ซุนชิเป็นเพียงหมอหลวงเท่านั้นและสำนักหมอหลวงไม่เคยมีส่วนร่วมอย่างเปิดเผยในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตำหนักในของฮ่องเต้ ยิ่งกว่านั้นฮองเฮาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับซุนชิผู้นี้มากนัก แต่เขาก็พูดประโยคนั้นออกมาตรง ๆ จิตใจของฮองเฮารู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที ทำให้นางตัวสั่น
แต่ซุนชิก็ไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจนดูเหมือนเขาจะพอใจมากหลังจากเห็นปฏิกิริยาของฮองเฮา และพูดอีกครั้งว่า “ปัจจุบันฮ่องเต้ทรงโปรดปรานพระสนมอีกครั้ง เนื่องจากพระชายาหยวนกุ๋ยสามารถได้รับความโปรดปรานอีกครั้ง ตราบใดที่พระองค์ต้องการ พระองค์ก็สามารถทำได้พะยะค่ะ”
ฮองเฮาขมวดคิ้วและถามเขาว่า “ทำไมข้าต้องการความช่วยเหลือ ? ในฐานะฮองเฮาแห่งราชวงศ์ ตำแหน่งของข้าอยู่ที่นี่ ทำไมข้าต้องแข่งขันเพื่อได้รับความโปรดปรานเช่นพระสนม ? ”
“แต่ตอนนี้ฮ่องเต้ไม่ได้ทรงโปรดปรานพระสนมคนอื่นแค่พระชายาหยวนกุ๋ยเท่านั้น หากนางก้าวไปข้างหน้าอีก 2 ก้าว มันจะเป็นตำแหน่งของฮองเฮา พระองค์ เป็นไปได้หรือไม่ที่พระองค์จะยอมแพ้ในตำแหน่งนี้ ? ข้าจะแนะนำพระองค์ เฉพาะในตำแหน่งนี้ พระองค์จึงสามารถมีอิทธิพลต่อการเมืองและทำให้ตัวเองมีประโยชน์มากขึ้น หากพระองค์สูญเสียตำแหน่งฮองเฮาในวันหนึ่ง อาจมีบางคนที่ไม่มีความสุข”
หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็หันไปหาฮองเฮา แล้วยืนขึ้นหยิบกล่องยาของเขาแล้วออกไป ทิ้งฮองเฮาที่น่าเกรงขามไว้ข้างหลัง และฟางอี้ผู้มาหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น
ฮองเฮารู้สึกตัวหลังจากที่ซุนชิออกจากตำหนักจิงซีนางถามฟางอี้ว่า “ในที่สุดคนของพวกเขามาถึงงั้นหรือ ? ”
ฟางอี้คิดอย่างนั้นและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“วันนี้จะมาถึงไม่ช้าก็เร็ว ไม่ใช่ว่าพระองค์ทำใจมานานแล้วหรือ ? เราไม่ได้คาดหวังว่าคนที่อยู่ข้างพวกเขาจะแทรกซึมเข้ามาในสำนักหมอหลวง หมอหลวงซุนชิได้รับการแนะนำจากพระชายาหยูให้เข้ามาในพระราชวัง ข้าคิดว่าเขาคงจะเป็นคนที่อยู่ข้างพระชายาหยู จนกระทั่งเมื่อมีบางสิ่งเกิดขึ้นกับตระกูลหลิวมาก่อน ซุนชิแนะนำตระกูลหลิวให้พระชายาหยูเข้ามาในพระราชวังเพื่อตรวจสอบพระชายาหยวนกุ๋ย นั่นคือเรื่องที่ข้ารู้สึก ไม่ถูกต้อง” novel-lucky
”ใช่! นี่เป็นเรื่องแปลก คนที่เฟิงหยูเฮงส่งเข้ามาไม่ได้มีอุดมการณ์เดียวกันกับนาง และเขาก็ย้ายไปที่ด้านนั้นจริง ๆ … บอกว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่เฟิงหยูเฮงไม่รู้ ? นางรู้อยู่แล้วว่าซุนชิเข้าข้างใคร แต่ทำตามแผนของนางและส่งเขาเข้ามา จุดประสงค์คือรอให้เขาใช้ความกดดันกับข้าและได้รับเบาะแสที่ซ่อนอยู่จากข้าหรือ ? ”
ฮองเฮาได้วิเคราะห์เฟิงหยูเฮงจนกระทั่งเริ่มคล้ายกับทฤษฎีสมคบคิดแต่เมื่อฟางอี้ได้ยินมัน นางก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล ท้ายที่สุดความคิดของเฟิงหยูเฮงนั้นถูกซ่อนไว้อย่างดีและนางได้คิดแผนการหลายอย่าง นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ อย่างไรก็ตามพวกเขาทำผิดกับเฟิงหยูเฮงในครั้งนี้ สำหรับซุนชิ เฟิงหยูเฮงมีความรู้เพียงบางส่วนเท่านั้น นางต้องการตรวจสอบเขาหลังจากเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่เมื่อมีหลายสิ่งเกิดขึ้นจนนางก็ไม่ได้ติดตามเรื่องนี้และลืมมันไป
เช้านี้เฟิงหยูเฮงเข้ามาในพระราชวังด้วยเหตุผลที่ว่านี่เป็นงานที่นางอาสาในระหว่างงานเลี้ยงของฮ่องเต้เมื่อวานนี้เพื่อตรวจพระชายาหยวนกุ๋ยและทำการบำรุงสุขภาพร่างกายของนางเพื่อให้นางสามารถตั้งครรภ์ได้
ในขณะนี้นางกำลังเดินบนถนนที่นำไปสู่ตำหนักชุนชานกับวังซวนพระราชวังยังคงปิด แต่เนื่องจากนางได้รับความเห็นชอบจากฮ่องเต้เมื่อวานนี้ เพื่อทำงานที่สำคัญ และเกี่ยวข้องกับพระชายาหยวนกุ๋ย ผู้คนที่ประตูพระราชวังอนุญาตให้นางเข้าไป ในขณะที่เดินนางได้พบกับซุนชิที่กำลังเดินจากตำหนักจิงซีไปยังสำนักหมอหลวง นางเรียกเขาแล้วถามว่า “เจ้ามาจากที่ไหน ? ”
ซุนชิโค้งคำนับต่อนางด้วยความเคารพและตอบว่า “ทูลพระชายา ข้าเพิ่งทำการตรวจชีพจรตามปกติของฮองเฮา และกำลังจะกลับไปที่สำนักหมอหลวงพะยะค่ะ”
“ตรวจชีพจรของฮองเฮา”นางพยักหน้า และถามว่า “สุขภาพของฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง ? มีอะไรสำคัญหรือไม่ ? ”
“ไม่มีเลยพะยะค่ะ”ซุนชิยังคงให้ความเคารพ “เป็นเพียงการตรวจชีพจรตามปกติ นอกจากความร้อนเล็กน้อย ฮองเฮาไม่มีโรคซ่อนเร้นอื่น ๆ พะยะค่ะ”
“อืม”เฟิงหยูเฮงมองดูคนผู้นี้และถามทันใดนั้น “ปีใหม่นี้ เจ้าไปเยี่ยมอาจารย์ซางคังของเจ้าบ้างหรือไม่ ? ”
ซุนชิคนนี้เป็นลูกศิษย์ของซางคังเหตุผลที่เฟิงหยูเฮงบอกว่านี่เป็นเพียงการชี้ให้เห็นตัวตนของเขา คนนี้ผลักเหตุการณ์ต่าง ๆ ในอดีตไปทางด้านหลังของจิตใจหลังจากเข้าไปในพระราชวัง ไม่เพียงแต่เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อนาง แต่เขาก็ขัดขวางพวกนางอย่างลับ ๆ นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องนิสัยของเขา เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่ามันอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับตัวตนของเขา แต่ด้วยความเคารพต่อตัวตนที่แท้จริงของซุนชิ นางก็ไม่ได้รู้อะไรมากมาย
เมื่อพูดถึงซางคังซุนชิกล่าวว่า “มีแผนจะไปในช่วงสองสามวันนี้พะยะค่ะ แต่ฮ่องเต้ได้รับคำสั่งให้ตรวจสอบชีพจรของพระสนมและท่านผู้หญิงในพระราชวัง ทำให้สำนักหมอหลวงก็ยุ่งเพราะเรื่องนี้ และข้าไม่มีโอกาสได้ออกจากพระราชวังพะยะค่ะ”
”ข้ารู้! ” เฟิงหยูเฮงไม่ได้ขออะไรเลย และเตือนเขาเพียงว่า “อาจารย์เปรียบเสมือนบิดาชั่วชีวิต ! เจ้าควรจำไว้ว่าเจ้าเข้ามาในพระราชวังเพื่ออะไร และตัวตนของเจ้าเป็นใครก่อนเข้ามาในพระราชวัง ซุนชิ อย่าโทษข้าว่าไม่เตือนเจ้า เจ้าวางแผนทำบางอย่างและคิดว่าไม่มีใครจับได้ แต่อย่าคิดว่าเจ้าสามารถปิดบังมันได้อย่างแท้จริง คิดว่าไม่มีใครรู้ ข้าไม่สนใจเกี่ยวกับจุดประสงค์ที่แท้จริงของเจ้าในการเข้าสู่พระราชวัง แต่เนื่องจากเส้นทางที่เจ้าเดินเข้ามาคือเส้นทางของข้า ดังนั้นเจ้าต้องเข้าใจ เมื่อเจ้าต่อสู้กับเรา ข้าก็สามารถโยนเจ้าออกจากที่นี่ได้ทุกเวลา”
หลังจากพูดอย่างนี้นางก็ไม่รอและเดินไปยังตำหนักชุนชานร่วมกับวังซวน ซุนชิยืนอยู่บนหิมะโดยลำพังเฝ้าดูข้างหลังพวกนาง ต่อมาเขาแสดงรอยยิ้มที่มืดมน อาจารย์ของข้า ? เหอะ ข้าแค่ยืมอิทธิพลของเจ้าเพื่อติดต่อกับศูนย์กลางของอำนาจในราชวงศ์ต้าชุน เจ้าคิดว่าเจ้าสนับสนุนข้าหรือ ? และดูสถานการณ์ภายในพระราชวัง ทันทีที่เกิดความวุ่นวาย พระชายาหยูจะไม่มีความหมายอะไร?
ภายในตำหนักชุนชานฮ่องเต้ตื่นสายมาก เมื่อเฟิงหยูเฮงมาถึง เขาเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วและหวู่หยิงก็มาหาเขา เมื่อเขาเห็นเฟิงหยูเฮงมา ฮ่องเต้ก็ดีใจเล็กน้อย และทักทายอย่างรวดเร็ว “ชายาของเจ้าเก้ามาถึงแล้ว ! ข้าคิดว่าควรจะจัดการร่างกายของพระชายาหยวนกุ๋ยให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อการเตรียมการเสร็จสมบูรณ์ เราจะได้มีองค์หญิงที่น่ารัก”
เฟิงหยูเฮงเดินเข้าไปและคำนับทักทายจากนั้นกล่าวว่า “เสด็จพ่อโปรดวางพระทัย อาเฮงจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพคะ”
ฮ่องเต้ชอบผู้หญิงเพราะตระกูลซวนของเขาไม่มีบุตรสาวจำนวนมากมีเพียง 1 คนคือซวนเทียนเก้อ ดังนั้นเขาจึงหวังให้พระชายาหยวนกุ๋ยจะมอบบุตรสาวให้เขา เพื่อความสมบูรณ์ของชีวิต และนี่คือเหตุผลว่าทำไมฮ่องเต้จึงเห็นด้วยกับคำขอของเฟิงหยูเฮงที่จะช่วยให้พระชายาหยวนกุ๋ยบำรุงร่างกายของนาง เขาเข้ามาหาเฟิงหยูเฮงและถามอย่างบ้าคลั่งเล็กน้อย “ชายาของเจ้าเก้า พวกเขาบอกว่าเจ้าเป็นหมอเทวดา เจ้ามีวิธีใดที่จะทำให้พระชายาหยวนกุ๋ยมีบุตรสาว ? ”
เฟิงหยูเฮงกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เสด็จพ่อพูดอย่างมีเหตุมีผล ถือว่าเป็นสิ่งที่เทพเจ้าประทานองค์ชายเพคะ”
”อา! ” ฮ่องเต้เหวี่ยงแขนของเขาออกไปอย่างกว้างขวาง “ข้าไม่ต้องการองค์ชายเรามีองค์ชายมากมายและเบื่อพวกเขาแล้ว นอกจากนี้เราได้ตัดสินใจแล้วว่าเราจะส่งมอบบัลลังก์ให้ใคร ไม่จำเป็นต้องมีอีกคนหนึ่ง เราต้องการองค์หญิง เจ้าควรคิดถึงบางสิ่ง”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“เสด็จพ่อไม่ต้องกังวลเพคะ ถ้าร่างกายของพระชายาหยวนกุ๋ยสามารถปรับตัวได้ดี อาเฮงจะช่วยให้พระชายาหยวนกุ๋ยให้กำเนิดบุตรสาวได้สำเร็จเพคะ”
“ดี! ข้ารู้ว่าเจ้ามีวิธี เมื่อองค์หญิงถือกำเนิด เราจะตอบแทนเจ้าเป็นอย่างดี ! ” หลังจากที่ฮ่องเต้กล่าวสิ่งนี้ เขาหัวเราะออกมาเสียงดัง และแม้กระทั่งกอดพระชายาหยวนกุ๋ยข้าง ๆ เขา จากนั้นเขาก็เริ่มเดินออกจากตำหนักชุนชานและพูดในขณะที่เขาเดินว่า “เราต้องไปห้องโถงจาวเหอ ชายารักค่อยไปในตอนบ่ายและทานอาหารกับข้า ! ”
ภายใต้การนำของพระชายาหยวนกุ๋ยทุกคนในตำหนักชุนชานส่งเสด็จฮ่องเต้ออกไป และเมื่อฮ่องเต้อยู่ไกล พวกเขาก็ยืนขึ้น ก่อนที่เฟิงหยูเฮงเฟิงจะหันกลับมา นางได้ยินเสียงพระชายาหยวนกุ๋ยพูดกับนางด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “จำไว้ว่าข้าต้องการองค์ชายไม่ใช่องค์หญิง”
เมื่อหันกลับมาและมองดูพระชายาหยวนกุ๋ยนางก็ถามด้วยความสับสนว่า “พระองค์มีองค์ชายอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ? ทำไมพระองค์อยากจะเพิ่มอีกคนหนึ่งเพื่อแย่งชิงบัลลังก์กับองค์ชายแปด” นางไม่ได้ซ่อนอะไรเลยเมื่อพูด และประโยคนี้ทิ่มแทงใจของพระชายาหยวนกุ๋ย “อย่ากล่าวโทษว่าข้าเพราะไม่เตือนพระองค์ถึงการต่อสู้เพื่อครองบัลลังก์ จะไม่พิจารณาว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกันหรือไม่ เขาจะมีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับบัลลังก์นั้นแน่นอน แม้ว่าเขาจะไม่มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หลังจากที่องค์ชายแปดขึ้นครองบัลลังก์ เขาก็จะป้องกันน้องชายคนนี้เสมอ ด้วยวัยหนุ่มสาวนี้ เป็นไปได้ว่าเขาสามารถต่อสู้กับบุตรชายในอนาคตขององค์ชายแปดของอาณาจักรนี้ได้”
พระชายาหยวนกุ๋ยตัวสั่นและได้รับการตักเตือนแจ้งจากคำพูดของเฟิงหยูเฮงนางดูเหมือนจะเห็นภาพของพี่น้องฆ่ากันในอีกหลายปีต่อมา และมันก็เป็นพี่น้องทางสายเลือดฆ่ากัน และในฐานะที่เป็นไทเฮาของอาณาจักร ทั้งคู่เป็นบุตรชายของนาง นางก็ไม่รู้ว่าจะช่วยใคร จินตนาการของนางค่อนข้างรวดเร็ว นางคิดว่านางอาจจะลำเอียงไปหาบุตรชายคนเล็กของนาง และซวนเทียนโมจะฆ่าทั้งมารดาและน้องชายด้วยความโกรธ
เมื่อนางนึกถึงเรื่องนี้พระชายาหยวนกุ๋ยก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่ทันใดนั้นนางก็นึกถึงสิ่งที่อาจารย์กู่ในห้องน้ำพูด และคิดถึงเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมนางถึงอยากให้กำเนิดบุตรชายอีกคน และทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะอาการป่วยของซวนเทียนหรอกหรือ ? นางทำสิ่งนี้ในกรณีที่ซวนเทียนโมไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ อย่างน้อยนางก็สามารถมีบุตรชายตัวน้อยของนางขึ้นครองบัลลังก์ และนี่จะดีขึ้นมาก นางสามารถฟังการเมืองหลังม่าน ทำให้ไม่แตกต่างจากนางที่เข้าใจการเมืองในราชสำนัก ฮ่องเต้น้อยยังสามารถกลายเป็นหุ่นเชิดของนาง เช่นที่เขาจะเชื่อฟังนางสำหรับทุกสิ่ง
ด้วยความคิดเช่นนี้ในใจของนางพระชายาหยวนกุ๋ยไม่คิดเกี่ยวกับการต่อสู้ของพี่น้อง และหันกลับมาเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ นางพูดขณะที่เดิน “เจ้าไม่ได้มาตรวจชีพจรของข้าหรอกหรือ ? เข้ามา ! ข้าต้องการเห็นว่าเจ้าเก่งแค่ไหนในฐานะหมอเทวดา ถ้าเจ้าสามารถปรับร่างกายของข้าให้ดีขึ้นและสามารถทำให้ข้าตั้งครรภ์ได้สำเร็จ ข้าจะใจดีและมอบรางวัลให้เจ้า”
เฟิงหยูเฮงที่เดินตามหลังพูดพร้อมรอยยิ้ม“ถ้าเป็นเช่นนั้น อาเฮงจะขอบคุณพระองค์ล่วงหน้าเพคะ”
พระชายาหยวนกุ๋ยคิดว่านางบรรลุข้อตกลงกับเฟิงหยูเฮงเช่นนี้นางเคยได้ยินเกี่ยวกับทักษะการแพทย์ของเฟิงหยูเฮงในอดีต และยังคงยอมรับทักษะการแพทย์ของนาง หลังจากความสำเร็จทั้งหมดของนางถูกจัดวางไว้ หากนางไม่ได้เป็นหมอเทวดาที่แท้จริง นางก็คงจะไม่มีคนมากมายที่ยกย่องนางในเมืองหลวง ปัจจุบันซวนเทียนโมกำลังมีปัญหา นางต้องเตรียมตัวสำหรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน เมื่อวานในช่วงงานเลี้ยงของฮ่องเต้ นางต่อต้านเฟิงหยูเฮงที่จะบำรุงสุขภาพร่างกายของนาง ตอนนี้นางไม่ดื้อ แต่นางยังคงระแวดระวังเล็กน้อย นางคิดว่าเมื่อเฟิงหยูเฮงเข้ามาในพระราชวังในอนาคต นางต้องเลือกห้องโถงข้างเคียงเพื่อต้อนรับอีกฝ่าย และไม่ได้พบนางในห้องโถงใหญ่แห่งนี้ หลังจากนั้น, ห้องโถงใหญ่เป็นห้องนอนและนางซ่อนคนไว้ในห้องน้ำที่เชื่อมต่อกับห้องนอนของนาง แม้ว่าห้องน้ำนั้นจะปลอดภัยและเฟิงหยูเฮงจะไม่ได้เข้าใกล้บริเวณนั้น แต่ในท้ายที่สุดนางก็ไม่สบายใจเพราะนางเก็บความลับไว้ และเก็บความกังวลไว้เสมอ
พระชายาหยวนกุ๋ยคิดอย่างนี้สายตาของนางก็มองตามความคิดของนางและมองไปที่ทิศทางของห้องนอน แต่ด้วยการเหลียวมองเพียงครั้งเดียวนี้ เฟิงหยูเฮงก็สังเกตเห็นความสับสนและความกังวลในสายตาของนาง…