มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1038
“ข ขอร้อง! ไว้ชีวิตฉันด้วย! อย่าฆ่าฉัน!”
“…ไว้ชีวิตงั้นเหรอ? นายเป็นโมลเดลใช่ไหม? และโมลเดลทั้งหมดก็สมควรที่จะตาย!” เจอรัลด์คำรามใส่ ขณะที่เขากำมือแน่น จนกระทั่งได้ยินเสียงกระดูกแตกร้าวที่คุ้นเคยดังขึ้นมา
ขณะที่เจอรัลด์ทิ้งร่างไร้ชีวิตของควินเลนลงกับพื้น ซาเวียก็ลุกขึ้นนั่งอย่างอ่อนแรงอยู่บนเตียงก่อนจะถามขึ้นมา “จ เจอรัลด์…นาย…นายสบายดีใช่ไหม?!”
“ใช่ แน่นอนสิ!” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า
“ก่อนอะไรอื่น ฉันจะจำเป็นต้องยืมห้องของเธอ เพื่ออาบน้ำโดยเร็วก่อน!”
เป็นบางเวลาต่อมาเมื่อสมาชิกทั้งหมดของตระกูลโมลเดลได้มารวมตัวกันอยู่ในห้องโถงของคฤหาสน์ของพวกเขา
“ไร้ค่า! พวกแกทุกคน! พวกแกดูแลสุนัขแค่ไม่กี่ตัวให้ดี ๆ ไม่ได้หรือไง?!” ยูวานที่อารมณ์ไม่ดีไปแล้วในตอนนี้แผดเสียงใส่
ยูวานได้ใช้เวลาและความพยายามส่วนใหญ่เพื่อฝึกฝนสุนัขแต่ละตัวของเขา ดังนั้นพวกมันทั้งหมดต่างก็สำคัญต่อเขาพอ ๆ กัน ด้วยเหตุนี้ ทุกคนในตระกูลจึงเข้าใจได้ว่าความโกรธอันยิ่งใหญ่ของเขาเกิดจากอะไร แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่เหมือนว่าพวกเขาสามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อยู่ดี
“ไสหัวไปซะ! ทุกคนนั่นแหละ!” ยูวานหน้าบึ้งตึงขณะที่กลุ่มสัตวแพทย์หนีจากไปด้วยความตกใจกลัวกันในทันที
ขณะที่ยูวานพยายามจะใจเย็นลง ชายชราคนหนึ่งก็เดินมาอยู่ด้านข้างเขาก่อนจะพูดขึ้นมา “บางอย่างดูเหมือนจะผิดปกติมากนะครับ!”
ชายชราคนนั้นมีชื่อว่ายาช และเขาเป็นหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลโมลเดล ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขาก็ยังเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งมากที่สุด และมากประสบการณ์ที่สุดในหมู่สมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลโมลเดลในจังหวังโลแกนเช่นกัน
“คราวนี้อะไรอีกล่ะ…?” ยูวานโอดครวญด้วยอารมณ์บูด
“ผมจะพูดตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมและจะบอกว่าผมรู้สึกไม่สบายใจขนาดนี้นับตั้งแต่ที่พวกเรากลับมาจากป่าเอเวอร์แดร์กันแล้ว ความรู้สึกนี้ยิ่งทวีคูณขึ้นด้วยข้อเท็จจริงที่ว่าสุนัขกว่าครึ่งของตระกูลตายไปแล้ว ด้วยความบ้าคลั่งภายในสามวันที่ผ่านมานี้ ทั้งหมดเหล่านี้เป็นสัญญานลางร้าย…คุณจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะแสดงความคิดของผมเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้?” ยาชตอบกลับอย่างรวดเร็ว
เมื่อโบกมือของเขา จากนั้นยูวานก็พูดขึ้น “รีบพูดมา”
“…คือ ผมแค่มีลางสังหรณ์ที่รุนแรงว่าเรื่องบางอย่างที่เลวร้ายจะบังเกิดกับโมลเดลในไม่ช้านี้ และเจอรัลด์จะเป็นต้นเหตุของมัน! เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมลงเอยด้วยการคิดเกี่ยวกับเขา ผมกินไม่ได้และนอนไม่หลับเลย…รู้ไหมครับ ผมได้สั่งให้คนรับใช้เติมยากระจายลงในข้าวต้มเพื่อให้พวกเขา ให้อาหารเขาในปริมาณมากเป็นพิเศษ”
แต่ก่อนที่ชายชราจะทันได้พูดสิ่งใดต่อไป ยูวานก็ขัดจังหวะเขาขึ้นมาโดยตอบกลับ “พ่อบ้านโมลเดล ผมเชื่อว่าทั้งหมดนี้เพียงเกิดจากความกลัวของคุณที่มีต่อเขาเท่านั้น…แม้มันเป็นเรื่องจริงที่คุณยาสเตอร์ และคนอื่นได้ทนทุกข์ทรมานกับการตายอย่างสาหัส แต่พวกเราไม่สามารถเก็บเอาคำพูดแต่ละคำของเลิฟเวลล์ที่บรรยายเหตุการณ์นั้นว่าเป็นเรื่องจริงจริง ๆได้! เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้! คุณยาสเตอร์ก็ได้ฝึกฝนมาเป็นเวลานานที่สุดแล้วและเขาก็ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญระดับสูงของตระกูลโมลเดลตั้งแต่อายุน้อย ๆ แล้ว! เจอรัลด์จะมีกำลังและความสามารถที่จะฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายได้ยังไงกัน? จากที่ผมเห็นนะ เลิฟเวลล์ต้องร่วมมือกับเจอรัลด์เพื่อหลอกคุณยาสเตอร์แน่! อย่างไรซะ นั่นก็เป็นเหตุการณ์ที่พอฟังขึ้นมากกว่า ไม่ใช่หรือไง?”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น ยูวานก็เพียงส่ายหัวของเขา
ยาชเองก็ถอยหายใจก่อนจะพูดขึ้น “ผมหวังจริง ๆ ว่าจะเป็นแบบนั้น…มันคงจะดีที่สุดถ้าทุกอย่างยังคงสงบสุขเหมือนกับที่มันเป็น ในเวลานี้ก่อนที่หัวหน้าตระกูลจะมาถึง!”
ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง คนรับใช้คนหนึ่งก็เข้ามาในห้องโถงในขณะที่จะโกนขึ้น “บ บางอย่าง…ท ที่เลวร้ายเกิดขึ้นแล้ว!”
“คราวนี้เป็นเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย? สุนัขตายเพิ่มหรือเปล่า?!” ยูวานคำราม ขณะที่เขากระแทกมือลงกับโต๊ะ
“ม ไม่ครับ! คราวนี้ไม่ใช่สุนัข! แต่เป็นคน! ผ ผมพบลูอิสถูกทำให้แยกครึ่งในคุกใต้ดิน! ยิ่งไปกว่านั้น สมาชิกคนอื่นเจ็ดคนของตระกูลเราก็ถูกฆ่าในบริเวณวีไอพีเช่นกัน! พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนว่าพวกเขาถูกฆ่าโดยไม่มีโอกาสได้โต้กลับเลยด้วยซ้ำ! ส สิ่งที่น่ากังวลมากที่สุดก็คือ ตอนนี้คุกใต้ดินว่างเปล่าแล้ว!”
“ว่าไงนะ?!”
ในตอนนั้นเอง ทุกคนที่ได้ยินคำประกาศของคนรับใช้จึงรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมากัน
แม้ยาชไม่ได้พูดอะไรและเพียงตัวสั่นเล็กน้อยเท่านั้น แต่ความจริงที่หน้าผากของเขากำลังมีเหงื่อไหลหยดลงมาก็บ่งบอกแล้วว่าความสงบที่เขาแสดงออกเป็นเพียงหน้ากากเท่านั้น ความกังวลและไม่สบายใจทั้งหมดของเขาในข่วงสองสามวันที่ผ่านมา ตอนนี้ก็กำลังจู่โจมในใจของเขาอย่างไร้ปราณี
“ใครกล้าดีมาก่ออาชญากรรมภายในคฤหาสน์โมลเดลมากมายเช่นนี้?! แล้วเจอรัลด์ล่ะ?” ยูวานกล่าว มีความวิตกกังวลชัดเจนในน้ำเสียงของเขา
“เจอรัลด์หายไปแล้วครับ!”
ขณะที่ความตื่นตระหนกของทุกคนพุ่งสูงขึ้น ลมเย็มก็พัดใบไม้ที่ร่วงหล่นในลานบ้านภายในความมืดมิดยามค่ำคืน ใบไม้เองก็กระพือไปมาอย่างไร้จุดหมาย ไม่สามารถออกจากลานบ้านจริง ๆ ได้ ในทางหนึ่ง ก็อาจกล่าวได้เช่นเดียวกันกับสมาชิกทั้งหมดของตระกูลโมลเดลที่ตอนนี้ตกหลุมพลางเจอรัลด์แล้ว
แม้แต่เสียงเห่าของสุนัขที่เหลืออยู่ในสวนหลังบ้านก็ดูเหมือนจะทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นในขณะนั้น เสียงเห่าที่แทบจะทำให้หูดับได้นั้นก็ไม่ต่างอะไรกับการทำให้โมลเดลที่ยังคงมีชีวิตอยู่ประสาทเสียกัน
ตลอดประวัติศาสตร์พันปีของพวกเขา สมาชิกของตระกูลโมเดลมักจะใช้ชีวิตโดยปราศจากความกลัวต่อชีวิตของพวกเขามาโดยตลอด แม้ว่าสมาชิกทุกคนของตระกูลได้ฝึกฝนเพื่อไม่ให้ขวัญเสียกับศพของคนอื่น ๆ แต่กลุ่มที่อยู่ในบ้านของพวกเขาในเวลานี้เป็นศพของสมาชิกตระกูลของพวกเขาเอง! มันจึงไม่ได้ช่วยเลยที่พวกเขาถูกฆ่าในคฤหาสน์ของพวกเขาเอง!
ด้วยเหตุนี้ จึงไม่ต้องสงสัยเลยจริง ๆ ว่าทำไมสมาชิกของตระกูลโมลเดลถึงต่างก็ตื่นตกใจกันในตอนนี้!
‘ไม่มีอะไรแบบนี้เคยเกิดขึ้นกับตระกูลของพวกเขามาก่อนเลยภายในประวัติศาสตร์หนึ่งพันปีมานี้ของเรา!’ หนึ่งในโมลเดลคิดกับตัวเอง
“ฉันต้องการให้ทุกคนระดมกำลังคนกันเดี๋ยวนี้!ใช้ทุกวิธีการที่เป็นไปได้เพื่อค้นหาฆาตกร และขอร้องที ใครก็ได้ไปจับเจอรัลด์กลับมาให้ฉันที!” ยูวานสั่งอย่างเกรี้ยวกราด ขณะที่เขากระแทกมือของเขากับโต๊ะอีกครั้ง คราวนี้จึงทำให้มันแยกครึ่ง!
ยาชเองที่จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างในยามค่ำคืนที่มืดมิดได้สักครู่หนึ่งแล้วตอนนี้ ทันใดนั้นก็กระซิบขึ้นมา “น นายน้อยสอง…ดู…ดูเหมือนว่าเขาอยู่ที่นี่แล้ว!”