Ch.7 – เมื่อพูดถึงโอนิก็ต้องตะบองเหล็กสิ

Translator : O-Minus / Author

 

ออกล่าจนกระทั่งเลเวล10 แต่ระหว่างทางกลับฉันก็เลเวลเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง แล้วพวกเราก็กลับมาถึงที่เมืองแห่งการเริ่มต้น

เวลาที่พวกเราเล่นกันไปใช้เวลาไม่ถึง5ชั่วโมงเพราะฉะนั้นพวกเราจึงยังเล่นต่อได้อยู่

ก็แค่ช่องเก็บของของพวกเราส่งหมายเตือนมาให้น่ะ

ของที่ดรอปจากหมาป่าถูกรวบรวมเก็บไว้และเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนส่งผลต่อค่าสถานะของพวกเรา ซึ่งไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเลือกทิ้งของราคาถูกแล้วกลับเข้าเมือง

 

ดูเหมือนว่าของจากหมาป่าจะได้ราคาที่ดี นอกจากบางอย่างที่รินจังบอกให้เก็บไว้ก่อนฉันขายมันให้กับร้านค้าของNPC

ผลที่ได้ก็คือ จากที่ดูในช่องสถานะของฉันในเมนูการ์ดก็พบว่าฉันมีอยู่มากกว่า30,000ไอริสเสียอีก เทียบกับจำนวนเงินที่ให้ติดตัวมาตอนเริ่มแล้ว นี่เป็นจำนวนที่ค่อนข้างเยอะมากเลย

 

“ดูเหมือนว่าฉันจะได้เงินมาเยอะเลยล่ะ”

 

“ของดรอปจากหมาป่าได้ราคาขายที่ดี ราคาดีกว่าหมูป่าเสียอีกทั้งที่หมูป่านั้นฆ่ายากกว่า แต่ในความจริงหมาป่าก็อันตรายกว่าจริงๆนั่นล่ะนะ”

 

[หมูป่า] เป็นมอนสเตอร์ระดับต่ำที่อาศัยอยู่ทางที่ราบทิศเหนือ เห็นว่าตามปกติแล้วจะเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่จู่โจมก่อนนะ

พวกมันส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคู่มือสำหรับผู้เล่นใหม่ที่พึ่งเริ่ม

สามารถกำจัดมันได้ง่ายๆถ้าโจมตีได้ถูกจุดแต่ดูเหมือนว่าผู้เล่นบางกลุ่มจะมีปัญหาในจุดนั้นนะ

แล้วมันยังถึกทนเกินเลเวลของมันอีกด้วย

แต่ถ้าชินแล้วก็กระสอบทรายดีๆนี่ล่ะ รินจังว่าอย่างนั้น

 

กลับเข้ามาที่เรื่องเดิม พวกเราอยู่ที่เมืองส่วนตะวันออก

ที่นี่คือที่ที่สามารถเรียกได้ว่าตลาดขายของนั่นล่ะ

ร้านค้ารายเรียงกันเป็นแนวยาวและยังมีผู้เล่นต่อแถวเรียงกันอีกด้วย

ถึงแม้ว่าพวกเราจะผ่านช่วงที่มีผู้เล่นคับคั่งแล้วก็ตามแต่จำนวนคนที่แออัดกันสามารถทำให้มึนหัวได้เลย

ทำเอาอยากออกจากเมืองโดยทันทีเลย

 

“ในเมื่อพวกเรามาถึงเมืองแล้วก็ไปหาอุปกรณ์กันเถอะ”

 

รินจังที่ชินกับการเดินฝ่าฝูงชนในตลาดขายของจูงมือฉันและฉันก็เดินตามไป

ไปหาอุปกรณ์ เธอว่าอย่างนั้นและพาฉันไปยังอาคารใหญ่ที่เห็นได้แต่ไกล

 

“นี่คือร้านขายอุปกรณ์ของเมืองนี้ มันก็เหมือนกับห้างนั่นล่ะ ที่ชั้นแรกจะมีร้านสำหรับขายอาวุธ และชุดเกราะจะอยู่ชั้นบน พวกเราอาจจะต้องมองหาอาวุธใหม่แต่ว่าไปหาชุดเกราะกันก่อนดีกว่า ด้วยชุดผ้าฝ้ายแบบนั้นเธอไปต่อไม่ได้แน่”

 

“ก็นะ ชุดนี้คงจะเรียกว่าชุดเกราะไม่ไหวจริงๆนั่นล่ะ”

 

[ชุดเซ็ตผ้าฝ้าย] เป็นสิ่งที่ใช้เรียกชุดเริ่มต้น และยังมีค่าความทนทานสูงมากอีกด้วย แต่ในฐานะของอุปกรณ์ป้องกันแล้วมันไม่ได้ช่วยเสริมค่าอะไรเลยสักนิดเดียว เป็นเพียงแค่ชุดธรรมดาๆ

จะว่าไปแล้วเรื่องของค่าความทนทานคือค่าสถานะตัดสินว่าอุปกรณ์นั้นๆจะพังหรือสูญหาย ในส่วนของค่าพลังป้องกันนั้นถือว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

 

“ด้วยค่าสถานะของเผ่าโอนิแล้ว คงไม่มีอุปกรณ์อะไรในเมืองเริ่มต้นที่เธอใส่ไม่ได้หรอกนะ แต่เผื่อไว้ก่อน อุปกรณ์ของเธอมีน้ำหนักและถ้าหนักเกินกว่าจะรับไหวมันจะส่งผลต่อค่าความว่องไวของเธอนะเพราะงั้นเลือกให้ดีล่ะ”

 

“รับทราบ ไม่เห็นจะมีพนักงานขายของเลยนะ”

 

“พวกเขาไม่อยากให้เสียเวลาที่ต้องคุยในขณะที่มีฝูงคนใช้งานเยอะแยะแล้วต้องมาคุยทีละคนๆ ถึงจะน่าผิดหวังนิดหน่อยแต่มีระบบอัตโนมัติก็ดีเหมือนกันนะ ร้านค้าที่ไม่มีคนขายถือเป็นเอกลักษณ์ของเมืองแห่งการเริ่มต้นเลยล่ะ”

 

ถึงแม้ว่าจะมีผู้เล่นคนอื่นที่มาเลือกซื้ออุปกรณ์ ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่ได้มีคนเยอะเหมือนกับข้างนอก

สงสัยจังว่าทำไมกันนะ ฉันก้มดูป้ายราคา แม้แต่ของที่ราคาถูกยังมีราคาถึง[2,000ไอริส]หรือ[3,000ไอริส]เลย และถ้าแพงขึ้นมาก็มี[5,000ไอริส]ถึง[8,000ไอริส] มีหลายชิ้นที่วางเรียงกันไว้อยู่

ในตอนที่ฉันยังเลเวล7ฉันมีเงินติดตัวเพียงแค่5000ไอริส คงเป็นเพราะมีเพียงผู้เล่นส่วนน้อยที่มีเงินพอจะซื้อของที่นี่

สาเหตุที่มีคนน้อยนั้นง่ายกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ

 

คิดแค่ว่าถ้ามีคนน้อยๆก็ดี ฉันจึงเลือกดูชุดเกราะป้องกัน

 

ในWLO ช่องสวมใส่อุปกรณ์มีอยู่5ช่อง[หัว],[ลำตัว],[แขน],[ช่วงล่าง],[รองเท้า]

นอกจากนั้นจะเป็นช่องเครื่องประดับแต่ฉันขอละไว้ก่อนนะ

ตอนที่ฉันสู้กับหมาป่ามีอุปกรณ์ส่วนหนึ่งที่ฉันอยากได้อยู่ตลอด

นั่นก็คือส่วนแขน ถ้าจะให้พูดจริงๆก็อยากจะได้อะไรอย่างสนับแขนน่ะ

 

ตอนนี้ฉันได้แต่โจมตีแล้วหลบหลีก และก็สวนกลับแต่ว่าถ้าเป็นไปได้ฉันอยากที่จะให้พวกมันกัดเข้ามาที่แขนหรือขาของฉันจะได้ตรึงพวกมันไว้ได้

เพื่อการนั้นฉันจึงอยากได้สนับแขน

แล้วก็สำหรับรองเท้าฉันด้วย ถ้ามีสนับขาฉันก็อยากจะซื้อมันนะ

ฉันกังวลนิดหน่อยในส่วนของลำตัวและหัวแต่ฉันต้องการที่จะป้องกันในส่วนของแขนขาก่อนเพราะมันเป็นส่วนที่ถูกเล็งโจมตีได้ง่ายกว่า

 

“อันที่ราคาถูกมี[เกราะแขนหนังสัตว์]และ[สนับขาหนังสัตว์]…”

 

ทั้งสองมีราคาอยู่ที่ชิ้นละ[500ไอริส] พวกมันคือหนึ่งในของราคาถูกที่วางขาย

ด้วยสีออกน้ำตาลที่ดูไม่เหมือนพวกหมาป่า ฉันสงสัยจังว่าใช้วัสดุจากอะไรกัน

ขณะที่คิดว่ามันอาจจะมาจากหมูป่า พวกมันให้ค่าพลังป้องกันต่ำฉันจึงวางมันลงที่ชั้นวางเหมือนเดิม

 

“[ชุดเซ็ตเหล็ก] ราคาสูงขึ้นมาหน่อยแต่นี่อาจจะเหมาะก็ได้”

 

พวกมันดูไม่ค่อยต่างจาก[ชุดเซ็ตหนังสัตว์]สักเท่าไหร่แต่ชุดพวกนี้มีแผ่นเหล็กปะไว้ตามจุดต่างๆและยังเพิ่มจุดที่ป้องกันร่างกายอีกด้วย

 

สนับแขนและสนับขามูลค่าทั้งหมด[4,000ไอริส] ราคาสูงถึง4เท่าจากอันหนังสัตว์แต่เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน

ตอนนี้ฉันก็ซื้ออุปกรณ์มาแล้วสองส่วนและลองสวมใส่มันผ่านจอเมนู

ยังรู้สึกขาดๆในช่วงลำตัวแต่ตอนนี้ฉันก็ดูดีกว่าเดิมขึ้นมาบ้างแล้ว

 

“โอ๊ะ สนับแขนกับขางั้นเหรอ? เธอใส่แล้วเหมาะมากเลยนะ”

 

“ขอบใจนะ ฉันรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นมาเลยล่ะ”

 

รับคำชมจากใจของรินจังที่ให้ฉันเลือกอุปกรณ์เองแล้ว ฉันก็มองหาอุปกรณ์ต่อไป

ส่วนหัวก็สำคัญแต่ว่าฉันไม่อยากที่จะใส่หมวกเกราะเทอะทะทั้งหน้าหรอกนะ

ฉันกลุ้มใจอย่างมากแต่สุดท้ายก็เลือก[ที่คาดหัวเหล็ก] มันเหมือนผ้าโพกหัวที่มีแผ่นเหล็กเย็บปักไว้ ราคา[3,000ไอริส] (Hachigane)

 

ในส่วนของลำตัวและช่วงล่าง สนับชากินที่ขึ้นมาบนขาเยอะแต่ยังถูกนับเป็นส่วนของรองเท้าอยู่นะ

สำหรับชุดเกราะแล้วฉันทุ่มเงินไปเยอะเลย

ราคาทั้งหมด[6,000ไอริส]สำหรับ[ชุดเกราะโซ่ถัก]

 

สำหรับช่วงล่างแล้ว แทนที่จะเรียกชุดเกราะควรจะเรียกเป็นเสื้อผ้าแทนจะดีกว่า ในฐานะเครื่องป้องกันแล้วฉันไม่คาดหวังมันเท่ากับชุดเกราะสักเท่าไหร่

มันคือ[กางเกงหนังสัตว์ขายาวพร้อมเข็มขัด] ซึ่งมีที่คาดพอสำหรับที่จะใส่มีดขว้างได้สองช่องฉันเลยเลือกมา ราคาสูงกว่าที่คิดไว้นิดหน่อยที่[1,500ไอริส]

สรุปแล้วสำหรับอุปกรณ์สวมใส่ฉันใช้จ่ายไปทั้งหมด14,500ไอริส

ขอบคุณหมาป่าที่ล่าไปด้วยนะ

 

“รินจัง เป็นยังไงบ้างอ่ะ?”

 

“โอ้ เลือกเกราะโซ่ถักสินะ แพงหน่อยแต่ฉันว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีนะ”

 

“ราคาถูกกว่าเกราะเหล็กกล้าแล้วยังเบาอีกด้วย”

 

“ซุคุนะไม่ใช่อัศวินเกราะหนักสักหน่อยเพราะงั้นก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่? ต้องขอบคุณที่คาดหัวที่ทำให้เห็นใบหน้าด้วยนะ ราคาสูงแต่สำหรับผู้หญิงแล้วฮิตกันมากเลยนะ ที่คาดหัวน่ะ”

 

“ก็ถ้าเป็นหมวกเกราะขึ้นสนิมก็ไม่ไหวล่ะนะ”

 

“จริงๆก็มีพวกหมวกด้วยเหมือนกันนะ หลังจากนี้ก็ลองไปดูหลายๆอย่างกันเถอะ”

 

พอมาคิดดูแล้วรินจังก็สวมหมวกนี่นา

ผ้าคลุมสีน้ำตาลอ่อน กางเกงที่ดูนุ่มนิ่ม และรองเท้าบูทหนัง ที่แขนไม่ได้ใส่สนับแขนแต่เป็นถุงมือ ด้วยภาพลักษณ์ที่ดูเหมือนจอมเวทย์ของเธอแล้ว หมวกปลายแหลมเหมือนแม่มดเข้ากับเธอมากเลย

พอดูดีๆแล้วก็เป็นอุปกรณ์ที่มีเสน่ห์จริงๆ

 

“เหมือนว่าจะยังมีเงินเหลือสินะ ไปดูอาวุธกันเถอะ”

 

พอได้มีอุปกรณ์สวมใส่ดีๆแล้วฉันก็ดูเหมือนผู้เล่นดีๆมากขึ้น แต่เพราะไม้ตะบองที่หลังของฉันจึงทำให้ฉันดูเด่นกว่าใคร

ไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ ฉันกับรินจังเดินลงไปดูร้านค้าอาวุธที่ชั้นหนึ่ง

 

มีร้านขายอาวุธเฉพาะสำหรับดาบ หอก ธนู ท่ามกลางร้านค้าเฉพาะทางต่างๆฉันมองหาร้านสำหรับอาวุธไร้คม

ค่าความชำนาญสำหรับ[อาวุธไร้คม]ของฉันอยู่ที่เลเวล25

มันง่ายที่จะเพิ่มมาจนถึงเลเวล10แต่หลังจากนั้นค่าความเชี่ยวชาญก็เพิ่มขึ้นแค่เพียงทีละน้อย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เจอสกิลแยกย่อยเลยสักอัน

ฉันคิดไว้ว่าจะรอให้สกิลแยกย่อยออกมาก่อนแต่สุดท้ายฉันก็ทนต่อความยั่วยวนของร้านขายอาวุธไม่ไหว

 

“[กระบองไม้],[กระบองไม้ปลายตะปู],[กระบองเหล็ก]…สงสัยจังว่าทำไมถึงมีสามแบบกันนะ?”

 

ถึงพวกมันจะมีชื่อว่ากระบองติดอยู่แต่เมื่อเทียบกับไม้ตีลูกเบสบอลแล้วมันจะหนากว่านิดหน่อย

ถึงจะบางกว่าไม้ตะบองที่ฉันใช้อยู่แต่พอเห็นด้ามจับที่คุ้นเคยแล้วฉันว่ามันดูน่าใช้มากเลย

ราคาของกระบองเหล็กที่แพงที่สุดในหมู่ไม้กระบองอยู่ที่[2,000ไอริส]

 

ก็ไม่เลวนะแต่ว่าฉันไม่คิดอยากจะหวดไม้กระบองในโลกแฟนตาซี ฉันจึงวางมันลงที่ชั้น

 

อันที่เตะตาฉันต่อมาคือ[ตะบองเหล็ก] ถ้าพูดถึงโอนิก็ต้องเจ้านี้ล่ะ

 

—-

ไอเท็ม:ตะบองเหล็ก

ความหายาก:ทั่วไป

ค่าความแข็งแกร่งที่ต้องการ:20

พลังโจมตี: +15

ความทนทาน: 500/500

ประเภท: [อาวุธไร้คม][คฑามือเดียว]

ตะบองเหล็กธรรมดา แม้จะเรียบง่ายแต่ก็มีความทนทานที่สูงกว่าอื่นๆ

—-

 

ความหนาไม่ต่างกับตะบองไม้ ความยาวมีมากกว่าเล็กน้อย เพื่อเพิ่มความรุนแรงจึงมีหนามเหล็กติดอยู่ตรงปลายด้วย

แน่นอนว่าตะบองเหล็กต้องทำมาจากเหล็ก แม้ข้างในจะไม่ได้หลอมมาจากเหล็กทั้งหมดแต่ก็มีเหล็กเคลือบไว้จึงไม่หนักเท่าที่เห็น

 

พลังโจมตีมากกว่ากระบองเหล็กนิดหน่อยแต่แลกมาด้วยน้ำหนักที่มากกว่า จะว่าไปแล้วค่าความแข็งแกร่งที่ต้องใช้ในการสวมใส่กระบองเหล็กคือ5แต้ม

ด้วยค่าความแข็งแกร่งของฉัน เมื่อรวมกับอุปกรณ์สวมใส่ที่ใส่อยู่ฉันเกือบจะโดนลดค่าความว่องไวไปได้อย่างหวุดหวิด เมื่อคิดเรื่องของภาพลักษณ์ด้วยแล้วฉันตัดสินใจซื้อมันมา

ราคาอยู่ที่[8,000ไอริส] มาค่อยๆใช้มันกันอย่างทะนุถนอมเถอะนะ

 

“รินจัง ดูนี่สิ! ตะบองเหล็กล่ะ!”

 

ตั้งแต่วินาทีที่ฉันเลือกเผ่าโอนิ ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะใช้อาวุธแบบนี้มาตลอด รินจังยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่ดูประหลาดใจ

 

“…ก็ถ้าเป็นซุคุนะฉันก็กะไว้แล้วล่ะว่าเธอจะต้องซื้อมัน อาวุธขึ้นชื่อสำหรับโอนิที่ใช้อาวุธไร้คมล่ะนะ อีกอย่างมันแข็งแกร่งสมราคาอีกด้วย”

 

“มันหนักนิดหน่อยแต่ฉันว่ากำลังเหมาะมือเลย อีกอย่างค่าความทนทานยังสูงด้วย”

 

“ถ้าเป็นพลังโจมตีก็ไม่ต่างอะไรจากดาบราคา2,000ไอริสเท่าไหร่หรอก สาเหตุที่แพงก็มาจากค่าความทนทานสูงลิ้วนั่นล่ะ”

 

ไม้ตะบองเริ่มต้นเป็นอุปกรณ์เริ่มต้นจึงมีค่าความทนทานสูงไม่น่าเชื่อถึง5,000 แต่สำหรับตะบองเหล็กที่500นั้นถือว่าสูงกว่าอาวุธอื่นๆอีก

แล้วก็กระบองเหล็กค่าความทนทานอยู่ที่200ซึ่งก็ถือว่าเยอะพอตัว

ตะบองเหล็กมีพลังโจมตีสูงกว่ากระบองเหล็กก็จริง แต่ราคาที่ต่างออกมาไม่ได้มาจากแค่ตรงนั้น

ก็แค่ค่าความทนทานสูงกว่าถึง2.5เท่าเอง

สาเหตุที่ราคาแพงมาจากค่าความทนทานจริงๆ

 

ก็นะไม่ว่าจะตะบองเหล็กหรือกระบองเหล็กเมื่อเทียบกับอาวุธอื่นแล้วพลังโจมตีอยู่ในระดับปานกลางเท่านั้นเอง

ก็แค่เป็นของที่ไม่เสียหายง่ายๆ พึ่งพาได้จริงๆ

 

“เอายังไงต่อล่ะ? ยังมีอะไรที่อยากซื้ออีกไหม?”

 

“หืมมม ไหนๆก็ซื้ออุปกรณ์มาแล้วฉันอยากจะออกไปล่าอีกน่ะ”

 

“เธอนี่ขยันจริงๆเลยนะ งั้นเดี๋ยวฉันจะพาไปร้านขายของใช้ละกัน เพราะเดี๋ยวเธอก็ต้องใช้ของอย่างยารักษาด้วยอีก”

 

“อ๊ะ รอก่อนนะ! ฉันลืมซื้ออะไรบางอย่างไปเลย”

 

บอกกับรินจังที่กำลังจะพาฉันไปร้านขายของใช้ ฉันไปยังร้านขายอาวุธขว้าง

ในเมื่อฉันซื้อกางเกงที่มีเข็มขัดแล้ว ฉันอยากจะสวมใส่มีดขว้างไว้ด้วย

ซื้อมาทั้งหมดสองเล่ม มันดูเข้ากันมาจนฉันเผลอยิ้มออกมา

 

หลังจากนั้นพวกเราไปหาNPCที่ขายของใช้และซื้อของอย่างเช่นน้ำยารักษากลิ่นสมุนไพรแล้วจึงออกล่าอีกครั้ง