ตอนที่ 1987 กะโหลกเทพเปลี่ยนเป็นภูเขา! โดย Ink Stone_Fantasy
กรรร!!
เมิ่งต้าวร้องคำราม ร่างกายยืนขึ้นในน้ำแข็งที่กำลังส่งเสียงแตกร้าว เส้นผมยืดยาวอย่างรวดเร็วจนยาวกว่าร่างกาย
เส้นผมเคลื่อนไหวพลางจ้องมองหวังหลินด้วยจิตสังหารมหึมา!
การเปลี่ยนแปลงฉับพลันนี้ทำให้ราชครูตกตะลึง แต่ก่อนจะทันได้พูดอะไร หวังหลินยกเท้าขวาในจังหวะที่เมิ่งต้าวตื่นและบ่อน้ำโดนแช่แข็ง สายตามองราชครูด้วยจิตสังหารและเย็นเยียบ
“เจ้ากำลังหลอกข้าจริงๆ!”
“นี่…” ขณะที่ราชครูกำลังอธิบาย เมิ่งต้าวร้องคำรามดังกึกก้องจนทั่วทั้งวังหลวงสั่นสะเทือน เขาพุ่งเข้าหาหวังหลินดุจอสูรร้าย!
“หากเจ้าไม่อธิบายเหตุผลที่พอฟังขึ้น เช่นนั้นข้อตกลงของเราก่อนหน้านี้ถือว่าจบกัน!” หวังหลินมีสีหน้ามืดมนและโกรธเกรี้ยว สะบัดแขนขวาใส่เมิ่งต้าวที่กำลังพุ่งเข้ามา
พลังทำลายล้างและการสังหารปรากฏขึ้นมากลายเป็นก้อนเมฆสีดำทะยานเข้าหาเมิ่งต้าว เพียงเข้าใกล้เมิ่งต้าวก็ร้องคำราม สายตาบ้าคลั่งดุเดือด ยกแขนซ้ายขึ้นมาปรากฏควันสีเขียวเก้าสายอยู่รอบนิ้วทั้งห้า จากนั้นมันก็ขยายตัวและทะยานเข้าสู่ก้อนเมฆสีดำ
ควันสีเขียวระเบิดเป็นพลังแก่นแท้เพลิงอันบริสุทธิ์ยิ่งและส่งเสียงดังกึกก้อง แต่ละวงเริ่มเผาไหม้สั่นสะเทือนก้อนเมฆ
ราชครูจ้องมองและเริ่มขบคิด เขาเดาได้ทันทีว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหวังหลินแต่ก็ไม่มั่นใจ บางทีการที่หวังหลินเข้ามาอาจไปกระตุ้นให้เมิ่งต้าวตื่นขึ้นก่อนกำหนด!
เขายกแขนขวาขึ้น แสงก่อเกิดเป็นคนตัวเล็ก ขณะที่มันกำลังโค้งตัวเพื่อทำนาย วงแหวนควันและก้อนเมฆได้ปะทะกันกระแทกเมิ่งต้าวกระเด็นไปหาราชครู
หวังหลินถอยด้วยเช่นกันและมองขึ้นไป เขาจ้องมองเมิ่งต้าวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร พลางก้าวไปข้างหน้า ชุดคลุมสีดำรอบตัวระเบิดกลายเป็นก้อนเมฆทมิฬ หวังหลินพุ่งเข้าเหลียนต้าวเฟยที่ถูกโซ่ตรวนกักขังไว้ทันที
“เจ้าสังหารเขาหรือสะกดเอาไว้ก็ได้ แล้วข้อตกลงของเราจะได้ดำเนินต่อไป!” หวังหลินเอ่ยเสียงดัง โลหิตที่อยู่ในสัจจะโลหิตของหวังหลินเกิดการระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตบริเวณแท่นพิธีและราชครู
เพียงโลหิตระเบิดขึ้นได้ทำให้ราชครูถูกกลิ่นอายของหวังหลินโอบล้อม กลิ่นอายนี้ทรงพลังมากและหากตรวจจับแค่กลิ่นอายอย่างเดียวคงบอกได้ยากระหว่างของจริงและของปลอม!
หวังหลินในตอนนี้อยู่ในร่างผมดำและซ่อนอยู่ในสายหมอก ดังนั้นจึงซ่อนกลิ่นอายอย่างสิ้นเชิง เมิ่งต้าวที่เสียสติพลันสัมผัสกลิ่นอายจากหมอกโลหิตรอบราชครูได้ มันคือกลิ่นอายที่เขาเกลียดชังเข้ากระดูก!
เขาเปลี่ยนเป้าหมายโดยไม่ลังเล พุ่งทะยานเข้าหาราชครูด้วยสายตาแดงฉาน!
เมิ่งต้าวเข้ามาขัดการทำนาย ราชครูมองสายหมอกโลหิตรอบตัวและไม่ต้องทำนายก็คาดเดาคำตอบได้แล้ว แววตาเปลี่ยนเป็นชั่วร้ายพลางให้คนตัวเล็กในมือทะยานออกไป มันเปลี่ยนกลายเป็นขนาดเท่าคนปกติและชี้ใส่เมิ่งต้าว
ท้ายที่สุดหวังหลินก็ยังไม่เชื่อคำพูดของราชครู เหตุผลที่เขาพูดกับราชครูไปด้วยก็เพื่อหาทางช่วยเหลียนต้าวเฟย พลังอำนาจของราชครูนั้นแปลกประหลาด หากเขาพยายามหยุดหวังหลินจริงๆ หวังหลินคงแบ่งพลังมาช่วยเหลียนต้าวเฟยได้ยากมาก
ดังนั้นอันดับแรกเขาได้ข้อมูลว่าเมิ่งต้าวเสียสติ จากนั้นฉากหน้าก็ใช้สัจจะโลหิตควบแน่นกลิ่นอายของตัวเองไปหาราชครู เขาไม่กังวลว่าราชครูจะสงสัยเพราะการใช้สัจจะโลหิตมันมีกลิ่นอายของเจ้าของโลหิตเป็นปกติอยู่แล้ว
ยิ่งเวลาผ่านไปราชครูเผยความร้อนใจขึ้นหลายเท่า หวังหลินใช้ข้ออ้างเรื่องสัจจะโลหิตเพื่อวางไว้ใกล้ราชครู จากนั้นก็ตกลงโดยไม่มีเวลาให้ราชครูต้องคิดไตร่ตรอง!
เมื่อหวังหลินยอมตกลง ราชครูไม่สงสัยเรื่องโลหิตและไม่เสียเวลาทำนาย เขาเพ่งสมาธิไปที่การเคลื่อนย้ายพลังมาหาหวังหลิน
หวังหลินวางแผนการนี้อย่างสงบนิ่ง เมื่อเมิ่งต้าวถูกเขาปลุกให้ตื่นมา ทั้งหมดก็เข้าที่!
จะด้วยเรื่องการสืบทอดบรรพชนเทพ เรื่องการช่วยเผ่าพันธุ์ของราชครูน่ะหรือ? หวังหลินไม่มีความสนใจเลยแม้แต่น้อย เขาตอนนี้เขาคือหวังหลินผมดำผู้เป็นตัวแทนการสังหารและการทำลายล้าง เขาจะสนใจเรื่องพวกนี้ไปทำไม?
สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในหัวตอนที่เขาเปลี่ยนกลายเป็นรูปแบบผมดำก็คือ ช่วยเหลียนต้าวเฟย!
หวังหลินเปลี่ยนกลายเป็นหมอกดำขณะที่ราชครูและเมิ่งต้าวกำลังต่อสู้กัน เขาพุ่งทะยานเข้าหาโซ่ตรวนด้านบน ไม่นานนักหมอกสีดำก็ล้อมรอบโซ่เอาไว้ เขากำลังจะไปช่วยเหลียนต้าวเฟยทว่ามีแสงสีทองโผล่ออกมาจากร่างเหลียนต้าวเฟย แสงสีทองนี้เหมือนกันกับแสงจากรูปปั้นบรรพชนเทพในวังหลวง
ภายใต้แสงสีทองนี้มีพลังอำนาจที่ทำให้จิตใจของเขาสั่นเทา เป็นพลังที่แม้แต่พลังสังหารก็ไม่สามารถต่อต้านได้ มันแผ่กระจายเข้าสัมผัสกับหมอกสีดำจนหมอกเริ่มสลายกลายเป็นเส้นใยและถูกบังคับให้ออกจากร่างหวังหลิน
หวังหลินผมดำห่อหุ้มด้วยควันสีดำสูญสลายเสียงดังฉ่าๆ ความเจ็บปวดทิ่มแทงขึ้นมาจากวิญญาณและห่อหุ้มร่างกายทำให้เขาไม่สามารถเข้าไปใกล้เหลียนต้าวเฟยได้!
จังหวะที่ถอยไปภายใต้แสงสีทองนี้ เส้นผมเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจนกระทั่งออกมาได้หลายร้อยฟุต เส้นผมสีดำหายไปและกลายเป็นสีขาว!
พลังนี้บังคับให้หวังหลินเปลี่ยนกลับจากพลังสังหารมาเป็นผมขาว! ถึงเส้นผมนี้จะไม่ได้เป็นสีดำแต่หวังหลินก็ยังถูกแสงสีทองต่อต้านจนต้องกระอักโลหิตและหรี่สายตา เขาจ้องมองโซ่ตรวนรอบเหลียนต้าวเฟยด้วยแววตาตกตะลึง!
‘นี่…นี่มันพลังของสายโลหิตบรรพชนเทพไม่ใช่หรือ? จักรพรรดิเทพเลือกเมิ่งต้าวหรือน้องชายต้าวเฟยกันแน่!?’ หวังหลินล่าถอย ราชครูชี้ไปที่เมิ่งต้าวทำให้ร่างอีกฝ่ายกระเด็นออกไป
แต่เมิ่งต่าวที่กำลังถอยพลันร้องคำราม ผิวหนังแห้งเหี่ยวอย่างรวดเร็ว รอยแผลจำนวนมากผุดขึ้นมาและมีแสงสีทองส่องประกายออกมาจากแผลเหล่านั้น
แสงสีทองที่ห่อหุ้มในร่างกายนี้ไม่ด้อยไปกว่าที่เปลี่ยนหวังหลินเป็นผมขาวเลย!
การปรากฏขึ้นของพลังสายนี้ทำให้หวังหลินเกิดความสงสัยและไม่มั่นใจว่าจักรพรรดิเทพเลือกใครระหว่างเมิ่งต้าวหรือเหลียนต้าวเฟย!
“หวังหลิน เจ้าไปขยับโซ่ตรวน ดังนั้นจักรพรรดิเทพจึงรู้ข่าวแล้ว เขาสามารถเข้ามาได้ทุกเมื่อ รีบมาช่วยข้าสะกดเมิ่งต้าวเสีย เพื่อให้ข้าได้ถ่ายโอนพลังมาให้เจ้า!” ราชครูหน้าซีด เขาเสียผลึกไปจึงมีเวลาไม่มากนัก คำพูดจึงมีความกระวนกระวายและไม่สนเรื่องแผนของหวังหลินก่อนหน้านี้
ร่างเมิ่งต้าวปกคลุมอยู่ในแสงสีทองแต่การเน่าสลายไม่หยุดชะงัก ทั้งยังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เศษผิวหนังหลุดลอกและดูเหมือนเขาตกอยู่ในความเจ็บปวดไร้ที่สิ้นสุด ดวงตาพร่าเลือน ส่งเสียงคำรามบ้าคลั่งและพุ่งเข้าหาหวังหลิน
เขาไม่ได้ใช้วิชาอะไร แสงสีทองจากร่างกายเป็นวิชาและสมบัติที่ดีที่สุด หวังหลินรู้สึกเหมือนดวงอาทิตย์กำลังพุ่งเข้ามาเพื่อทำลายล้างเขาให้สิ้นซาก!
หวังหลินมีสีหน้าเปลี่ยนไปและถอยร่นพลางเปิดใช้งานเกราะวิญญาณ ตอนนี้เขากำลังใช้พลังเต็มที่ แขนซ้ายปรากฏแยกตะวัน แขนขวาใช้วิชาบัญชาโบราณไร้เหล่าเทพ!
ทั้งสองคือวิชาที่ทรงพลังที่สุด เขากระหน่ำโจมตีใส่เมิ่งต้าวไปด้วย!
ขณะเดียวกันราชครูก็กระโจนขึ้นไปในอากาศ ทิ้งออกห่างแท่นพิธีเป็นครั้งแรก เขาสะบัดแขนปรากฏร่างสีขาวขึ้นมาเก้าร่าง มันเปลี่ยนกลายเป็นนิ้วทั้งเก้าพุ่งทะยานหาเมิ่งต้าว!
ก่อนที่หวังหลินจะทันได้เห็นผลลัพธ์ เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังออกมาจากนอกวัง ทั่วทั้งบริเวณสั่นสะเทือนรุนแรง ยอดพระราชวังพังทลาย ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่คล้ายกับทะลุผ่านอากาศตกลงเข้าหา
“ชางซวนต้าว เจ้ากล้าทรยศข้า?!”
ฝ่ามือสีทองมีพลังทำลายล้างของมหาชั้นฟ้า หลังจากปรากฏขึ้นมาจึงดูดซับแสงสีทองจากเมิ่งต้าวและเหลียนต้าวเฟย เมื่อพลังทั้งหมดรวมเข้าด้วยกัน ทั้งพระราชวังก็สั่นสะท้าน!
ราชครูหน้าซีดทันที จากนั้นกรีดร้องออกมา
“หวังหลิน เข้าไปในบ่อน้ำ!!” เขามีเวลาเพียงแค่พูดประโยคนี้ก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าไปในบ่อน้ำด้านล่าง
หวังหลินลังเล แต่ก็กัดฟันแน่นพุ่งเข้าไปในบ่อน้ำ จากนั้นราชครูใช้วิชาบางอย่างทำให้บ่อน้ำเดือด เปลี่ยนเป็นวังวนแล้วจะสลายไป ใต้วังหลวงแห่งนี้มีมิติอีกแห่งซ่อนอยู่!
ท้องฟ้าเป็นสีโลหิตคล้ายกับบ่อโลหิต เวลานี้มีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นมาบนท้องฟ้า จากนั้นหวังหลินและราชครูก็ร่วงหล่นลงมา ฝ่ามือสีทองและร่างของเมิ่งต้าวตามมาติดๆ
บนพื้นดินมีภูเขาลึกลับเก้าแห่ง!
หนึ่งในนั้นเป็นภูเขาที่ถูกแกะสลักเป็นรูปร่างหัวกะโหลก สายตาของมันมองบนท้องฟ้าและดูเหมือนบรรพชนเทพ!
กะโหลกที่เปลี่ยนกลายเป็นภูเขา!
…………………………………………………….