เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 894
หยางเฟิงหันหัวมองหงส์แดงแล้วถามว่า “หงส์แดง พวกเรายิงกันสักนัดไหม?”
“ห๊ะ!”
เมื่อได้ยิน หงส์แดงกรีดร้องโดยไม่รู้ตัว
เธอมองดูผู้คนรอบๆจำนวนมากมาย พูดอย่างเขินอาย “ท่านแม่ทัพ แบบนี้ไม่ค่อยดีมั้ง! ตรงนี้มีคนเยอะขนาดนี้ และก็ยังเป็นกลางวันแสกๆ หรือว่าตอนกลางคืนเราหาที่ที่ไม่มีคนอยู่……”
พูดถึงตรงนี้ หงส์แดงพูดต่อไปไม่ได้
เวลานี้ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เต็มไปด้วยความเขินอาย
เห็นสถานการณ์นี้ หน้าหยางเฟิงเต็มไปด้วยเส้นสีดำ
“หงส์แดงเอ๋ย เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย?”
“ฉันคิดกับเธอเหมือนพี่น้อง เธอกลับอยากเอาฉันเหรอ?”
“คิดไม่ถึงว่า เธอจะเป็นคนแบบนี้! แย่ลงทุกวันจริงๆ ใจคนไม่โบราณ!”
หยางเฟิงส่ายหัว ทำหน้าครุ่นคิด
เออ?
หงส์แดงตกตะลึงครู่หนึ่ง พูดงึกๆงักๆ “ท่านแม่ทัพ เมื่อกี้ท่านบอกว่าพวกเรายิงสักนัดไม่ใช่เหรอ?”
หยางเฟิงกลอกตาแล้วพูดว่า “ฉันหมายความว่า เธอไปลากระเบิดในฐานมาได้ไหม? แค่ระเบิดไปทีเดียว ไม่ต้องสนใจตระกูลหยุน ตระกูลหนิงอะไร ต่างต้องจบลงแน่!”
มุมปากของหงส์แดงกระตุกอย่างรุนแรง
“ท่านแม่ทัพ ท่านคิดอะไรอยู่? ที่นี่เป็นจงโจวคือใต้เท้าจักรพรรดิ ท่านกล้าใช้ระเบิด? เกรงว่าวันต่อมา อนุสรณ์สถานการณ์กล่าวโทษจะอยู่บนโต๊ะของเจ้ามังกรเหมือนเกล็ดหิมะ”
เฮ้อ!
หยางเฟิงส่ายหัวอย่างหมดหนทาง
ที่จริงหยางเฟิงก็รู้ นี่เป็นเพียงความปรารถนาของตัวเอง
แม้ว่าเขาจะเป็นเทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ย แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรพุ่งพล่านได้
ดูเหมือนความคิดที่จะยิงระเบิดคงทำไม่ได้แล้ว!
สีหน้าของหยางเฟิงเปลี่ยนไป พูดด้วยสีหน้าที่จริงจังขึ้นมา “ส่งคำสั่งฉันองครักษ์มังกรสามพันทั้งหมดลงมือฆ่าปรมาจารย์ของตระกูลหยุนกับตระกูลหนิง!”
“ขอรับ!”
หลังจากรับคำสั่ง
หงส์แดงส่งคำสั่งลงไปทันที
ซิ่ว!
ซิ่ว!
ซิ่ว!
……
ชั่วขณะเดียว
องครักษ์มังกรสามพันออกมือ เหล่ามังกรลงทะเล เสือนับร้อยลงเขา!
นอกประตูตระกูลหยางในเวลานี้ และยังมีปรมาจารย์หลายพันคนของตระกูลหนิงกับตระกูลหยุน
ปรมาจารย์หลายพันคนนี้ เพื่อป้องกันกำลังเสริมตระกูลหลง
ที่รอมากลับเป็นองครักษ์มังกรสามพัน
“แย่แล้ว ศัตรูโจมตี!”
เห็นองครักษ์มังกรและคนอื่นๆมาอย่างดุดัน
ปรมาจารย์ตระกูลหยุนและตระกูลหนิง ตะโกนทันที
พวกเขาอยากไปขัดขวางองครักษ์มังกรที่ข้างหน้า
แต่ว่าองครักษ์มังกรสามพันพุ่งเข้าไปอยู่ในเหล่าปรมาจารย์ของตระกูลหนิงและตระกูลหยุน
เห็นแค่ยกมือขึ้นฟันดาบลง หัวแต่ละคนถูกตัดลงมา
ปรมาจารย์ตระกูลหนิงและตระกูลหยุน ล้มลงเรียบราวกับข้าวสาลี
ทันใดนั้น
ภายในบ้านตระกูลหยาง
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“หยางติ่งเทียน ถึงแม้แกจะเป็นปรมาจารย์แดนครึ่งเทพแล้วยังไง?”
“แกในตอนนี้เสียหายอย่างมาก แค่พวกเรายื้อเวลาไปเรื่อยๆ ก็สามารถยื้อจนแกตายได้!”
หนิงเหลยถิงและหยุนตงหยาง มองหยางติ่งเทียนด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
หลังผ่านการเสียกำลังไปนาน หยางติ่งเทียนในตอนนี้ ก็หายใจหอบแล้ว
ยังไงที่หยางติ่งเทียนเผชิญอยู่ก็คือ การล้อมโจมตีผู้แข็งแกร่งของสองแดนปรมาจารย์ใหญ่สูงสุด
และไม่ว่าจะเป็นหยุนตงหยางหรือหนิงเหลยถิง ระยะห่างที่ทั้งสองคนจะเป็นแดนเทพต่างมีเพียงเส้นบางๆ
หยางติ่งเทียนสามารถยืนหยัดได้จนถึงตอนนี้ ก็เก่งมากแล้ว!
“หึหึ ใช่เหรอ?”
“แต่แผนการของพวกแกคงจะศูนย์เปล่าแล้ว ขี่มังกรอยู่บนฟ้า!”
จู่ๆ
หยางติ่งเทียนคำราม
โอ๊ย!
มังกรเทพสีทองสายหนึ่งกลับพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา ปล่อยเสียงคำรามของมังกร
ลมหายใจของหยางติ่งเทียนทั้งคนเปลี่ยนไปอีกครั้ง ราวกับมกุฎมังกรที่อยู่สูงส่ง ตาทั้งคู่มองลงมาที่หยุนตงหยาง และหนิงเหลยถิง
“คัมภีร์มกุฎมังกรเหรอ?”
ทั้งสองคนร้องออกมา
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”
บทที่ 893
บทที่ 895