฝ่าบาทจะลืมข้าได้อย่างไรพะยะค่ะ”
คำพูดของจางหยวนทำให้ฮ่องเต้คิดอย่างลึกซึ้งเขามองขันทีตรงหน้าเขา ไตร่ตรองคำพูดของอีกฝ่าย แต่ไม่ว่าเขาจะไตร่ตรองอย่างไร เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บปวดใจหลังจากเห็นมือของบ่าวรับใช้ ? ฮ่องเต้รู้สึกว่าเรื่องนี้ไร้สาระ และต้องการให้ลากตัวจางหยวนออกไปและตัดหัว แต่ในที่สุดเขาก็จำได้ว่าวันนี้เป็นวันขึ้นปีใหม่ และมันก็ไม่ดีที่จะทำให้เลือดไหลออกมา เขาตะโกน “คนที่อยู่ข้างนอกเข้ามา ! ส่งบ่าวรับใช้นี้กลับไปที่ฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิด ! ”
เมื่อถ้อยคำเหล่านี้ออกมานอกห้องโถงหวู่หยิงแสดงออกอย่างมีความสุขอย่างรวดเร็วซึ่งเขาไม่สามารถซ่อนได้ เขาสั่งขันที 2 คนติดตามเขา และแต่ละด้านก็ลากจางหยวนออกไป ในขณะนี้พวกเขาก็ได้ยินเสียงของฮองเฮาที่ส่งมาจากด้านนอกห้องโถงโดยกล่าวว่า “หยุด ! ”.ไอลีนโนเวล.
ทุกคนมองออกไปข้างนอกแต่พวกเขาเห็นฮองเฮาสวมเสื้อคลุมเดินไปพร้อมกับรัศมีแห่งมารดาของแผ่นดิน นางก้าวเท้าเข้ามาอย่างมั่นคงและท่าทางของนางก็สง่างาม และแม้แต่สายตาของนางก็ยังมีความรู้สึกว่านางไม่อนุญาตให้ใครสนใจนาง หวู่หยิงก้มหน้าลงและเขาต้องยอมรับมัน ความสูงส่งของมารดาของแผ่นดินไม่ใช่สิ่งที่พระสนมหยวนชูมี แม้ว่าพระสนมหยวนชูจะปีนขึ้นสู่ตำแหน่งสูง นางก็ไม่สามารถเผยท่าทางที่สง่างามแบบนี้ได้
“ฮ่องเต้กำลังทำอะไรอยู่? ” ในที่สุดฮองเฮาก็หยุดและยืนต่อหน้าฮ่องเต้ จ้องมองจางหยวนจากนั้นกล่าวว่า “นี่เป็นวันขึ้นปีใหม่ แม้แต่สามัญชนก็รู้ว่าการเป็นมิตรกัน ควรจะจัดลำดับความสำคัญ ทำไมฝ่าบาทถึงอารมณ์เสียแต่เช้าตรู่ ? มันเป็นเพียงแค่บ่าวรับใช้ สิ่งนี้จะถูกนำมาเปรียบเทียบกับราชวงศ์ต้าชุนได้อย่างไร ? กฎไม่สามารถถูกทำลายได้เพราะบ่าวรับใช้คนหนึ่งทำลายโชควาสนาของราชวงศ์ต้าชุน”
สิ่งที่นางพูดนั้นทำให้ฮ่องเต้รู้สึกโมโหแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไร เขารู้สึกว่าฮองเฮาผู้นี้กล้าหาญเกินกว่าที่จะพูดกับเขาเช่นนี้ แต่เขารู้สึกว่าฮองเฮานั้นพูดถูกต้อง มันเป็นความจริงที่โชควาสนาของราชวงศ์ต้าชุนสำคัญกว่า จากนั้นเขาก็มองที่จางหยวนเช่นกัน จากนั้นจึงถามฮองเฮา “จากนั้นบอกข้าว่าบ่าวรับใช้นี้จะได้รับการจัดการอย่างไร ? เราไม่สามารถมีเขาอยู่ข้างเราได้”
“จากนั้นมอบเขาให้กับภรรยาคนนี้! ” ฮองเฮากล่าวว่า “บ่าวรับใช้ที่รับใช้ที่อยู่ข้างฝ่าบาทในอดีตมีความประพฤติดีมาก เนื่องจากฝ่าบาทไม่ต้องการเขาแล้ว ก็มอบเขาให้กับภรรยาคนนี้ ข้ากำลังขาดคนที่มีความสามารถ ที่สำคัญที่สุดควรมีความสามัคคีในช่วงวันขึ้นปีใหม่ ไม่อนุญาตให้บ่าวรับใช้นี้ทำลายโชควาสนาของชาติในปีนี้”
ฮ่องเต้พยักหน้าและไม่ปฏิเสธเพียงพูดว่า “จากนั้นเจ้าสามารถจัดการได้ ! ” หลังจากพูดแบบนี้เขาก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกจากห้องโถงด้วยบันไดขนาดใหญ่
ฮองเฮามองฟางอี้จากนั้นยกเท้าของนางรีบออกจากห้องโถงหลังจากฮ่องเต้ ฟางอี้สนับสนุนจางหยวน และพูดเบา ๆ “ข้าจะส่งเจ้ากลับไปที่ตำหนักจิงซีก่อน เราจะค่อย ๆ หารือว่าจะทำอย่างไรต่อไป รักษาชีวิตของเจ้าไว้ก่อน”
จางหยวนพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีกแต่ในใจเขารู้สึกโล่งใจ หากเขาถูกส่งกลับไปยังฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิดเช่นนี้ ชีวิตของเขาจะถูกส่งไปที่นั่นจริง ๆ เขาออกมาหลังจากทนทุกข์ทรมานมามาก ถ้าเขากลับไปอีกครั้ง นั่นหมายความว่าเจ้านายของเขาละทิ้งเขาไปอย่างสิ้นเชิง ผู้คนที่นั่นจะคิดถึงทุกสิ่งและยิ่งทรมานเขามากขึ้นจนกว่าเขาจะตาย
หน้าห้องโถงสวรรค์ฮ่องเต้และฮองเฮาเดินลงบันได ทั้งสองเดินลงขณะที่จับมือกัน และในสายตาของเสนาบดีและขุนนาง สิ่งนี้ดูเหมือนภาพที่กลมกลืนกันอย่างสวยงาม ฮ่องเต้และฮองเฮาที่ไม่ได้ปรากฏตัวพร้อมกันเป็นเวลานาน ดูเหมือนว่าพวกเขายังคงเข้ากันได้ดีมาก สิ่งนี้มีความหมายในหนึ่งปีถัดไปราชวงศ์ต้าชุนจะได้สัมผัสกับช่วงเวลาที่ดีและความเจริญรุ่งเรือง
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าในเวลานี้ฮ่องเต้กำลังพูดกับฮองเฮาเบาๆ ว่า “สำหรับเรื่องของจางหยวนในวันนี้ เราเห็นแก่หน้าของเจ้า แต่เจ้าควรรู้ว่านานแค่ไหนที่เจ้าสามารถรักษาใบหน้านี้และความเมตตานี้ เจ้าคุมตำหนักในเป็นเวลาหลายปีและควรเข้าใจวิธีการมีส่วนร่วมกับราชวงศ์ต้าชุน คนที่เรารอจะปรากฏตัวเร็ว ๆ นี้ใช่หรือไม่ ? ”
เท้าของฮองเฮาหยุดชั่วคราวผู้สังเกตการณ์ไม่สามารถบอกได้ แต่นางเองก็รู้ ขาของนางอ่อนและมือที่ฮ่องเต้จับสั่นเล็กน้อย แต่นางก็พูดอย่างแน่วแน่ว่า “ข้ารู้แล้วว่าฝ่าบาทรู้ทุกอย่างชัดเจน และภรรยาผู้นี้ไม่ได้คิดที่จะซ่อนมันจากฝ่าบาท หลังจากผ่านไปหลายปีในพระราชวัง ถึงแม้ว่าจะไม่มีเงินสมทบก็ตาม ก็ยังคงลำบากอยู่หลายปี ฝ่าบาทไม่สนใจความรู้สึกระหว่างสามีและภรรยา แต่ควรคำนึงถึงการเป็นหุ้นส่วนเป็นเวลาหลายปี ฝ่าบาทรู้ดีว่านี้ภรรยาผู้คนนี้เป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่งและไม่เป็นอันตรายต่อราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าเขาจะมาถึง ภรรยาผู้นี้จะไม่ร่วมมือกับเขาเพื่อทำสิ่งใดที่จะเป็นอันตรายต่อราชวงศ์ต้าชุน ข้ากำลังรออยู่ในพระราชวัง รอให้เขามา จากนั้นฝ่าบาทก็จับเขา เมื่อทำสิ่งนี้เสร็จแล้ว ตำแหน่งฮองเฮาของภรรยาผู้นี้ก็จะมาถึงจุดจบ อย่างไรก็ตาม…” นางหยุดแล้วก็พูดอีกครั้ง “วันนี้ข้าอยู่ในตำแหน่งคือวันที่ภรรยาผู้นี้เป็นฮองเฮาแม้ว่าฝ่าบาทจะทำอะไร การกระทำจะต้องทำอย่างรอบคอบ”
“ฮึ่ม! ” ฮ่องเต้เย้ยหยันและไม่พูดอะไรอีกเลย
ฮ่องเต้และฮองเฮานั่งและบัณฑิตและขุนนางทหารจำนวนมากเริ่มทักทายกันในวันขึ้นปีใหม่ มันยิ่งใหญ่แต่ใจของทุกคนเก็บความคิดที่แตกต่างกัน และเป้าหมายของความคิดเหล่านั้นก็คือฮ่องเต้ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน พวกเขาไม่เพียงแต่สังเกตความรู้สึกของฮ่องเต้ ที่สำคัญที่สุดพวกเขายังสังเกตเห็นความแข็งแรงของผิวพรรณของฮ่องเต้ พวกเขาได้ยินว่าเขาล้มป่วยอีกครั้งเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาฟื้นตัวอย่างแท้จริงหรือไม่หรือฝืนอาการป่วยออกมาที่ราชสำนัก ถ้ามันเป็นการฝืนอาการป่วย ดังนั้นฮ่องเต้คนนี้จะสามารถทำเช่นนั้นได้นานเท่าไร
นอกพระราชวังฮ่องเต้เฟิงหยูเฮงได้ตื่นขึ้นแล้วเมื่อซวนเทียนหมิงไปเข้าราสำนักตอนเช้า ออกจากตำหนักจุน กลับไปที่ตำหนักหยู เนื่องจากมีงานเลี้ยงในพระราชวังคืนนี้ นางยังคงต้องกลับไปที่ตำหนักของนางเพื่อเปลี่ยนชุด อาบน้ำ และแต่งหน้า ในเวลาเดียวกันมันเป็นวันขึ้นปีใหม่ นางต้องยอมรับการคำนับจากบ่าวรับใช้ในตำหนักและแจกจ่ายอั่งเปา เฟิงเซียงหรูจัดให้นางไปพบที่ประตูพระราชวังในตอนเย็น เมื่อนางนึกถึงสิ่งที่นางพูดคุยพระชายาหยุนเมื่อคืนที่ผ่านมา นางไม่รู้ว่านางควรจะมีความสุขหรือเป็นกังวลกับเด็กสาวคนนี้
เฟิงเซียงหรูจะมีความสุขในการแต่งงานกับองค์ชายเจ็ดอย่างแท้จริงหรือไม่
—————————————————————————————————–
(หมายเหตุนักแปล:ส่วนด้านล่างเป็นบันทึกที่เขียนโดยผู้แต่ง)
(ทั้งชุดได้เข้าสู่ช่วงครึ่งหลังและโครงเรื่องส่วนใหญ่มุ่งไปที่ภาพรวมมากขึ้น ชะตากรรมของทุกคนจะค่อย ๆ เริ่มขึ้นหลังจากนี้ ดังนั้นบางครั้งจะมีแผนการที่เจ็บปวดเล็กน้อยและเจ็บปวดมาก อย่างไรก็ตามตอนจบจะเป็นอย่างนี้แน่นอน ความเจ็บปวดเป็นเพียงชั่วคราว และจะไม่กลับมาหลังจากที่ฮ่องเต้ฟื้นขึ้นมา นั่นจะเป็นช่วงเวลาแห่งความโชคร้ายสำหรับองค์ชายแปดและพระสนมหยวนชูซึ่งจะไม่ได้รับอนุญาตให้มีตอนจบที่ดี นอกจากนี้สถานการณ์ของเฟิงเซียงหรูและองค์ชายเจ็ดคงไม่เหมือนที่เห็นในปัจจุบันจะมีการบิดเบือนในแผนการในอนาคต พล็อตของครึ่งหลังจะซับซ้อน และทุกอย่างจะถูกเปิดเผยในตอนจบ)