ตอนที่ 1238 กองทัพของคนๆ เดียว โดย Ink Stone_Fantasy
การประชุมนั้นจัดขึ้นในห้องประชุมของสถานพักฟื้น
ขอเพียงเป็นผู้ฝึกยุทธ์อย่างเป็นทางการ ส่วนใหญ่ก็ล้วนแต่ได้รับคำเชิญทั้งสิ้น
แต่โรแลนด์สังเกตเห็นว่าคนที่มาเข้าร่วมการประชุมตามเวลานั้นมีแค่ 300 กว่าคนเท่านั้น ตัวเลขนี้น้อยกว่าคนที่ลงทะเบียนในเมืองปริซึมมาก ถ้าตัดสมาชิกที่ได้รับบาดเจ็บและล้มตายจากการกัดกินออกไปแล้ว เห็นได้ชัดว่ามีคนที่ถอนตัวออกไปหลังเกิดเหตุการณ์ลอบโจมตี
และคนเหล่านี้ก็น่าจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์สมัครเล่นที่เพิ่งจะเข้ามาในสมาคมไม่นาน
การ์เซียแสดงความไม่พอใจอย่างมากต่อการกระทำของพวกเขาเหล่านั้น เธอคิดว่าพวกเขากำลังดูถูกพลังแห่งธรรมชาติที่อยู่ในร่างกาย เมื่อไรที่ฟอลเลนอีวิลเอาชนะมนุษย์ได้ จุดจบพวกเขาจะดีกว่ากันซักเท่าไรเชียว
โรแลนด์พูดปลอบเธอไปนิดหน่อย แต่ภายในใจเขารู้ดีว่าที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะระบบที่ค่อนข้างหละหลวมของสมาคม เพราะโลกแห่งความฝันนั้นสร้างอยู่บนพื้นฐานของโลกสมัยใหม่ สมาคมผู้ฝึกยุทธ์จึงไม่สามารถบังคับให้ผู้ฝึกยุทธ์อยู่กับตัวเองได้
เนื้อหาในการประชุมนั้นคล้ายกับที่เขาคิดเอาไว้
ผู้คุมร็อคอธิบายถึงปัญหาที่ทางสมาคมกำลังประสบ นับตั้งแต่ที่เมืองปริซึมถูกบุกรุก ก็มีรายงานฟอลเลนอีวิลลอบโจมตีผู้ตื่นรู้เกิดขึ้นในี่ต่างๆ ถึงแม้จะไม่มีหลักฐานชัดเจน แต่ศัตรูที่ปรากฏตัวขึ้นมาใหม่ในการบุกรุกนั้นเหมือนจะสามารถสั่งการให้ยฟอลเลนอีวิลปฏิบัติตามคำสั่งของมันได้ นี่หมายความว่าการต่อสู้ระหว่างสมาคมกับฟอลเลนอีวิลจะถูกยกขึ้นไปอีกระดับ ผู้ฝึกยุทธ์จะบุกโจมตีฟอลเลนอีวิลแบบเป็นกลุ่ม ส่วนพวกมันเองก็เริ่มกำจัดผู้ฝึกยุทธ์อย่างมีแบบแผน ผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ตัวคนเดียวจึงไม่ค่อยปลอดภัยสักเท่าไร
ด้วยเหตุนี้ผู้คุมร็อคจึงแนะนำว่าก่อนที่เมืองปริซึมจะฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ ให้ใช้ศูนย์พักฟื้นแห่งนี้ฐานบัญชาการไปก่อน ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการหรือว่าคนที่เพิ่งตื่นรู้ขึ้นมาใหม่ก็สามารถย้ายเข้ามาอยู่ที่ี่นี่ได้ เพื่อที่จะไม่ถูกเป็นเป้าโจมตีของศัตรู นอกจากนี้เขายังหวังด้วยว่าบรรดาผู้ตื่นรู้ที่ยังไม่ตอบรับคำเชิญของสมาคมจะรู้ถึงความเร่งด่วนของสถานการณ์ในตอนนี้โดยเร็ว ในสงครามที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้นี้ มีแต่ต้องร่วมมือกันถึงจะสามารถรับมือกับหายนะที่กำลังมาเยือนได้
ยังไม่ต้องไปพูดถึงว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร แต่วิธีการที่พยายามรวมพลังเข้ามาเป็นกลุ่มก่อนแบบนี้นั้นเรียกได้ว่าเป็นวิธีที่ดีทีเดียว โรแลนด์เชื่อว่าหลังข่าวการประชุมแพร่กระจายออกมา น่าจะมีผู้ฝึกยุทธ์ที่ยังลังเลส่วนหนึ่งตัดสินใจกลับเข้าสมาคมอีกครั้ง
แต่จะทำให้ทุกคนกลับมาได้หรือเปล่านั้นก็ต้องดูผลการต่อสู้หลังจากนี้ ถ้าหากสมาคมไม่สามารถสร้างความได้เปรียบเหนือฟอลเลนอีวิลได้ เช่นนั้นก็อาจจะทำให้สูญเสียคนออกไปมากขึ้น
ทันทีความเชื่อมั่นถูกทำลายจนแตกสลาย มันก็เป็นการยากที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
หลังจากนั้นร็อคก็ประกาศเรื่องแผนการโจมตีกลับให้ทุกคนฟัง
หนึ่งคือประธานสมาคมได้ส่งผู้ฝึกยุทธ์จากเมืองอื่นๆ ให้มาช่วยเหลือเมืองปริซึมแล้ว อีกไม่นานปัญหาเรื่องขาดแคลนคนก็จะได้รับการแก้ไข
สองคือการแข่งขันประลองยุทธ์จะยังคงจัดต่อไปตามปกติ แต่ว่ามันจะกลายเป็นเหมือนหลุมพรางล่อให้ฟอลเลนอีวิลเข้ามาโจมตี แผนการที่ได้รับการเห็บชอบจากสมาชิกระดับสูงของสมาคมและรัฐบาลแล้ว ขอเพียงศัตรูกล้าปรากฏตัว สิ่งที่รอพวกมันอยู่ก็คือไฟแค้นของผู้คุมและเหล่านักล่า
สามคือสมาคมจะจัดทำระบบลาดตระเวนขึ้นมาเพื่อป้องกันไม่ให้ฟอลเลนอีวิลใช้วิธีโจมตีคนธรรมดาเพื่อดึงดูดความสนใจของสมาคม โดยทางสมาคมจะแบ่งผู้ฝึกยุทธ์ออกเป็นกลุ่มย่อยๆ และมอบหมายพื้นที่ให้ไปดูแล แบบนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้พวกเขาสามารถเข้าไปช่วยเหลือได้อย่างรวดเร็วทันทีที่เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่พวกเขายังสามารถเข้าล้อมหรือว่าเข้าสกัดฟอลเลนอีวิลได้ทันที่ได้รับรายงานเรื่องสถานที่ซ่อนตัวของพวกมันด้วย
แผนการโจมตีกลับในขั้นแรกนั้นเรียกได้ว่าเป็นไปอย่างเหมาะสม ในช่วงที่ยังไม่มีข้อมูลที่มากพอ ก็ควรจะเน้นการป้องกันเป็นหลัก
เนื่องจากการแบ่งกลุ่มนั้นมีความเป็นอิสระ ตัวหัวหน้าทีมสามารถเลือกสมาชิกในทีมได้ด้วยตัวเอง นี่ทำให้ภายในห้องประชุมคึกคักขึ้นมาทันที
โรแลนด์ย่อมไม่อยากจะเข้าไปอยู่กลุ่มไหน ในอีกแง่หนึ่ง เขาคนเดียวก็คือกองทัพ เขาไม่ต้องการให้ใครเข้ามาแทรกแซงในการแผนการชิงแกนพลังแห่งธรรมชาติ โชคดีที่คนที่รู้ชื่อเขามีอยู่ไม่เยอะ ส่วนใหญ่จึงไม่มีใครเข้ามาหาเขา
จนกระทั่งเฟยอวี่หานเดินเข้ามาหาและเชิญเขาไปเข้าทีม
ความจริงแล้วเฟยอวี่หานซึ่งเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่เป็นที่รู้จักและเป็นที่นิยมนั้นเอ่ยปากชวนคนมาเข้าร่วมทีมเพียงแค่สองคนเท่านั้น
แต่โรแลนด์ปฏิเสธเธออย่างไม่ลังเล
นี่ทำให้คนที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง แม้แต่การ์เซียเองก็ยังรู้สึกไม่เข้าใจ อีกทั้งยังบอกให้เขาคิดดูใหม่อีกที เห็นได้ชัดเลยว่าแม้แต่การ์เซียที่เข้มงวดต่อตัวเองและคนอื่นก็ยังให้การยอมรับผู้หญิงอัจฉริยะคนนี้อย่างมาก
โรแลนด์เสียเวลาอธิบายอยู่ครู่ใหญ่กว่าจะทำให้อีกฝ่ายเชื่อว่าตัวเองนั้นเหมาะกับการสู้คนเดียวมากกว่า ผลงานและใบอนุญาตไล่ล่านั้นคือหลักฐานยืนยันที่ดีที่สุด
มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้โรแลนด์รู้สึกสนใจก็คืออีกหนึ่งคนที่เฟยอวี่หานเอ่ยปากชวนนั้นคือวัลคีรีย์ ผู้ฝึกยุทธ์ปีศาจที่เขาไปเยี่ยมเมื่อก่อนหน้านี้
…..
กว่าจะกลับมาถึงตึกถงจีก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว
หลังกล่อมซีโร่จนหลับเรียบร้อย โรแลนด์ก็ขึ้นไปยังชั้นสองของโรสคาเฟ่ผ่านทางประตูข้าง
แม่มดทาคิลา 50 กว่าคนยืนตัวตรงพร้อมทำความเคารพเขา นี่เป็นครั้งแรกที่มีแม่มดมารวมตัวอยู่ในโลกแห่งความฝันเยอะขนาดนี้ ภายในห้องเล็กๆ ดูแคบขึ้นมาถนัดตา
ต่อให้เป็นยุคสมัยสามผู้นำ ทีมที่ประกอบไปด้วยแม่มดสายต่อสู้ล้วนๆ แบบนี้ก็เพียงพอที่จะทำศึกเล็กๆ ได้แล้ว
“เป็นยังไง ได้เบาะแสอะไรเพิ่มไหม?”
โรแลนด์มองไปทางฟาลดี้
“เพคะ แมลงที่ปล่อยออกไปจากรังสามารถจับปฏิกิริยาเวทมนตร์ที่หายไปได้สองสามจุด” ฟาลดี้สไลด์หน้าจอมือถือ ก่อนจะชี้ตำแหน่งบนหน้าจอให้เขาดู ถึงแม้จะยังดูเก้ๆ กังๆ อยู่บ้าง แต่ก็ถือว่าเธอรู้วิธีใช้แผนที่แบบออนไลน์แล้ว “ปกติมีอยู่สองสาเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ หนึ่งคือหินอาญาสิทธิ์ สองคือเป้าหมายที่ไล่ตามมีความสามารถในการปกปิดพลังเวทมนตร์ ถ้าหากไม่ใช่สองข้อนี้ อย่างนั้นก็หมายความว่าเจ้าของพลังเวทมนตร์นั้นตายไปแล้วเพคะ”
“แต่ในโลกแห่งความฝันไม่มีหินอาญาสิทธิ์ พลังแห่งธรรมชาติไม่ได้มีมากมายหลากหลายเหมือนกับพลังของแม่มด” เขาพูดต่อ
“ถูกต้องเพคะ ดังนั้นน่าจะเป็นฟอลเลนอีวิลกับผู้ตื่นรู้ต่อสู้กัน แล้วหนึ่งในนั้นตายไปพร้อมกับถูกเอาแกนพลังไปเพคะ” ฟาลดี้พยักหน้า “เมื่อดูจากทิศทางการเดินทางของปฏิกิริยาเวทมนตร์ของฝ่ายที่ยังมีชีวิตอยู่แล้ว มีความเป็นไปได้ว่าพวกมันจะมาที่นี่เพคะ….”
ตำแหน่งที่เธอชี้คือท่าเรือแห่งหนึ่งตรงแม่น้ำ
ดูเหมือนจะเป็นที่รกร้างที่อยู่ใกล้แม่น้ำ ตั้งแต่โบราณมาล้วนแต่เป็นสถานที่แรกที่จะเลือกใช้ในการทำเรื่องไม่ดี
“เนื่องจากแมลงของหม่อมฉันไม่สามารถบินไปไกลขนาดนั้นได้ในระยะเวลาสั้นๆ ดังนั้นหม่อมฉันจึงติดต่อหลิงให้ทำการตรวจสอบให้ และก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมงนางบอกหม่อมฉันว่าพบร่องรอยการเคลื่อนไหวของฟอลเลนอีวิลจริงๆ แถมยังมีจำนวนไม่น้อยด้วยเพคะ”
“ทำดีมาก” โรแลนด์ยิ้มมุมปากขึ้นมา นี่คือเหตุผลที่เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือของสมาคม ตั้งแต่การสอดแถมไปจนถึงระบุตำแหน่งรังของศัตรู แม่มดทาคิลาสามารถจัดการได้ทั้งหมด “อย่างนั้นข้าคิดว่าพวกเจ้าคงจะเตรียมตัวพร้อมแล้วใช่ไหม”
“ฝ่าบาท ทรงสั่งการมาได้เลยเพคะ” ทุกคนตอบพร้อมกัน
สีหน้าพวกเธอดูฮึกเหิมและกระหายการต่อสู้อย่างมาก เห็นได้ชัดว่าหลังเที่ยวเล่นหาความสุขมาทั้งวัน ตอนนี้ขวัญกำลังใจของพวกเธอกำลังพุ่งถึงขีดสุด
ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับพวกเธอแล้ว การต่อสู้มันก็เป็นวิธีที่ทำให้พวกเธอเหมือนได้ย้อนกลับไปในอดีตอย่างหนึ่ง
ถ้าตัดเรื่องการมีความสุขจากสัมผัสและรสชาติออกไปแล้ว การใช้เวทมนตร์ก็เต็มไปด้วยความสนุกเหมือนกัน
“ทุกคน ออกเดินทางได้!” โรแลนด์สั่งการด้วยเสียงเด็ดขาด
“เพคะ ฝ่าบาท!”
………………………………………………………………