บทที่ 741 นายจะจัดการเขาให้ได้สินะ?

Mars เจ้าสงครามครองโลก

Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 741 นายจะจัดการเขาให้ได้สินะ?
เดิมทีเย่เซิ่งเทียนไม่สนใจสวีหลางอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเหย้ซูหลิงจะทำท่าทำทางสนิทสนมกับเขาขนาดนี้ รวมถึงสิ่งที่เหย้ซูหลิงพูด มันกระตุ้นประสาทการรับรู้ของสวีหลางอย่างจัง

นับตั้งแต่ที่ได้พบเจอเหย้ซูหลิง เขาก็ไม่สามารถถอนตัวขึ้นมาได้

ตอนนี้ นางในฝันของเขาทำท่าสนิทสนมชิดเชื้อกับผู้ชายคนอื่น ต่อหน้าต่อตาของเขา ทำให้เขารู้สึกบันดาลโทสะทันที!

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ แล้วปล่อยซูหลิงซะ!”

สวีหลางดวงตาแดงก่ำ นี่คือนางในฝันของเขานะ!

แต่กลับถูกผู้ชายคนอื่นจูบ!

“แกมันรนหาที่ตาย!”

สวีหลางถูกกระตุ้นจนบ้าไปแล้ว เขาสาวหมัดไปที่หน้าของเย่เซิ่งเทียน

เย่เซิ่งเทียนเขาใช้มืออีกข้างจับหมัดของสวีหลางอย่างง่ายดาย แต่กลับไม่ใช้แรง เขาผลักสวีหลางออกไป แล้วพูดเตือนว่า“อย่าถูกคนอื่นปั่นหัวแล้วยังไม่รู้ว้เกิดอะไรขึ้น”

แต่น่าเสียดายสวีหลางฟังสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนพูดไม่เข้าใจ ตอนนี้ดวงตาของเขามีแค่ไฟโทสะ

เขาบ้าไปแล้ว“จัดการมัน เอามันให้ตาย!กล้าทำให้นางในฝันฉันแปดเปื้อน จัดการมันให้ตาย!”

หลินเจียวเจียวที่อยู่ข้างๆรีบขวางวงีหลางไว้“สวีหลาง อย่าใจร้อนไปเลย เหย้เหย้พบเจอกับความสุขของตัวเองแล้ว นายน่าจะแสดงความยินดีกับเธอนะ เธอไม่ได้ตอบตกลงว่าจะเป็นแฟนกับนายสักหน่อย”

“หลินเจียวเจียวออกไปนะ ฉันจะเอาไอ้บ้านี่ให้ตาย”

สวีหลางผลักหลินเจียวเจียวออก แล้วคว้าขวดเหล้าขวดหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะขว้างไปที่หัวของเย่เซิ่งเทียน

เย่เซิ่งเทียนเงื้อมือขึ้นมาตบไปที่หน้าของสวีหลาง ตบจนสวีหลางล้มลงบนโซฟา แล้วพูดอย่างเย้ยหยัน“อย่าถูกคนอื่นขายแล้วช่วยคนอื่นนับเงินอีกนะ”

“คุณชายสวีถูกทำร้าย!”

“ไอ้หมอนี่มันเป็นใครมาจากไหน?หรือเขาไม่รู้จักคุณายสวี?”

“กล้าทำร้ายคุณชายสวี เขาไม่เห็นเราอยู่ในสายตา ลุย จัดการมัน!”

ชายหนุ่มที่เหลือเกิดความไม่พอใจทันที สวีหลางเป็นหัวหน้าของพวกเขา ตอนนี้กลับถูกคนอื่นทำร้าย ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป จากนี้ไปพวกเขาจะอยู่ในสังคมต่อไปยังไง?

คิดๆดูแล้วก็น่าอาย!

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

หลินเจียวเจียวจวางอยู่ข้างหน้าของเย่เซิ่งเทียน“เรื่องนี้สวีหลางเป็นคนผิดอยู่แล้ว หรือพวกนายอยากก่อเรื่องทะเลาะวิวาทท่ามกลางฝูงชนแบบนี้?”

พูดจบ หลินเจียวเจียวโชว์กุญแจมือที่ห้อยอยู่บนชุดจีน แล้วจับชายหนุ่มคนหนึ่งคว่ำลงพื้นอย่างสง่างาม พลางกล่าวด้วยความโกรธว่า“พวกนายลืมแล้วหรอว่าฉันทำอะไร?กล้าทะเลาะวิวาทต่อหน้าของฉัน ฉันจะจับพวกนายให้หมด แล้วจับขังสักสามสี่วันให้ตื่นดีไหม”

หลินเจียวเจียวออกหน้า ถือได้ว่าสามารถหยุดยั้งคนที่เหลือได้ อย่าเห็นว่าหลินเจียวเจียวเป็นคนเฟรนลี่ ถ้าเธอได้จริงจังขึ้นมา เธอไม่ว่าหน้าใครทั้งนั้น เธอกระทำอย่างยุติธรรมไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นกว่าเปาบุ้นจิ้นเสียอีก

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่พ่อของเธอดื่มเหล้ากลับบ้าน ถูกเธอเอากุญแจมือจับเข้าคุกไป แล้วขังแบบนั้นสิบห้าวัน

คุณพ่อหลินอับอายขายขี้หน้าไม่กล้าออกจากบ้านหนึ่งเดือน ด้วยเหตุนี้เธอยังทะเลาะกับแม่ใหญ่โต แม่ของเธอโกรธจนไม่นับเธอเป็นลูกสาว

ดังนั้นตอนนี้หลินเจียวเจียวก้าวออกมา คนพวกนั้นมีหรือจะกล้าทำอีก

“หลินเจียวเจียว วันนี้มันเรื่องอะไรของเธอไม่ทราบ ฉันจะบอกเธอให้นะ ไอ้หมอนี่ฉันจัดการมันแน่ ใครมาห้ามก็ไม่มีประโยชน์!ถึงเธอจะจับฉัน ฉันก็จะเอามันให้ตาย!”

สวีหลางบ้าไปแล้ว เย่เซิ่งเทียนไม่เพียงแต่กล้าแย่งนางในฝันของเขา แถมยังกล้าตบหน้าเขาด้วย ความโกรธนี้ไม่ว่ายังไงเขาไม่สามารถกลืนมันลงไปได้จริงๆ

“นี่ ไอ้หมาสวี แกบอกว่าจะจัดการใครนะ?”

ในเวลานี้เอง กู่ชิงชิงกับเพลย์บอยทั้งสองคนเดินเข้ามาอย่างเนิบนาบ

เมื่อเห็นเปาจี้จู่ สวีหลางก็เหมือนกับหาที่พึ่งพิงได้ เขาชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนพลางกล่าวว่า “พี่เปาครับ พี่ว่าผมควรจัดการมันไหม?ไอ้หมอนี่มันแย่งนางในฝันของผม แถมยังทำร้ายผมด้วย ถ้าพี่เป็นพี่ใหญ่ของผม พี่ต้องช่วยผมออกหน้าด้วยนะครับ จัดการไอ้หมอนี่”

หลินเจียวเจียวจ้องมองไปที่เปาจี้จู่“ไอ้เพลย์บอย จะทำอะไรน่ะ?ไม่เกี่ยวกับนายอย่าสะเออะ”

เปาจี้จู่ทำเสียงหึอย่างเย้ยหยัน“ชิ เธอขู่ฉันไม่ได้หรอกนะ”

หลังจากนั้นก็ชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียน“ไอ้หมาสวี ฟังจากที่นายพูดแล้ว นายจะจัดการเขาให้ได้สินะ?”