เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 988
เด็กน้อยกลุ่มด้านหน้าล้วนช็อกอยู่ที่เดิม จู่ๆ พวกเขาพบว่านักบู๊คนนี้ กลั่นยาเป็นมากกว่าพวกเขาเสียอีก!
ไม่ต้องสงสัยเลย พวกเขาจงใจมาหาเรื่อง แต่โดนลู่ฝานแก้ไขปัญหาได้อย่างง่ายดาย
แต่สองสามวันต่อมา คำถามแปลกๆ ของคนพวกนี้ก็มาอีกแล้ว
ไม่ใช่แค่คำถามเกี่ยวกับสมุนไพร แม้แต่ทักษะการกลั่นยา ผู้ฝึกชี่พวกนี้ก็เริ่มพากันมาขอคำแนะนำจากลู่ฝาน
เดิมทีคนพวกนี้คิดว่าลู่ฝานต้องยอมแพ้ แต่ผลปรากฏว่าใครจะไปคาดคิด ลู่ฝานไม่เพียงแต่จะไม่แพ้ หนำซ้ำยังตอบปัญหาของผู้ฝึกชี่แต่ละคนด้วย
เพียงไม่กี่วัน ชื่อลู่ฝานแสนมหัศจรรย์ แพร่กระจายออกไปอีกครั้ง
“ได้ยินหรือยัง ลู่ฝานเภสัชกรที่มาใหม่ เหมือนเขากลั่นยาเป็นจริงๆ!”
“ใช่ ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน ช่วงนี้พวกเด็กที่ห้องยา พากันขอคำแนะนำจากลู่ฝาน น่าขำจริงๆ ผู้ฝึกชี่ที่ยิ่งใหญ่ กลับไปขอคำแนะนำจากนักบู๊ว่ากลั่นยายังไง พวกเขาคิดอะไรกันอยู่”
“ฉันเดาว่าลู่ฝานก็แค่คุยโวโอ้อวดเท่านั้น คงแค่หลอกเด็กน้อยพวกนั้น เกรงว่าถ้าเจอผู้ฝึกชี่ที่แท้จริงแบบพวกเรา เขาจะรู้ถึงความแตกต่าง”
ในเจดีย์ยา เสียงพูดคุยเช่นนี้ดังออกไปเรื่อยๆ
เฮ่อจง สงป้าเทียนและตาเฒ่าซู ได้ยินเสียงพูดคุยเช่นนี้
“ไร้สาระ ไร้สาระจริงๆ พวกเด็กที่ห้องยาโดนกรอกยาใส่ปากหรือเปล่า คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนเรียกลู่ฝานว่าอาจารย์”
ในห้องประชุม ตาเฒ่าซูตบโต๊ะแล้วพูดเสียงดัง
ข่าวลือสองสามวันนี้ เขาได้ยินแล้วเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ เหมือนลู่ฝานเดินไปที่ไหน ที่นั่นก็จะไม่สงบ เป็นเภสัชกรอยู่ดีๆ คิดไม่ถึงว่าเขาจะเล่นพิเรนทร์ นักบู๊สอนคนอื่นกลั่นยา นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระแล้วจะเป็นอะไรได้อีก
เฮ่อจงก็ขมวดคิ้วพูดว่า “เรื่องนี้ประหลาดจริงๆ นักบู๊คุ้นเคยกับสมุนไพร ฉันยังพอรับได้ เพราะนักบู๊จำนวนไม่น้อยก็อาศัยยาในการฝึกฝน เมื่อเห็นบ่อยๆ ก็เชี่ยวชาญคุ้นเคย นี่ไม่ได้เข้าใจยาก แต่ถ้าบอกว่าคุ้นเคยกับยา นี่เข้าใจยากแล้ว อย่าบอกนะว่าเขาเคยกลั่นยาจริงๆ!”
สงป้าเทียนพูดอย่างสุขุมว่า “เคยกลั่นยาก็เคยกลั่นไปสิ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เขาบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าเคยมีอาจารย์เป็นผู้ฝึกชี่ กลั่นยาเป็นจะแปลกอะไรล่ะ แค่สุดท้ายเขาไม่ได้เดินบนเส้นทางผู้ฝึกชี่เท่านั้นเอง ไม่แน่เขาอาจจะปรารถนาอยากเป็นผู้ฝึกชี่ เลยแอบฝึกฝนก็ได้”
เฮ่อจงพยักหน้าพูดว่า “ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ฉันสนใจเขาขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”
ตาเฒ่าซูพูดว่า “ฉันว่าต้องรีบไล่เขาออกจากเจดีย์ยาถึงจะถูก เขากำลังทำร้ายผู้ฝึกชี่อายุน้อย ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เจดีย์ยาของเราคงกลายเป็นตัวตลก”
เฮ่อจงส่ายหน้าพูดว่า “ไม่เหมาะสม”
สงป้าเทียนพูดอย่างสุขุมว่า “ไม่ได้!”
ตาเฒ่าซูโมโหจนจะระเบิดออกมาแล้ว ขณะนั้นจู่ๆ ประตูบานใหญ่เปิดเอง หลังจากนั้นผู้อาวุโสคนหนึ่ง เอาสองมือไพล่หลังเดินเข้ามา
หนวดเคราเฟิ้ม เสื้อผ้าทอสีขาว เท้าเปล่า บนตัวผู้อาวุโสมีกลิ่นยารุนแรง
“พวกนายกำลังคุยอะไรกันอยู่ ดูเหมือนช่วงนี้ในเจดีย์ยาคึกคักมาเลยนะ!”
ผู้อาวุโสลูบหนวดแล้วเอ่ยขึ้น
คนสองสามคนรีบลุกขึ้นยืน พูดกับผู้อาวุโสอย่างนอบน้อมว่า “ผู้อาวุโสโม่”
เฮ่อจงยิ้มแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสโม่ออกจากการฝึกฝนแล้วเหรอครับ ทดสอบยาใหม่สำเร็จไหมครับ”
ผู้อาวุโสโม่โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “สำเร็จอะไรกันล่ะ ทำยาใหม่ยากเกินไป เมื่อกี้พวกนายคุยอะไรกันบอกฉันมาสิ ตลอดทางที่ฉันเดินมา ได้ยินคนเยอะแยะพูดถึงลู่ฝานอะไรสักอย่าง มีคนมาใหม่ที่ไม่เลวมาเจดีย์ยาอีกแล้วเหรอ”