ถูกขัดจังหวะขณะจะข้ามมิติ โดย หมอแมว
รถแล่นผ่านรั้วบ้านเข้าไป ประตูรั้วอัตโนมัติค่อยๆปิดลง จากนั้นรถก็จอดที่หน้าบ้านแล้วก็มีคนเดินมาเปิดประตู
“คุณหนูใหญ่เชิญครับ”
“…” แพทลงจากรถ พยักหน้าให้ชายในชุดพ่อบ้านคนนั้น ก่อนจะเดินเข้าบ้าน
“คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว” พ่อบ้านหนุ่มอีก 2 คนโค้งคำนับให้แพทที่กำลังเดินผ่านประตูบ้านจนเด็กสาวทำหน้าบอกไม่ถูก
เธอมองไปรอบๆ พ่อบ้านเหล่านี้คือคนของหลิวลี่จงที่ส่งมาช่วยรักษาความปลอดภัย ซึ่งหลังจากลุงบัวช่วยทำการฝึกตามที่พ่อของเธอสั่ง ภายในเวลาไม่กี่วัน คนเหล่านี้ก็เปลี่ยนแปลงไป ทั้งมารยาท ท่วงท่า การแต่งกาย เปลี่ยนไปเป็นพ่อบ้านที่เธอเคยเห็นในการ์ตูน สวมเชิ๊ตขาวใส่เสื้อกั๊กผูกหูกระต่าย
คนที่ถูกส่งเข้ามาล้วนแล้วแต่เป็นคนที่พูดไทยได้และหลิวลี่จงรับรองประวัติความเป็นมา เข้ามาดูแลรักษาความปลอดภัยรอบๆบ้าน ส่วนในบ้านก็ยังเป็นคนรับใช้ชุดเดิมที่บ้านของเธอจ้างตามปกติ
แพทเข้าไปในบ้าน ตอนนี้บ้านได้รับการซ่อมแซมเรียบร้อยแล้ว รอยกระสุน กำแพงที่พัง ชิ้นส่วนที่ไหม้ไฟ รอยเลือด ถูกจัดการทุบทำใหม่ทาสีทับจนหมดสิ้น สำหรับห้องลับและเส้นทางลับ ก็ใช้คนของหลิวลี่จงมาช่วยจัดการซ่อมแซม
“หนูกลับมาแล้วค่ะพ่อ” แพทยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะคุณตา คุณยาย”
“เป็นยังไงบ้าง วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหม”
“ก็ดีค่ะ”เด็กสาวตอบอย่างยิ้มแย้มแล้วลงไปนั่งที่โซฟา“คุณพ่อคะ หนูถามอะไรหน่อยสิ”
“อะไรเหรอลูก”
“บ้านเรามีทรัพย์สินรวมกันสักเท่าไหร่คะ”
“ถ้าตัวเงิน หุ้นกับกองทุนในธนาคาร ก็น่าจะตกสัก 100 ล้านน่ะ” วิทวัสบอก “แต่ถ้ารวมที่ดินแล้วก็ทรัพย์สินในร้านทองสาขาต่างๆก็น่าจะตกสัก 700-800 ล้าน”
“แล้วถ้ารวมทองที่พ่อเก็บไว้ล่ะคะ”
แพทรู้ว่าพ่อมีเหรียญทองเก็บไว้ลับๆและมีการเอาไปขายหาเงินเป็นระยะ
“ตอนนี้น่าจะมีสัก 6แสนเหรียญ ก็น่าจะตกสัก11000ล้าน” วิทวัสบอก “แต่มันเป็นราคามูลค่านะ ถ้าเราหลอมออกขายถึงจะได้ แต่ถ้าขายแบบด่วนราคาก็คงตกไปสักครึ่งนึงได้ ลูกถามทำไมเหรอ”
“ก็นายรอนน่ะสิคะ” แพทบ่น “พ่อทายสิคะว่าตอนนี้เขามีเงินเท่าไหร่”
“ถ้าตอนที่เขาคุยกับพ่อครั้งสุดท้าย เห็นว่ามี 180 ล้านนี่นะ” วิทวัสนึกถึงตอนที่คุยกันหลังจากรอนขายบิทคอยน์หมด
“ห๊ะ เจ้าหนุ่มอายุแค่นี้นั่นมี 180 ล้านบาทเหรอ” ตาร้อง
“ตาจะตกใจไปทำไม หนุ่มคนนั้นมีฝีมือมีเส้นสายรู้จักคนขนาดนั้นก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว” ยายบอก
“คุณพ่อคุณแม่ครับ นายรอนไม่ได้มี 180ล้านบาทครับ เขามี180ล้านดอลล่าห์” วิทวัสแก้ให้
“ห๊ะ!” ทั้งตาทั้งยายเบิกตากว้าง
“คุณพ่อทราบเหรอคะ” คราวนี้แพทกลับเป็นฝ่ายที่ต้องงงแทน
“พ่อรู้จากทนายภาคภูมิน่ะ เค้าคุยกับพ่อเรื่องที่รอนให้เงินลงทุนกับหลิวลี่จง 600ล้าน ในการตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัย โดยหลิวลี่จงลงทุนร่วม 20ล้าน” วิทวัสบอก “ก็พอเดาได้ว่า นายรอนคงจะตั้งใจลง 20 ล้านเท่ากับหลิว โดยไม่รู้ตัวว่าหน่วยของเงินที่ตนเองมีคือดอลล่าห์ไม่ใช่บาท ว่าแต่มันเกี่ยวยังไงกับที่ลูกถามเรื่องฐานะการเงินของบ้านเราเหรอ”
“ก็นายรอนน่ะสิ ท่าทางจะเจอคุณพ่อบ่อยไป บอกว่าอยากจะดูดีดูเหมาะสมฐานะกับพ่อ เลยอยากเก็บเงินให้ได้เท่าบ้านเรา” แพทบ่นอุบ “แต่หมอนั่นน่ะไม่รู้จักระมัดระวังการใช้เงินเลย นี่ถ้าไม่ใช่เพราะหนูไปเห็นเงินในบัญชีสวิสของเขา ป่านนี้หมอนั่นก็ยังไม่รู้ตัวว่าหน่วยเงินในบัญชีเป็นดอลล่าห์”
“แล้วหลานไปดูบัญชีเค้าทำไมล่ะนั่น” ยายถามอย่างสงสัย
“ก็หมอนั่นแบ่งเงินให้หนูน่ะสิคะ แบ่งมาให้หนู 50 ล้าน ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองมี210ล้าน” เด็กสาวบ่นพร้อมกับเปิดแอพธนาคารให้ทุกคนดู
พรวดดด กาแฟในปากคุณตาพุ่งพรวดออกมา
“หลานว่าเค้าแบ่งให้หลาน 50 ล้านเนี่ยนะ”
“ใช่ค่ะ คนอะไรกันไม่รู้จักวางแผนการเงิน คิดว่าตัวเองมี 210 ล้าน แบ่งออกมา25%แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน น่าจะเอาไปทำให้งอกเงยมากกว่า” แพทบ่นอุบ “แถมไม่รู้จักสังเกตหน่วยเงินอีก … นี่หนูเลยอบรมไปชุดใหญ่แล้ว”
คุณตาคุณยายเหงื่อตกมองหน้ากัน …เค้าแบ่งเงินให้ 50 ล้านแล้วยังไปอบรมเขาอีกเรอะ
“ดีแล้วลูก เป็นเพื่อนกันก็ต้องรู้จักเตือนกัน ความผิดพลาดจุดเล็กๆนี่ก็ถือเป็นเรื่องใหญ่ได้” วิทวัสบอก “ว่าแต่ทำไมเขาแบ่งให้ลูก เขาได้บอกไหม”
“อ๊ะ”แพทชะงัก จริงสิ ไม่มีใครรู้ว่าเธอข้ามไปโลกโน้นหรือใช้เวทมนตร์ได้นี่นา
เด็กสาวยังไม่รู้ว่าทั้งพ่อและลุงบัวรู้เรื่องที่เธอใช้เวทมนตร์ได้กันแล้ว เพราะอิตารอนไม่ได้บอก
“จริงสิ แล้วทำไมแพทไม่ปฏิเสธเค้าไปล่ะ เงินตั้งมากมาย”
“ใช่ เราไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าสักหน่อย เงินขนาดนี้มันเยอะมากเลยนะ”
ทั้งตากับยายถามเป็นชุด
“เอ่ออออ…อ๋อ คือรอนสัญญาไว้ว่าถ้าหนูสอบแข่งขันได้รางวัล เค้าจะให้ของขวัญหนูค่ะ” แพทโกหกแบบทันควัน จริงๆมันก็เยอะไปจริงๆนั่นแหละ แต่เพราะแพทก็คิดอยู่ว่าเธอก็มีส่วนช่วยขนสินค้าไปโลกโน้นด้วย เลยทำให้เธอไม่คิดอะไรมากตอนที่รับบัญชีนี้มา มาคิดแบบนี้มันผิดปกติจริงๆ ใครจะให้ของขวัญ50ล้าน
เธอลืมคิดไปว่าในเมื่อเธอบอกเหตุผลที่เธอมีส่วนช่วยหาเงินนี้ออกไปไม่ได้ มันเลยทำให้การรับเงินมา50ล้านมันดูไร้เหตุผลไปจริงๆ
*“เอ่อ งั้นเดี๋ยวหนูขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ”*แพทรีบวิ่งขึ้นห้องไปในทันทีแบบมีพิรุธสุดขีด ขณะที่คุณตาคุณยายมองหน้ากัน
“วิทวัส เธอไม่คิดเลยเหรอว่ามันแปลกๆ ทำไม…”คุณตาหยุดพูดเมื่อเห็นว่าวิทวัสยกโทรศัพท์แนบหูแล้ว
วิทวัสรอสายครู่นึงอีกด้านก็รับ
“นายรอน ลุงถามอะไรหน่อยสิ”
“ครับคุณลุง”
“ทำไมเธอให้เงินแพท 50 ล้าน”
รอนชะงัก ไหงจู่ๆพ่อแพทมาถามแบบนี้ฟะ แล้วข้อความไลน์ก็โผล่ขึ้น แพทส่งข้อความมาพอดีบอกว่าเธอบอกพ่อไปว่ารอนให้มาตามสัญญาว่าถ้าสอบได้รางวัลแล้วจะให้
เด็กหนุ่มถอนหายใจแล้วก็ตอบกลับไป
“ผมให้แพทไปเพราะแพทใช้เวทมนตร์ช่วยผมไว้หลายครั้งครับ ถือเป็นส่วนแบ่งที่ทำให้ผมหาเงินได้สะดวกขึ้น” รอนบอก ยังไงลุงบัวกับพ่อของแพทก็รู้เรื่องที่แพทใช้เวทมนตร์อยู่แล้ว
*“เห็นแพทบอกว่าเธอให้เป็นของขวัญที่สอบแข่งขันได้”*วิทวัสถาม
“คงเพราะไม่รู้จะตอบยังไงมั้งครับ เรื่องที่แพทใช้เวทมนตร์ได้เนี่ยแพทยังคิดอยู่ว่าคุณลุงไม่รู้ แพทก็เลยไม่รู้จะอธิบายยังไงล่ะมั้งครับ” รอนบอก “คุณลุงอย่าลืมสิครับว่าแพทเขาก็ไม่รู้ว่าลุงมาจากต่างโลก แพทคงไม่กล้าบอกลุงหรอกว่าใช้เวทมนตร์ได้”
*“มันก็จริง”*วิทวัสเคาะนิ้วแกรกๆไปกับโต๊ะ “แล้ววันนี้เป็นไงมั่ง เจอยัยแพทอบรมไปแล้วรู้สึกยังไงบ้าง”
วิทวัสยิ้มเยาะเบาๆ ผู้ชายพอเจอผู้หญิงดุว่าตำหนิแบบนี้ต้องไม่ชอบแน่ๆ หากแต่รอนกลับตอบอีกแบบอย่างคาดไม่ถึง
“ก็ดีนะครับ ที่จริงเรื่องนี้ผมก็พลาดจริงๆ ถ้าไม่ได้แพทเตือนไว้คงแย่แน่ๆ”
“เดี๋ยว นี่ไม่โกรธเรอะ” วิทวัสถามงงๆ ไหงเฉยๆแบบนี้ล่ะ
“ไม่นิครับ ผมพลาดเองหลุดเผลอไป แพทเตือน ทำไมต้องโกรธด้วยครับ”
รอนตอบแบบงงๆ พ่อของแพทมาแปลกแฮะ
“โอเคๆ ไม่มีอะไรแล้ว จะโทรมาถามเท่านี้แหละ” คุณวิทวัสบอกก่อนที่จะวางสาย
“เหมือนกันจริงๆว่าไหมตา”
“ก็ว่างั้นแหละ อยู่ในโอวาทเหมือนกันเปี๊ยบ”
สองตายายกระซิบกระซาบกัน
เย็นนั้นวิทวัสเก็บความหงุดหงิดไว้ในใจ ครั้นจะบอกว่าทั้งสองคนเด็กไปก็ใช่ที่ เพราะตอนที่เขากับอารย่าแม่ของแพทเริ่มวางแผนหนีมาที่โลกนี้ก็อายุเท่ารอนกับแพทในเวลานี้
จะถามไปตรงๆรึก็ใช่ที่ เพราะทั้งรอนและแพทก็ไม่ได้เอ่ยถึงความสัมพันธ์ กลัวจะกลายเป็นชี้โพรงให้กระรอกไปแทน
วิทวัสคิดจะปรึกษาขอความเห็นจากบัว แต่ลุงบัวก็ขออนุญาตไปที่โกดังริมน้ำเพื่อฝึกซ้อมการเป็นพ่อบ้านให้กับคนของหลิวลี่จง
จะถามพ่อแม่บุญธรรมรึก็ไม่กล้า เกิดสองท่านออกความเห็นเข้าข้างเจ้ารอนขึ้นมาจะทำยังไง
วิทวัสคิดไม่ตกมองดูนาฬิกา ใกล้เที่ยงคืนแล้ว แพทนอนรึยังนะ?
แล้วเขาก็เดินออกจากห้องนอนแล้วขึ้นบันไดไปชั้นสอง
“เอาล่ะ ชุดพร้อม กระเป๋าพร้อม กระสอบขนมพร้อม อีก5นาทีจะได้เวลาแล้ว” แพทเดินไปหยิบห่อของที่เตรียมเอาไปโลกโน้นแล้ว เด็กสาวเปลี่ยนชุดเรียบร้อยรอเวลาที่จะข้ามไปฝั่งโน้น
ก๊อกๆๆ
“แพทหลับหรือยังลูก”
“ยังค่า อุ๊บ” แพทเผลอขานรับ ก่อนจะนึกได้ว่าไม่น่าเลย
“งั้นพ่อขอเข้าไปหน่อยนะลูก”
“แป๊บนึงค่ะพ่อ เดี๋ยวนะคะ”
แพทดูดของทั้งหมดกลับเข้าแหวนเก็บของต่างมิติ จากนั้นรีบเปลี่ยนชุด โยนแหวนเข้าลิ้นชัก เปิดสเตตัสของsystem แล้วปิดการเดินทางข้ามมิติ
จังหวะข้ามมิติเธอจะหายตัวไป5-10วินาที ขืนพ่อเห็นล่ะเป็นเรื่องแน่
“เสร็จรึยังลูก”
“มาแล้วค่ะพ่อ”
แล้วเด็กสาวก็ไปเปิดประตูห้องนอน