ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1106
คำพูดที่กล้าหาญของฮาร์วีย์สร้างความมึนงงให้กับไซม่อนและลิเลียน
หลังจากเวลาผ่านไป ไซม่อนถอนหายใจและคร่ำครวญ “ลืมไปเถอะ ตอนนี้เราจะไม่พูดอะไรอีกแล้ว”
“วันนี้ไม่ใช่วันของนาย พักผ่อนเถอะ”
หลังจากนั้น ไซม่อนได้พาตัวลิเลียนออกไป
ด้วยความผิดหวัง!
ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง!
แม้กระทั่งในสถานการณ์อย่างนี้ ฮาร์วีย์ยังคงพูดโม้อีก พวกเขาไม่สามารถทนพูดอะไรต่ออีกได้แล้ว
สำหรับพวกเขา คนอย่างฮาร์วีย์เป็นความสิ้นหวังอย่างมาก
แมนดี้ยิ้ม “ที่รัก อย่ามาแกล้งฉันเล่นสิ”
“ในอนาคต เรามาหาทางสร้างธุรกิจเล็ก ๆ กันเถอะ มันคงไม่ยากที่จะเอาตัวรอดได้ถ้าเราทำหน้าที่ของเราได้ดี”
“ถ้ามันไม่ได้ผล เราจะคงจะต้องไปขายของตามท้องถนนแล้ว เราไม่ได้มีส่วนร่วมกับผู้ขายของแผงลอยเร็ว ๆ นี้เหรอ? เราเริ่มคืนนี้กันเลยไหม?”
แมนดี้ย่อมทำทุกอย่างที่เธอพูดตลอดและมีแรงขับเคลื่อนที่แข็งแกร่ง
จากนั้นเธอจึงไปค้นหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตเพื่อหาสินค้าขนาดเล็กจากตลาดใกล้เคียงและพาฮาร์วีย์ไปคลังสินค้าด้วยความสนใจ
ฮาร์วีย์พูดไม่ออก
ไม่นาน แมนดี้ก็ได้เตรียมบางอย่างที่จะขายได้และเจอแผงลอยบนถนนคนเดิน
ตามที่เธอพูดว่าแผงลอยของพวกเขาได้เริ่มต้นขึ้นวันนี้
สถานที่ที่แมนดี้เลือกเป็นสถานที่หลักในถนนคนเดิน แม้กระทั่งช่วงหยุดวันสุดสัปดาห์ยังมีผู้คนอยู่มากมายและคนหนาแน่นมากมายในเวลากลางคืน
สินค้าที่แมนดี้เลือกมาเป็นสินค้าราคาถูกและคุณภาพดีและอีกอย่างเธอยังเป็นผู้หญิงที่สง่างามอีกด้วย
ทันทีที่แผงลอยของเธอติดตั้งเสร็จ ร้านของเธอก็สามารถดึงดูดลูกค้ามามากมายและเป็นที่นิยม
หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก สินค้าถูกขายเกือบจนหมด
ฮาร์วีย์ยิ้มหลังจากที่เห็นแมนดี้แบบนี้ ตราบใดที่ภรรยาของเขามีความสุข ทุกอย่างก็ไม่เป็นไร
ขายของที่แผงลอยบนถนนจะเป็นอะไรไป?
มันยังเป็นกิจการร่วมค้า!
“ฮะ? นั่นประธานแมนดี้ ซิมเมอร์ไม่ใช่เหรอ? ฉันได้ยินมาว่าธุรกิจของเธอตอนนี้มีมูลค่าร่วมพันล้านเลยนะ เธอยังขับรถเบนท์ลีย์อีกด้วย!”
“เป็นไปได้หรือเปล่าที่ประธานแมนดี้ ซิมเมอร์ที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงจะออกมาหาประสบการณ์เองคืนนี้?”
ชายวัยกลางคนสวมสูทพร้อมกับรองเท้าหนังเดินออกมาจากฝูงชน เขามองแมนดี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
ชื่อของเขาคือ นิค ลาเชย์ เขาเคยเป็นผู้จัดการด้านการเงินของซิลเวอร์ นิมบัส เอ็นเตอร์ไพรส์ แต่แล้วแมนดี้ก็พบว่าเขาได้ยักยอกเงินของบริษัทและไล่เขาออก
ว่ากันว่าหลังจากนั้นเขาได้ไปทำงานให้กับบริษัทคู่แข่งของแมนดี้ เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะเจอเธอที่นี่คืนนี้
“ผู้จัดการลาเชย์ นั่นแมนดี้ ซิมเมอร์ที่คุณพูดให้เราฟังบ่อย ๆ ใช่ไหม?”
“มีคนบางว่าเธอยังสาวและมีแวว ทำไมเธอถึงออกมาขายของที่แผงลอยล่ะ?”
“โอ้! ลืมเรื่องที่เธอตั้งแผงลอยไป ตอนนี้เธอยังขายถุงน่องผ้าไหมอีกด้วย!”
แน่นอนว่าผู้ที่ติดตามนิคมาต้องเป็นลูกน้องของเขาแน่
พวกเขาไม่มีความสามารถอะไรนอกจากประจบประแจง คำเยินยอของพวกเขาเป็นอันดับหนึ่ง
ทันทีที่พวกเขาได้ยินนิคพูดถึงแมนดี้ พวกเขาก็เริ่มเยาะเย้ยเธอทันที
เหนือกว่าสิ่งใด ท่าทางของนิคชั่งน่าสมเพชอย่างมาก
นิคโบกมือของเขาเพื่อหยุดลูกน้องของเขา จากนั้นเขาจึงนั่งลงและควานหาสินค้าที่แผงลอยด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ พร้อมกับยิ้มอย่างเลือดเย็น เขาพูดขึ้น “ประธานแมนดี้ ของพวกนี้ดูสวยดีนะ ถุงเท้าพวกนี้ราคาเท่าไหร่? ผมอยากจะซื้อสักคู่”
นิคหยิบถุงน่องผู้หญิงขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แสดงออกมาอย่างน่ารังเกียจ
ในตอนนั้นเองที่ลูกน้องของเขาเยาะเย้ยออกมา