บทที่ 2030 – กลุ่มราตรีรัตติกาล เข้าสู่โลกเก้ามหาทวีปที่แท้จริง
ชิงสุ่ยไม่ได้แปลว่าเรื่องราวจะจบลงง่ายดายเช่นนี้ วันเวลาผ่านไปเงียบสงบดุจสายน้ำ ความก้าวหน้าของหอคอยจักรพรรดิรวดเร็วมาก ชื่อเสียงของหอคอยแห่งนี้ก็แพร่สะพัดไปไกลอย่างไม่หยุดหย่อน
ในไม่ช้าครึ่งปีหลังจากไปเชิญหน้ากับจอมอสูรโลหิตก็ผ่านพ้นไป ชิงสุ่ยไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องของหอคอยจักรพรรดิอีก
ชิงซีสามารถทำหน้าที่ของตนได้ตามอิสระ ชิงสุ่ยจะยื่นมือเข้ามาข้องเกี่ยวเฉพาะเรื่องที่เกิดปัญหาซับซ้อน
นอกจากชิงซีแล้ว ก็ยังมีอีกหลายคนที่คอยช่วยงานหอคอยจักรพรรดิ ในเวลาที่เธอว่าง เธอก็จะถูกฝึกฝนโดยชิงสุ่ย
หมอคนอื่นก็ไม่ใช่หมอธรรมดา ทุกคนล้วนมีทักษะการรักษาที่ค่อนข้างสูง และได้รับการอบรมโดยตรงจากชิงสุ่ย สำหรับอาการป่วยทั่วไป คนเหล่านี้ล้วนรับมือได้ภายในชั่วพริบตา
ตัวหอคอยจักรพรรดิยังคงมีกฎของตัวเอง กฏที่ชิงสุ่ยเป็นผู้ตั้ง ใครก็ตามที่ดูถูกเหยียดหยามกดขี่ผู้อื่นจะไม่ได้รับการรักษา แต่ถ้าหากมีจิตใจโอบอ้อมอารี แม้แต่คนธรรมดาที่ทนทุกข์ทรมานอยู่กับโรคที่ไม่มีผู้ใดรักษาได้ เขาก็พร้อมจะรักษาโดยไม่ลังเล เขาเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่ามนุษย์ทุกคนล้วนมีความเท่าเทียมจึงควรได้รับการรักษาด้วยความเท่าเทียมเช่นกัน นั่นจึงทำให้คนทุกชนชั้นพยายามปฏิบัติต่อหอคอยจักรพรรดิด้วยความเคารพ รวมถึงคอยส่งข่าวต่างๆและแพร่กระจายข่าว หมอเทวดาอย่างชิงสุ่ย
ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา ชิงสุ่ยได้จัดตั้งกลุ่มเด็กราตรีรัตติกาลซึ่งก็คือเหล่าเด็กน้อยขอทาน กลุ่มเด็กน้อยเหล่านี้มีพัฒนาการที่ก้าวกระโดด ชิงสุ่ยได้ลงทุนใช้ยาต่างๆเพื่อฝากฝังอนาคตเอาไว้ที่เด็กน้อยเหล่านี้ สำหรับกระบวนท่าที่ใช้ในการฝึกฝน พื้นฐานของทักษะจะอยู่บนเพลงหมัดอสูรสันโดษ และเด็กน้อยจะใช้เวลาอีก 1 ชั่วยามในการฝึกฝนการใช้มีด ชิงสุ่ยพยายามสร้างทักษะที่หลากหลายเพื่อสอนให้บรรดาเด็กๆทุกคนรู้จักวิธีการกำจัดศัตรูโดยเชื่อมต่อแต่ละกระบวนท่าเข้าด้วยกัน
ในกลุ่มมีเด็กมากกว่า 10 คน และการรับเด็กมาฝึกฝนย่อมต้องมีคุณสมบัติตามที่ชิงสุ่ยต้องการ เด็กเหล่านี้จะต้องผ่านการฝึกฝนอย่างน้อย 5 ปี เพื่อเตรียมแผนถัดไป
เขากำลังฝึกฝนกลุ่มเด็กราตรีรัตติกาล เพื่อหมายจะสร้างพระราชวังเทพสงคราม
เวลาภายในครึ่งปีสิ่งต่างๆเริ่มกรอบเป็นรูปเป็นร่างตามเส้นทางที่ชิงสุ่ยจินตนาการ เด็กเหล่านี้จะสามารถการเป็นกองกำลังที่คอยต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเขาได้ในอีกไม่ช้า แต่เขาก็ยังคงต้องทดสอบเรื่องของโลกเก้ามหาทวีปที่แท้จริงเสียก่อน
ชิงสุ่ยยืนอยู่บนพื้นที่จำลองของธงสวรรค์ปัญจธาตุและมองดูแผนที่โลก 9 มหาทวีป เบื้องหน้าของเขามีเพียงแค่จุดเดียวก็คือเมืองต้าฉาง ฉะนั้นชิงสุ่ยจึงตัดสินใจจะสร้างจุดพิเศษอีกจุดหนึ่ง ซึ่งมันควรจะเป็นสถานที่ที่อยู่ในโลกเก้ามหาทวีปที่แท้จริง
จุดที่ชิงสุ่ยอยู่ห่างจากเป้าหมายไม่มาก ฉะนั้นเขาจึงสามารถใช้ย่างก้าว 9 เทวาเดินทางได้โดยตรง
ชิงสุ่ยอาศัยอยู่ในเขตแดนหิมะอุดรมาได้ประมาณ 1 ปีแล้ว องค์ชาย 13 เองก็เดินทางไปมาระหว่างเขตแดนหิมะอุดรและมหาจักรวรรดิราชันย์นักปราชญ์อยู่บ่อยครั้ง
ชิงสุ่ยได้แจ้งข่าวให้ทุกคนในหอคอยจักรพรรดิทราบเรื่องนี้มาพักใหญ่ และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ทุกคนล้วนไม่อยากเห็นชิงสุ่ยออกเดินทาง แต่พวกเขารู้ดีว่าผู้ฝึกตนย่อมอยากค้นหาสิ่งที่ไม่เคยพบเจอ ดังนั้นทุกคนจึงทำได้เพียงแค่บอกให้ชิงสุ่ยระมัดระวังตัว ส่วนพวกเขาก็จะฝึกฝนอย่างหนักเพื่อบรรลุในระดับพลัง และจะได้ไล่ตามชิงสุ่ยไป อวี้ซีหยวนเองก็รู้ว่าชิงสุ่ยกำลังจะเดินทางออกจากเมืองฉาง และเธอเองก็กำลังจะจากไปเธอจึงใช้โอกาสเดียวกันนี้ในการบอกลาคนของหอคอยจักรพรรดิ
ชิงสุ่ยวางแผนจะกล่าวอำลาเป่ยหมิงเสวียด้วยตัวเอง แต่เขาก็จำเป็นต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามวัฏจักร ในเมื่อความรู้สึกที่เขามีต่อเธอนั้นยังไม่ใช่ความรัก มันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุซึ่งเกิดขึ้นระหว่างความเป็นความตาย หลังจากที่เขาออกเดินทางไป เขาก็หวังว่าเธอจะลืมเขาในไม่ช้า
“ชิงสุ่ย คนของข้ากลับไปหมดแล้ว พวกเราจะออกเดินทางกันเมื่อไหร่? แล้วพวกเราควรบอกพี่เสวียหรือไม่?”อวี้ซีหยวนถามชิงสุ่ย
“ไม่เป็นไร ข้าได้ฝากจดหมายไว้แล้ว เมื่อเป่ยหมิงเสวียมาถึงเธอก็จะรู้เอง”
ตอนนี้เป้าหมายที่ทั้งสองคนกำลังจะมุ่งหน้าไป มันคือจุดที่ชิงสุ่ยเป็นผู้ระบุด้วยตัวเอง – เมืองรุ้งคราม
ชิงสุ่ยจับมือพาอวี้ซีหยวนเดินทางชั่วพริบตาหายไปจากเมืองฉาง
เมืองรุ้งคราม!!
ในระหว่างการเดินทาง ชิงสุ่ยค้นพบว่าอวี้ซีหยวนไม่ใช่หญิงสาวที่เติบโตมาเพียงลำพัง เธอเองก็มีครอบครัว ซึ่งตระกูลอวี้ก็คือตระกูลอันยิ่งใหญ่แห่งเมืองรุ้งคราม และการที่เธอมาจากตระกูลอันยิ่งใหญ่เช่นนั้น เธอเองก็เป็นดังเจ้าหญิงแสนล้ำค่าแห่งตระกูลอวี้
นี่จึงเป็นเหตุผลนึงที่ชิงสุ่ยตัดสินใจเดินทางไปยังเมืองรุ้งคราม เมืองที่อยู่ภายใต้เขตแดนของโลกเก้ามหาทวีปที่แท้จริง เมื่อเขาเดินทางไปถึง ตระกูลอวี้ก็คงจะสามารถอธิบายหลายสิ่งหลายอย่างให้เขาฟังได้
เมื่อเดินทางมาถึง ภาพที่เห็นคือเมืองแสนเจริญรุ่งเรือง สภาพแวดล้อมภายในเมืองรุ้งครามแทบจะไม่แตกต่างจากเมืองฉาง ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยความคึกคัก อวี้ซีหยวนรับหน้าที่พาชิงสุ่ยเที่ยวชมเมือง
“นี่คือถนนตะวันคราม แม้ว่ามันจะไม่ใช่ถนนที่รุ่งเรืองที่สุด แต่ก็มีสมาคมการค้ามากกว่า 10 แห่งตั้งอยู่บนถนนสายแห่งนี้ พวกเขาล้วนเป็นพรรคพวกของตระกูลโฮ่ว”
อวี้ซีหยวนยังคงคอยแนะนำสถานที่ต่างๆให้ชิงสุ่ยได้รับรู้ ชิงสุ่ยเพิ่งมาถึงเป็นครั้งแรกจึงเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่คุ้นเคย แต่เขาก็รู้สึกสบายใจ เพราะการเริ่มต้นใหม่แม้จะยากแต่ก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น ��