หุ่นไล่กา
โจวเหวินหยุดแล้วยืนอยู่ตรงข้างแม่น้ำ จากนั้นก็รีบหยิบเอาลูกบอลทองแดงออกมา พอเห็นโจวเหวินหยิบลูกบอลทองแดงออกมาแล้ว ราชาหยินฟูก็ลดความเร็วลงไม่ได้พุ่งตรงมาหาเขาทันที
“ไอ้นี้ใช่ไหมที่นายต้องการ”โจวเหวินถามแล้วมองราชาหยินฟูที่กำลังเดินเข้ามาช้าๆ
เอาจริงๆ โจวเหวินไม่ได้ต้องการคำตอบด้วยซ้ำ เพราะว่าโจวเหวินรู้คำตอบดีอยู่แล้ว ทุกครั้งที่ราชาหยินฟูเห็นมัน ตาของเขาจะลุกวาวทันที
“เอามาให้ข้า แล้วข้าจะให้เจ้าตายไม่ทรมาน ไม่เช่นนั้น แมลงนับหมื่นจะกัดกินวิญญาณของเจ้าไปนับพันปี ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ตายก็ไม่ได้อยู่ก็เจ็บปวด”ราชาหยินฟูพูด
“ของสิ่งนี้มันคุ้มค่ากับการที่ตามฉันมาถึงขนาดนี้เลยเหรอ นายไม่ได้ไปตามล่าไอ้คนที่ขโมยมาจากเตาปรุงยา แต่กลับมาตามล่าตัวฉัน ทำไมกันละ ไอ้นี้มันคืออะไรกันแน่”โจวเหวินถือลูกบอลทองแดงแล้วค่อยๆถอยมาช้าๆ ตอนนี้เขาถอยจนมาถึงริมทะเลสาบแล้ว อีกก้าวเดียวก็ลงทะเลสาบแล้ว
ราชาหยินฟูมองไปรอบๆ โดยเฉพาะทะเลสาบที่อยู่ด้านหลังของโจวเหวิน เขาไม่กล้าดูถูกโจวเหวิน ถึงเขาจะรู้ว่าโจวเหวินหนีไปไหนไม่รอดแล้ว แต่การที่โจวเหวินจู่ๆก็มาหยุดในที่แบบนี้ ราชาหยินฟูจึงต้องระวังตัวเอาไว้ ไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าใส่ตรงๆ เขาอยากจะรู้ให้ได้ก่อนว่ามันมีอะไรแปลกๆแถวนี้ไหม
แต่ราชาหยินฟูก็เหมือนโจวเหวิน ไม่เห็นอะไรสักอย่าง เขาเลยคิดว่า มันน่าจะเป็นแค่ทะเลสาบธรรมดาๆ ไม่มีอะไรพิเศษ เขาเลยหันกลับมาสนใจโจวเหวิน
เอาจริงๆ ก็เหมือนกับโจวเหวินอีก ราชาหยินยังไม่ทันสังเกตเห็นหุ่นไล่กาที่อยู่กลางทะเลสาบด้วยซ้ำ
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก อีกอันอยู่ที่ไหน”ราชาหยินฟูถาม
“อ้าวมันมี2ชั้นเหรอ”โจวเหวินตามน้ำกับสิ่งที่ราชาหยินฟูพูด ก่อนที่จู่ๆจะพุ่งตัวขึ้นไปบินบนฟ้าทันที
ราชาหยินฟูนั้นตามขี้นไปบนอากาศ ความเร็วของเขามากกว่าโจวเหวินอยู่แล้ว ไม่นานราชาหยินฟูก็ไล่ตามโจวเหวินทัน
โจวเหวินเขวี้ยงบอลสุดแรงเกิดลงไปในทะเลสาบ ตำแหน่งที่โชนไปนั้นเป็นบริเวณใกล้ๆกับหุ่นไล่กา
ตอนแรกโจวเหวินคิดว่าราชาหยินฟูน่าจะตามไปไล่เก็บลูกบอลก่อน ถ้าเขาเข้าใกล้หุ่นไล่กานั้น บางทีหุ่นไล่กานั้นอาจจะตอบโต้ก็ได้
แต่ใครมันจะไปคิดว่าราชาหยินฟูนั้นกลับกัดไม่ปล่อยกว่าที่คิด เขาเห็นลูกบอลตกน้ำไปต่อหน้าต่อตา แต่เขากลับจะไล่ฆ่าโจวเหวินให้ได้ก่อนแล้วค่อยไปตามเก็บลูกบอลมาก็ยังไม่สาย
โจวเหวินงานเข้าหนักมาก แต่เขาก็เริ่มคิดถึงความเป็นไปได้ เขาจึงดำตัวเองดิ่งลงใต้น้ำทะเลสาบหวังจะให้ราชาหยินฟูตามเขาลงไปด้วย
ทันทีที่โจวเหวินตกลงไปในน้ำเขาก็เปลี่ยนวิชาลมปราณเป็นวิชาเลือดอสูรแล้วดำลงใต้น้ำทันที
ราชาหยินฟูไม่รอช้า รีบพุ่งตามลงทะเลสาบไปทันที เขาอยากจะฆ่าโจวเหวินให้ไว ไม่ปล่อยให้โจวเหวินมีโอกาสรอดไปได้อีก
แต่ทันทีที่ราชาหยินฟูลงถึงน้ำภาพเหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น
ราชาหยินฟูนั้นหันกลับไปมองดูตำแหน่งของลูกบอลทองแดง เขาอยากจะรู้ไว้ก่อนว่าลูกบอลทองแดงนั้นไปอยู่ตรงไหน แต่ก่อนที่ลูกบอลทองแดงกำลังจะตกลงน้ำนั้น จู่ๆมันก็เปลี่ยนวิถี ราชาหยินฟูเห็นชัดเจนเลยว่ามันกำลังลอยเข้าหาหุ่นไล่กานั้นแน่ๆ
หุ่นไล่กานั้นตอนแรกก็ดูเป็นสิ่งของไม่มีชีวิตอยู่หรอก แต่ตอนนี้มันกำลังถือลูกบอลทองแดงในมือฟางของมัน แล้วก้มลงมองลูกบอลนั้นโจวเหวินที่ตอนนี้จมอยู่ในทะเลสาบมองขึ้นไปบนหุ่นไล่กาแล้วต้องสยอง
ใบหน้าเน่าๆขึ้นราของหุ่นไล่กานั้นแท้จริงแล้ว ใต้หมวกฟางใบนั้นมี่ดวงตาสีแดงก่ำกับรอยยิ้มรูปจันทร์เสี้ยวแสยะยิ้มเปล่งประกายสีแดงอย่างชั่วร้าย หุ่นไล่กาตอนนี้มันดูต่างจากตอนที่โจวเหวินมองครั้งแรกมากๆ มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของปีศาจร้ายแต่บรรพกาล รวมตัวกันจนเป็นกลุ่มก้อนควันสีดำ ลอยออกมาจากตัวของหุ่นไล่กา
ราชาหยินฟูนั้นพอเห็นหุ่นไล่กาเป็นแบบนั้นเขาก็เริ่มระวังตัวเขาเข้าร่างความกลัวทันทีแล้วตั้งท่าพร้อมรบทันที
พอเห็นราชาหยินฟูพุ่งเข้าโจมตีแล้ว จู่ๆหุ่นไล่กาก็ตอบสนองโงหัวขึ้นมา ดวงตาและปากของมันโผล่ออกมาจากขอบหมวกเผยให้เห็นเต็มๆต่อสายตาของราชาหยินฟู
“อ๊ากกกก”ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขาดิ้นทุรนทุรายทันที
โจวเหวินเห็นดวงตาของราชาหยินฟูนั้นเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงเลือดแบบเดียวกับดวงตาของหุ่นไล่กา แสงสีแดงนั้นแพร่กระจายเข้าไปในเส้นเลือดดวงตาทำให้ดวงตาของราชาหยินฟูนั้นกระตุกอย่างแรงจนรู้สึกเหมือนตาจะระเบิดออกมา
โจวเหวินขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เหมือนกับว่ามีความตายกระซิบอยู่ข้างหลัง โชคยังดี ที่เขาคิดว่าหุ่นไล่กานั้นน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่เหมือนปีศาจ ทำให้โจวเหวินลองใช้วิชาเลือดอสูรทำให้มันสับสนคิดว่าโจวเหวินนั้นเป็นพวกเดียวกับมัน
ตอนนี้ดูเหมือนว่าโจวเหวินจะรอดจากวิกฤษมาได้แล้วก็จริง แต่ถ้าไม่ได้วิญญาณชีวิตเนตรกระจกหรือวิชาลมปราณเลือดอสูรละก็ ป่านนี้ เขาคงกลายเป็นเหมือนราชาหยินฟูไปแล้วแน่ๆ
ราชาหยินฟูเองก็แข็งแกร่งมาก เขารวบรวมพลังทั้งหมด ใช้มือกดลงไปที่ดวงตาของตัวเอง จากนั้นก็ฉีดลมปราณมหาศาลเข้าไปเพื่อให้คงสภาพให้ได้มากที่สุด
แต่ถึงอย่างนั้นแสงสีแดงก็ยังไม่หายไปไหน เพียงแค่มันหยุดเอาไว้ได้บ้าง แต่เขาก็ยังเปิดตาไม่ได้อยู่ดี
“เจ้าเป็นใครกัน”ราชาหยินฟูใช้หูในการฟังทิศทางของหุ่นไล่กา
สิ่งเดียวที่ทำร้ายระดับความกลัวได้ก็คือระดับความกลัวด้วยกัน หุ่นไล่กาที่ถึงขนาดทำลายตาของราชาหยินฟูได้นั้นแสดงว่ามันเองก็ต้องเป็นระดับความกลัวเหมือนกัน
ซึ่งหุ่นไล่กาเองก็ดูเหมือนจะไม่อยากตอบ ร่างของมันแพร่กระจายควันสีดำ เริ่มปรากฏเป็นรูปร่างของมือต่อหน้าราชาหยินฟู นิ้วสีดำนั้นค่อยๆแทรกแทงเข้าไปในดวงตาของราชาหยินฟู
แต่ตอนที่โจวเหวินกำลังจะคิดว่าราชาหยินฟูคงตายแน่ๆนั้น ทันใดนั้นลำแสงที่ร่างของเขาก็เจิดจรัสขึ้น เขาใช้ฝ่ามือที่เหมือนกรงเล็บแทงกระชากเข้าไปที่ตรงกลางของหุ่นไล่กา
แต่ตอนนี้หุ่นไล่กาดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย มือของมันพยายามจะแทกตัวเข้าไปเรื่อยๆ ในขณะที่มืออีกข้างของราชาหยินฟูยกขึ้นมาแล้วจับมือของหุ่นไล่กาเอาไว้