ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1089
ในที่สุดฮาร์วีย์ก็มองไปที่ร็อคโคแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันไม่มีอารมณ์จะมาเสวนากับลูกกระจ๊อกอย่างนายหรอกนะ ในขณะที่ฉันยังคงอารมณ์ดีอยู่ นายควรที่จะรีบคลานออกไปจากที่นี่โดยด่วน และฉันจะแกล้ง ๆ ลืมเรื่องวันนี้ไปซะ”
“แต่ถ้าไม่รีบไป ฉันรับประกันได้เลยว่านายจะไม่มีปากเอาไว้กินข้าวอีกแม้แต่มื้อเดียวและตลอดชีวิต”
เขาจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาก่อนหน้านี้จนกระทั่งคำพูดของเขามันทำให้หลาย ๆ คนถึงกับช็อค!
ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จะไม่ยอมแพ้ แต่เขายังกล้าที่จะพูดอะไรแบบนั้นออกมาอีกด้วย มันจึงทำให้เหล่าฝูงชนทั้งหมดต่างก็ตกตะลึง
หลังจากที่หยุดนิ่งไปเกือบนาที ทุกคนก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าคนหัวร้อนคนนี้มันมาจากไหนเนี่ย? แกก็รู้ว่าคุณออทิซเป็นถึงตัวแทนของเจ้าชายลีโอไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้ามันกล่าวขอโทษคุณออทิซ คุณจะกล้ายอมรับคำขอโทษของมันไหมครับ?”
“ใช่ แกเป็นใครใหญ่มาจากไหนกัน! เนื่องจากเจ้าชายลีโอได้มอบหมายคำสั่งแล้ว เพราะฉะนั้นแกก็ต้องคลานออกไปจากที่นี่ในวันนี้!”
“ถ้าแกไม่ทำ พวกเรานี่แหละจะบอกทางออกให้แกเอง!”
เหล่าชายฉกรรจ์ทั้งหมดที่เป็นลูกน้องของตระกูลลีโอจากฮ่องกง แทนที่พวกเขาจะละอายใจในสิ่งที่ทำ แต่ทว่าพวกเขากลับภาคภูมิใจอย่างเหลือล้นที่จะทำตามคำสั่งของเจ้านายและเข้าข้างคนผิด
พวกเขาจะยอมพลาดโอกาสทองที่จะเอาใจคริสและร็อคโคไปได้อย่างไร?
อีวอนน์ที่อยู่ข้าง ๆ ถอนหายใจออกมา เธอรู้ดีว่าเรื่องในวันนี้นั้นมันจะไม่จบลงด้วยดีแน่ ๆ
พวกคนเหล่านี้ไม่รู้ว่าท่านประธานของเธอนั้นน่ากลัวมากแค่ไหน
พวกเขากำลังรนหาความตายด้วยการแสดงออกที่เย่อหยิ่งต่อหน้าประธานของเธอ
ร็อคโคโกรธจัดหลังจากที่ได้ยินว่าเขาจะต้องเป็นคนที่คลานออกจากร้านอาหารนี้แทน
ในเวลาต่อมา เขาจึงง้างมือจะไปตบหน้าของฮาร์วีย์
แต่ทว่ามือของฮาร์วีย์นั้นก็รวดเร็วมาราวกับสายฟ้า เขาจับข้อมือของร็อคโคไว้ได้ในทันทีและบิดมันอย่างรุนแรง
ตูม!
ในเวลาเดียวกัน ฮาร์วีย์ก็เตะเข้าที่ท้องของร็อคโค
“อ๊ากกกก!”
เสียงร้องโอดครวญของความเจ็บปวดดังกึกก้องไปทั่ว จริง ๆ แล้วร็อคโคก็เป็นเพียงแค่ชายที่อ่อนแอคนหนึ่ง เขาจะไปสามารถทนต่อความเจ็บปวดเช่นนี้ได้อย่างไร?
เขารีบคุกเข่าลงต่อหน้าของฮาร์วีย์ทันที
ผัวะ!
ฮาร์วีย์คว้าคอเสื้อร็อคโคก่อนจะตบเข้าที่หน้าของเขา
ด้วยการตบเบา ๆ ของฮาร์วีย์มันก็เพียงพอที่จะทำให้ร็อคโคกลิ้งไปกับพื้น
ในที่สุดเหล่าชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำก็เริ่มกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง
“แกอยากตายเหรอ?!”
เหล่าชายฉกรรจ์ทั้งหมดต่างส่งเสียงโห่ร้องอยากฮึกเหิมขณะวิ่งพุ่งตรงไปที่ฮาร์วีย์
ผัวะผัวะ ผัวะผัวะ!
ฮาร์วีย์เหวี่ยงหมัดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า เพียงชั่วครู่เหล่าชายฉกรรจ์ทั้งหมดก็ลงไปกองกับพื้นและร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด พวกเขาไม่สามารถที่จะลุกขึ้นยืนได้
พนักงานทุกคนในร้านที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ที่ด้านข้างต่างก็มองฮาร์วีย์อย่างเหลือเชื่อ
‘ชายคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่าเนี่ย?’
เหล่าชายฉกรรจ์ที่ทั้งสูงใหญ่และดูแข็งแกร่งบึกบึน แต่พวกเขาทั้งหมดกลับไม่สามารถเอาตัวรอดจากการโจมตีของฮาร์วีย์ได้
และร็อคโคในตอนนี้นั้นเขาตัวสั่นด้วยความกลัว เขาไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียงออกมาสักแอะ
ฮาร์วีย์จึงย่อตัวลงและพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันบอกนายแล้วไงเมื่อกี้ ในเมื่อนายไม่ฟังเอง งั้นก็ไม่ต้องมีปากไว้กินไปตลอดชีวิตเถอะ”
ฮาร์วีย์ตบหน้าร็อคโคสองครั้งหลังจากที่เขาพูดจบ
ใบหน้าของร็อคโคบวมเป่งเหมือนกับหัวหมูหลังจากที่ถูกตบ อีกทั้งฟันซี่หนึ่งของเขายังร่วงหล่นออกมาอีกด้วย
ทันทีที่ฮาร์วีย์ปล่อยร็อคโค เขาทำได้เพียงแค่สะอื้นไห้เบา ๆ ไม่แม้แต่จะกล้าคร่ำครวญอะไรออกมาในขณะนั้น
สายตาของเขานั้นนั้นมันทำให้พนักงานในร้านต่างก็รู้สึกเกร็ง
ไม่มีใครกล้าที่จะขวางทางฮาร์วีย์และอีวอนน์เมื่อพวกเขาเดินออกจากร้านอาหารไป
แต่อีวอนน์กลับรู้สึกเป็นกังวล
เธอรู้ว่าฮาร์วีย์นั้นแข็งแกร่ง แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้
เนื่องจากร็อคโคนั้นได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ และเมื่อมาถึงในจุดนี้แล้วคริสจะไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน
ฮาร์วีย์ถูกลิขิตให้ต้องมาต่อสู้กับตระกูลลีโอจากฮ่องกงเสียแล้ว