เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 904
“คุ้มครองผู้นำตระกูล！”
ทันใดนั้น
ท่านฝงบุกออกมาแล้ว
คนเสื้อคลุมดำเห็นชัดว่ามีใจที่คิดฆ่าต่อหนิงเหลยถิงและกระทั่งต่อตระกูลหนิงทั้งหมด
มองเห็นท่านฝงบุกมา มุมปากของคนเสื้อคลุมดำก็เปิดเผยรอยยิ้มที่ดูถูกออกมาแล้ว
ไม่มีคนมองเห็นคนเสื้อคลุมดำลงมือยังไง
เขายื่นมือก็บีบคอของท่านฝงไว้แล้วอย่างนิ่ง ๆ
ท่านฝงที่แข็งแกร่งอย่างนี้ นี่ก็เท่ากับเป็นปรมาจารย์แดนปรมาจารย์ใหญ่
อยู่ต่อหน้าคนเสื้อคลุมดำก็เหมือนลูกไก่ตัวหนึ่งที่รอการฆ่า ไม่มีแรงที่จะเอาคืนแม้แต่นิด
สีหน้าของท่านฝงก็แดงขึ้นในพริบตา ทั้งตัวก็ดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง
“ไม่เจียมตัว！”
ฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง
นิ้วมือของคนเสื้อคลุมดำพอใช้แรงมาก
เพียงได้ยินเสียงกึกเสียงหนึ่ง ท่านฝงจู่ ๆ เบิกตากว้าง
หลังจากนั้น……
สองดวงตาก็ค่อย ๆ สูญเสียสีสันแล้ว……
ตึ้ง！
คนเสื้อคลุมดำโยนไป
“ท่านฝง！ท่านฝง！”
มองเห็นท่านฝงถูกฆ่า
สองดวงตาของหนิงเหลยถิงทันใดนั้นก็เป็นสีแดงก่ำขึ้นมา！
“ต่อมาก็สมควรถึงตาคุณแล้ว！”
สายตาของคนเสื้อคลุมดำจ้องมองหนิงเหลยถิงอยู่อย่างเย็นชา
ฟืบ！
ทันใดนั้นหนิงเหลยถิงก็เงยหน้า สองดวงตาต้อนรับขึ้นไปกับคนเสื้อคลุมดำอย่างไม่หวาดกลัวสักนิด！
กลิ่นไอการฆ่าที่น่ากลัวหนึ่งแพร่กระจายออกมาจากบนตัวของเขา
“กูสู้ตายกับแกแล้ว！”
คำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง
หนิงเหลยถิงกำหมัดแน่น หมัดหนึ่งหันทุบไปทางคนเสื้อคลุมดำอย่างแรง
สองดวงตาของคนเสื้อคลุมดำยังคงดูถูก！
“จำไว้ หัวหน้าสำนักเป็นคนที่คุณต่างก็ไม่มีวิธีต่อต้านได้ตลอดกาล！”
“พ่ายแพ้แล้วก็ต้องมอบค่าตอบแทนชีวิตออกมา！”
พูดจบ
คนเสื้อคลุมดำก็ต่อยหมัดออกไปเหมือนกัน
เพ้ง！
เสียงอู้อี้หนึ่ง
นาทีนั้น
สีหน้าของหนิงเหลยถิงก็ขาวซีด อันตรายถึงชีวิตทั้งคนหายใจรวยริน
“อ๊าก พู่！”
เลือดสดผสมเศษชิ้นส่วนอวัยวะภายในร่างกาย พ่นออกมาเฮือกใหญ่
ก่อนหน้านี้หนิงเหลยถิงก็ได้ถูกหยางเฟิงทำให้บาดเจ็บหนักแล้ว
ตอนนี้ก็คือถูกหมัดหนึ่งของคนเสื้อคลุมดำต่อยจนอวัยวะภายในละเอียดแล้ว
เกรงว่าถึงแม้เทพเซียนมาแล้วก็ยากที่จะช่วยเขาได้！
ฉับ！
ฉับ！
ฉับ！
คนเสื้อคลุมดำหันเดินไปทางหนิงเหลยถิงทีละก้าว
แต่ละก้าวต่างก็เป็นฝีเท้าของเทพมรณะ
แต่ละเท้าเหยียบบนหัวใจของหนิงเหลยถิง
หนิงเหลยถิงรู้ตัวเองจบเห่อย่างสิ้นเชิงแล้ว
วันนี้จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย！
“เห็นแก่ในฐานะที่คุณทำประโยชน์หลายปีอย่างนั้นให้กับหัวหน้าสำนัก！” คนเสื้อคลุมดำมองหนิงเหลยถิงอยู่จากที่สูงลงต่ำ น้ำเสียงเย็นชา“พูดมา คุณยังมีคำพูดก่อนตายอะไรที่ต้องการสั่งเสีย！”
หนิงเหลยถิงเงยหน้าขึ้น พูดเสียงอ่อนแรง“ผมเอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรที่เป็นของตระกูลหนิงของผมมอบให้คุณ ผมเพียงแค่ขอร้องคุณเรื่องหนึ่งปล่อยตระกูลหนิงไป！”
หนิงเหลยถิงในเวลานี้ไม่มีการขอร้องอื่นแล้ว
เขารู้ตัวเองจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เขาเพียงแค่ขอร้องให้เหลือตระกูลหนิงไว้
นี่เป็นความปรารถนาเดียวของเขา！
และชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรเป็นตัวแทนเงินทองเดียวที่หนิงเหลยถิงสามารถหยิบออกมาได้！
คนเสื้อคลุมดำมองหนิงเหลยถิงแวบหนึ่งแล้ว พูดจาง ๆ “ตกลง！”
สำหรับคนเสื้อคลุมดำแล้ว
เปรียบเทียบชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมา
เขาไม่มีความสนใจใด ๆ ต่อตระกูลหนิง
“ขอบคุณ！”
“หวังว่าคุณสามารถพูดตามคำพูด！”
หนิงเหลยถิงยิ้มอย่างน่าเวทนาแล้ว ควักชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรออกมาจากในอ้อมอก
คนเสื้อคลุมดำก็ไม่เกรงใจหยิบชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาจากนั้นเงาร่างก็กลบหายในความมืด เหมือนไม่เคยมาอย่างนั้น
หนิงเหลยถิงดิ้นรนยืนขึ้นมาแล้ว
ถึงแม้เขาตายก็ไม่ยินยอมที่จะนอนหมอบตาย
เพียงเพราะเขาเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！
ค่ำคืนที่ยาวนาน
หนิงเหลยถิงเหมือนรูปปั้นสลักหลังหนึ่งอย่างนั้น ยืนอยู่ที่นั่นไม่ขยับ
เช้าตรู่
หนิงชิงเฉิงเดินออกมาจากในห้อง
ทั้งคืนหล่อนต่างก็พลิกคว่ำตะแคงไปมายากที่จะหลับได้ มักรู้สึกว่ามีเรื่องไม่ดีอะไรเกิดขึ้น