ในพริบตา

ตระกูลหยางก็ถูกคลุมด้วยผ้าคลุมหน้าที่ลึกลับชั้นหนึ่งแล้ว

ทำให้คนมองไม่ชัด ตระกูลหยางนี้สรุปแล้วแอบซ่อนพลังที่น่ากลัวแบบไหน

“นายท่าน ตระกูลหลงมีคนมาหาคุณ!”

ฟู๋โป๋เดินเข้ามาแล้ว พูดด้วยใบหน้าที่เคารพ

หยางติ่งเทียนอดไม่ได้ที่จะย่นคิ้วแล้ว

หลังนับตั้งแต่เขากับหลงโยวหลิงแต่งงานกัน ดูเหมือนคนของตระกูลหลงก็ไม่เคยมาตระกูลหยางอีก

ตอนนี้คนของตระกูลหลงจู่ ๆ มาเยี่ยม เกรงว่ามีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล!

“ให้เขาเข้ามาเถอะ!”

“อาเขย!”

ไม่นาน

คนหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วอย่างรีบร้อน

หยางติ่งเทียนเงยหน้าขึ้น มองคนหนุ่มคนนี้แวบหนึ่งแล้ว

คนหนุ่มมีชื่อว่าหลงเฟยหยูเป็นคุณชายของตระกูลหลง

ก็คือรุ่นหนุ่มสาวของตระกูลหลง คนหนุ่มสาวที่โดดเด่นที่สุด

หลงเฟยหยูมาถึงด้านหน้าของหยางติ่งเทียน พูดด้วยใบหน้าที่เคารพ“อาเขย ผมได้รับคำสั่งของพ่อมาเยี่ยมคุณ!”

หยางติ่งเทียนพยักหน้าพูด“อืม ไม่รู้ว่าวันนี้ที่คุณมาด้วยเรื่องอะไร?ได้ยินว่าคุณได้เป็นผู้นำตระกูลในอนาคตของตระกูลหลงแล้ว น่าดีใจและยินดีด้วยจริง ๆ นะ!”

ได้ยินคำชมเชยของหยางติ่งเทียนบุคคลใหญ่ชนิดนี้ บนหน้าของหลงเฟยหยูอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยสีที่ได้ใจออกมา

แต่เขาไม่กล้าได้ใจจนลืมตัว ทำอารมณ์ของตัวเองให้มั่นคง เอ่ยปากพูด“อาเขย ผมได้ยินมาว่าจู่ ๆ หนิงเหลยถิงตายอย่างกระทันหันตอนนี้จงโจวนี้ถือว่าสถานการณ์ไม่มั่นคง ไม่รู้ว่าอาเขยคิดเห็นยังไงต่อสถานการณ์ในจงโจวนี้?”

พูดจบ

หลงเฟยหยูมองดวงตาของหยางติ่งเทียนอยู่อย่างมีพลังประกาย

ในฐานะผู้สืบทอดของตระกูลหลงหลงเฟยหยูจะไม่มาตระกูลหยางโดยไม่มีเป้าหมายไม่มีเหตุผล

เขาได้ยินมาแล้ว ความสัมพันธ์ของหยางเฟิงกับตระกูลหยาง

ถ้าหากหยางเฟิงเป็นคุณชายที่ถูกตระกูลหยางทอดทิ้ง

และตอนนี้……

ชิงเฉิงกรุ๊ปอยู่ในกำมือของหยางเฟิง

ดังนั้น……

หลงเฟยหยูอยากที่จะได้ชิงเฉิงกรุ๊ปมาจากในกำมือของตระกูลหยาง

สำหรับชิงเฉิงกรุ๊ป ตระกูลหลงก็คืออยากที่จะได้มากจนน้ำลายไหลมาตลอด

แต่ก่อนหน้านี้ชิงเฉิงกรุ๊ปคือเป็นของคนบ้านั่น

แม้ว่าตระกูลหลงก็ไม่กล้าออกมือไปแย่งชิง

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว

ตระกูลหนิงสูญเสียชิงเฉิงกรุ๊ปไปแล้ว

และหนิงเหลยถิงก็ตายเพราะชิงเฉิงกรุ๊ป

ก็อธิบายได้ว่าคนบ้านั่นไม่ค่อยแคร์กรุ๊ปนี้แล้ว!

ในเมื่อเป็นอย่างนี้

ชิงเฉิงกรุ๊ปนี้ถึงในมือของหยางเฟิงแล้ว งั้นตระกูลหลงก็มีโอกาสเอามาอยู่ในมือได้

หยางติ่งเทียนทำตาหรี่แล้ว

เขาก็คือจิ้งจอกแก่ตัวหนึ่ง ทำไมดูเป้าหมายของหลงเฟยหยูไม่ออก?

แต่ตระกูลหลงอยากที่จะเอาชิงเฉิงกรุ๊ปมาจากในมือของตัวเอง แผนการที่ดีของพวกเขาวางผิดแล้ว

“ฮึ ๆ !”

หยางติ่งเทียนหัวเราะเบา ๆ พูดเสียงหนึ่ง“ฉันดูยังไงได้อีก?หลายปีก่อน ฉันก็ไม่ยุ่งเรื่องทางโลกแล้วพวกข่าวลือของจงโจวนี้ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับฉันแล้ว!”

ได้ยินคำพูดของหยางติ่งเทียน สองดวงตาของหลงเฟยหยูก็เปิดเผยสีที่ดูถูกออกมา

ปีนั้นถ้าหากไม่ใช่ตระกูลหลงยื่นมือ ตระกูลหยางก็ถูกคนบ้านั่นทำลายล้างนานแล้ว

ถ้าหากไม่ใช่ตระกูลหลงให้ทรัพยากรจำนวนมากออกมา ตระกูลหยางก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลมหาเศรษฐี!

ในสายตาของหลงเฟยหยู ที่ตระกูลหยางสามารถกลายเป็นตระกูลมหาเศรษฐีได้ คือเพราะการช่วยเหลือของตระกูลหลงอย่างสิ้นเชิง

หลงเฟยหยูยิ้มพูดจาง ๆ “อาเขย ผมได้ยินว่าสองสามวันก่อน ตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลล้อมโจมตีตระกูลหยาง ไม่รู้ว่ามีเรื่องนี้ไหม?”

“มีเหรอ?ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน?

หยางติ่งเทียนหันหน้ามองฟู๋โป๋แวบหนึ่งแล้วถามว่า“ฟู๋โป๋ สองสามวันก่อนตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลล้อมโจมตีตระกูลหยางเหรอ?”

ฟู๋โป๋ส่ายหน้าพูด“นายท่าน ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้นะ!สองสามวันก่อนผู้นำตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลก็เพียงแค่มาชงชาแก้วหนึ่งที่ตระกูลหยางแล้วเท่านั้น”

“ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ลือออกไปอย่างผิด ๆ แล้ว พูดว่าตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลล้อมโจมตีตระกูลหยางแล้ว ข่าวลือที่ผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะทําให้คนมองว่าข่าวลือเป็นความจริงแล้ว……”