เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 952
ได้ยินเช่นนี้

หนิงชิงเฉินใจสั่น

หากเป็นเช่นนี้ตระกูลหยุนก็บ้าไปแล้ว!

ทำลายสามตระกูลมหาเศรษฐีด้วยกำลังของตัวเอง

ตระกูลหยุนบ้าไปแล้วหรือ?

พวกเขามีสิทธิ์อะไร!

บูม!

ไม่ทันที่หนิงชิงเฉิงจะตอบสนอง

ทันใดนั้น

คนนับร้อยพุ่งเข้ามาอย่างท่วมท้น สีหน้าของหนิงชิงเฉิงเปลี่ยนไปทันที!

เธอพบว่าเสือขาวพูดถูก

คนเหล่านี้ล้วนเป็นปรมาจารย์ของตระกูลหยุน!

ตระกูลหยุนบ้าไปจริง ๆ จะทำลายสามตระกูลมหาเศรษฐีด้วยกำลังของพวกเขาเอง!

พวกเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

เสือขาวก้าวไปข้างหน้ายืนอยู่ข้างหน้าหนิงชิงเฉิงและพูดอย่างเด็ดขาด: “คุณหนูหนิง โปรดถอยเข้าไปที่นี่ปล่อยให้ข้าจัดการ!”

พูดจบเสือขาวก็พุ่งเข้ามาพร้อมทหารองครักษ์มังกรนับร้อย

บูม!

บูม!

บูม!

ทันใดนั้น

ทั้งสองฝ่ายเข้าประจัญบานกัน

สีหน้าของหนิงชิงเฉิงซีดลงทันที

ขณะเดียวกันน้ำตาก็ไหลออกมาจากหางตาของเธอ

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตพี่เฟิงไม่ได้ทอดทิ้งเธอ!

ในเวลาไล่เลี่ย

บูม!

มีเสียงโครมครามดังขึ้น

ประตูตระกูลหลงถูกถีบออก

หยุนตงหยางมองไปรอบ ๆ

ตระกูลหลงในขณะได้เตรียมการไว้แล้ว

ปรมาจารย์หลายพันของตระกูลหลงรวมตัวกันที่สนาม

แต่ถึงกระนั้นสีหน้าของหยุนตงหยางก็ยังแสดงท่าทีเหยียดหยาม!

นอกจากนี้ยังมีความอาฆาตที่รุนแรง!

เขามาวันนี้เพื่อทำลายตระกูลหลง!

เขาต้องการจะระบายความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชายระเบิดออกไปในสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น!

“ท่านผู้นำหลง ไม่เจอกันนานเลย!”

เมื่อมองไปยังหลงกูเฉิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือ หยุนตงหยางยิ้มและพูดเรียบๆ

“ตระกูลหยุนช่างบังอาจนัก!”

ใบหน้าของหลงกูเฉิงเต็มไปด้วยความอาฆาต

ตระกูลหยุนช่างบังอาจนักกล้าลงมือกับตระกูลหลงหรือ?

ตระกูลหลงเป็นหัวหน้าสี่ตระกูลมหาเศรษฐี

อีกสามตระกูลมหาเศรษฐีรวมกันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลหลง

เหตุใดตระกูลหยุนจึงหยิ่งผยอง!

หยุนตงหยางไม่พูดอะไร

เขาเพียงโบกมือของเขา

ซิ่ว!

ซิ่ว!

ซิ่ว!

ปรมจารย์หลายพันคนของตระกูลหยุนรุมเข้าหาตระกูลหลงเหมือนน้ำทะเล

โดยเฉพาะปรมาจารย์แดนปรมาจารย์ใหญ่สองสามคนของตระกูลหยุนราวกับลูกธนูที่แหลมคมพุ่งไปยังตระกูลหลง!

ทันใดนั้นเลือดกระจัดกระจายไปทั่ว

ฮู้!

หยุนตงหยางหายใจออกอย่างแรง

เมื่อเห็นเลือด

ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชายของเขาเหมือนจะบรรเทาลงมาก!

ตระกูลหลงก็ไม่ยอมแพ้

ปรมาจารย์นับพันของตระกูลหลงบุกขึ้นไปเผชิญกับการรบ!

“หลงกูเฉิงถึงตาแกกับฉันแล้ว!”

ลมหายใจทั้งหมดของหยุนตงหยางก็พุ่งสูงขึ้น!

“จะฆ่าฉันเหรอ เพ้อเจ้อ!”

หลงกูเฉิงค่อยๆยืนขึ้น

ทันใดนั้น

ผู้นำสองตระกูลมหาเศรษฐีประจันหน้ากัน!

ทหารกับทหาร

จะถูก

การเข่นฆ่าราวกับกุหลาบที่บานสะพรั่ง!

เสียงกรีดร้องและเสียงตะโกนดังก้องไปทั่วลานบ้านตระกูลหลง

ขณะเดียวกัน

ลานบ้านตระกูลหยาง

ตระกูลหยางในขณะนี้เงียบกริบ

แสงไฟส่องสว่าง

ปรมาจารย์นับพันของตระกูลหยางยืนอยู่ข้างหลังหยางติ่งเทียนอย่างเงียบ ๆ

พวกเขาล้วนเป็นปรมาจารย์ที่รอดชีวิตจากการปิดล้อมของตระกูลหยุนและตระกูลหนิงเมื่อครั้งที่แล้ว

ความอาฆาตของทุกคนทะยานฟ้า!

บนโต๊ะหินอ่อน

หยางติ่งเทียนนั่งตรงข้ามกับฟู๋โป๋

“ฟู๋โป๋ ขอบคุณที่ดูแลฉันมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา!”

“ในตอนนั้นเมื่อพ่อของฉันเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ลุงปกป้องตระกูลหยางเพียงลำพัง!”

“ติ่งเทียนขอคารวะลุงหนึ่งจอก!”

พูดจบหยางติ่งเทียนก็หยิบแก้วไวน์บนโต๊ะขึ้นมาและดื่ม

สะอาด หมดจด ไม่เหลือ!