Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 765 องค์กรgod
เจ้าห้าเกาหัว หัวเราะเหอะๆและพูดว่า “ราบรื่นดี ตั้งแต่ได้พบท่านและประธานหวาง ฉันคิดว่าเป็นบุญพาวาสนาส่ง ทุกอย่างพลิกผันโดยสิ้นเชิง เมื่อก่อนหลังจากที่ฉันโชคร้าย ญาติเหล่านั้นไม่มีใครให้ความสำคัญฉันเลย ตอนนั้นฉันกลัววันปีใหม่มากที่สุด เวลามีคนมาสวัสดีปีใหม่ แต่ละคนก็จะเข้ามาพูดจาประชดประชัน ไม่ต้องพูดถึงว่ารู้สึกแย่แค่ไหน”
“ตอนนี้ดีแล้ว พวกเขาปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นบรรพบุรุษ คุณเย่ คุณว่าคนๆนี้ทำไมถึงต่ำช้าได้ขนาดนี้ คุณทำดีกับเขาไม่จำเป็นว่าเขาจะจำได้ แต่หลังจากที่คุณตกอับทุกคนจะกลายเป็นศัตรู”
เย่เซิ่งเทียนยิ้ม เขาเข้าใจความรู้สึกของเจ้าห้า
เจ้าห้าพูดด้วยความทอดถอนใจ “คนเราน่ะ จนไม่ได้ ตกอับไม่ได้ เวลาที่คุณตกอับ คนเลวๆรอบตัวคุณ ก็จะด่าคุณ เสียดสีคุณ พออารมณ์ไม่ดีก็จะมาเหยียบย่ำคุณ คนทุกประเภทมี คุณคิดไม่ถึงหรอกว่าคนเราสามารถเลวได้มากแค่ไหน เอะอะก็มาถ่มน้ำลายใส่คุณ”
“แต่หลังจากที่ร่ำรวย จู่ ๆ ก็พบว่า คนเลวที่อยู่รอบตัวต่างก็ไม่มีแล้ว ล้วนแล้วกลายเป็นคนดี คนนี้เรียกคุณว่าประธาน คนนั้นเรียกคุณว่าเถ้าแก่ แถมยังเรียกคุณว่าอาจารย์อีกด้วย ฉันแปลกใจนะ คนที่ไร้การศึกษาอย่างฉัน เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง และก็เป็นไอ้ทึ่มในสายตาคนอื่น ทำไมถึงได้กลายเป็นอาจารย์ล่ะ? ประเด็นคือฉันผิดอย่างชัดเจน พวกเขายังประจบประแจงฉันและบอกว่าฉันพูดถูก ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มกล่าว “ใจคนเรายากแท้ที่จะหยั่งถึง ขึ้นลงพลิกผัน แปรปรวนรวดเร็วมาก ขณะเดียวกันก็ได้มองพฤติกรรมของคนอย่างทะลุปรุโปร่ง ได้คบหากับคนที่ไม่รังเกียจที่คุณจนไม่กี่คน ไม่อิจฉาเวลาคุณรวย คนที่เห็นคุณเป็นเพื่อนอย่างจริงใจ นี่ก็ถือว่าโชคดีแล้ว”
เจ้าห้าเพลิดเพลินกับการดูดบุหรี่ ยิ้มแหยๆและพูดว่า “ก็นั่นน่ะสิ ยังคงเป็นคำพูดของคุณเย่อย่างท่านที่มีระดับ ฉันพูดคำแบบนี้ไม่ออกหรอก”
การประจบประแจงที่เรียบง่ายเช่นนี้ เย่เซิ่งเทียนก็ไม่ได้สนใจอะไร
“ในบ้านของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
สายตาของเจ้าห้ามืดมัวลง พูดอย่างหดหู่ว่า “โธ่ ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง ฉันได้ไปพบเขาแล้ว ลูกชายของฉันเหมือนว่าเปลี่ยนไปแล้ว แถมยังเรียนไม่จบ เอาแต่ขอเงินฉันไม่หยุด และก็ไม่รู้ว่าเขาต้องการเงินเยอะไปทำไม อดีตภรรยาของฉันไปพบคนผิวเข้ม เงินที่เอาจากฉันไปก่อนหน้านี้ ก็เอาไปใช้จ่ายกับคนผิวเข้มคนนั้นแล้ว ฉันโกรธจนตบหน้าเธอไปทีหนึ่ง คนผิวเข้มคนนั้นจะลงมือ แต่ถูกลูกชายฉันห้ามไว้ ฉันรู้สึกว่าในใจของลูกชายฉันก็ยังมีฉันอยู่ เพียงแค่เขาถูกแม่สอนไปในทางที่ผิดเท่านั้น”
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วและกล่าว “คุณคิดจะเอายังไง?”
เจ้าห้าสูดลมหายใจและพูดว่า “คุณเย่ พูดกับท่านตามตรง ฉันก็เคยคิดว่าจะใช้เงินให้คนไปจัดการคนผิวเข้มคนนั้น แต่ฉันก็รู้สึกว่า แบบนั้นลูกชายฉันจะยิ่งเกลียดฉัน ยังไงซะตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะฉันเอาเงินไปเล่นพนัน ก็คงไม่กลายเป็นแบบตอนนี้หรอก”
“เมื่อก่อนเด็กคนนั้นฉลาดมาก ตอนนั้นได้ที่หนึ่งอยู่บ่อยๆ แต่น่าเสียดายที่ตอนนั้นฉันเป็นไอ้คนเลวคนหนึ่ง กิน ดื่ม เที่ยวผู้หญิง ไม่ทำการทำงานมีครบทุกอย่าง เป็นฉันเองที่ทำลายลูก ตอนนี้ฉันคิดว่า จะชดเชยให้ลูกชายอย่างไรดี พาเขาไปในทางที่ถูกต้องก่อน ให้เขาไปทำการทำงาน ตอนนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่ยังสามารถหาเงินให้เขาได้ ถ้าฉันตายไปเขาจะพึ่งพาใครล่ะ? สุดท้ายคนเราก็ทำได้แค่พึ่งตัวเอง”
ความรักของบุพการีช่างยิ่งใหญ่เสียจริง
เย่เซิ่งเทียนตบบ่าของเขาและพูดว่า “พาฉันไปพบเขาหน่อย”
เจ้าห้ารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เขาไม่เคยกล้าคิดเลยว่าเจ้าเทพจะช่วยเขาได้
สุดท้ายแล้วเจ้าเทพและประธานหวางได้ให้โอกาสเขาในการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เขารู้สึกพอใจในสิ่งที่ได้มากๆ
นี่เป็นเรื่องครอบครัวของเขาเอง และเขาไปคุยกับใครก็ไม่ได้ เขาก็ทำได้เพียงคุยกับเจ้าเทพ ไม่คิดเลยว่าเจ้าเทพจะริเริ่มที่จะช่วยเขา
เขารีบพูดว่า “คุณเย่ ไม่ต้องๆ ฉันจัดการเองได้”
เย่เซิ่งเทียนดับก้นบุหรี่ และพูดว่า “ไปเถอะ ไปดูกัน ฉันก็ไม่มีธุระพอดี เพียงแค่จัดการเรื่องของคุณ คุณจึงจะช่วยงานก่อสร้างซีเอ๋อร์ได้อย่างสบายใจ”
ดวงตาของเจ้าห้าก็ชื้นขึ้นมา เก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ
ในขณะเดียวกันก็เริ่มตั้งหน้าตั้งตารอ เจ้าเทพออกหน้า ไม่แน่อาจจะสามารถทำให้ลูกชายรู้ว่าตัวเองทำไม่ถูก