“ท่านอ๋อง เฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่มีชีวิตรอดกลับไปแล้ว!” ชิงเกอได้รับข่าวก็รีบรายงานทันที
เป่ยเฉินอี้ฟังแล้วอุทานว่า “อ้อ”
ชิงเกอเอ่ยปากเล่าต่อ “เดิมทีพวกเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ถูกเยี่ยเม่ยใช้แผนเต่าในไหโจมตี ตามหลักแล้วนางสมควรเอาชีวิตเขา เฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ไม่สมควรมีชีวิตรอดออกไป แต่นางดันปล่อยตัวเขาไป เรื่องนี้แม่ทัพจำนวนไม่น้อยไม่เห็นด้วย แต่ว่าก็ไม่อาจขวางเยี่ยเม่ย!”
เป่ยเฉินอี้พยักหน้าเงียบๆ “ข้ารู้แล้ว!”
“ท่านอ๋อง ท่านว่าเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่กลับไปครั้งนี้ยังมีทางรอดอยู่ไหม” ชิงเกอถามด้วยความอยากรู้ “ก่อนหน้าท่านบอกว่า จิวมั่วเหอจะลงมือกับเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ ดังนั้นหากข้าน้อยเดาไม่ผิด เป็นไปได้ว่านี่คือแผนการที่จิวมั่วเหอกับเยี่ยเม่ยเตรียมไว้เพื่อกำจัดเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ เขากลับไปยามนี้ จิวมั่วเหอต้องเตรียมการไปหมดแล้ว…”
เป่ยเฉินอี้จัดชุดต่วนของตน เอ่ยเสียงขรึมว่า “หากเขาฟังคำของข้า ก็ไม่สูญเสียความเชื่อใจจากราชาต้ามั่ว หากไม่ฟัง ก็พูดยากแล้ว!”
ชิงเกอเข้าใจทันที ท่านอ๋องหมายถึงคำที่บอกให้เฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ระวังตัวไว้เมื่อหลายวันก่อนหน้านี้
สิ้นเสียง
เอ้อเฟิงสาวเท้ากว้างๆ เดินเข้ามา จากนั้นเขาก็ค้อมเอวคารวะ “ท่านอ๋อง เกิดเรื่องแล้ว! วันนี้ราชาต้ามั่วมีคำสั่งให้ประหารเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่หลังจากนี้อีกสามวัน!”
เอ้อเฟิงเล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องทั้งหมดให้เป่ยเฉินอี้ฟัง
ชิงเกอฟังแล้วอ้าปากค้าง
ก่อนที่จะมาชายแดน เขาได้ยินชื่อเสียงลู่หวานหว่านแล้ว คิดไม่ถึงว่าสตรีนางนี้ ไม่เพียงแต่โง่ ทั้งยังโหดเ**้ยมด้วย
เป่ยเฉินอี้ฟังถึงตรงนี้ ก็โบกมืออย่างไม่ใส่ใจอีก เอ่ยว่า “ไม่เป็นไร ในเมื่อสถานการณ์ดำเนินไปถึงขั้นนี้แล้ว ข้าก็ได้แต่ใช้แผนการซ้อนในแผนการแล้ว เดิมคิดว่าเรื่องจะคลี่คลายได้โดยง่าย ในเมื่อเยี่ยเม่ยกับจิวมั่วเหอลงมือจริงจัง ข้าก็ต้องจริงจังขึ้นมาบ้างแล้ว!”
ความจริง นับตั้งแต่แรกที่ร่วมมือกับราชาต้ามั่ว เป่ยเฉินอี้หาได้ใส่ใจ ก็แค่วางแผนไปไม่กี่ก้าวเท่านั้น
เพียงแต่ก่อนที่เขาจะเข้าใจความสามารถของเยี่ยเม่ย เขาก็ได้วางแผนซ้อนแผน จัดฉากซ้อนฉากเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
ยามนี้ ก็แค่เปิดฉากแผนการใหม่เท่านั้น ไม่ส่งผลกระทบกับเขามากมาย
“ท่านอ๋อง ครั้งนี้จิวมั่วเหอกับเยี่ยเม่ยลงมืออย่างโหดเ**้ยมทำให้เฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่แทบไม่มีโอกาสโต้กลับเลย! เดิมทีข้าน้อยคิดว่า วางแผนให้เฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่แพ้ศึก เป็นเรื่องที่เยี่ยเม่ยคิดทำ คิดไม่ถึงเลยว่าแผนการที่วางไว้จริงๆ คือกำจัดเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ ลงมือครั้งเดียวได้ผลลัพธ์ไปตลอด!” เอ้อเฟิงขมวดคิ้ว ถอดถอนใจ
เขาไม่คาดเลยว่า เยี่ยเม่ยเป็นสตรีเช่นนี้ ใช้ฝีมือร้ายกาจ วางแผนคล่องแคล่ว ยามลงมือเ**้ยมโหดได้อย่างที่สมควร สมคบคิดศัตรูอย่างจิวมั่วเหอก็ทำได้คล่องมือนัก
ต้องบอกว่า การกระทำของเยี่ยเม่ยในครั้งนี้ ทำให้เขาเหมือนเห็นเงาของท่านอ๋อง
เพียงแต่เทียบกันแล้วเยี่ยเม่ยยังอ่อนกว่า กำลังอยู่ในช่วงพัฒนา
เป่ยเฉินอี้ฟังแล้ว แค่นเสียงเย็น “จากความเชื่อใจที่เมื่อก่อนราชาต้ามั่วมีเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ อาศัยจดหมายรายงานฉบับเดียวในมือจิวมั่วเหอและแผนการร่วมมือของเยี่ยเม่ย จะทำให้เขาสูญเสียความเชื่อใจจากราชาต้ามั่วได้หรือ หากเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่เชื่อคำพูดของข้า ทำอะไรระวังตัวบ้าง ไม่รับลู่หวานหว่านไว้ ถึงราชาต้ามั่วจะสงสัย อย่างมากก็เห็นแก่บุญคุณเคยช่วยชีวิตเมื่อหลายปีก่อน ไม่มีทางกำหนดโทษไวเช่นนี้ น่าเสียดายเขาไม่เชื่อคำของข้า ประเมินความเชื่อใจของราชาต้ามั่วสูงเกินไป”
เมื่อเป่ยเฉินอี้กล่าว เอ้อเฟิงก็พยักหน้ารัวๆ เป็นเช่นนี้จริงๆ
ได้ยินว่าตอนนั้นราชาต้ามั่วยังลังเลอยู่ ผลคือเมื่อลู่หวานหว่านเข้ามาเอ่ยคำพูดพวกนั้น เป็นผลให้ราชาต้ามั่วกำหนดโทษทันที เพราะว่าพยานและหลักฐานพร้อมมูล
ชิงเกอทนไม่ไหวเอ่ยว่า “ได้แต่บอกว่าเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ถูกความใจอ่อนทำร้าย ใจอ่อนช่วยสตรีนางหนึ่งไว้ สตรีนางนั้นดันเป็นอสรพิษร้าย!”
เป่ยเฉินอี้กวาดตามองเขา เอ่ย “ปัญหาของเขาหาใช่ช่วยเหลือสตรีนางหนึ่ง แต่เกิดที่สตรีนางนั้น คือคนที่ราชาต้ามั่วเคยต้องการตัวมาก่อน ราชาต้ามั่วไม่ต้องการแล้ว เขากลับรับนางไว้ แค่จุดนี้ก็ทำให้ราชาต้ามั่วไม่พอใจมากแล้ว กอปรกับจิวมั่วเหอจงใจใส่ร้าย ราชาต้ามั่วยังจะไว้ชีวิตเขาได้อีกหรือ”
“นี่…” ชิงเกอชะงักไป
เขาหลงคิดว่าตัวเองติดตามท่านอ๋องมาหลายปีก็น่าจะฉลาดบ้างแล้ว แต่คำพูดของท่านอ๋องยามนี้ เขาถึงรับรู้ว่าตัวเองยังฉลาดไม่พอ เขาไม่อาจเข้าใจความคิดของราชาต้ามั่วในตอนนั้นได้
เอ้อเฟิงถอนใจ เอ่ยว่า “ท่านอ๋องพูดถูก! ความจริงราชาต้ามั่วหาได้เชื่อคำพูดของจิวมั่วเหอ ตามหลักแล้วในสถานการณ์เช่นนี้เขาสมควรสืบหาความจริงถึงกำหนดโทษได้ ไม่ว่าอย่างไรเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ก็เป็นเหมือนแขนขาของเขา แต่เขาไม่แม้จะสืบความ นั่นก็เพราะสตรีนางนั้นดันเป็นลู่หวานหว่าน แค่จุดนี้ราชาต้ามั่วก็เดือดดาลแล้ว!”
จริงด้วย สตรีที่ราชาไม่ต้องการ ก่อนที่ราชาจะเอ่ยปากรับนางเอาไว้ ยังไม่ได้หมายถึงว่าเจ้ากล้ารับสตรีที่ราชาเคยต้องการเอาไว้อีกหรือ หากมิใช่มีใจคิดกบฏแล้วจะเป็นอะไรได้อีก
หากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับคนทั่วไปก็อาจไม่พอใจอยู่บ้างแต่ไม่มีปัญหาอะไร แต่ราชาต้ามั่วเป็นถึงราชา มีใจคิดระแวงมากกว่าคนธรรมดามาก ทั้งยังกลัวเสียศักดิ์ศรี
เมื่อเอ่ยถึงยามนี้ เป่ยเฉินอี้ลุกขึ้น ชิงเกอรีบหยิบเสื้อคลุม “ท่านอ๋อง ท่านจะไปไหนหรือ”
เป่ยเฉินอี้หัวเราะ “ย่อมไปหาเยี่ยเม่ย ไปแสดงความยินดีที่นางเอาชนะศึกนี้!”
……
เยี่ยเม่ยกำลังส่งคนไปสืบความอีก อยากรู้ว่าจิวมั่วเหอคิดทำอะไร
เป่ยเฉินอี้ก็เข้ามาในเรือนนางแล้ว
เสี้ยวนาทีที่เห็นเป่ยเฉินอี้ เยี่ยเม่ยกำหมัดอย่างห้ามไม่อยู่ ความแค้นพุ่งขึ้นมาในจิตใจ นางได้แต่สะกดมันลงไป
คนทั้งร่างแตกตื่นระวัง เป่ยเฉินอี้มาย่อมไม่มีเรื่องดี ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ก่อนหน้านางกับจิวมั่วเหอร่วมมือกับให้ร้ายเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ ตัดความร่วมมือระหว่างเป่ยเฉินอี้กับราชาต้ามั่ว
อย่างไรเมื่อเฮ่อเหลียนเฮ่าเยว่ตาย คนที่ราชาต้ามั่วเชื่อใจได้ก็คือจิวมั่วเหอ เขาย่อมไม่มีทางร่วมมือกับเป่ยเฉินอี้
ไม่แน่ว่า เป่ยเฉินอี้ในยามนี้จะโกรธมาก ดังนั้นนางต้องรวบรวมสติไว้ให้เต็มที่ ถึงหลบหลีกจากกับดักหลุมพรางของเขาได้
เมื่อเห็นเยี่ยเม่ยมีใจป้องกัน เป่ยเฉินอี้หัวเราะเบาๆ “อะไรกัน แม่นางเยี่ยเม่ยกลัวว่าข้าจะโมโหแล้ว มาคิดบัญชีกับเจ้าหรือ”
เห็นท่าทางสบายๆ ของเขา เยี่ยเม่ยสายตาล้ำลึก ไม่พูดไม่จา
ส่วนเป่ยเฉินอี้ก็รีบเอ่ยทันที “เชื่อว่า แม่นางเยี่ยเม่ย น่าจะเข้าใจ อาศัยสติปัญญาของข้า ความพ่ายแพ้ในศึกนี้ สำหรับข้าแล้วไม่นับว่าเป็นอันใด ก้าวต่อไปในแผนการครึ่งหลังจากนี้ทุกก้าว ข้ามีความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าจะทำให้เจ้าพ่ายแพ้จนไม่อาจพลิกกระดานได้อีก แม่นางเยี่ยเม่ยเชื่อหรือไม่”
“อย่างนั้นท่านมาทำไม” เยี่ยเม่ยถามอย่างไม่ร้อนไม่หนาว
เป่ยเฉินอี้ตอบ “มาแสดงความยินดี ในที่สุดแม่นางก็เอาชนะได้ครึ่งกระดาน!”