กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1164
แคลร์ยังไม่สามารถติดต่อชาร์ลีทางโทรศัพท์ได้ เมื่อเธอลองโทรดูอีกครั้งตอนสิบโมงเช้า และนั่นทำให้เธอเริ่มรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นในหัวของเธอก็คือ… งานดูฮวงจุ้ยของชาร์ลี เขามีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับบุคคลสำคัญ ๆ มากมายในช่วงนี้อันเนื่องมาจากงานดูฮวงจุ้ยของเขานั่นเอง สิ่งที่เขาได้เป็นค่าตอบแทน ก็มีตั้งแต่เงินสดจำนวนมาก ของกำนัลต่าง ๆ และแม้แต่วิลล่าในธอมป์สัน เฟิร์ส นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นกังวลยิ่งกว่าเดิม
นับตั้งแต่เธอเรียนรู้งานดูฮวงจุ้ยของเขา เธอก็กลัวมาตลอดว่าสักวันหนึ่ง ความไม่ซื่อสัตย์ของชาร์ลีจะถูกเปิดโปง เช่นเดียวกับแผนหลอกลวงของปอนซี่ที่พังทลายลงมา และนั่นจะทำให้ชื่อเสียงของเขาต้องเสียหาย
เมื่อวันนั้นมาถึง บุคคลสำคัญเหล่านั้นจะต้องไม่ไว้ชีวิตของเขาอย่างแน่นอน
ในขณะที่แคลร์กำลังวิตกกังวลอยู่นั้น ชาร์ลีก็โทรมา
แคลร์พูดอย่างกระวนกระวายทันทีที่รับสาย “ชาร์ลี คุณไปอยู่ไหนมา?”
ชาร์ลีเพิ่งลงจากเครื่องบินและกำลังจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ต่อ เขาพูดขึ้นว่า “ที่รัก ผมมาช่วยเพื่อนตรวจดูฮวงจุ้ยที่บ้านของเขาเมื่อเช้านี้ ฮวงจุ้ยบ้านของเขาค่อนข้างแปลก และคลื่นความถี่จากโทรศัพท์ก็อาจมีผลต่อการตรวจสอบฮวงจุ้ยของผม ผมก็เลยปิดโทรศัพท์น่ะ”
“ฮวงจุ้ยอีกแล้วเหรอ?” แคลร์ร้องเสียงหลง “นี่ชาร์ลี เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือคะ ว่าคุณจะไม่รับงานดูฮวงจุ้ยให้บ่อยจนเกินไป?”
ชาร์ลีตอบอย่างรวดเร็ว “ที่รัก นี่ไม่ใช่บุคคลสำคัญที่ไหนนะ เป็นเพื่อนเก่าของผมเอง สมัยอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะ เมื่อไม่นานมานี้ เขาเจอกับเรื่องโชคร้ายเข้า เลยขอให้ผมมาช่วยดูให้หน่อย ผมไม่ได้คิดเงินเขาจากงานนี้เลยนะ”
แคลร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วถามขึ้นว่า “โอเคค่ะ แล้วคุณจะกลับเมื่อไหร่?”
ชาร์ลีตอบ “อีกประมาณยี่สิบนาทีถึงครึ่งชั่วโมงครับ”
แคลร์พูด “โอเค ฉันจะรออยู่ที่บ้านนะคะ”
เฮลิคอปเตอร์ของไอแซคพาชาร์ลี, อัลเบิร์ต และเลียมไปที่ตัวเมืองทันที
เมื่อใกล้ถึงธอมป์สัน เฟิร์ส ชาร์ลีก็พูดขึ้นว่า “เลียม ฉันกับทนายจะไปวีเวอร์ เภสัชกรรมในวันพรุ่งนี้ หลังจากที่เราเซ็นสัญญากันเรียบร้อยแล้ว ฉันจะให้ตำรับยาดี ๆ ที่ช่วยรักษาแผลในกระเพาะอาหารกับนาย”
เลียมพูดโพล่งออกมาทันที “ปรมาจารย์เวด ผมสาบานว่าจะให้ความเคารพยกย่องคุณ ที่ช่วยให้ผมได้กลับมาควบคุมวีเวอร์ เภสัชกรรมอีกครั้ง ดังนั้นผมจึงอยากมอบหุ้นทั้งหมดให้กับคุณ!”
ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดด้วยเสียงเรียบ ๆ “เมื่อวานฉันบอกนายแล้วว่าต้องการหุ้นแค่ 80% ฉันจะไม่ขออะไรอีก แค่ต้องการส่วนแบ่งอย่างน้อย 80% เพื่อแลกกับตำรับยา ฉันไม่ต้องการหุ้นอีก 20% นั้นหรอก เพราะฉันไม่อยากเอาเปรียบนาย ฉะนั้นหยุดพูดว่าจะยกหุ้นทั้งหมดให้ฉันได้แล้ว”
เลียมรู้สึกซาบซึ้งจนตัวสั่น เขาประสานมือเข้าด้วยกัน แล้วพูดว่า “ขอบคุณครับปรมาจารย์เวด”
ชาร์ลีพยักหน้า จากนั้นก็หันไปที่อัลเบิร์ตและไอแซค แล้วพูดว่า “คุณสองคนก็อย่าลืมล่ะ ห้ามบอกเรื่องราวในวันนี้กับใครนะ”
“ครับ ปรมาจารย์เวด”
“ดี!”
ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพอใจ ในขณะที่บินเข้าสู่บริเวณวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สนั้น ชาร์ลีก็พูดกับไอแซคว่า “ลงจอดที่สนามกอล์ฟนะ ผมจะเดินกลับบ้านจากที่นั่น”
“ได้ครับ นายน้อย”
หลังจากชาร์ลีรีบบึ่งเข้าบ้านแล้ว แคลร์ก็นึกภาพไม่ออกเลยว่า เช้านี้เขาไปทำอะไรมาบ้าง เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าสามีของเธอได้ออกจากโอลรัส ฮิลล์เมื่อตอนเที่ยงคืน เพื่อรีบไปที่ภูเขากอลมินซึ่งอยู่ไกลออกไปถึงสองพันกิโลเมตร แล้วยังลงมือฆ่ามือสังหารแปดคนนั้นอีกด้วย
ด้วยความที่ชาร์ลีมีพลังวิเศษและมีร่างกายแข็งแรง จึงไม่มีร่องรอยของความเหนื่อยล้าอยู่บนใบหน้า หลังจบเรื่องวุ่นวายในเช้าวันนี้
เมื่อจวนจะถึงเวลาอาหารกลางวัน แคลร์ก็ดึงเขาไปที่สวนผัก แล้วเลือกผักที่เธออยากทานในตอนเที่ยงอย่างร่าเริง
ในขณะนั้น ประตูก็ถูกผลักให้เปิดออก เอเลน แม่ยายของชาร์ลีก็ใช้ไม้ค้ำเดินแอบย่องเข้ามา!”