ซวนเทียนโมมองไปที่พระชายาหยวนกุ๋ยผู้หญิงคนนั้นยังคงทรุดตัวลงบนพื้นหายใจแทบไม่ออกเนื่องจากความเจ็บปวด จริง ๆ แล้วเขาต้องการถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาจารย์กู่ และทำไมสถานการณ์กลายเป็นเช่นนี้ แต่เพียงแค่จ้องมองพระชายาหยวนกุ๋ย เขาก็เกิดความเกลียดชัง ความสัมพันธ์ระหว่างมารดาและบุตรชายแตกหัก เป็นสิ่งที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ และเขาไม่สามารถถามคำถามนั้นได้
จู่ๆ พระสนมหลี่จ้องมองซวนเทียนโมและพระชายาหยวนกุ๋ย ถามพวกนางเสียงดัง “กล่าวหาว่าข้าทำร้ายฮ่องเต้ พวกเจ้ามีหลักฐานอะไร ? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ข้าปลูกฝังกู่และทำร้ายฮ่องเต้ ? ”
ซวนเทียนเฟิงก็พูดกับฮองเฮา“สำหรับเรื่องนี้ บุตรชายผู้นี้ขอให้เสด็จแม่อองเฮาทรงตรวจสอบเรื่องนี้อย่างถูกต้อง ข้าเชื่อว่าเสด็จแม่ของข้าไม่ทำอะไรเพื่อทำร้ายเสด็จพ่อ และไม่เชื่อว่าเสด็จแม่ของข้าสามารถใช้ทักษะกู่ได้ ยิ่งกว่านั้นถ้านางรู้จริง ๆ และสามารถควบคุมเสด็จพ่อได้โดยใช้ทักษะกู นางคงจะขอให้นางและข้าได้รับความโปรดปราน นางคงไม่ขอให้พระชายาหยวนกุ๋ยและน้องแปดขึ้นมาเหนือนางพะยะค่ะ”
ฮองเฮาพยักหน้า“เฟิงเอ๋อพูดถูก”
”ไม่ใช่! ” พระชายาหยวนกุ๋ยโห่ร้องเสียงดังขึ้นอย่างกะทันหัน “เป็นพระสนมหลี่ที่จงใจทำเช่นนั้น นางเป็นป้าของโมเอ๋อ ช่วยโมเอ๋อก็เหมือนช่วยตัวเอง หากโมเอ๋อขึ้นครองบัลลังก์ วันหนึ่งนางก็จะได้ตำแหน่งที่ดีเช่นกัน นางพูดถึงเรื่องนี้กับข้ามาก่อน แต่ข้าไม่เห็นด้วย อย่างไรก็ตามข้าไม่คิดว่านางจะทำด้วยตัวนางเอง นางมีกำไลข้อมือ! นางมีกำไลที่มีกู่อยู่ข้างใน ! ”
เมื่อนางได้ยินพระชายาหยวนกุ๋ยพูดถึงกำไลข้อมือพระสนมหลี่รู้สึกประหลาดใจมาก นางจับข้อมือของนาง และตอบว่า “เจ้ากำลังพูดถึงสิ่งนี้อยู่ใช่หรือไม่ ? กำไลข้อมือนี้ เจ้าเป็นคนมอบให้ข้า ! เจ้าบอกว่าท่านย่ามอบให้เราทุกคน เจ้ามี 1 อัน ข้ามีอีก 1 อัน ทำไมกู่ถูกซ่อนอยู่ข้างใน ? ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้เลยจริง ๆ ! ”
พระสนมหลี่มีอาการเล็กน้อยแม้ว่านางจะทำสิ่งที่บ้าบอบ้างแต่นางก็ไม่เคยทำร้ายฮ่องเต้มาก่อน ถ้าวันนี้จะเปิดเผยการกระทำของนางในการสาปแช่งซวนเทียนหมิง นางจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับบาปนี้ตั้งแต่นางทำมา แต่การเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของฮ่องเต้เกี่ยวข้องกับนางอย่างไร ? ทำไมเรื่องนี้ถึงโทษนาง ?
พระชายาหยวนกุ๋ยไม่ขยับเขยื้อนและยืนยันว่ามีกำไลข้อมือกู่อยู่และในเวลานี้ซวนเทียนหมิงก็อ้าปากและพูดว่า “ไม่ว่าจะมีกู่อยู่ข้างในหรือไม่ เราจะรู้ด้วยการตรวจสอบว่ากู่มาจากไหน พระชายาหยวนกุ๋ย ทำไมพระองค์ร้อนรนด้วย” หลังจากที่เขาพูดสิ่งนี้เขามีคนที่ติดตามเขาเข้าไปในพระราชวัง แล้วออกมาพูดกับทุกคนอีกครั้งว่า “เพื่อบอกความจริงกับพวกเจ้าทุกคน นี่คือเป็นผู้ปกครองของกูซูและเข้ามาเมืองหลวงเมื่อวานนี้ อยู่ที่ตำหนักหยูตลอดเวลา กูซูมีความเชี่ยวชาญในทักษะกู่มาก ดังนั้นจึงมีกำไลข้อมือกู่อยู่ ทำไมเราไม่ขอให้ผู้ปกครองกูซูตรวจสอบ ? ”
เมื่อพวกเขาได้ยินมาว่าผู้ปกครองกูซูมาทุกคนก็ตกตะลึงรวมทั้งฮองเฮาด้วย แต่ฮองเฮาเป็นคนฉลาดหลักแหลม การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในอารมณ์ของฮ่องเต้ไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติ และทันใดนั้นการขว้างงูจำนวนมากวันนี้ ไม่ว่านางจะไม่รู้อะไรนางก็จะเข้าใจว่ามันมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับทักษะกู่ ทักษะกู่แพร่หลายในภาคใต้และกูซูนั้นเก่งที่สุด ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงเก็บความลับในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา และความคิดที่ว่าพวกเขาทั้งสองเตรียมพร้อมที่จะไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป เป็นเพียงวันนี้ที่นางรู้ว่าทั้งสองคนคิดอยู่แล้วว่าฮ่องเต้ได้รับความทรมานจากกู่ และได้คิดถึงการแก้ปัญหาตลอดเวลา ทันใดนั้นผู้ปกครองกูซูก็ปรากฏตัวขึ้น
เพื่อรักษากู่วิธีที่ดีที่สุดคือการตอบโต้กู่ด้วยกู่ และผู้ที่ถูกยกย่องว่าเป็นอันดับหนึ่งในทักษะกูก็เป็นผู้ปกครองกูซูอย่างแน่นอน
ฮองเฮาพยักหน้ามองไปที่ผู้ปกครองกูซูด้วยความขอบคุณและกล่าวว่า “ขอบคุณพระองค์ที่ให้ความช่วยเหลือ เมื่อฝ่าบาทตื่นขึ้นมา ฝ่าบาทจะทรงขอบคุณพระองค์เป็นการส่วนตัว”
อย่างที่ได้กล่าวไปแล้วผู้คนที่ฉลาดขึ้นมาเล็กน้อยเข้าใจเหตุผลที่ว่าทำไมฮ่องเต้ถึงเปลี่ยนไป ก็เพราะฝ่ายองค์ชายเก้าทำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ และเชิญผู้ปกครองกูซูมาช่วย ในอดีตพวกเขาไม่รู้ว่าทำไมฮ่องเต้ถึงชอบพระชายาหยวนกุ๋ยและองค์ชายแปดอย่างฉับพลัน และคำอธิบายว่าเขาถูกควบคุมโดยกู่ก็เคยคุยกันเป็นส่วนตัวมาก่อน แต่พวกนางเดาได้แค่ไม่มีใครทำได้ ยืนยันมัน ยิ่งกว่านั้นความกล้าหาญของพระชายาหยวนกุ๋ยที่ใช้กู่ควบคุมฮ่องเต้นั้น และนางได้รับอาจารย์กู่มาจากไหน ?
จนกระทั่งทุกวันนี้เมื่อพวกนางได้ยินว่าฮ่องเต้มีงูตัวเล็ก ๆ ออกมาจากท้องของเขานั้น ทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในคำอธิบายของทักษะกู่
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของผู้ปกครองกูซูทำให้พระชายาหยวนกุ๋ยตกอยู่ในความสิ้นหวังบางอย่างแม้ว่านางจะรู้ว่ามีกู่ซ่อนอยู่ในกำไลข้อมือของพระสนมหลี่อย่างแน่นอน เพราะนางใส่มันเข้าไปในตัวนางเอง เมื่อคิดถึงว่าพระสนมหลี่เป็นที่โปรดปรานและถ้าฮ่องเต้ปฏิบัติต่อพระสนมหลี่อย่างดี นางก็สามารถใช้กู่เพื่อควบคุมพระสนมหลี่ และได้รับผลประโยชน์บางอย่างสำหรับตัวนางเอง มีคนนำแมลงจากภายนอกมาจากอาจารย์กู่ที่สอนวิธีการของนาง มันง่ายและควบคุมได้ง่าย และนางสามารถควบคุมตัวเองได้ อย่างไรก็ตามพระสนมหลี่กลับมาครองตำแหน่งพระสนมอีกครั้ง และอยู่ที่ตำหนักจางหนิงโดยไม่ได้รับผลประโยชน์เพิ่มเติม ดังนั้นนางจึงปล่อยเรื่องนี้ไป จนกระทั่งทุกวันนี้เมื่อนางไม่มีวิธีอื่น
แต่ต่อหน้าผู้ปกครองกูซูต่อหน้าทักษะที่มีฝีมือของกูซู ผู้ที่โกหกนี้จะยังคงโกหกต่อไปได้หรือไม่ ?
ซวนเทียนโมเกลียดผู้ปกครองกูซูจนกัดฟันของเขาเขาชี้ไปที่อีกฝ่ายพูดว่า “เจ้าเป็นผู้ปกครองของรัฐบริวาร ทำไมเจ้าไม่มาที่พระราชวังเพื่อคารวะฮ่องเต้ตอนเจ้าเข้าเมืองหลวง ? แล้วอยู่ที่ตำหนักยู เจ้าเป็นปรมาจารย์ที่มีทักษะ อาการป่วยของเสด็จพ่อนั้นเกิดจากเจ้าใช่หรือไม่ ? ”
ดูเหมือนว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของฟานเทียนหลี่จะหายไปหลังจากได้ยินสิ่งนี้เขาถามซวนเทียนโมกลับ “ตอนนี้เจ้าคงยืนกรานว่าทักษะกู่นั้นเป็นฝีมือของพระสนมหลี่ แต่หลังจากนั้นไม่นาน องค์ชายแปดของราชวงศ์ต้าชุนทำสิ่งนี้ เป็นความคิดที่ดีจริง ๆ หรือไม่” หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็คำนับฮองเฮา “ฮ่องเต้ผูนี้ขอคารวะฮองเฮา การเข้ามาล่วงหน้าโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า ข้าหวังว่าฮองเฮาจะทรงยกโทษให้ข้า”
ฮองเฮากล่าวด้วยรอยยิ้ม“พระองค์กำลังพูดอะไร ฮ่องเต้กูซู พระองค์รีบมาอย่างเร่งด่วนและแก้ไขวิกฤตของฮ่องเต้ พระองค์เป็นผู้มีพระคุณของราชวงศ์ต้าชุน ข้ารู้สึกขอบคุณพระองค์มาก เราจะพูดถึงการให้อภัยได้อย่างไร ในพระราชวังของฮ่องเต้วุ่นวายทุกวัน และข้าได้แสดงให้เห็นฉากที่น่าอับอายต่อหน้าฮ่องเต้ของกูซู แต่เนื่องจากพระองค์รีบเข้ามาที่นี่เพื่อจัดการเรื่องนี้ ดังนั้นข้าอยากขอพระองค์ให้ทำสิ่งต่าง ๆ จนจบ ช่วยข้าดูว่ากำไลข้อมือที่เป็นของพระสนมหลี่มีอะไรอยู่ในนั้น?” ไอลีนโนเวล
ผู้ปกครองกูซูคำนับอีกครั้งซวนเทียนหมิงสั่งบ่าวรับใช้นำกำไลข้อมือของพระสนมหลี่มา ในไม่ช้าความสนใจของทุกคนมุ่งเน้นไปที่จุดนี้ ทุกคนมองอย่างตั้งใจ รอผู้ปกครองกูซูทำการประเมิน
องค์ชายหกพูดว่า“กำไลข้อมือได้รับจากพระชายาหยวนกุ๋ย นี่ไม่ใช่สิ่งที่เป็นเสด็จแม่แต่ดั้งเดิม ในเมื่อพระชายาหยวนกุ๋ยยืนยันว่ามีกู่อยู่ในกำไลข้อมือ ข้าประหลาดใจว่าผู้ปกครองกูซูจะสามารถบอกได้หรือไม่ว่ามีกู่อยู่ด้านในหรือเปล่า ? ”
ครั้งนี้มีการกล่าวหาโดยพระชายาหยวนกุ๋ยก็เห็นได้ชัดว่านางไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย ไม่เคยคิดเลยว่าจะเห็นได้เมื่อมีการใส่กู่ ? แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นจะได้รับการพิจารณาหรือไม่ ? นางคิดว่าตราบใดที่นางยืนยันเรื่องนี้ก็ไม่สามารถสรุปได้อย่างเร่งด่วน ผู้ปกครองกูซูเป็นเพียงปากเดียว นางก็เป็นหนึ่งปาก ด้วยเหตุใดพวกเขาจึงต้องฟังความเพียงด้านเดียวของเรื่อง
นางทำให้วิญญาณของนางแข็งแกร่งขึ้นหลังจากที่นิ้วของนางถูกกัดจนขาดนางมีเลือดไหลไม่หยุดทำให้หน้าตานางดูน่ากลัวเล็กน้อย ผิวของนางซีดมาก และนางก็ไม่ไหวเมื่อนางยืนขึ้น แต่ไม่มีใครเต็มใจที่จะประคองนางรวมถึงบุตรชายของนาง
ผู้ปกครองกูซูเป็นผู้ใช้กู่ที่มีทักษะและสามารถวิเคราะห์กำไลข้อมือได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียวแต่ถ้าเขาต้องพูด เมื่อกู่ถูกใส่เข้าไป มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจน เขาเพียงกล่าวว่า “กำไลข้อมือมีกู่ แต่กู่นั้นตายไปแล้วและเพิ่งตายไป เห็นได้ชัดว่านี่เป็นกู่อย่างเดียวกับของฮ่องเต้ของราชวงศ์ต้าชุน”
เมื่อนางได้ยินสิ่งนี้คนที่มีความสุขที่สุดคือพระชายาหยวนกุ๋ย นางพูดเสียงดัง “ใช่ ! เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อพระสนมหลี่ใช้กู่ ดังนั้นฮ่องเต้จึงถูกควบคุมทันที กู่ตายไปแล้วนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ! ฮองเฮา พระองค์ได้ยินใช่หรือไม่ ! สมองของฮ่องเต้ได้รับความเสียหายจากพระสนมหลี่ เป็นนางที่สร้างความเสียหายจากกู่ ! ”
“ไม่จำเป็น”ผู้ปกครองกูซูส่ายหน้าและพูดว่า “กู่ตายเพราะคนที่เลี้ยงกู่ตาย หรือถ้ากู่ตาย คนที่เลี้ยงกู่ก็จะตายเช่นกัน ตอนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพระสนมหลี่ซึ่งหมายความว่ากู่นี้ไม่มีความสัมพันธ์กับนางมากนัก แน่นอนพระสนมหลี่สามารถพูดได้ว่ามีใครบางคนให้กูถูกเลี้ยงดูแล้ว งั้นไปหาตัวคนที่เลี้ยงกูกันตอนนี้เลย ! ”
ทุกคนในพระราชวังตัวสั่นเมื่อได้ยินสิ่งนี้คนที่เลี้ยงกู่ ? ทักษะกู่ เมื่อไหร่ที่สิ่งนั้นแทรกซึมเข้ามาในพระราชวังของฮ่องเต้ ? แม้แต่ฮ่องเต้ก็ตกเป็นเหยื่อของมัน ? มันน่ากลัวเกินไป !
ฮองเฮาก็ยังสงสัย“คนที่เลี้ยงกู่ ? เราจะค้นหาได้ที่ไหน ? ”
ในขณะนี้ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ชัดเจน“โดยธรรมชาติเราต้องไปดูที่ตำหนักชุนชาน พระชายาหยวนกุ๋ยซ่อนผู้ชายไว้ในห้องสีทอง ! ” ทุกคนมองกลับไป และเห็นเฟิงหยูเฮงเดินออกจากห้องโถงด้านข้าง นางพูดขณะที่นางเดิน “เสด็จพ่อไม่เป็นอะไรแล้ว และต้องการเพียงแค่พักผ่อนอย่างสงบ องค์ชายและฮองเฮาค่อยเข้าไปเยี่ยมในภายหลัง ก่อนอื่นเราจะไปเยี่ยม เราต้องหาคนที่ทำให้เสด็จพ่อต้องเจ็บปวดกับกู่” ขณะที่นางพูด นางมองไปที่พระชายาหยวนกุ๋ยและกล่าวเพิ่มเติมว่า “พระชายาหยวนกุ๋ย เราจะให้ผู้คนไปค้นตำหนักชุนชานได้หรือไม่ ? ”
ในความเป็นจริงแล้วนางกำลังถามคนนอกห้องโถงจาวเหอเท่านั้น ใครจะถามจริง ๆ ว่าพระชายาหยวนกุ๋ยเห็นด้วยหรือไม่ ? นางเพิ่งพูดเรื่องนี้ และฮองเฮาได้ส่งผู้คนไปยังตำหนักชุนชานแล้ว
พระชายาหยวนกุ๋ยอยากจะหยุดพวกเขาแต่สิ่งนี้ไร้ประโยชน์ ดังนั้นนางจึงได้แต่อดทนกับมัน โดยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะค้นพบห้องลับ
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่ากลัวก็คือมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นได้มากขึ้นสถานที่ที่เราไม่สามารถหาได้คิดว่าจะพบได้ง่าย แน่นอนว่าเพื่อให้ง่ายเป็นเพราะมีคนนำทางพวกเขา และคนนำก็คือหยูซู่นางกำนัลส่วนตัวของพระชายาหยวนกุ๋ย
หยูซู่ค้นพบห้องลับในวันนี้นางต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ดังนั้นนางจึงต้องทรยศต่อพระชายาหยวนกุ๋ยและต้องหาวิธีสร้างความชอบ เมื่อพบศพของอาจารย์กู่และนำไปที่หน้าห้องโถงจาวเหอ พระชายาหยวนกุ๋ยก็หมดความหวัง
คนผู้นั้นถูกพบในสถานที่ของนางมันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะกล่าวโทษพระสนมหลี่อีกครั้ง และในเวลานี้พระสนมหลี่ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมคนผู้นี้จึงหายตัวกะทันหันเมื่อนางนำเขาเข้ามาในพระราชวังก่อนหน้านี้ เขาหายไปโดยฝีมือของพระชายาหยวนกุ๋ย
นางต้องการที่จะพูดแบบนี้แต่องค์ชายหกรู้สึกถึงความแปลกประหลาดนี้และเตือนนางเบา ๆ ว่า “สำหรับสิ่งที่ไม่ควรพูด มันจะเป็นการดีถ้าเสด็จแม่ไม่พูด” ด้วยประโยคเดียว เขาปิดคำพูดของพระสนมหลี่
พระชายาหยวนกุ๋ยพูดไม่ออกและใช้เรื่องนิ้วขาดของนางแกล้งทำเป็นเป็นลม แต่มันก็เป็นองค์ชายแปดที่กลายเป็นคนมีชีวิตชีวา แล้วชี้ไปที่พระชายาหยวนกุ๋ยโดยตรง “นังแม่มดเจ้าเล่ห์! เจ้าร่วมมือกับคนนอกเพื่อทำอันตรายต่อเสด็จพ่อ ! ทำไมข้าถึงมีมารดาแบบเจ้า”
ด้วยประโยคเดียวนั้นพระชายาหยวนกุ๋ยที่หมดสติไปแล้วก็ฟื้นขึ้นมาด้วยความโกรธ เมื่อฟื้นขึ้นมาแล้ว พระชายาหยวนกุ๋ยก็กระโดดขึ้นไปตรงหน้าซวนเทียนโม และเริ่มทุบตีเขา พูดขณะที่ตะโกนด่า “ในเวลานี้เจ้าเริ่มที่จะด่าข้าหรือ ? จากจุดเริ่มต้น ข้าทำสิ่งนี้เพื่อใคร หากข้าไม่ได้ใช้กู่ เจ้าจะต้องถูกประหารชีวิตไปแล้ว ! ”
“แต่เจ้าไม่สามารถทำอันตรายต่อเสด็จพ่อได้เพราะสิ่งนั้น! ”
“เสด็จพ่อหรือข้าไม่ได้ทำร้ายฝ่าบาทคนเดียว ! เจ้าเห็นด้วย ! เจ้าเห็นด้วยกับสิ่งนี้ ! ”
คู่มารดาและบุตรชายคนนี้ต่อสู้อย่างน่าเกลียดแบบนี้ไม่มีศักดิ์ศรีของพระชายา ไม่มีศักดิ์ศรีขององค์ชาย ทั้งคู่ต่อสู้เหมือนผู้หญิงสองคนไม่มีเหตุผลบนเส้นทางที่ไม่มีใครให้พึ่งพา ต่อหน้าทุกคน พวกเขาสูญเสียอัตลักษณ์ที่น่าเคารพ……