ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1108
ท่าทีบนใบหน้าของนิคแสดงความสมเพชขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อเขาได้ยินแมนดี้พูดขึ้นด้วยความถ่อมตัวอย่างนี้
“ประธานซิมเมอร์ ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ อย่างนี้ผมคงต้องระมัดระวังธุรกิจของคุณแล้วล่ะ”
“ถุงน่องพวกนี้ ผมต้องการมันทั้งหมด!”
เมื่อนิคพูดจบท่าทางของเขาดูร้ายกาจขึ้น
“ผมอยากซื้อสักคู่เหมือนกัน!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…!”
ลูกน้องของนิคหัวเราะอย่างน่าสมเพช สายตาที่เต็มไปด้วยความใคร่ของพวกเขาจับจ้องไปที่แมนดี้
นิคแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูด “แมนดี้ ฉันได้ยินมาว่าเธอทิ้งกรรมสิทธิ์หุ้นของซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ไปทั้งหมด อย่างนี้ก็หมายความว่าเธอไม่เหลืออะไรแล้ว บางทีเธออาจจะเช่าบ้านไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
“เอาอย่างนี้ไหม? ตอนนี้บริษัทของเรากำลังหาเลขาให้ฉันอยู่ด้วยเงินเดือนเจ็ดร้อยแปดสิบดอลลาร์ต่อเดือน”
“ตอนนี้ฉันยังไม่เจอผู้สมัครที่เหมาะสม แต่ถ้าเธอทำตัวดี ฉันให้ตำแหน่งนั้นกับเธอได้นะ!”
“แต่เธอจะต้องจำเงื่อนไขหนึ่งข้อของการเป็นเลขาของฉัน คือเธอจะต้องนอนกับฉัน!”
ฮาร์วีย์อดทนต่อไม่ไหวอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้หยาบช้าเกินไป ตอนนี้ฮาร์วีย์ไม่ต้องการอะไรนอกจากการพุ่งตัวไปตบผู้ชายคนนี้และกดหัวของเขาลงชักโครก
แต่แมนดี้ส่ายหน้าและพูด “ที่รักช่างเถอะ ไปกันเถอะ”
“ต่อไปเราจะต้องเจอหลายอย่างแบบนี้อีกตอนนี้เราตั้งแผงลอยของเราเอง ถ้าคุณเอาแต่ทำร้ายคนอื่นตลอด แล้วเราจะสร้างธุรกิจของเราได้ยังไง?”
ฮาร์วีย์มองดูท่าทางมืดมนของแมนดี้และไม่อยากทำให้เธอผิดหวัง เขาทำได้เพียงแค่จ้องนิคอย่างเย็นชาเท่านั้น
เมื่อเห็นพฤติกรรมที่ขี้ขลาดของฮาร์วีย์ ทำให้นิคหัวเราะออกมาเสียงดัง
“แมนดี้ สามีของเธอไม่ดีเลยนะ ฉันกำลังอ่อยเธอต่อหน้าเขาอยู่ แต่เขาแสดงออกอย่างนี้อีกเหรอ? ไม่คิดว่าเขาเป็นพวกขี้แพ้เหรอ?”
“เธอเป็นผู้หญิงสวย ทำไมเธอถึงยังตามขยะอย่างนี้อยู่? ฉันคิดว่าเธอควรตามฉันดีกว่านะ! ใบหน้าสวย ๆ ของเธอจะเสียเปล่า ๆ”
ระหว่างที่พูด นิคเดินตรงหาแมนดี้อย่างน่ากลัวและกำลังจะเอื้อมมือแตะหน้าของเธอ
เพียะ!
ฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ เมื่อเห็นนิคกำลังเข้ามา ฮาร์วีย์รีบตบนิคอย่างแรงจนเขากลิ้งลงไปกับพื้น
นิคมึนงงอย่างมาก
ลูกน้องของเขาต่างมึนงงเช่นกัน
และผู้คนบริเวณรอบ ๆ ต่างมึนงงเช่นเดียวกัน
ไม่มีใครคาดคิดว่าลูกเขยเกาะกินคนนี้ ที่เอาแต่เงียบและไม่กล้าปริปากพูดอะไรออกมา จะแสดงภาพที่ทรงพลังอย่างนี้ได้
ใช้ว่านานจนกว่านิคจะแสดงออก เขาปิดหน้าของเขาและชี้ไปที่ฮาร์วีย์พร้อมกับตะโกน “เยี่ยมเลย! นายกล้าดียังไงที่ลูกเขยเกาะกินธรรมดา ๆ อย่างดีจะตบฉัน? นายรู้หรือเปล่าว่าเจ้านายของฉันเป็นใคร?”
“นายตายแน่!”
“ฉันต้องการให้นายคลานออกจากถนนที่นี่วันนี้!”
ฮาร์วีย์บีบคอของนิคและพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเจ้านายของนายเป็นใคร แต่ฉันรู้ว่าขยะควรอยู่ในถังขยะ!”
ฮาร์วีย์ยกมือของเขาและโยนนิคส่งตรงเข้าไปในถังขยะที่อยู่บนถนน
ทุกอย่างถอยหลังกรู่ทันทีเมื่อนิคผู้เหม็นโชยคลานออกมาจากถังขยะ
กลิ่นมันเน่าเหม็นอย่างมาก!
เหตุการณ์ทั้งหมดทำให้แมนดี้ตกตะลึง ถึงแม้ว่าเธอจะเตือนฮาร์วีย์หลายครั้งแต่เขาก็ยังทำอยู่ดี
จนฮาร์วีย์โยนนิคลงถังขยะ!
ถึงแม้ว่าแมนดี้จะรู้สึกดีที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งที่คนแบบนี้สมควรได้รับ
แต่พวกเขาจะจัดการกับสถานการณ์ตอนนี้อย่างไร?
เธอไม่ใช่ประธานของซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์อีกต่อไปแล้ว ทำให้เธอไม่สามารถใช้เส้นสายที่เธอเคยมีได้
การจัดการเรื่องนี้จึงไม่ใช่เรื่องง่าย