บทที่ 1475 ผิดประเด็นไปหน่อยหรือเปล่า
เมื่อสิ้นเสียงของเป่ยโต่ว เหลียงลี่หวาที่อยู่ในกลุ่มคนก็พลันขึ้นหน้ามา มองเป่ยโต่วกับชีซิงพร้อมรีบร้อนเอ่ย “ผู้หญิงคนนั้นหลอกพวกคุณ!”
“แกเป็นใคร กล้าเหลวไหลต่อหน้าบิดาเรอะ!” เป่ยโต่วถกแขนเสื้อขึ้นตั้งท่าจะเข้าไปลงมือกับเหลียงลี่หวา
แต่ยังไม่รอให้เป่ยโต่วเคลื่อนไหวใดๆ ก็กลับมีคนปกป้องเหลียงลี่หวาไว้ด้านหลัง
เหลียงลี่หวาเป็นครูสมัยมัธยมปลายของเยี่ยหวันหวั่นเป็นพยานที่สำคัญที่สุด พวกเขายังตั้งใจอาศัยเหลียงลี่หวาพิสูจน์ผู้หญิงคนนั้น ถ้าเหลียงลี่หวาถูกเป่ยโต่วฆ่าตาย บางทีอาจเกิดเรื่องไม่คาดฝัน อย่างนั้นไม่แย่เหรอ!
“เป่ยโต่ว ท่านนี้คือพยานที่ฉันเชิญมาจากประเทศจีน เธอสามารถพิสูจย์ได้ว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยตอนนี้เป็นตัวปลอม” ผู้อาวุโสสามหลี่ซือเอ่ยเสียงเรียบ
ส่วนชีซิงกับเป่ยโต่ว ผู้อาวุโสสามหลี่ซือไม่ใส่ใจ เพียงแต่ชีซิงกับเป่ยโต่วนี่ต่างเป็นคนของฝ่ายเวินจื่อหราน และความสัมพันธ์ของไป๋เฟิงกับเวินจื่อหรานก็ดีมาก
ถึงเวินจื่อหรานออกไปทำภารกิจข้างนอกยังไม่กลับมา แต่ก็รู้ข่าวที่ไป๋เฟิงกลับมาพันธมิตรอู๋เว่ยแล้ว ถ้ารอเวินจื่อหรานกลับมาพบว่าเยี่ยหวันหวั่นถูกประหารแล้ว นี่กลับจะอธิบายยาก ยังจำเป็นต้องมีพยานแบบเหลียงลี่หวามาให้การเป็นพยาน
“ดี!” เป่ยโต่วพยักหน้า “ฉันจะไม่ลงมือ แต่ถ้าเธอเอาหลักฐานออกมาไม่ได้ฉันจะฆ่ายายแก่นี่ซะ!”
ได้ยินดังนั้นเหลียงลี่หวาหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย พันธมิตรอู๋เว่ยนี่เป็นองค์กรแบบไหนกันแน่ ไม่น่าเชื่อว่าจะโหดเหี้ยมเช่นนี้ เอะอะก็จะอัดๆ ฆ่าๆ…
“ฉันมีหลักฐาน!” เหลียงลี่หวาตกใจกลัวจนรีบร้อยเอ่ยกับเป่ยโต่ว “น้องชายท่านนี้…ฉันจะบอกให้นะ คุณถูกยัยเด็กห้าวนั่นหลอกแล้ว! เธอไม่ได้ชื่อไป๋เฟิงแต่แซ่เยี่ยชื่อหวันหวั่นต่างหาก…แถมเป็นคนจีน…
“เมื่อก่อนพ่อเธอต้องสงสัยว่ายักยอกเงินบริษัท พี่เธอก็เป็นนักเลงท้องถิ่น ไม่นานมานี้พ่อกับพี่เธอยังถูกจับเพราะข้อหาฆาตกรรมด้วย…
“ยัยเด็กห้าวนั่นเชี่ยวชาญการโกหกที่สุด ฉันเป็นครูมัธยมปลายของเธอ…เธอในโรงเรียนรังแกเพื่อนร่วมชั้นผู้ชาย หลอกเอาเงินจากเพื่อนร่วมชั้นชายบ่อยๆ แล้วเธอก็ยังเคยเป็นผู้หญิงขายตัว…ทั้งตัวไม่มีสะอาดสักส่วน…
“แต่ฉันนึกไม่ถึงว่าเยี่ยหวันหวั่นคนนี้กลับใจกล้าเทียมฟ้าขนาดนี้ ถึงกับกล้าสวมรอยเป็นหัวหน้าของพวกคุณ…แม้แต่ฉันอาจารย์ยังทนดูต่อไปไม่ไหว…เธอสมควรตายจริงๆ!”
“แม่แกสิ…”
เป่ยโต่วฟังคำพูดของเหลียงลี่หวาจบก็สบถเสียงดังทันที
ถึงบางครั้งสมองเขาจะติดขัดง่าย ใคร่ครวญปัญหาไม่รอบด้าน แต่พี่เฟิงไหนเลยจะเป็นคนแบบนั้น!
ตั้งแต่พี่เฟิงกลับมาก็เผชิญเรื่องราวอย่างไม่หวาดกลัว จัดการปัญหาน้อยใหญ่ของพันธมิตรอู๋เว่ยได้ แม้แต่พวกผู้อาวุโสสามยังจนปัญญากับเธอ พี่เฟิงยังกระทั่งว่าจัดการเรื่องราวได้อย่างมีประสิทธิภาพต่อหน้าตัวตนอย่างผู้นำอาชูร่าและจักรพรรดิจี้…
ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งจากประเทศจีนทำถึงขั้นนี้ได้!? หลอกผีอยู่หรือไง!
ความจริงถ้าไม่ล้อเล่นกัน แม้แต่ชีซิงในใจก็ยังเหลือเชื่อ
เวลายาวนานที่ผ่านมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เยี่ยหวันหวั่นทำล้วนอยู่ในสายตาของชีซิงไม่เคยเล็ดลอด ต่อให้พูดแบบถอยหมื่นก้าว ถึงไม่ใช่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยจริงๆ อย่างน้อยก็ไม่ใช่บุคคลเล็กจ้อย แต่จากปากของเหลียงลี่หวากลับกลายเป็นหญิงขายตัว…เป็นสาวห้าวไปแล้ว น่าขำสิ้นดี
“อาศัยความสวยนั้นของพี่เฟิง แกบอกบิดาว่าเธอเป็นหญิงขายตัวงั้นเรอะ อย่างมากก็ต้องเป็นประมาณคนรักของเศรษฐีเหอะ” เป่ยโต่วเอ่ยมปาก!
ชีซิงนิ่งเงียบ ประเด็นที่เจ้าเป่ยโต่วนี่สนใจ มันผิดไปหน่อยหรือเปล่า
—————————————————————————————–
บทที่ 1476 ที่แท้ยังไม่ตาย
“เป็นความจริงนะ ฉันสาบานว่าไม่ได้โกหกพวกคุณ…พวกคุณต้องอ่าถูกรูปลักษณ์ภายนอกล่อลวงเชียว!” เหลียงลี่หวาเปิดอัลบั้มรูปมือถือค้นเอารูปจบการศึกษาออกมา ก่อนให้ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างส่งให้เป่ยโต่วกับชีซิง
รับมือถือของเหลียงลี่หวามา ชีซิงกับเป่ยโต่วก็เริ่มพิจารณาอัลบั้มรูป
เมื่อพิจารณษ หัวคิ้วของเป่ยโต่วก็ขมวดขึ้นทีละน้อย นี่เป็นโรงเรียนที่ชื่อมัธยมปลายชิงเหอไม่ผิดแน่ และในภาพจบการศึกษาก็มีผู้หญิงที่เหมือนกับพี่เฟิงเปี๊ยบอยู่จริงๆ…
“นี่คือพี่เฟิง?” เป่ยโต่วมีสีหน้าสงสัยเล็กน้อย
“พี่เฟิงอะไรกัน บอกคุณไปแล้วว่าพวกคุณถูกหลอกแล้ว เธอชื่อเยี่ยหวันหวั่น!” เหลียงลี่หวาเอ่ยปาก
“หึ ภาพนี้ต้องเป็นภาพโฟโตชอปแน่!” เป่ยโต่วตะคอกเสียงโกรธ จากนั้นก็ขว้างมือถือใส่พื้นอย่างแรงต่อหน้าทุกคน
ได้ยินแค่เสียง ‘ปัง’ ดังขึ้น แล้วมือถือก็ถูกขว้างแตกเป็นชิ้นๆ แหลกละเอียดแล้ว
ผู้อาวุโสสามชำเลืองมองมือถือที่แหลกละเอียดอย่างเรียบนิ่ง ไม่สนใจแม้แต่น้อย เขาคัดลอกภาพจบการศึกษานั้นไว้เรียบร้อยแล้ว ถึงตอนเวินจื่อหรานเอ่ยถามก็ค่อยเอาภาพให้เขาดูสักรอบ
“เป่ยโต่ว รูปนี้เป็นของจริง” ยังไม่รอให้เป่ยโต่วเอ่ยปากต่อ ชีซิงก็หันมองเป่ยโต่วแล้วเอ่ยปาก
ได้ยินที่ชีซิงกล่าว เป่ยโต่วพลันมีสีหน้าตกใจ รูปเป็นของจริง?
“นายหมายความว่า…หลังพี่เฟิงไปจากรัฐอิสระก็ถ่อไปเข้าโรงเรียนที่จีนเหรอ” เป่ยโต่วมีสีหน้าโง่งม
แต่ชีซิงกลับไม่เอ่ยพูดมากกว่านี้
ตอนนั้นทั่วทั้งพันธมิตรอู๋เว่ย ชีซิงนับว่าไม่เชื่อเยี่ยหวันหวั่นมากที่สุด แต่เมื่อได้ปฏิสัมพันธ์กับเยี่ยหวันหวั่นจนมาถึงตอนนี้ ความสงสัยทั้งหมดกลับค่อยๆ หายไปทีละน้อยตามระยะเวลาที่ปฏิสัมพันธ์กัน แต่วันนี้…ภาพใบนั้น…แถมยังมีพยานหนึ่งคน แทบไม่อาจอธิบายอะไรได้แล้ว…
แต่ยังไม่รอให้ชีซิงขบคิดต่อ ที่ด้านหลังพลันมีเสียงต่อสู้และด่าทอดังขึ้น
ทุกคนในที่นั้นหันไปมองด้านหลังแทบโดยจิตใต้สำนึก
วินาทีนี้เห็นแค่ว่าผู้แข็งแกร่งของกองกำลังหนึ่งกำลังบุกทะลวงเข้ามาในพันธมิตรอู่เว่ยราวกับกระแสน้ำ คนที่นำหน้าอายุราวสามสิบตอนต้น ไว้ผมสั้นเกรียน ตาซ้ายมีรอยแผลบาดชัดเจนหนึ่งรอย
เห็นชายผมเกรียน ก็เป็นผู้อาวุโสสามหลี่ซือที่ชะงักงันโดยสัญชาตญาณก่อน จากนั้นก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อและตกตะลึง
“เป็นไปได้ยังไง…เขาไม่ได้…ไม่ได้…ตายแล้วเหรอ…” ผู้อาวุโสสามหลี่ซือตัวสั่นน้อยๆ พริบตานั้นใบหน้าซีดเหมือนขี้เถ้า
“ไม่น่าเชื่อแก๊งไอรอนเฮด…หลิงฮั่ว ที่แท้แกยังไม่ตาย…”
เห็นผู้มาเยือน ในดวงตาเบื้องบนพันธมิตรไม่น้อยผุดแววตกตะลึง เขายังไม่ตายเหรอ เป็นไปได้ยังไง!
‘ปัง!’
ชายหัวเกรียนที่เป็นหัวหน้า สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงตามสบายขณะเตะสมาชิกหัวกะทิของพันธมิตรอู๋เว่ยคนหนึ่งปลิว จากนั้นก็พาคนเดินกร่างเข้ามา
พันธมิตรอู๋เว่ยในที่นี้ทั้งหมดนึกไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าแก๊งไอรอนเฮดนี้จะฟื้นคืนจากความตายจริงๆ ที่ทำให้พวกเขารับไม่ได้ที่สุดคือ หลินฮั่วกลับยังไม่ตาย!
“จบเห่แล้ว…”
เบื้องบนพันธมิตรอู๋เว่ยบางคนมองชายหัวเกรียนที่มุมปากสวมรอยยิ้มเหี้ยมโหดพลางใบหน้าซีดเผือด ทั้งร่างถูกเหงื่อเย็นชุ่มโชก
“หึๆ…ทุกทาน ไม่เจอกันนานเลยนะ” ชายหัวเกรียนกวาดตามองทั่วสถานที่ ในดวงตาฉายแววน่ากลัว
ระหว่างที่ชายหัวเกรียนพูด สมาชิกหัวกะทิของพันธมิตรอู๋เว่ยก็พุ่งเข้าไปอย่างต่อเนื่อง
“แกเป็นใคร กล้าบุกมาที่สำนักงานใหญ่พันธมิตรอู๋เว่ยของฉัน!”
หัวหน้าหน่วยย่อยพันธมิตรอู๋เว่ยคนหนึ่งเห็นเบื้องบนต่างอยู่ที่นี่ จึงอยากเสนอตัวเองต่อหน้าเบื้องบนทุกคน