อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่779 ยังต้องใช้มุกมังกรลูกที่แปด
“สุดยอดผู้อาวุโสใช่ไหม? ข้าจะไปเจอเขาสักหน่อยสิ”
กู้ชูหน่วนจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก้าวเดินออกจากห้องหลอมยาที่นางอยู่มานาน
เผ่าหยกเกิดเรื่องใหญ่เยอะขนาดนี้ เขาเป็นถึงสุดยอดผู้อาวุโส แต่กลับจำศีลไม่ยอมออกมา นางจะดูสิว่า เขาจำศีลอะไรกันแน่
จอมมารก็เดินตามออกไปต้อยๆ
ภายในห้องประชุมเผ่าหยก
ผู้อาวุโสมารวมตัวกันที่นี่ รวมไปถึงพวกผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสรอง
ส่วนใหญ่ห้องประชุมของเผ่าหยกไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา
แต่จอมมารเป็นคนที่หัวหน้าเผ่าพาเข้ามาเอง ดังนั้นจึงไม่มีคนกล้าเข้าไปห้าม
เดินเข้าไปในห้องประชุม กู้ชูหน่วนก็มองไปยังสุดยอดผู้อาวุโสที่นั่งอยู่ในตำแหน่งรอถัดจากที่นั่งหัวหน้าเผ่า พวกผู้อาวุโสใหญ่ก็แบ่งออกเป็นสองข้าง ยืนขึ้นทำความเคารพ
พวกเขาเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ เห็นนางเข้ามาก็ลุกขึ้นทำความเคารพกัน
สุดยอดผู้อาวุโสอายุเยอะแล้ว หนวดเคราเป็นสีขาวโพลนราวกับเซียน ถือแส้ขนหางจามรีในมือ หน้าตาดูใจดีเป็นมิตรมาก
แต่ตาข้างซ้ายเขาถูกคนต่อยไปหมัดหนึ่ง ดำเป็นหมีแพนด้าเลย บุคลิกเสียหมดเลย
“หัวหน้าเผ่า ท่านออกจากการจำศีลแล้วเหรอ? หลอมมุกมังกรได้แล้วใช่หรือไม่?” ผู้อาวุโสรองรีบพูดด้วยสีหน้าดีอกดีใจ
พวกผู้อาวุโสใหญ่ก็ไม่ได้ถามอะไร
สังเกตจากสีหน้ามืดมนของกู้ชูหน่วน คงจะหลอมมุกมังกรไม่สำเร็จเป็นแน่
ถ้าหลอมสำเร็จ ก็คงออกมานานแล้ว
สุดยอดผู้อาวุโสเห็นกู้ชูหน่วนมา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยก็ฉีกยิ้มออกมา
เขายังไม่ทันได้พูด กู้ชูหน่วนก็รีบเดินไปตรงหน้าเขา ต่อยสุดยอดผู้อาวุโสแรงหนึ่งหมัดภายใต้ความตกตะลึงของทุกคน
หมัดนี้ต่อยไปที่ตาขวาของสุดยอดผู้อาวุโสพอดี และเป็นหมัดที่แรงมากด้วย ตาขวาของดำอีกข้าง เข้ากันกับตาข้างซ้ายพอดี
สุดยอดผู้อาวุโสตั้งรับไม่ทัน ไม่คิดเลยว่าไม่เจอกันนานหลายปี ครั้งแรกที่เจอกันกู้ชูหน่วนก็เข้ามาต่อยเขาทันที
ต่อยตาข้างที่มองไม่ค่อยชัดของเขา เจ็บจนเขาต้องปิดตาไว้ พูดขึ้นอย่างตกใจว่า “ยัยหนูไม่เจอกันนาน พอเจอกันก็ต่อยข้าเลย เสียแรงที่ปู่ดูแลเจ้ามาตั้งแต่เล็ก”
พวกผู้อาวุโสใหญ่ร้องซี๊ดกันเลยทีเดียว ต่างก็ปิดตาข้างขวาตัวเองไว้
ความแรงนี้……พวกเขาเห็นแล้วยังรู้สึกเจ็บแทนเลย……
กู้ชูหน่วนพูดอย่างเย็นชาว่า “เหอะ……เป็นถึงสุดยอดผู้อาวุโสของเผ่าหยก ทุกเดือนเผ่าหยกต้องทนแบกรับความทุกข์ทรมานจากพิษคำสาปเลือด เจ้าไม่เคยสนใจและถามไถ่เลย กว่าพวกเราจะรวบรวมมุกมังกรทั้งเจ็ดลูกจนครบ เจ้าก็ยังสนใจอีก หลอมมุกมังกรไม่ได้ เผ่าน้ำแข็งร้อยแปดคนต้องสังเวยชีวิตทั้งหมด พี่เฉินเฟยก็สังเวยชีวิตไปแล้ว ข้าสั่งคนให้ไปเชิญเจ้าออกมา เจ้าก็ยังไม่สนใจอีก คนแบบเจ้านะ ไม่คู่ควรกับการเป็นสุดยอดผู้อาวุโสหรอก ข้าต่อยเจ้ายังน้อยไปด้วยซ้ำ”
พอพูดแบบนี้ออกไป สุดยอดผู้อาวุโสก็เงียบ ดวงตาที่เลื่อนลอยของเขาก็ประกายไปด้วยความเจ็บปวด
ผู้อาวุโสใหญ่พูดอธิบายว่า “ที่สุดยอดผู้อาวุโสจำศีลอยู่นาน จะต้องมีเรื่องที่สำคัญกว่าแน่นอน หัวหน้าเผ่า……”
“เรื่องสำคัญอะไร? สำคัญกว่ามุกมังกรและความเป็นความตายของเผ่าหยกงั้นเหรอ?”
นางเถียงกลับจนพวกผู้อาวุโสพูดไม่ออก
พวกเขาก็รู้สึกว่าสุดยอดผู้อาวุโสไม่ควรทำแบบนี้เหมือนกัน
แต่ที่ผ่านมาก็พึ่งพาสุดยอดผู้อาวุโสได้ตลอด ที่เขาไม่ออกจากการจำศีลคงจะมีเหตุผลของเขานะ
แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันคือเหตุผลอะไรกันแน่
จอมมารเห็นตาซ้ายขวาของสุดยอดผู้อาวุโสโดนต่อย ดูเข้ากันมากเลย เขาก็รู้สึกสะใจมากในใจ
ถึงจะเข้ากัน ก็ควรให้เขาต่อยหมัดนี้นะ ทำไมถึงยอมให้เย่จิ่งหานได้หน้าไปนะ
ดวงตาฟ้าม่วงคู่นั้นของจอมมารจับจ้องไปยังจมูกของสุดยอดผู้อาวุโส และแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
สุดยอดผู้อาวุโสขนลุก รู้สึกได้ถึงดวงตาที่ไม่หวังดีของจอมมาร
“เด็กคนนี้เป็นใคร?” สุดยอดผู้อาวุโสถาม
จอมมารทัดผมไปไว้หลังหูอย่างสง่างาม สะบัดผมดำอย่างได้ใจ และพูดอย่างภูมิใจว่า “ข้าน่ะเหรอ ก็ต้องเป็นเด็กของพี่สาวอยู่แล้ว”
เด็กของพี่สาว?
สุดยอดผู้อาวุโสไม่เข้าใจ
เด็กคนนี้ดูยังไงก็ยังอายุน้อยอยู่ดี แต่กลับมีวิทยายุทธที่แข็งแกร่งถึงขั้นสูงสุดระดับห้า
เขาไม่ได้ออกมานาน บนโลกนี้มีคนหนุ่มเก่งๆเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
เป็นคนของเผ่าหยกไหม?
ดูแล้วก็ไม่เหมือนนะ……
ผู้อาวุโสใหญ่แนะนำ “ตอบสุดยอดผู้อาวุโส เขาคือเจ้าแห่งเผ่าปีศาจ”
“จอมมาร? จอมมารมาเผ่าหยกของเราได้ยังไงกัน? หรือว่าจะเป็นเหมือนจอมมารคนก่อน มาฉุดเจ้าสาวในงานแต่งของเผ่าเราอีกแล้ว?”
“จอมมารคนก่อนเคยมาฉุดเจ้าสาวที่เผ่าหยกเหรอ? ฉุดใคร? พี่สาวเหรอ? ไม่น่าจะใช่นะ ตอนนั้นพี่สาวน่าจะยังเป็นเด็ก หรือว่าจอมมารคนก่อนสายตาดี รู้ว่าพี่สาวสวยและใจดี ดังนั้นเลยอยากฉุดไปก่อนล่วงหน้า?”
สุดยอดผู้อาวุโสงงไปหมด
เขาบ้าหรือเปล่า
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวตำแหน่งที่สูงศักดิ์และกำลังภายในที่แข็งแกร่งของเขา สุดยอดผู้อาวุโสคงสงสัยว่าคนผู้นี้เป็นคนบ้าไปแล้ว
จอมมารคนก่อนโหดร้ายมาก จอมมารในตอนนี้กลับเหมือนคนโง่เลย
เผ่าปีศาจยิ่งอยู่ยิ่งแย่ลงนะ
“ทำไมถึงหลอมมุกมังกรไม่ได้ วันนี้เจ้าต้องให้คำตอบกับข้า”
กู้ชูหน่วนพูดแทรกพวกเขา ขี้เกียจฟังพวกเขาพูดจาไร้สาระ
“มุกมังกร……หลอมไม่ได้แต่แรกอยู่แล้ว……”
สุดยอดผู้อาวุโสพูดมาแบบนี้ คนทั้งห้องประชุมระเบิดกันหมด
ผู้อาวุโสรองลุกขึ้นมาอย่างตกใจ แล้วพูดว่า “หลอมมุกมังกรไม่ได้? เป็นไปได้ยังไง? บรรพบุรุษบอกไว้ว่าขอแค่หลอมมุกมังกรทั้งเจ็ดได้ ก็สามารถลบล้างคำสาปเลือดได้ไม่ใช่เหรอ?”
“นั่นสิ สุดยอดผู้อาวุโส เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ จะเอามาล้อเล่นไม่ได้นะ…”
“ถ้าหลอมมุกมังกรไม่ได้ งั้นคำสาปเลือดของเผ่าหยกก็ลบล้างไม่ได้ไปตลอดชีวิตน่ะสิ?”
พวกผู้อาวุโสพูดกันคนละคำสองคำ สุดยอดผู้อาวุโสไม่รู้ว่าควรจะตอบคำถามไหนก่อนดี
กู้ชูหน่วนเดินไปข้างหน้า กระชากคอเสื้อของเขาแรงๆ ดวงตาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความแค้น
“ตาแก่หน้าโง่ เจ้าล้อข้าเล่นอยู่หรือไง? ถ้าหลอมมุกมังกรไม่ได้ พี่เฉินเฟยกับพี่น้องเผ่าน้ำแข็งก็ตายไปเปล่าๆน่ะสิ?”
“เสื้อของข้าๆ เบาหน่อยๆ ข้าแก่แล้วทนรับหมัดของเจ้าไม่ไหวแล้วล่ะ”
“พูดมา”
กู้ชูหน่วนตะคอก
น้ำเสียงที่โมโหนั้น ถ้าสุดยอดผู้อาวุโสยังกล้าพูดไร้สาระอีก นางจะฆ่าเขาทันทีเลย
“ได้ ข้าพูดๆ เจ้าปล่อยข้าลงมาก่อน”
กู้ชูหน่วนสะบัดเขาออกไปอย่างไม่เกรงใจ ไม่สนใจว่าเขาจะล้มแรงแค่ไหน
สุดยอดผู้อาวุโสถอนหายใจยาว พูดกับพวกผู้อาวุโสใหญ่ว่า “ข้ามีอะไรจะพูดกับหัวหน้าเผ่า พวกเจ้าออกไปก่อน เจ้าเด็กน้อยก็ออกไปด้วย”
“แต่ว่า……ท่านยังไม่ได้พูดเลยว่า ทำไมถึงหลอมมุกมังกรไม่ได้” ผู้อาวุโสรองพูดอย่างร้อนใจ
สุดยอดผู้อาวุโสเปลี่ยนจากความใจดีเป็นมิตรเมื่อกี้ และพูดเสียงดุว่า “สั่งให้ออกไปก็ออกไปสิ ไม่มีประกาศิตของข้า ห้ามไม่ให้ใครเข้ามาทั้งนั้น”
สุดยอดผู้อาวุโสใหญ่โมโห พวกผู้อาวุโสคนอื่นๆก็ทำได้แค่ร้อนใจ และเดินออกไป
พวกผู้อาวุโสออกไปแล้ว จอมมารยังไม่ยอมออก ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ
กู้ชูหน่วนพูดอย่างเรียบเฉยว่า “อาโม่ เจ้าก็ออกไปด้วย”
“ตาแก่ ถ้าเจ้ากล้าทำอะไรพี่สาวข้า ข้าจะเผาเจ้าทั้งเป็นไม่ให้เหลือซากเลย คอยดู”
จอมมารสะบัดแขนเสื้ออย่างโมโห มองค้อนสุดยอดผู้อาวุโส จากนั้นก็ถึงเดินออกไป
สุดยอดผู้อาวุโสพึมพำว่า “เป็นเด็กเป็นเล็ก อารมณ์ร้อนจังเลยนะ”
“ทำไมถึงหลอมมุกมังกรไม่ได้ ข้าต้องการคำอธิบาย”
“เพราะยังต้องใช้มุกมังกรลูกที่แปด”