Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 738 ฆ่า
เสียง“เพี๊ยะ”ดังขึ้น เย่เซิ่งเทียนตบไปที่ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้น
ทุกคนถึงกับตกตะลึง ไม่มีใครคิดถึงว่าเย่เซิ่งเทียนจะลงมือทำร้ายผู้หญิง
“นะ นายกล้าตบฉัน？สภาพเหมือนคนใช้อย่างนาย กล้าตบฉันงั้นหรอ？”
หญิงสาวโกรธมาก เธอเป็นใคร สูงส่งหาใครเปรียบ ถึงจะเป็นเจ็ดตระกูลเก่าแก่ เธอก็ได้รับเกียรติจากพวกเขา
ซึ่งสูงส่งกว่าเจ้าหญิงในโลกอีก
ตอนนี้ เธอกลับถูกผู้ชายธรรมดาทำร้าย！
ชายหนุ่มกล่าวตำหนิ“ไอ้คนชั้นต่ำ แกกล้ามากนะ กล้าตบอีอี คุกเข่ารอรับความตายซะเถอะ！”
ชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคนพากันกล่าวตำหนิ“ไอ้คนต่ำต้อย นายรู้ไหมว่าเราเป็นใคร？นายถึงกล้าทำร้ายอีอีแบบนี้ ใครเป็นคนให้ความกล้านาย”
“เราคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด แกเป็นแค่คนธรรมดา กล้าทำร้ายเทพอย่างเรา แกอยากถูกประหารเก้าชั่วโคตรรึไง？”
“พวกนายสูงส่งมาก ใช่ไหม？”
ซิ่งเซิ่งเทียนหัวเราะอย่างเย้ยหยัน จากนั้นร่างของเขาก็หายวับ และสะบัดมือไปตบคนเหล่านั้นในขณะเดียวกัน
เพี๊ยะๆๆ！
เสียงตบหน้าดังลั่น เย่เซิ่งเทียนสะบัดมือตบไปอีกครั้ง ตบจนชายหนุ่มและหญิงสาวเหล่านั้นล้มลงกองกับพื้น
พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา เย่เซิ่งเทียนลงมือรวดเร็วมาก แต่พวกเขาหลบไม่พ้น
ใบหน้าของพวกเขาโดนตบอย่างแรง
เย่เซิ่งเทียนพูดเย้ยหยัน“สูงส่งงั้นหรอ？เทพงั้นหรอ？ใครให้ความมั่นใจพวกนายกัน”
ไม่ต้องถามก็เดาออก ชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคน จะต้องเป็นคนของตระกูลลี้ลับอย่างแน่นอน
เขาไม่ได้มีความทรงจำที่ดีมากนัก ต่อคนของตระกูลลี้ลับ
“แกมันรนหาที่ตาย ฉันจะฆ่าแก！”
ชายหนุ่มเกรี้ยวกราด แม้แต่เขายังถูกชายธรรมดาผู้นี้ทำร้าย！
เหย้ซูหลิงกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็น“พอได้แล้ว ซุนทง โจวอีอี พวกนายพูดจาไม่ดีก่อน ถูกแฟนฉันสั่งสอนมันก็สมควรแล้ว พวกนายต้องขอบคุณที่เขาไว้ชีวิตพวกนายมากกว่านะ”
ซุนทงเช็ดคราบเลือดบริเวณมุมปาก แล้วจ้องมองไปที่เย่เซิ่งเทียน“ไอ้คนต่ำต้อย ฉันจะทำให้แกรู้ว่า จุดจบของการทำให้เทพเจ้าโกรธมันเป็นยังไง！”
หลังจากนั้นก็พูดกับเหย้ซูหลิงว่า“หลิงเอ๋อร์ ฉันรู้ว่าเธอตั้งใจทำให้ฉันโกรธ ตอนแรกฉันไม่สนใจคนต้อยต่ำแบบนี้หรอกนะ แต่เขากล้าทำร้ายฉัน วันนี้ฉันจะทำให้เขาตายซะ！”
โจวอีอีเอามือกุมใบหน้าที่แดงก่ำ แล้วพูดอย่างน่าสะพรึงกลัวว่า“ฉันถูกมดที่เดิมทีต้องคุกเข่าอยู่บนพื้น เหย้ซูหลิงเธอกลับช่วยเขางั้นหรอ？เรามีฐานะสูงส่งขนาดไหน เขากล้าล่วงเกินพวกเรา แถมตอนนี้ยังกล้าลงมือทำร้ายฉันอีก ฉันจะต้องตบจนวิญญาณเขาหลุดจากร่าง ทำลายมันทั้งครอบครัว！นี่คือจุดจบของการล่วงเกินเหล่าทวยเทพ！”
ระหว่างที่พูด ดวงตาของโจวอีอีทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นเดี๋ยวดำเดี๋ยวขาว สองมือไขว้กัน ใช้นิ้วโป้งหนีบนิ้วอื่นแล้วท่องคาถา
ในชั่วพริบตา ก็มีเปลวไฟปรากฏขึ้นกลางอากาศ เพื่อจู่โจมเย่เซิ่งเทียน
ขณะเดียวกัน กริชในมือของซุนทงส่องประกาย บนกริชนั้นมีแสงสีฟ้า พุ่งตรงมายังเย่เซิ่งเทียน
“ได้ ฉันเตือนพวกนายแล้วนะ ในเมื่อพวกนายรนหาที่ตายเอง งั้นฉันก็จะไม่ขวาง”
เหย้ซูหลิงเป็นคนทำให้เกิดเรื่อง แต่กลับเอาแขนกอดอกแล้วยืนดูอยู่ข้างๆ
ราวกับไม่สนใจความเป็นความตายของคนเหล่านี้
เหย้ซูหลิงแอบหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ในเวลาปกติตระกูลลี้ลับไม่ค่อยสงบเสงี่ยมเท่าไร เธอจะได้อาศัยโอกาสนี้ในการยืมมือของเย่เซิ่งเทียน กำจัดคนเหล่านี้ทิ้งซะ
ถึงเวลานั้น ระหว่างเย่เซิ่งเทียนกับตระกูลลี้ลับก็จะเป็นศัตรูกัน นี่ถึงจะสามารถทำให้แผนการของเธอก้าวไปอีกขั้น
“ตระกูลลี้ลับ ส่งส่งมากงั้นหรอ？”
ร่างของเย่เซิ่งเทียน ปรากฏขึ้นต่อหน้าของโจวอีอีราวกับผี ทันใดนั้นโจวอีอีถึงกับอึ้งตะลึงงัน อยากจะก้าวถอยหลังไปแต่มันสายไปแล้ว เย่เซิ่งเทียนบีบไปที่ลำของเธอ แล้วถูกโยนกระแทกเข้ากับร่างของซุนทง
กริชบนมือของซุนทง ปักเข้าที่หน้าอกของโจวอีอีทันที
ร่างของโจวอีอีกระตุกสองสามครั้ง แล้วแน่นิ่งไปทันที