ตอนที่ 198

ตอนที่ 198 เถ้าแก่บู่กวนโอ๊ย เทียนฉีสื่อเป็นคนชอบเหล้า นี่เป็นเรื่องของนิกายตำหนักกระบี่สาบสูญทุกคนรู้ การฝึกฝนดาบเพื่อไปเส้นทางแห่งดาบ ดื่มเหล้าเคล้าดนตรี ดาบกับเหล้าเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะแบ่งแยกจากกันได้ ผู้ที่ฝึกฝนหนทางแห่งดาบก็เป็นผู้ที่ชอบเหล้า (ตอนนี้มันประชดเล่งฮู้ชง) ดูเหมือนว่านี่จะเป็นข้อบัญญัติเอาไว้ซะแล้ว เซียวเยว่เองก็ชอบเหล้า เขาจึงถูกเหล้าล่อใจให้เข้ามา เทียนฉีสื่อรักเหล้าดังนั้นเขาจึงไม่อาจที่จะทนรอได้ เซียวเยว่มองเทียนฉีสื่ออย่างครุ่นคิด กลิ่นเหล้านี้แพร่กระจายออกมาจากร้านของเถ้าแก่บู่ ไม่คิดว่าเทียนฉีสื่อจะมา จริงแล้วเถ้าแก่บู่เป็นโจรอันดับหนึ่งในเมืองหลวงที่อยู่ในร้านอาหารไม่มีชื่อเสียงใช่ไหม? ทุกคนไม่ได้แสดงอาการบ้าบิ่น พวกเขามองด้านหลังของเทียนฉีสื่ออย่างแปลกใจ พวกเขามองดูชายคนนี้เดินเข้าไปในซอย เทียนฉีสื่อเอามือไขว้หลังแล้วยืน ไหล่ของเขาสะพายกระบี่ยาว เขาสวมเสื้อคลุมยาว เขาบินลอยไปเสื้อผ้าโบกสะบัด ชุดยาวของเขาส่งเสียงดังพรึ่บๆ เมื่อก้าวเท้าลงมา เทียนฉีสื่อก็ลงมาที่ประตูร้าน เขาเห็นหมาดำตัวใหญ่นอนอยู่ที่ประตูร้านมันนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจ เสียงของเขาลังเลอยู่นาน เทียนฉีสื่อมองประตูร้านปิดสนิทดูเหมือนว่าไม่ใช่เปิดร้าน เทียนฉีสื่อยกมือขึ้นเคาะประตู เสียงเคาะประตูสะท้อนออกมาในซอย ภายในหัวใจของทุกคนรู้สึกอัดแน่น มองเขาที่มีท่าทางสง่าผ่าเผย เขาเคาะประตูอยู่สักพัก เทียนฉีสื่อหน้าตามืดมัว………ไม่คาดคิดว่าในร้านไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อยหมายความว่าคนในร้านไม่ได้สนใจเขา ไม่อยากที่จะเปิดประตูให้ “เรื่องนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ เขาแค่ไม่รู้ชื่อของชายชราคนนี้…….”เทียนฉีสื่อพูดออกมาใบหน้าของเขาใจเย็น แต่หัวใจของเขาขุ่นมัว เขากระแอมออกมาเบาๆ เปิดปากพูดออกมาด้วยเสียงคนแก่ว่า “เถ้าแก่ข้า เทียนฉีสื่อจากนิกายกระบี่ที่สาบสูญ วันนี้ข้าได้กลิ่นหอมจากร้านของท่าน เหล้าของท่านวันนี้พิเศษจริงๆ ข้าอยากจะให้เถ้าแก่เปิดประตูเพื่อพูดคุยกัน” คำพูดของเทียนฉีสื่อดังก้องสะท้อนซอยที่เงียบสนิท เป็นเวลานานก็ไม่มีใครตอบ ร้านก็ยังคงปิดสนิทไม่มีสัญญาณว่าจะมีคนมาเปิดประตู ในที่สุดความอดทนของเทียนฉู่สื่อก็หายไป ใบหน้าของเขาหดหู่เหมือนน้ำ ใบหน้าที่บึงตึงเย็นชาของเขาก็พูดออกมาว่า “ข้าอยากจะดื่มเหล้า ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบอะไรเลย? อย่าบอกว่าเจ้าไม่เห็นแก่หน้าข้าเทียนฉู่สื่อ ยังออกมาเปิดประตูร้านอีก?” ตอนที่เทียนฉู่สื่อบรรพบุรุษของนิกายตำหนักกระบี่ที่สูญหายยังหนุ่มไม่มีใครขัดขวางในอาณาจักรสายลมแห่งแสงขัวขวางเขาได้ แม้ว่าตอนนี้เขาจะแก่ แต่พลังและตำนานของเขายังไม่จางหาไปจากอาณาจักร เซียวเยว่ยิ้มออกมาบางๆ ตอนนี้เหมือนเทียนฉู่สื่อพูดเรื่องตลกๆ ออกมา…..บอกตามตรงหน้าของเขาไม่มีค่าให้เถ้าแก่บู่เปิดประตู “ไม่มีเหตุผลไม่ไว้หน้าชายแก่คนนี้เลย เจ้าหยิ่งมาก แต่มาหยิ่งกับชายแก่คนนี้ผิดคนแล้ว” เทียนฉู่สื่อโกรธมากเขากำลังโคจรพลังงานที่แท้จริงจากจุดตันเถียน ผมขาวขาวของเขาปลิวสยายทันที พลังงานที่แท้จริงหลั่งไหลไปทั่วร่างของเขาเหมือนมังกรไหลเวียนไปทั่วร่าง ปัง! สายตาของเทียนฉู่สื่อเต็มไปด้วยความโกรธ เขาใช้ฝ่ามือของเขาที่มีพลังงานที่แท้จริงเต็มอยู่ซัดออกไป เขาซัดอย่างรุนแรงที่ประตูร้าน คลื่นพลังกลายเป็นอากาศม้วนตัวออกไป พลังงานที่แท้จริงทำให้หลายคนเห็นฉากนี้ใบหน้าเปลี่ยนสีไปทันที นี่เป็นระดับการฝึกฝนของเทียนฉู่สื่อจริงๆ………สมควรแล้วที่เขาจะมีชื่อเสียงอ้า! แต่คนที่อยู่ข้างหลังกำลังงง ใบหน้าของพวกเขากำลังแปลกใจ เย่สื่อหลิงเห็นฉากนี้ก็ยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เวลานี้บรรยากาศช่างน่าอึดอัด คลื่นที่เทียนฉู่สื่อระเบิดออกมาจากฝ่ามือ คาดไม่ถึงประตูนี้ไม่สั่นสะเทือนแม้แต่นิด ประตูก็ยังปิดอยู่เหมือนเดิม เครากับผมของเทียนฉู่สื่อกระดิกออกมาทั้งหมด เขาเบิกตากว้างฝ่ามือของเขาที่ซัดออกไปเปิดประตูร้านไม่ได้ เขาซัดมันไปแล้วนี่หรือว่าเขาไม่ได้ซัดกัน………. เขาจะเข้าไป…………แต่ไม่อาจที่จะเปิดประตูได้ หน้าของเขาชาที่ไม่ใช่ว่าเป็นการตบหน้าเขาเหรอ ตอนนี้เขารู้สึกอึดอัด เทียนฉู่สื่อชักฝ่ามือกลับ เขากระแอมเบาๆ ยกปลายเท้าขึ้นถอยหลังไปจากที่นี่ ตัวของเขาลอยขึ้น แล้วพุ่งออกมาจากร้านค้า มือของเขาถือกระบี่ข้างเดียว พลังดาบของเทียนฉู่สื่อพุ่งขึ้นสูงหมุนวนแทบที่จะฉีกขาดอากาศที่อยู่รอบๆ “ชายแก่คนนี้ให้โอกาสเจ้ามากแต่เจ้ากลับไปรับโอกาส………เจ้าไม่รับโอกาสข้าก็จะทำลายมัน” เมื่อพูดเสร็จใบหน้าของเทียนฉู่สื่อก็สงบนิ่งไม่หวือหวา แต่ร้านก็ยังปิดสนิท มีสภาพเหมือนก่อนหน้านี้ ราวกับว่าไม่ได้แม้แต่จะผายลมใส่ เทียนฉู่สื่อโกรธแล้วอายอย่างมาก เขาด่าออกมาเบาๆ พลังงานดาบพุ่งออกมาหมุนเวียนไปทั่วร่างกายของเขา ดาบนับพันเคลื่อนที่พุ่งไปที่ประตูร้าน ดำน้อยที่นอนอยู่บนพื้นก็อ้าปากหาวออกมาอย่างขี้เกียจ ดูเหมือนพลังดาบที่แข็งแกร่งจะโจมตีประตูร้าน ดำน้อยหันมามองดูแล้วนอนต่อ ลมพัดหมอกควันรอบตัว ปลิวไสว หมอกและควันกระจายตัวไปประตูร้านก็เปิดเผยออกมา ดวงตาของเทียนฉู่สื่อสั่นไหว ดวงตาแทบที่จะถลนออกมา……. “บ้าเอ๊ย? ร้านนี้อยู่ในกระดองใช่ไหม? มันไม่บุบ? ไม่เป็นแตกเลยไม่พัง………มันไม่มีแม้แต่ร่องรอยเลย? มันทำให้ข้ารู้สึกเสียหน้า” เทียนฉู่สื่อรู้สึกอายกลายเป็นหมา พลังดาบที่เคลื่อนไหวเมื่อกี้ เพียงครั้งเดียวก็โจมตีประตูเมืองหลวงระเบิดออกมาเป็นชิ้นๆ แต่ประตูร้านนี้……..เป็นเพียงแค่ไม้แผ่นไม่กี่แผ่นยังไม่ถูกพังอีก “ฮะฮ่า ตาเฒ่าไม่ว่าเจ้าเป็นสวะไปแล้วเหรออ๊า? อีแค่ประตูแค่นี้ก็พังไม่ได้” “บรรพบุรุษนิกายตำหนักกระบี่ที่สาบสูญสมควรแล้วที่จะมีชื่อเสียง เขาทุบประตูเสียงดั๊งดัง” “พี่หนี่เหยี่ยน……ไม่ใช่ว่าเจ้าแก่นี่โง่เหรอ?” …… ฉึก เทียนฉู่สื่อฟังคนมากมายหัวเราะเยาะเย้ยภายในใจของเขาก็รู้สึกว่ามีลูกศรที่มองไม่เห็นพุ่งเข้ามาทันที…… เมื่อเห็นคนหัวเราะเยาะเย้ย เทียนฉู่สื่อก็เริ่มโกรธและอับอาย เฉียนฉู่สื่อดึงดาบที่อยู่ด้านหลังออกจากฝัก เขาเตรียมที่จะลงมืออย่างเต็มที่ แต่ประตูร้านก็เปิดออกมา ประตูร้านเปิดออกมา กลิ่นเหล้าก็ยิ่งหอม เหมือนกับยาพิษที่ทำให้คนหลงเสน่ห์
รางหนึ่งแหวกออกมาถือจอกกระเบื้องสีฟ้าขาวโผล่ออกมาจากประตู เขายืนพิงประตูใบหน้าของเขาเมามาย “ฮึก(เสียงสะอึก)………ใครเป็นคนที่มาเคาะแประตูกลางคืนนี้?” ใบหน้าบู่ฟงกำลังเมาค้าง เขาเช็ดหน้าเผยให้เห็นใบหน้าของเขามีสีแดงเหมือนมีโลหิตสูบฉีดด้วยอาการเมา แต่ท่าทางของเขาจริงจัง เขาไม่พอใจมากคนคนแปลกหน้าที่สวมเสื้อคลุมมาเรียกให้เขาเปิดประตู หน้าอกของเขาดูเหมือนจะมีความร้อนเผยออกมา กลิ่นเหล้าที่อยู่ในร้านทำให้ตาของเทียนฉู่สื่อทั้งร่างกายและตาของเขามองตรงมามาที่จอกกระเบื้องฟ้าขาวในบู่ฟงถืออยู่ “สุราชั้นเลิศ ชั้นเลิศแน่นอนอ๊า มันดีที่สุดที่ข้าเคยเห็นในชีวิต” เทียนฉู่สื่อพูดออกมา จอกกระเบื้องสีฟ้าขาวที่บู่ฟงถือมานั้นมีพลังวิญญาณอยู่อย่างเข้มข้น มีเมฆสามลวดลายลอยมาอีกด้วย เมื่อหมักเหล้าวิญญาณก็ระเบิดออกมาเป็นเรื่องธรรมดา “มันเป็นเหล้าชั้นเลิศ แต่เจ้ายังไม่ได้ตอบข้าเลย? เจ้าเป็นคนที่มาเคาะประตูตอนกลางคืนใช่ไหม?” บู่ฟงกำลังพิงประตูค่อยๆ เหลือบมองเทียนฉู่สื่อ “ชายชราคนนี้มาถามหาเหล้า หวังว่าคงจะช่วยให้สมหวังได้” เทียนฉู่สื่อพูดออกมาอย่างกระตือรือร้น บู่ฟงขมวดคิ้ว หยิบจอกเหล้าฟ้าขาวในมือแล้วแวกว่างมันต่อหน้าทุกคนสักพัก….. “เจ้าบอกว่า…..เหล้าในจอกนี้?” บู่ฟงพูดออกมาแล้วน้ำลายกระเด็นนิดๆ กลิ่นเหล้าพุ่งออกมาจากบู่ฟงพุ่งเข้าจมูกของทุกคน ทำให้ตาของทุกคนสว่างสดใส หนี่เหยี่ยน เซียวเยว่และคนอื่นๆ ก็มีสีหน้าแปลกๆ ที่ยากจะได้เห็น…. เมื่อพวกเขามองสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะดื่มเหล้า มุมปากของบู่ฟงข้างหนึ่งเปิดอ้าออกมา ท่าทางแบบนี้เถ้าแก่บู่ไม่รู้ตัวหรือไง? ปกติใบหน้าของเขาจะไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา……แต่ตอนนี้ดวงตาของเขาร้อนแรง เถ้าแก่บู่……..เขากำลังเมา? “แน่นอน” เทียนฉู่สื่อกลืนน้ำลาย เขาอยากจะซัดเหล้านี้เข้าไปในท้อง บู่ฟงมองเขามุมปากของเขาก็ยิ้มออกมา เทียนฉีสื่อก็พูดไม่ออกเขาดื่มเหล้าไปจนหมด “อ๊า เหล้าชั้นเลิศ” บู่ฟงพ่นลมหายใจออกมาทางปากแล้วชม เทียนฉู่สื่อรู้สึกราวกับว่ามีดเจาะหัวใจเจ้าเพื่อนคนนี้….เขาตั้งใจจะกวนโอ๊ยแน่นอน! “วันนี้เวลาเปิดร้านหมดแล้วไม่ขายอาหารจานไหน….รวมทั้งเหล้าด้วย” บู่ฟงตะโกนแล้วถอนลมหายใจเบาๆ พูดออกมา ใบหน้าของเทียนฉู่สื่อมืดมัว ใบหน้าเย็นชาอย่างมาก “ชายแก่คนนี้บอกให้เจ้าขายเหล้าเจ้าก็ต้องขายอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ” ในนิกายตำหนักกระบี่สาบสูญ ใครบ้างจะกล้าพูดแบบนี้กับเทียนฉู่สื่อแม้แต่ในอาณาจักรสายลมแห่งแสง เขายังขโมยเหล้ามาดื่ม เจ้าคนนี้กล้าพูดจาไร้สาระ เถ้าแก่ร้านที่อยู่ตรงหน้านี่หยิ่งซะเหลือเกิน….. เขาก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ร่างของเทียนฉู่สื่อก็เปล่งประกายแสงของดาบออกมารอบๆ ตัว ตรงหน้าของบู่ฟงมีลมที่พัดแรงและแข็งแกร่งอยู่ด้านหลัง “เจ้าคนนี้กล้าที่จะเล่นกับชายแก่ ตอนนี้ร่างของเจ้าจะต้องถูกฟอกจนซีดขาวไปถึงกระดูก เด็กน้อย….เจ้าอยากตายเหรอ?” เขาแสดงท่าทางที่ก้าวร้าวกับเพิ่มแรงกดดันออกมาอย่างมาก พลังดาบพวยพุ่งออกมา ตอนนี้เทียนฉู่สื่อแสดงพลังของบรรพบุรุษนิกายตำหนักกระบี่ที่สาบสูญออกมาอย่างเต็มที่ พลังของกระบี่ตอนนี้แข็งแกร่งมากๆ บู่ฟงพิงประตู เอาสองนิ้วคีบจอกกระเบื้องสีฟ้าขาว เขาเรอเหล้าออกมากลิ่นหอมก็ฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ ข้างเขาตาสีแดงก็กระพริบตาออกมา เจ้าขาวก็ปรากฏตัวอยู่ข้างๆ บู่ฟงมองไปที่มือของเทียนฉู่สื่อ มองเครากับผมขาวที่ยาวออกมาส่องประกายเขาย่นจมูก “ข้าบอกวันนี้หมดเวลาเปิดร้านแล้ว ข้าไม่ขายเหล้า เจ้าอยากจะสร้างปัญหาเหรอ? แล้วเจ้าจะรู้ผลที่อวดดี”