“เงียบ! ห้ามตะโกนในศาล!” ”ผู้พิพากษา” หยิบค้อนขึ้นและดึงความสนใจกลับมาที่ม้านั่ง ดูค่อนข้างเป็นกลาง
มันเป็นความเจ้าเล่ห์!
เมื่อมองไปที่ลูเซียน ความหน้าซื่อใจคดประกาศว่า “สำหรับข้อพูดหาที่มีต่อเจ้า เจ้าจะได้รับโทษที่ยุติธรรม ช่วยไปที่ท่าเรือ ไม่ต้องกังวล เจ้าเป็นผู้ตัดสินที่เที่ยงธรรมและเป็นกลางที่สุดในนรกดึกดำบรรพ์”
ทันทีที่ความหน้าซื่อใจคดพูดจบปีศาจความเกลียดชังก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และพูดเสียงดังว่า “เจ้าพูดหาว่าเขามีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะฆ่า! ใครโกรธเขาถูกฆ่า! เขาสังหารผู้ติดตามของอาร์เจนต์ฮอร์น ผู้พิทักษ์ราตรี และอีกมาก! แม้แต่กระดาษร้อยแผ่นก็ไม่เพียงพอสำหรับรายการ!”
“เจ้าพูดหาเขาว่าหึงตลอดเวลาแม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถบอกอะไรจากภายนอกได้” ความหึงหวงพูด ”ความกล้าของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาตลอดเวลา! เขาอิจฉาชีวิตสมัยที่เขายังยากจน เขาอิจฉาความรักของนาตาชาที่มีต่อซิลเวีย เขาเกลียดชื่อเสียงของเฟลิเป้ หัตถ์ไร้ชีวา และแม้แต่นักเวทผู้ยิ่งใหญ่ในอาร์คานา! ร่างกายของเขาเป็นเพียงภาชนะกลวงที่มีรสเปรี้ยวเมื่อวิญญาณของเขาหายไปตลอดกาลเพราะความอิจฉาริษยา น่าขยะแขยง!”
ความโลภเข้าร่วมและพูดว่า “หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาในสมบัติและชื่อเสียง เขาใส่ชื่อลงในกระดาษของนักเรียนและโจมตีผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับเขา เขาต้องการทุกอย่าง ไม่เหลืออะไรให้ใครอีกแล้ว!
“นั่นแค่ผิวเผิน! เหตุผลที่ลึกที่สุดก็คือเขาเป็นคนหยิ่ง! เขาดูถูกนักเวททุกคนในสภา รวมทั้งดักลาสและเฟอร์นันโด เขาดูหมิ่นนักบุญสัจธรรม รวมทั้งพระสันตะปาปาและพระคาร์ดินัล เขาหัวเราะเยาะสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดทั้งหมดในโลกและเชื่อว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ความจริงของโลกและเป็นประภาคารแห่งเดียวในยุคมืดนี้!”
“ในความคิดของเขา สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ทั้งหมดนั้นดุร้ายและโง่เขลา และเขาเป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ข้างบนขณะเฝ้าดูทุกสิ่งอย่างมีสติสัมปชัญญะ เขาจึงเย็นชา ไม่สนใจชีวิตคนอื่น อิจฉาริษยา! ทั้งหมดเป็นเพราะเขาหยิ่ง!” ความเย่อหยิ่งพูดอย่างตื่นเต้น โบกแขนราวกับว่าเป็นผู้พิพากษาที่แท้จริงในศาล
เมื่อความเฉยเมยและความเจ็บปวดกำลังจะเข้าร่วม เมื่อเจ้าหน้าซื่อใจคดยกค้อนขึ้นอีกครั้งลูเซียนก็ยิ้มออกมา และมีนาฬิกาพกสีเงินปรากฏขึ้นในมือขวาของเขา
ศาลหยุดชะงักทันที และทุกอย่างในที่นั้นดูซีดเซียวมาก
ค้อนของความเจ้าเล่ห์ยังคงอยู่ในอากาศ ในขณะที่ความเย่อหยิ่งกลายเป็นรูปปั้นที่มั่นคง ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะพูดสุนทรพจน์ที่ยาวนาน
และที่เหลือก็กลายเป็นรูปปั้นทั้งหมด
เหมือนภาพวาดเก่าสีเทาขาว
โดยไม่ลังเลลูเซียนกำลังจะกระพริบตาไปทางอื่น ท้ายที่สุด ปีศาจมีจำนวนมากเกินไป และเขาไม่สามารถจัดการเวทพังทลายขั้นสุดยอดให้พวกมันแต่ละคนได้ภายในระยะเวลาที่กำหนด
แผนการของลูเซียน คือหลังจากระยะห่างระหว่างพวกเขาแล้ว เขาจะใช้พันธนาการอวกาศเพื่อดักจับพวกมันทั้งหมดแล้วจึงโยน เวทเพลิงนิรันดร์ มาที่เขา เขารู้ว่าการโจมตีครั้งเดียวนี้ไม่สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้ แต่มันจะทำให้เขามีเวลา
ในเวลานี้เขาได้ยินเสียงผสมกัน!
นาฬิกาพกเจ็ดเรือนและเสียงคลิกกำลังผสมกัน เร็วขึ้น เร็วขึ้น ราวกับจะระเบิดทุกเมื่อ!
ลูเซียนเห็นว่า “ลูเซียน” ทั้งเจ็ดมีนาฬิกาพกสีเงินอยู่ในมือ! นาฬิกาพกเหมือนกันเป๊ะ!
มีรอยยิ้มประชดประชันบนใบหน้าราวกับว่าพวกเขากำลังพูดว่า “ พวกเราทุกคนโกหก! เรายังคัดลอกอุปกรณ์ในตำนานของเจ้าได้ด้วยซ้ำ!
ความเจ้าเล่ห์ยื่นมือขวาออกมา
“เวทพังทลายขั้นสุดยอด!”
การต่อสู้ครั้งก่อนมีไว้สำหรับลูเซียน เพื่อลดการเตือนของเขา ความเย่อหยิ่ง ความโลภ และความเกลียดชังทำให้ลูเซียน เชื่อว่าเขาสามารถหนีเพราะ จันทรากาล ได้ทุกเมื่อ เพื่อที่เขาจะได้มีความมั่นใจมากพอที่จะมาที่นี่เพื่อที่ทั้งเจ็ดคนจะได้มาปรากฏตัวด้วยกัน
ในขณะเดียวกัน ปีศาจความยโส ยิ้มให้ลูเซียน และพูดว่า “ปราการพายุ!”
เหล่าปีศาจต่างแสยะยิ้มอย่างมีชัยลูเซียน ต้องจ่ายสำหรับการประเมินพวกเขาต่ำเกินไป!
ลูเซียนต้องชดใช้ความเย่อหยิ่งของตัวเอง!
หากปราศจากความเย่อหยิ่งของเขาลูเซียน ก็คงไม่ตกหลุมพรางเช่นนี้
ปีศาจความเกลียดชัง ยื่นมือขวาออกมาและตื่นเต้นราวกับว่าได้เห็นการตายของลูเซียน
“ปืนใหญ่โพซิตรอน!”
พวกเราเป็นปีศาจ! รู้จักกลอุบายของเราในการเล่นกับจิตใจของมนุษย์!
ร้องไห้ ตะโกน และตาย!
ความหึงหวงเหลือบมองปีศาจที่เหลืออย่างมืดมนและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “เปลวไฟนิรันดร์!”
พวกเจ้าจะตายกันหมด!
ในขณะเดียวกัน เวทโจมตีวิญญาณจากปีศาจความโลภ คทาอวกาศจากปีศาจความเมามัว และความเมตตาแห่งเทพธิดาหิมะจากปีศาจความเจ็บปวดต่างก็พุ่งเข้าหาลูเซียน
นี่มันเกินความคาดหมายของลูเซียน โดยสิ้นเชิง วินาทีที่เขาตกตะลึง เมื่อเผชิญกับเวทที่ทรงพลังที่สุดทั้งเจ็ด ชั่วขณะหนึ่งลูเซียน เข้าใจว่าศัตรูของเขารู้สึกอย่างไร
ไม่มีใครสามารถเอาเวทระดับตำนานทั้งเจ็ดมารวมกันได้ รวมถึงสุดยอดตำนานด้วย!
ก่อนหน้านี้ ความเย่อหยิ่ง ความโลภ และความเกลียดชัง แกล้งทำเป็นว่าพวกเขาไม่สามารถคัดลอกรายการพิเศษได้!
แต่พวกเขาจะทำได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไร?
สารมาจากไหน?
เช่นเดียวกับวายร้ายสุดคลาสสิคที่ไม่ต้องการยอมรับชะตากรรมของพวกเขาลูเซียน ยังคงถามคำถามเดิม…
อย่างไรก็ตาม ในฐานะนักเล่นแร่แปรธาตุ ความคิดของลูเซียน ลึกซึ้งยิ่งขึ้น มีบางอย่างผิดปกติ
ถ้าเป็นคนอื่น คงต้องใช้เวลานานกว่ามากที่นักเวทจะรู้ว่ามีอะไรผิดปกติที่นี่ และภายในไม่กี่วินาที เวทมนตร์ก็จะทำลายทุกอย่าง แต่ลูเซียนแตกต่างออกไป เพราะเขามาที่นี่ด้วยเหตุผล เขามาที่นี่เพื่อยืนยันความคิด!
เมื่อเห็นว่าลูเซียน ยอมแพ้ในการปกป้องตัวเอง เหล่าปีศาจต่างพากันเย้ยหยันอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลานี้ รอยยิ้มที่มีความหมายปรากฏบนใบหน้าของลูเซียน
จากมุมมองอื่น สิ่งนี้ได้ยืนยันการคาดเดาของลูเซียน!
ความหน้าซื่อใจคดและความเย่อหยิ่งในตอนแรกตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น และพวกเขาดูตกใจอย่างสิ้นเชิง ขณะที่ร่างของลูเซียน ก็ทรุดตัวลงด้านใน
ในขณะเดียวกัน ดวงดาวในจักรวาลปรมาณูที่อยู่เบื้องหลังลูเซียน ก็โคจรอยู่ในเส้นทางลึกลับ ลูกไฟขนาดใหญ่ได้หมุนไปอีกด้านหนึ่งและทิ้งหลุมดำไว้ที่นั่น หลุมดำดูค่อนข้างน่ากลัว แม้แต่แสงก็ไม่สามารถหลบหนีจากพลังที่ดึงเข้าไปได้!
หลุมดำและร่างที่ทรุดโทรมของลูเซียน เริ่มเชื่อมโยงกันอย่างน่าขนลุก จากนั้น ตัวลูเซียนเองก็กลายเป็นกลุ่มของความมืด และแรงดึงดูดที่น่าสยดสยองก็ทำให้เวลาและพื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยว
เวทพังทลายขั้นสุดยอด โดนแล้ว แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
ปราการพายุ หายไปแล้ว!
เมื่อเวทปืนใหญ่โพซิตรอนยิงถูกหลุมดำ มันหดตัวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!
เวทในตำนานทั้งเจ็ดไม่ทำงาน และความมืดก็ยังมีอยู่ จากนั้นมันก็ยืดและดึงและเปลี่ยนเป็นลูเซียน อีกครั้ง
“นี่ไม่ใช่อาร์คานา…” ปีศาจความโลภ ถอยหนึ่งก้าว
ความเย่อหยิ่งร้องด้วยความตกใจอย่างมาก “เป็นไปได้อย่างไร! สิ่งนี้สามารถทำลายโลกทั้งใบได้!”
ความเจ้าเล่ห์มองดูลูเซียนและพึมพำ “อย่างไร…”
”ตราบใดที่เจ้ากล้าที่จะจินตนาการ โลกก็เป็นอะไรก็ได้ใช่ไหม”ลูเซียน ยิ้ม ไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีทันที
ดวงตาของความเจ้าเล่ห์เบิกกว้างขึ้นทันใด ”เจ้ารู้เรื่องแล้วเหรอ”
“แน่นอน เจ้าอยากเห็นรังสีแกมมาระเบิด ดาบสังหารพระเจ้า หรือเวทย้อนกลับนิรันดร์ไหม”ลูเซียนพูดติดตลก
จากนั้นเขาก็หลับตาและสติของเขาก็พุ่งสูงขึ้น!