“ทำยังไงน่ะหรือ?” จวินอู๋เสียยิ้มบาง ดวงตามองไปยังเศษหินแตกหักเปื้อนเลือดที่กระจายเกลื่อนพื้น
ปาเฮ่อสูดลมหายใจ และยกเท้าขึ้น เตะก้อนหินที่ข้างเท้าขึ้นมาและคว้ามันเอาไว้ในมือ
ก้อนหินแข็งที่อยู่ในมือเขาทั้งเย็นและเหนียวจากเลือด แต่ส่วนที่ไม่ได้เปื้อนคราบเลือดจนกลายเป็นสีแดงนั้น ปาเฮ่อสังเกตเห็นของเหลวสีเขียวอ่อนติดอยู่ ของเหลวสีเขียวนั้นบางมาก ถ้าไม่สังเกตดูใกล้ๆภายใต้แสงอาทิตย์ ก็จะมองไม่เห็นเลย และไม่มีกลิ่นด้วย การค้นพบนี้ทำให้ปาเฮ่อรู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งหัวใจ
การระเบิดต่อเนื่องนั้นดึงดูดความสนใจของทุกคน ขณะที่ทุกคนกำลังหลบก้อนหินที่พุ่งเข้าใส่ ใครจะไปสังเกตเห็นว่าบนก้อนหินที่พุ่งมานั้นจะเคลือบด้วยของน่ากลัวแบบนี้!
ทันใดนั้น ร่างสามร่างก็ปรากฏขึ้นข้างๆจวินอู๋เสีย พวกเขาคือ บัวเมา ตู๋เถิง และอิงซู่ ที่ไม่ได้ปรากฏตัวออกมาเลย
“เจ้านาย” วิญญาณพืชทั้งสามคุกเข่าลงตรงหน้าจวินอู๋เสียทันที
จวินอู๋เสียพยักหน้า
“ข้าก็นึกอยู่ว่าทำไมไม่เห็นภูติประจำตัวเจ้าเลย ที่แท้เจ้าก็มีภารกิจอื่นให้พวกเขาทำนี่เอง” ถ้าประมุขวิหารหยกวิญญาณยังมองต้นสายปลายเหตุไม่ออก ที่มีชีวิตอยู่มาหลายพันปีก็คงเสียเปล่าแล้ว
จวินอู๋เสียกล่าวว่า “ข้ารู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา แต่ถ้าข้าไม่มา ก็คงไม่สามารถรอจนกว่าพิษจะออกฤทธิ์ได้” ไอลีนโนเวล
จวินอู๋เสียบุกเข้ามาในจัตุรัสวันนี้ ไม่ใช่เพื่อสู้ตัวต่อตัวกับปาเฮ่อ และไม่ได้มาหาที่ตาย นางมาเพื่อถ่วงเวลา เพื่อให้มีเวลามากพอที่พิษจะออกฤทธิ์อย่างเต็มที่!
เมื่อคืนวานนางได้มอบภารกิจให้พวกบัวเมา นางส่งยาพิษให้พวกเขาและสั่งให้พวกเขาทามันบนผนังของอาคารที่อยู่รอบๆจัตุรัส ทันทีที่ชายชราตัวเล็กปรากฏตัว นางก็สั่งให้พวกเขาระเบิดอาคารทั้งหมด เศษซากก้อนหินที่เคลือบด้วยยาพิษก็พุ่งเข้าไปในจัตุรัส ก่อให้เกิดฝุ่นและเปลวไฟขึ้น ท่ามกลางความวุ่นวายโกลาหล ไม่มีใครสังเกตเห็นความลับที่อยู่บนก้อนหินพวกนั้นเลย
ทั้งระเบิด ทั้งไฟ ทุกอย่างก็เพื่อปกปิดเป้าหมายที่แท้จริงของจวินอู๋เสีย เป็นเพียงการเบี่ยงเบนความสนใจพวกปาเฮ่อเท่านั้น!
“เจ้านี่มัน……สุดยอดจริง” ประมุขวิหารหยกวิญญาณยอมรับนับถือจวินอู๋เสียหมดใจ อย่างแรกคือแผนการจัดการกับสิบสองวิหารทั้งหมด และตอนนี้ก็เอาแผนเดียวกันมาเล่นงานคนของอาณาจักรบน แถมยังมีประสิทธิภาพมาก ทำให้ผู้คนชื่นชมและยอมรับนับถือ แผนการที่กล้าบ้าบิ่นเช่นนี้มีแต่จวินอู๋เสียเท่านั้นที่คิดขึ้นมาได้
แม้ว่ากลยุทธ์จะดี แต่ก็ทำให้จวินอู๋เสียต้องแบกรับความเสี่ยงอย่างมาก ถ้าถ่วงเวลาไว้ได้ไม่นานพอ นางก็อาจจะตายได้ นางใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อให้ได้เวลามากขึ้น!
“ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่ได้ลูกเสือ ไม่ยอมจ่ายสักหน่อย แล้วจะฆ่าหมาป่าพวกนี้ได้ยังไง” จวินอู๋เสียหรี่ตา ถึงเวลาแล้ว พวกปาเฮ่อไม่มีทางหนีอีกแล้ว!
บทสนทนาของจวินอู๋เสียกับประมุขวิหารหยกวิญญาณทำให้คนของเก้าอารามที่อยู่รอบๆตกใจขีดสุด
ใครจะไปคิดว่าจวินอู๋เสียจะกล้าใช้แผนที่เอาชีวิตเป็นเดิมพันเช่นนี้มาสู้กับปาเฮ่อ!
ซูจิ่งเหยียนแอบถอนหายใจโล่งอก แม้ว่าพลังของจวินอู๋เสียจะแข็งแกร่งสู้อาณาจักรบนไม่ได้ แต่ด้วยหัวใจของนางเช่นนี้ ความสำเร็จในอนาคตของนางคงเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด ตอนนี้เอง ซูจิ่งเหยียนรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ตัดสินใจได้ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นเกรงว่าวันนี้……เขาคงไม่เหลือซากแล้ว
ใบหน้าของปาเฮ่อมืดมนถึงขีดสุด เขาไม่เคยเห็นอาณาจักรกลางอยู่ในสายตาเลย แต่เขาจะคิดได้อย่างไรว่าเรือจะพลิกล่มในท่อระบายน้ำได้จริงๆ และต้องติดกับดักของจวินอู๋เสียเช่นนี้!