บทที่ 1467 ก็ต้องเป็นหนุ่มรูปงามอยู่แล้ว
ตอนนี้ หลินเชวียที่ปลอมตัวเป็นบอดี้การ์ดรีบเดินเข้ามาไกล่เกลี่ยสถานการณ์ “โธ่ ใจเย็นๆ กันก่อนนะครับ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันนะ มาช่วยกันคิดกันดีกว่าว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไง ไม่งั้นทั้งหัวหน้าไป๋แล้วก็นายแห่งอาชูร่าต้องมีอันตรายถึงชีวิตแน่ๆ!”
เจียงเหยียนถลึงตาใส่เยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็คุกเข่าต่อหน้าซือเยี่ยหาน แล้วบอกว่า “นายท่านวางใจ ภายในสามเดือน ผมต้องหาทางแก้พิษให้ได้แน่”
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มหวานแล้วบอกว่า “งั้นก็รบกวนนายด้วยแล้วกัน เพราะฉันเองก็มีคนรักอยู่แล้ว”
“มีคนรักอยู่แล้ว? ใครเหรอๆๆ!” เป่ยโต่วถามด้วยความสงสัย
ชิวสุ่ยได้ยินก็ถอนหายใจทันที โชคดีที่เสี่ยวเฟิ่งพูดอย่างงี้ ไม่งั้นจะให้เธอจะอธิบายกับจี้หวงยังไง!
แต่เรื่องนี้รับมือยากเกินไปแล้ว คนที่อยู่ในใจเสี่ยวเฟิ่งคือจี้หวง นายแห่งอาชูร่าเองก็ไม่มีทางชอบเสี่ยวเฟิ่งแน่ แล้วจะแก้กู่พิศวาสยังไงดีล่ะ?
เยี่ยหวันหวั่นแอบมองนายแห่งอาชูร่าแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันมาตอบเป่ยโต่วว่า “คนที่อยู่ในใจของฉัน ก็ต้องเป็นหนุ่มรูปงามอยู่แล้วสิ! อีกอย่างนะ…เขาใจดีแล้วก็อ่อนโยนกับฉันมาก ตามใจฉันทุกอย่าง ไม่เคยโกหกฉัน แล้วก็ไม่เคยหักหลังฉันเลย!”
เป่ยโต่วนึกหวั่นใจ เมื่อกี้ยังบอกว่าจะนอนกับนายแห่งอาชูร่าให้ได้ ตอนนี้กลับบอกว่ามีคนในใจแล้ว คนที่อยู่ในใจเธอต้องยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน!
พูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆ เป่ยโต่วก็เหมือนระลึกได้ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จู่ๆ ก็หันขวับไปมองทางจี้หวง
“เชี่ย!” เป่ยโต่วปากอ้าตาค้าง พลางพึมพำ “พี่เฟิ่ง คน…คนในใจที่พี่พูดถึง…คงไม่ได้หมายถึงจี้หวงหรอกนะ…”
พักนี้เหมือนจี้หวงค่อนข้างสนิทกับพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเขาจริงๆ!
เป่ยโต่วแทบจะโพล่งออกไปโดยไม่คิด แถมยังพูดเสียงดังมากด้วย ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ได้ยินกันหมด
ไม่รู้ว่าเป่ยโต่วคิดไปเองรึเปล่า เมื่อกี้เหมือนนายแห่งอาชูร่ามองมาที่เขาแวบหนึ่ง สายตาของเขาเย็นชาจนน่ากลัว
ส่วนจี้ซิวหร่าน…ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้มจางๆ ตั้งแต่แรก แทบเดาอารมณ์ทางสีหน้าไม่ออกเลย
ชีซิงขมวดคิ้วส่งสายตาตักเตือนเป่ยโต่วไม่ให้พูดจาเหลวไหล จากนั้นก็หันไปขอโทษจี้หวง “จี้หวง เป่ยโต่วไม่ได้มีเจตนา ต้องขออภัยด้วย”
จี้ซิวหร่านยิ้ม แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่เป็นไร ถ้าได้รับความรักจากหัวหน้าไป๋ ย่อมเป็นเกียรติของฉันอยู่แล้ว”
ชีซิงอึ้ง
เป่ยโต่วตกตะลึง
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
เอ่อ…ทำไมจู่ๆ เธอก็รู้สึกหนาวขึ้นมาล่ะ…
นอกจากชิวสุ่ยที่รู้อยู่แล้ว ชีซิงกับเป่ยโต่วที่ได้ยินคำพูดนั้นต่างก็ตกใจ แต่พวกเขารู้ว่าจี้หวงเป็นคนยังไง เดาว่าเขาคงพูดตามมารยาท เพื่อเป็นการรักษาพี่เฟิ่งเท่านั้น
แต่อย่าหลงคิดว่าจี้หวงจะเป็นคนที่ยุ่งด้วยได้เชียว จี้ซิวหร่านที่มักมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ ไม่ได้อันตรายน้อยไปกว่านายแห่งอาชูร่าเลยซักนิด
สรุปว่าในสองคนนี้ ไม่ว่าพี่เฟิ่งไปล่วงเกินใครเข้าก็เท่ากับรนหาที่ตายไม่ต่างกัน
“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสชีมีวิธีแก้พิษรึเปล่า” จี้หวงหันไปถามชายชราผมหงอก
“คือ…ความจริงหลายปีมานี้ผมก็กำลังศึกษาวิธีแก้กู่พิศวาสอยู่เหมือนกัน…ถึงจะศึกษาได้ผลระดับหนึ่งแล้ว…แต่ก็ยังไม่สำเร็จซักที…จากสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าอยากแก้พิษโดยเร็ว เกรงว่า…คงยาก…วิธีที่เร็วและปลอดภัยที่สุดก็คงเป็น…” ชายชราผมหงอกพยักเพยิดไปทางนายแห่งอาชูร่าอย่างสื่อความหมาย
ด้วยเหตุนั้น สายตาของทุกคนจึงหันไปมองนายแห่งอาชูร่าด้วย
————————————————————————————-
บทที่ 1468 คลื่นน้ำส้มสายชูซัดสาด
ความจริง พวกเป่ยโต่วกับชีซิงต่างก็รู้สึกว่าด้วยนิสัยบ้าบิ่นของพี่เฟิ่ง แถมเธอยังปักใจเลือกนายแห่งอาชูร่าตั้งแต่แรกแล้ว ฝั่งเธอน่าจะแก้ปัญหาได้ไม่ยาก
แต่ถ้าจะให้นายแห่งอาชูร่ารักพี่เฟิ่ง แล้วมีอะไรกัน…นี่มันไม่ต่างจากหลับฝันเลยไม่ใช่รึไง!
นายแห่งอาชูร่าไม่สั่งทำลายพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเขาด้วยความโกรธก็ดีเท่าไหร่แล้ว
คิดมาถึงตรงนี้ เป่ยโต่ว ชีซิงกับชิวสุ่ยหน้าซีดไปทั้งดวง โดยเฉพาะเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าเครียดๆ ของนายแห่งอาชูร่า
โธ่ แพร่กู่ใส่ใครก็ไม่แพร่ ดันไปแพร่ใส่นายแห่งอาชูร่าซะได้!
พอได้ยินเยี่ยหวันหวั่นบอกว่า “มีคนในใจแล้ว” หัวใจของซือเยี่ยหานก็เหมือนกับร่วงหล่นลงไปในเหวลึก จมดิ่งเข้าไปในบ่อน้ำแข็งอันเย็นเยียบเสียดกระดูก หนาวเหน็บจนด้านชา
ยิ่งพอจี้หวงพูดเหมือนยอมรับเป็นนัยๆ…
รังสีอำมหิตรอบตัวชายหนุ่มแผ่กระจายในพริบตา พาให้รู้สึกอกสั่นขวัญแขวน แม้แต่เจียงเหยียนก็ยังอดเสียววาบไม่ได้
จบกันๆ!
คราวนี้จบเห่แน่ๆ!
ชิวสุ่ยถอนหายใจอย่างนึกเสียดาย ถ้าเธอพาจี้หวงมาให้เร็วกว่านี้ก็คงแก้ไขทุกอย่างได้ง่ายๆ แล้ว ช้าไปแค่ก้าวเดียว ทุกอย่างก็เลยกลายเป็นอย่างนี้!
ชิวสุ่ยอับจนหนาทง ทำได้แค่รีบอธิบาย “นายแห่งอาชูร่าผู้ยิ่งใหญ่ หัวหน้าของเราก็โดนลอบกัดเหมือนกัน เป็นแผนชั่วของผู้นำตระกูลหยวน หัวหน้าเราไม่ได้ตั้งใจวางพิษใส่คุณแน่นอน หวังว่าคุณจะพิจารณาอย่างชาญฉลาด…”
น่าเสียดายที่พอชิวสุ่ยพูดจบ สีหน้าของชายหนุ่มไม่เพียงไม่อ่อนลง กลับยิ่งน่ากลัวกว่าเดิม
หลินเชวียได้แต่ยืนปวดหัวอยู่ข้างๆ น้องสาวเอ๋ย เธอพูดอย่างงั้นก็ยิ่งแทงใจดำเขาน่ะสิ
ถ้ายัยนั่นตั้งใจวางพิษเขากลับเป็นเรื่องดีซะอีก…
คำว่า “มีคนในใจแล้ว” เหมือนเสียงสะท้อนที่ดังก้องอยู่ในหัวซ้ำ ซือเยี่ยหานรู้สึกได้ถึงความกระหายเลือดที่เดือดพล่านอยู่ในร่างกายเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกนั้นแทบจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ
เขาไม่รู้ว่าตัวเองควบคุมความปรารถนาที่อยากจะกระชากเธอเข้ามากอด จูบ แล้วหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเธอได้ยังไง…
รังสีอำมหิตอันน่าพรั่นพรึงเหมือนพายุเฮอริเคนรอบกายชายหนุ่มพลันสงบลง ในที่สุดเขาก็ข่มกลั้นอารมณ์ที่ใกล้จะระเบิดออกมา แล้วสาวเท้าเดินจากไป…
แผ่นหลังเหยียดตรงนั่น เย็นชาจนดูเหมือนกำลังเดินอยู่บนพื้นน้ำแข็งที่หนาวสุดขั้ว…
“นะ…นายท่าน!” เจียงเหยียนอึ้งงัน ตะโกนเรียกโดยจิตใจ้สำนึก
“เหอะ พันธมิตรอู๋เว่ย! เรื่องวันนี้อาชูร่าของเราไม่ปล่อยไว้แน่! เตรียมตัวรับมือไว้ให้ดีเถอะ!” เจียงเหยียนไม่เคยเห็นเจ้านายโกรธขนาดนี้มาก่อน หลังจากพูดทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง เขาก็รีบวิ่งตามออกไป
หลินเชวียหันไปมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างลังเลแวบหนึ่ง ตอนแรกตั้งใจจะพูดอะไร แต่เพราะคนเยอะเลยไม่สะดวกใจที่จะพูด ทำได้แค่รีบวิ่งตามออกไปติดๆ
เวรกรรมแท้ๆ คราวนี้พี่เก้าต้องโกรธจนระเบิดแน่ๆ…
ยัยนั่นคงไม่ได้เปลี่ยนใจไปรักคนอื่นแล้วจริงๆ หรอกนะ?
“นายแห่งอาชูร่า…นายแห่งอาชูร่าคะ…” ชิวสุ่ยวิ่งตามไปที่หน้าห้อง แต่กลับไม่เห็นเงาคนแล้ว
ผ่านไปครู่หนึ่ง ชิวสุ่ยเดินกลับมาพร้อมสีหน้าซีดๆ “คราวนี้ต้องซวยแน่ๆ…”
นายแห่งอาชูร่าโดนหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยลอบกัด เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กเลยนะ!
ชีซิงหน้าเครียดกว่าปกติ ตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องความปลอดภัยของพี่เฟิ่งแล้ว เกรงว่าชีวิตของทุกคนในพันธมิตรอู๋เว่ยก็ยากจะรอดเหมือนกัน
เป่ยโต่วพูดเสียงอ่อน “ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง ถ้าพี่เฟิ่งตาย นายแห่งอาชูร่าก็ไม่รอดเหมือนกันนะ…”
ชิวสุ่ยมองค้อนเขา “ตอนนี้ก็หวังแค่ว่านายแห่งอาชูร่าจะหาทางแก้พิษได้…เป่ยโต่ว นายก็อีกคน! ฉันไม่อยู่แค่แป๊บเดียว นายเฝ้าเสี่ยวเฟิ่งยังไง ทำไมถึงปล่อยให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้?”