“เจ้ามาทำอะไรที่นี้?” หวางหลินยกศีรษะของเขาขึ้นก่อนที่จะจ้องไปทางฟางซิงเจี้ยนทำให้ดวงตาของเขาอ่อนล้า
“อาจารย์พวกเราจะไปทำสงครามกันหรอครับ?”
“อืมมม” หวางหลินพยักหน้า “กองทหารตะวันตกร้องขอให้พวกเราร่วมมือกับพวกเขาเพื่อกำจัดพวกปีศาจสีดำจากการ์เซีย
“เราจะดำเนินการเมื่อสิ้นเดือน เจ้าควรเตรียมตัวด้วยเช่นกัน”
“สิ้นเดือนเหรอ?” ฟางซิงเจี้ยนทำการคำนวณบางอย่าง หากเป็นเช่นนั้นจะมีอีกแปดวันก่อนที่พวกเขาจะเริ่มางคราม
เมื่อคิดอย่างนั้นเขาพูดว่า “อาจารย์ ข้าอยากจะขอเวลาสองสามเพื่อที่จะเข้าไปที่เมือง เคิร์ส”
หวางหลินถามด้วยความประหลาดใจ “การเข้าไปในเมืองเจ้าต้องการที่จะทำอะไร”
ฟางซิงเจี้ยนคิดแก้ตัวเองแล้ว “ข้าได้มาถึงคอขวดด้วยวิธีการฝึกฝนจิตแล้ว ข้าอยากจะเปลี่ยนสภาพแวดล้อมเพื่อเปลี่ยนอารมณ์ของตัวเองและดูว่าจะมีความเข้าใจใหม่ ๆ หรือไม่”
“โอ้ มันเป็นวิธีการฝึกจิตของเจ้า” หวางหลินพยักหน้า “ทุกคนต้องทำงานด้วยวิธีการฝึกฝนจิตด้วยตัวเองแม้ว่าข้าจะไม่สามารถช่วยเจ้าได้” เขาเชื่อว่าด้วยสถานะปัจจุบันของเคิร์สจะไม่มีใครกล้าที่จะทำให้เขาขุ่นเคือง แม้ว่าเขาจะไปที่เคิร์สท์ก็ไม่ควรมีปัญหาใด ๆ
ดังนั้นฟางซิงเจี้ยนเดินผ่านพิธีการของโรงเรียนในบ่ายวันนั้นและทิ้งดาบไว้ในมือมุ่งตรงไปที่เคิร์ส
เขามีวัตถุประสงค์สามประการในเวลานี้ เพื่อรวบรวมเทคนิคดาบ, แปรงขึ้นวิธีการฝึกจิตของเขาและเพื่อหาวัสดุการหล่อที่เหมาะสมซึ่งจะเหมาะกับอาวุธอีเธอร์เอฟฟ์ของเขา
วิธีการฝึกฝนจิตฟางซิงเจี้ยนกำลังฝึกฝนศิลปะการทำสมาธิยุคน้ำแข็งต้องใช้จิตใจที่สงบและสงบสุขโดยไม่มีการยับยั้ง อย่างไรก็ตามสำหรับฟางซิงเจี้ยน เขาไม่ได้ปรับสภาพจิตใจของเขาและทำตัวให้สงบเหมือนคนธรรมดาทั่วไป เขาพึ่งพาการทำลายล้างปีศาจภายนอกกำจัดทุกสิ่งที่สามารถรบกวนจิตใจและอารมณ์ของเขาเพื่อที่จะสงบสติอารมณ์
และในขณะที่เขาถูกปลดออกจากความรู้สึกของความรักเครือญาติและมิตรภาพเขายังคงล้างแค้นความโกรธเกรี้ยวและแนวคิดของสิ่งที่ถูกหรือผิด
ดังนั้นเมื่อเขาเจอสิ่งที่แตกต่างเขาจะยังคงขมวดคิ้วพวกเขาและยังรู้สึกโกรธ
ดังนั้นเขาจึงถอดชุดอัศวินของเขาออกในคืนนั้นเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งติดมังกรเงินไว้ที่เอวของเขาจับดาบเหล็กไว้ในมือของเขาและมุ่งหน้าไปยังเขตสามัญ
ในโลกนี้สถานที่ที่ยากจนกว่าจะยิ่งยุ่งเหยิงมากเท่าใดก็ยิ่งมีเหตุการณ์ไม่เป็นธรรมมากขึ้นเท่านั้น แตกต่างจากที่เคยเป็นในสถาบันการศึกษาโดยไม่มีใครกล้าทำฟางซิงเจี้ยน
และคราวนี้ฟางซิงเจี้ยนต้องการทดสอบอะไรบางอย่าง เขาต้องการที่จะดูว่าวิธีการฝึกฝนทางจิตของเขาจะก้าวหน้าหรือไม่ถ้าเขาใช้ความคิดริเริ่มที่จะทำให้คนอื่นขุ่นเคืองและกำจัดความชั่วร้ายจากภายนอกด้วยจิตใจที่สงบ
อย่างไรก็ตามแม้หลังจากที่เขาทำไปสองสามรอบในเขตสามัญชนก็ไม่มีใครมากระตุ้นเขา คนส่วนใหญ่จะเป็นยามของพวกเขาเมื่อเห็นว่าเขาถือดาบยาวไว้ใครจะมาปลุกเขาอย่างอิสระ? นี่คือโลกที่พลเมืองทุกคนฝึกฝนและผู้คนนับไม่ถ้วนเดินไปสู่ระดับของอัศวิน ใครจะรู้ว่าคนที่ถือดาบจะเป็น เวย์ เซี่ยวเป่า หรือ ซี่เม ซุยเชย หรือไม่? ดังนั้นเวลาส่วนใหญ่จะไม่มีใครคิดจะยั่วยุคนที่ถืออาวุธ
อย่างไรก็ตามเขตสามัญชน ฟางซิงเจี้ยนเดินไปมาสองสามรอบและในขณะที่ไม่มีใครคนหนึ่งที่ทำให้เขาเจ็บใจเขาสามารถได้ยินเสียงคลื่นจากอากาศพร้อมเสียงกระตุกเล็กน้อยจากการได้ยินของเขา มันเป็นเสียงร้องไห้และขอทานซึ่งมาจากผู้หญิง
“ไม่!”
“ฉันขอร้องคุณอย่าทำอย่างนี้!”
ทันทีที่เกิดเสียงขึ้น ร่างฟางซิงเจี้ยนก็หายไป
ในบ้านหลังเล็ก ๆ ในเขตสามัญหญิงสาวอายุประมาณสิบสี่หรือสิบห้าปีได้ยกมือของเธอขึ้นและผู้หญิงอีกคนกำลังถือขาของเธอ ชายอายุประมาณสี่สิบปีสัมผัสใบหน้าของเธอเผยให้เห็นการแสดงออกที่ตื่นเต้นอย่างมาก
ในเวลาต่อมาเขาเริ่มฉีกเสื้อผ้าของหญิงสาวรู้สึกทั่วร่างกายของเธอ
เด็กหญิงตัวน้อยยังคงร้องไห้และดิ้นรนต่อไป แต่ก็หยุดและล้มลงอย่างงุนงงหลังจากชายผู้นั้นให้ตบเธอห้าถึงหกครั้งติดต่อกัน
ชายคนนั้นยิ้มและฉีกเสื้อผ้าของหญิงสาว ขณะที่เขาจ้องมองที่หน้าอกเปลือยของเธอ จู่ๆร่างชายตรงหน้าก็ถูกพลังบางอย่างกระแทกจนกระเด็น
คุณสมบัติทางกายภาพของมนุษย์นั้นค่อนข้างดี ในที่สุดเขาก็มาจากโลกมหัศจรรย์ ถ้ามันอยู่ในโลกสมัยใหม่พร้อมด้วยร่างกายของเขาเขาจะสามารถเป็นแชมป์โอลิมปิกได้
ชายผู้นั้นดึงมีดขนาดเล็กออกมาแล้วชี้ไปที่ฟางซิงเจี้ยนซึ่งอยู่ที่ประตู “แกมายุ่งอะไรด้วย นี้มันไม่ใช่เรื่องของแก “ขณะที่จ้องมองไปทางชายตรงหน้าเขายังไม่เข้าใจว่าเขาล้มลงก่อนหน้านี้ได้ยังไง
ฟางซิงเจี้ยนกวาดตามองเขาจากนั้นก็มองผู้หญิงข้างหลังเขา เขาสังเกตเห็นว่าหญิงตั้งครรภ์และไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้หลังจากที่เธอถูกดาบฉีถูกกวาดลงบนพื้น
เมื่อได้ยินเสียงของชายผู้นั้นแสงจากดาบก็พุ่งไปในอากาศ ชายคนนั้นร้องไห้ออกมาอย่างน่ากลัวและหูข้างหนึ่งของเขาตกลงบนพื้น
“ฉันจะฆ่าใครก็ตามที่กล้าที่จะส่งเสียง”
ในทันใดนั้นทั้งหมดก็เงียบลง ชายคนนั้นมองไปที่ฟางซิงเจี้ยนด้วยท่าทางที่หวาดกลัวและแม้แต่เด็กหญิงที่ตกเป็นเหยื่อก็หยุดร้องไห้ขณะที่เธอมองไปที่ฟางซิงเจี้ยนที่น่าสะพรึงกลัว
ฟางซิงเจี้ยนชี้ไปที่หญิงสาวคนนั้นแล้วถามว่า “คุณพูดขึ้นมาเกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
เด็กสาวหายใจเข้าไม่กี่ครั้งและภายใต้แรงกดดันของอัศวิน เธอก็ไม่กังวลอีกต่อไป เธอร้องไห้จนน้ำตาไหลพูดว่า “ฉันเจอหญิงตั้งครรภ์ที่อยู่บนท้องถนนแล้วเธอก็ก้มลงพูดว่าท้องของเธอเจ็บปวดมากจนเธอเดินไม่ได้ฉันส่งเธอกลับบ้าน … แต่ … แต่…”
เมื่อพูดแบบนี้เธอก็ร้องไห้จนน้ำตาไหลอีกครั้ง
แสงประกายเย็นชาส่องประกายแวววับในดวงตาของฟางซิงเจี้ยนขณะที่เขาจ้องมองชายหญิงที่ด้านข้าง ผู้หญิงคนนั้นดูหวาดกลัวและชายคนนั้นวิตกกังวลและต้องการที่จะโกหกและโต้แย้ง แต่ฟันของเขากระจัดกระจายภายใต้การจ้องมองของฟางซิงเจี้ยนและไม่มีคำใดคำหนึ่งออกมาจากปากของเขา
ฟางซิงเจี้ยนปล่อยเสียงแหลมเย็น ๆ และแสงดาบต่อเนื่องไม่กี่ครั้งแขนของชายก็ถูกตัดออก
มันทำให้ชายผู้น้ำตาไหลออกมาจากความเจ็บปวดฟางซิงเจี้ยนจากนั้นก็เหลียวมองหญิงมีครรภ์พูดอย่างเยือกเย็น “ในบัญชีที่คุณท้องฉันจะไม่ลงโทษคุณวันนี้ แต่คุณจะต้องไถ่ถอนตัวเองในอนาคตถ้าฉันเจอคุณ คุณทำสิ่งที่ชั่วร้ายมากขึ้นฉันจะกำจัดคุณและครอบครัวทั้งหมดของคุณอย่างแน่นอน “
ผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าลงทันทีเขาโตอย่างไม่หยุดหย่อนฟางซิงเจี้ยนปล่อยเสียงเย็นชาและพุ่งออกมาราวกับว่าเขากำลังขี่เมฆ
สำหรับผู้หญิงแล้วเธอจะจากไปด้วยตัวเองฟางซิงเจี้ยนคิดว่าทั้งคู่จะไม่กล้าลองทำอะไรตลก ๆ อีกต่อไป
ยิ่งกว่านั้นฟางซิงเจี้ยนมีเพียงความเกลียดชังเท่านั้น เกลียดชังต่อความชั่วร้าย เขาไม่ได้รู้สึกถึงความรักที่มีต่อความเมตตา เหตุผลที่เขาฆ่าคนและกำจัดความชั่วร้ายก็เพื่อที่เขาจะสามารถกำจัดปีศาจภายนอกทำความสะอาดหัวใจของความไม่ยุติธรรมทั้งหมด มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความเมตตากรุณาหรือความเมตตาเลย
ท้องฟ้ายามราตรีในโลกมหัศจรรย์แตกต่างจากโลก นอกจากดวงจันทร์ที่สว่างไสวไม่มีดาวเลย ท้องฟ้ามืดสนิทสนิทราวกับว่าความมืดปกคลุมไปทั่วโลก
ฟางซิงเจี้ยนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้และดูที่หน้าต่างค่าสถานะของเขา เขาสังเกตเห็นว่าวิธีการฝึกจิตของเขาก้าวหน้าไปถึง 0.01% จากนั้นเขาก็ฆ่าโจรและฮูดอีกสองสามคน ในขณะที่เขาล้างความเศร้าโศกในใจของเขาเขายังได้รับประสบการณ์อีกประมาณ 0.02%
แต่มันก็เป็นเช่นนั้นที่เขาค่อยๆเริ่มสังเกตเห็นว่าโลกมหัศจรรย์แห่งป่าเถื่อนนั้นเสื่อมสลายไปเพียงใด ชนชั้นกลางตอนล่างในสังคมนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิดและความโหดร้ายมากเกินไปทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แม้ว่าจะมีความก้าวหน้าในวิธีการฝึกฝนจิตใจของเขาเขาก็ยังไม่ชอบความรู้สึก
ตราบใดที่คน ๆ หนึ่งมีความเข้าใจตามปกติเกี่ยวกับแนวคิดของความถูกและผิดพวกเขาจะไม่รู้สึกมีความสุขแม้หลังจากได้เห็นกรณีของการข่มขืนการปล้นการแบล็กเมล์และการขู่เข็ญ
ทุกคนในสังคมสมัยใหม่จะไม่รู้สึกมีความสุขหากพวกเขามาที่โลกนี้คล้ายกับยุคกลางที่มืดมิดโดยมองเห็นด้านที่น่าเกลียดของธรรมชาติมนุษย์
ในขณะที่ฟางซิงเจี้ยนสูญเสียอารมณ์แห่งความรักความเป็นญาติและมิตรภาพแนวคิดของเขาที่มีต่อสิ่งที่ถูกและผิดนั้นยังไม่ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
‘อัศวินและอัศวินส่วนใหญ่ในมิราเคิลเวิลด์รวมตัวกันในสถานศึกษาและกองทัพ เหตุผลส่วนใหญ่ของพวกเขาพยายามเพิ่มความสามารถของพวกเขาคือเพื่อให้พวกเขาสามารถต่อสู้เพื่อสิทธิพิเศษมากขึ้นทรัพยากรมากขึ้นและความมั่งคั่งมากขึ้น มีกี่คนที่หันมามองความมืดในโลก?
‘ถ้าฉันเป็นคนเดียวกับพวกเขาปลูกฝังเพียงเพื่อความแข็งแกร่งและแก้แค้นฉันจะไม่กลายเป็นคนที่รุมล้อมรอบคนรวยและมีอิทธิพลคนที่ไล่ตามชื่อเท่านั้น
‘ถ้าโลกไม่สงบฉันจะรู้สึกสบายใจได้อย่างไร? ฉันจะสงบใจได้อย่างไร ‘
ฟางซิงเจี้ยนขมวดคิ้ววิธีการฝึกฝนจิตในใจของเขาไหลเวียนอย่างรวดเร็วมาก ความคิดโผล่ขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อนในใจ แต่ก็หายไปเช่นกัน
‘ถ้าอย่างนั้นดาบของฉันก็คงจะดี’
ศิลปะเป็นอย่างไร
‘ฉันถูกระงับไว้สิบหกปีในตระกูลฟางและไม่สามารถรับอิสรภาพของหัวใจและวิญญาณของฉันได้เลย ถ้าฉันยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปในอนาคตฉันจะแตกต่างจากตละกูล ไหม?’
คิดถึงตละฟาง คิดถึงยายของเขาคิดว่าผู้หญิงผิวดำคนนั้นผู้ซึ่งต้องการจะทำร้ายเขาเปลวไฟแห่งความโกรธแค้นดังขึ้นในใจของฟางซิงเจี้ยน
‘ถ้าฉันไม่สามารถใช้ดาบนี้ในมือของฉันเพื่อกำจัดความรู้สึกไม่ยุติธรรมทั้งหมดในใจของฉันทำลายโลกที่ไม่ยุติธรรมมันจะดีแค่ไหนถ้ามาตรฐานศิลปะดาบของฉันแข็งแกร่งมาก? อะไรจะดีถ้าฉันจะแข็งแกร่งขึ้น
‘ถ้าคนไม่มีประโยชน์ต่อโลกสังคมไม่ว่าเขาจะรอดชีวิตมานานแค่ไหนไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็จะเป็นนักแสดงข * ยิ่งใหญ่’
ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้จิตใจที่ว่างเปล่าของฟางซิงเจี้ยนก็ดูเหมือนจะระเบิดราวกับว่ากระแสสายฟ้าสีเงินพุ่งเข้าใส่มัน ในขณะที่เขามุ่งเน้นไปที่วิธีการฝึกฝนจิตในใจของเขาความคิดที่นับไม่ถ้วนจมน้ำตายทำให้เขามีความต้องการที่แข็งแกร่งในการยกดาบยาวในมือของเขาและกำจัดความชั่วร้ายทั้งหมดในโลก
ตอนต่อไป →