Ch.45 – ใบอนุญาตประเภทหนึ่งและประเภทสอง
Translator : Reheikichi / Author
ซิค ฟาลชิออน ชื่อนั้นผมยังจำได้ไม่เคยลืม
เด้กหนุ่มผู้เป็นลูกชายคนโตของบารอนฟาลชิออนแห่งเทอร์ราเรีย สมัยก่อนเคยดูถูกดูแคลนเหล่านักเรียนของแผนกสามัญและแสดงทัศนคติแย่ๆ สุดท้ายจึงจบลงด้วยการดวลกับผม
ผลการดวลคือ ‘เสมอ’ แต่มีเพียงผมกับซิคเท่านั้นที่รู้ผลการดวลที่แท้จริง ในการดวลครั้งนั้นผมตัดหูข้างหนึ่งของซิคและเตือนเขาว่า [ อย่ามายุ่งกับนักเรียนแผนกสามัญอีก ]
ตั้งแต่นั้นมาซึคก็ไม่เคยดูถูกดูแคลนนักเรียนแผนกสามัญอีกเลย
พูดตามตรง ผมไม่คิดว่าเขาจะฟังคำเตือนของผมอย่างซื่อตรงขนาดนี้ นึกว่าจะโดนเอาคืนซะอีก――
[ พวกแกมาทำบ้าอะไรที่นี่ ]
[ มันเร็วไปร้อยปีที่พวกแกจะมาสมัครกิลด์นักผจญภัยเว้ย ]
เด็กหนุ่มสองคนจากแผนกผู้กล้าที่อยู่ข้างๆ ซิค พูดสบถออกมา
แม้ว่าซิคจะเปลี่ยนไป แต่คนอื่นของแผนกผู้กล้าไม่ได้เปลี่ยนไปด้วย
เพราะทั้งสองคนทำท่าทางเหยียดหยาม ทำให้พวกเราได้แต่ทำหน้าเหยเก
[ ซิค นั่นมันคนที่ดวลกับนายไม่ใช่เรอะ? ]
เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดและมองมาทางผม
ในแผนกผู้กล้ามีชนชั้นสูงอยู่หลายคน เมื่อพิจารณาจากการคุยกับซิคที่เป็นลูกชายของบารอนด้วยท่าทีสนิทสนม แปลว่าเขาเองก็เป็นชนชั้นสูงเหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม ซิคขบฟันและเมินไป
[ …ลงทะเบียนแล้วไปสอบกันเถอะ ]
ซิคพูดแบบนั้น จากนั้นก็มุ่งหน้าเข้าไปในกิลด์
เด็กหนุ่มสามคนมองมาที่ผมขณะที่เดินตามซิคไป
[ …รู้สึกจะไปยอมจากไปโดยไม่หาเรื่องนะ ผิดคาดแฮะ ]
กุเร็นตั้งท่าพร้อมต่อสู้พูดขึ้น แต่ดูเหมือนทั้งสี่คนจะเดินไปแล้ว
[ ไม่เป็นไรใช่มั้ยมิเซ่? ]
[ ค่ะ แปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ]
มิเซ่ตอบเอลิเซียด้วยท่าทางอ่อนแรง
เธอหายใจเข้าลึกๆ เอามือทาบอกจากนั้นจึงมุ่งหน้าไปที่เคาน์เตอร์
[ สวัสดีค่ะ …อา นักเรียนจากโรงเรียนราชวงศ์เหมือนนักเรียนกลุ่มเมื่อครู่เหรอคะ? ]
[ ค่ะ วันนี้อยากจะลงทะเบียนนักผจญภัยนะคะ ]
[ เข้าใจแล้วค่ะ อยากได้ใบอนุญาตแบบไหนเหรอคะ? ]
เมื่อพนักงานต้อนรับถาม พวกเราก็ได้แต่เอียงหัว
เมื่อเห็นท่าทีของเรา พนักงานต้อนรับจึงอธิบายขณะที่ยิ้มอ่อน
[ ใบอนุญาตสำหรับนักผจญภัยมีสองประเภทค่ะ ประเภทที่หนึ่งและประเภทที่สอง มรดกของจอมมาร… กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือคำขอกำจัดมอนสเตอร์ในเขาวงกตและมอนสเตอร์ สามารถอนุญาตได้เฉพาะประเภทที่สองค่ะ ]
เข้าใจล่ะ กิลด์แยกประเภทความแตกต่างระหว่าง [ นักผจญภัยที่สามารถรับคำขอที่อันตรายได้ ] กับ [ นักผจญภัยที่รับคำขอแบบปลอดภัยเท่านั้น ] ออกจากกัน
มอนสเตอร์เขาวงกตและมอนสเตอร์ซึ่งเป็นมรดกของจอมมารเป็นสิ่งอันตราย
ใช่ว่าทุกคนจะสามารถจัดการได้ นี่เป็นกฏที่สมเหตุสมผลแล้วล่ะ
[ เอ่อ ประเภทที่สองต้องมีการสอบใช่มั้ยคะ? ]
พนักงานต้อนรับยิ้มให้เพื่อเป็นคำตอบให้กับมิเซ่
[ ค่ะ ถ้าต้องการใบอนุญาตประเภทที่สอง อย่างน้อยต้องผ่านการสอบเวทมนตร์และการต่อสู้พื้นฐานค่ะ อย่างไรก็ตามถึงจะสอบไม่ผ่านก็จะได้ใบอนุญาตประเภทที่หนึ่งมาเช่นกันค่ะ ซึ่งมีกฏข้อเดียวในการได้ใบอนุญาตก็คือต้องมีอายุ 15 ขึ้นไปค่ะ ]
หลังจากฟังคำอธิบายของคุณพนักงานต้อนรับ พวกเราก็มองหน้ากัน
จะเอาใบอนุญาตแบบไหน แต่ก่อนที่จะมีใครสักคนถามขึ้น―― มิเซ่ก็ตอบไปซะแล้ว
[ ขอใบอนุญาตประเภทที่สองกันเถอะค่ะ ]
มิเซ่ดวงตาเปล่งประกาย
[ วงกต! จะไปที่เขาวงกตได้! ดังนั้นต้องประเภทที่สองค่ะ! ]
[ อ เอ่อ… แต่ได้ยินว่าเขาวงกตเป็นสถานที่ที่อันตรายมากเลยนะ ]
[ ค่ะ! มีทั้งสลารที่ไม่มีบนโลกและระบบนิเวศอันลึกลับ! เขาวงกตเต็มไปด้วยเรื่องลึกลับมากมายที่ยังไม่เคยเห็นนะคะ! ถ้าไม่ได้เข้าไปในเขาวงกตก็ไม่สามารถเรียกตัวเองว่าเป็นนักผจญภัยได้หรอกค่ะ! ]
กุเร็นจะมีท่าทีสับสนเล็กน้อย กลับกันมิเซ่นี่กระตือรือร้นมาก
ผมคิดว่าใบอนุญาตประเภทที่หนึ่งก็เพียงพอแล้ว ไม่อยากหยาบคายหรอกนะ แต่เธอจะตื่นเต้นเกินไปแล้ว
ดีจังนะ ได้เห็นเพื่อนร่วมชั้นคุยกันแบบสนุกสนาน―― ผมเลือกได้ถูกต้องแล้วสินะ
[ ใบอนุญาตประเภทที่สองนะคะ ]
[ ค่ะ! ]
มิเซ่พยักหน้าขณะที่ยิ้มกว้าง
ดังนั้นตกลงว่าเราตัดสินใจจะเข้าสอบเพื่อขอรับใบอนุญาตประเภทที่สอง