I บทที่ 954 หมากรุกประหลาด
หลี่ซวนถามอีกครั้ง “แล้วนายเป็นใครกันละ”
วิญญาณหมากรุกหัวเราะแต่ไม่ตอบ “ความสงสัยใคร้รู้ของมนุษย์ไร้ก้นบึ้งเสียจริง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาอธิบายซักหน่อย เจ้าทำตามที่สัญญาไว้ก่อนเถอะ”
โจวเหวินคิดซักพักก่อนจะพูด “นายพาหยาเอ๋อลลงไปตีนภูเขาก่อนเถอะ ถ้าแค่ทำลายเปลือกรังไหม แค่ฉันคนเดียวก็พอ”
หลี่ซวนกับเฟิงชิวเยี่ยนยังไม่ได้พูดอะไร แต่วิญญาณหมากรุกก็พูดเติมขึ้นมา “ถูกแล้วละ พวกเจ้าอยู่ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้แค่พลังของเขาคนเดียวก็พอแล้ว”
ถึงหลี่ซวนกับเฟิงชิวเยี่ยนจะขัดใจยังไงแต่โจวเหวินก็ยังให้พวกเขาลงไปที่ตีนภูเขาก่อนอยู่ดี จากนั้นเขาก็ไปยืนคนเดียวด้านหน้ารังไหม
ด้วยความที่ว่าตัวโจวเหวินเองก็ไม่รู้ว่าผู้พิทักษ์ที่อยู่ด้านในนั้น มีความสามารถอะไรกันแน่ โจวเหวินเลยไม่ได้คิดจะฟันรังไหมให้แตกทันที แต่เขาอัญเชิญมารระเบิดออกมาแล้วให้มันใช้ระเบิดเวลาใส่รังไหมแทน
“ถอยออกไปอีกเถอะ อีกซักพักรังไหมจะระเบิดออกแล้ว”โจวเหวินพูดแล้วลงภูเขาไปแล้วอุ้มหยาเอ๋อถอยห่างออกมาเพิ่มอีก
เมื่อถึงระยะปลอดภัยที่ยังสามารถควบคุมมารระเบิดได้อยู่แล้ว โจวเหวินก็สั่งให้มารระเบิดจุดระเบิดนั้นทันที
ตู้ม!!!!!!
เสียงสนั่นดังลั่น รังไหมของผู้พิทักษ์โดนระเบิดจนแตกเป็นเสี่ยงๆและผู้พิทักษ์ที่อยู่ด้านในก็ปรากฏออกมา
รูปร่างของผู้พิทักษ์ปรกติแล้วนั้นหน้าตาจะเหมือนคน ถึงแม้ว่าจะต่างจากคนจริงๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่ต่างมาก ที่ต่างมีแค่ปีกกับหัวที่ดูเหมือนสัตว์แค่นั้นเอง
แต่ผู้พิทักษ์ที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้น มันต่างออกไปอย่างชัดเจน เขาไม่เห็นโครงความเป็นมนุษย์อยู่ในตัวมันเลยแม้แต่นิดเดียว
รูปร่างภายนอกของมันเหมือนแมวหรือหมาขนาดใหญ่ แต่ร่างกายของมันไม่มีกล้ามเนื้อ แต่กลับแทนที่ด้วยโลหะเหมือนสัตว์หุ่นยนต์ ทันทีที่ผู้พิทักษ์ปรากฏตัวออกมา มันก็เผชิญหน้ากับวิญญาณหมากรุกทันที และคลื่นพลังของทั้งคู่ก็โถมเข้าใส่กันทันที
“เริ่มแล้วเหรอ?”หลี่ซวนถามขึ้นมาแล้วมองขึ้นไปบนภูเขาด้วยความตื่นเต้น
“มันเริ่มแล้วละ”โจวเหวินมองไปรอบๆ ตั้งแต่ที่ร่างของผู้พิทักษ์ปรากฏออกมา คำสาปของที่นี้ก็กินพื้นที่มหาศาล กินภูเขาไปทั้งลู่ และรวมไปถึงที่ๆโจวเหวินอยู่ด้วย
ยิ่งกว่านั้นคำสาปกฎในครั้งนี้ยังต่างออกไปจากครั้งที่แล้วด้วย
โจวเหวินมองขึ้นไปด้านบนภูเขา การต่อสู้ครั้งนี้ดูต่างจากการต่อสู้ปรกติ เพราะว่านี้คือการต่อสู้ของวิญญาณหมากรุก กับผู้พิทักษ์ ตัวผู้พิทักษ์เองก็คงมีพลังที่ต่างอออกไปจากผู้พิทักษ์สายบู้ปรกติแน่นอน
ตอนที่โจวเหวินมองอยู่นั้นเอง จากนั้นเขาก็เห็นว่าทั้งคู่นั้นจู่ๆก็นั่งลงบนกระดานหมากรุกกัน
“อะไรกันวะเนี่ย ออกมาเพื่อมาเล่นหมากรุกกันเนี่ยนะ”หลี่ซวนผิดหวัง
แต่ภาพที่พวกเขาเห็นต่อมานั้นมันต่างจากที่พวกเขาคิดไว้มากๆ
ตัวหมากนั้นขนาดใหญ่มหึมามากๆ แม้แต่กระดานหมากรุกเองยังดูต่างออกไปจากเดิม
ตู้ม!!!
ตัวหมากลอยลงมาตั้งบนกระดาน ทั้ง3คนเห็นแล้ว มันคือตัวหมากที่มีตัวอักษรเขียนไว้ว่า ม้า
“หลบออกไปเดี๋ยวนี้”ทันทีที่ตัวหมากตกลงมา โจวเหวินก็รู้สึกแปลกๆในใจ เลยผลักทั้งเฟิงชิวเยี่ยนและหลี่ซวนออกไปแล้วอุ้มหยาเอ๋อกระโดดไปอีกทาง
ตู้ม!!!
ตรงจุดที่พวกเขาเคยยืนอยู่นั้นเอง จู่ๆก็มีรอยรูปเหมือนเกือกม้าขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นมาเหมือนกับว่ามีสิ่งมีชีวิตล่องหนที่น่ากลัวตกลงมาทับตรงนั้น โชคยังดีที่โจวเหวินตอบสนองทันไม่งั้นพวกเขาคงแบนไปแลล้ว
“อะไรกันวะเนี่ย!!”หลี่ซวนยืนขึ้นมาแล้วปล่อยแมลงออกไปทันที แต่แมลงพวกนั้นพอพุ่งเข้าไปถึงรอยเกือกม้าแล้ว กลับไม่พบอะไรเลยเหมือนกับว่ามันไม่มีอยู่จริง
ตู้ม!!
เสียงกระแทกดังลั่นขึ้นอีกครั้งไม่ไกลจากพวกเขา แล้วเขาก็เห็นตัวหมากวางลงบนกระดานฝั่งวิญญาณหมากรุกชุดดำ
ตัวหมากของเขานั้นต่างออกไปจากตตัวหมากของผู้พิทักษ์ ถึงแม้ว่าจะเป็นม้าเหมือนกัน แต่ตัวหมากนี้ไม่มีตัวอักษรคำว่าม้าเขียนอยู่ แต่กลับเป็นรูปหัวม้าขนาดใหญ่แกะสลักด้านบน
“ตัวหมากแบบนั้นไม่ใช่ว่าเป็นหมากรุกของแถบตะวันตกเหรอ”โจวเหวินพูด
“น่าจะใช่นะ ถึงฉันจะไม่เคยเล่นมาก่อนแต่ฉันเคยเห็นคนอื่นเลยอยู่เหมือนกัน มันคือหมากรุกเขตตะวันตก มันต่างจากหมมากรุกเขตตะวันออกอย่างชัดเจนเลย”หลี่ซวนพูดแล้วมองกระดานหมากรุกที่อยู่บนยอดเขานั้น
ตู้ม!!!ๆ
ในตอนที่ตัวหมากของทั้ง2ฝ่ายกำลังตกลงมานั้นเอง พื้นที่รอบข้างก็เหมือนมียักษ์หล่นลงมมาจากฟ้าเช่นกัน ทั้งภูเขาและแม่น้ำแตกกระจายไปหมด
ผู้พิทักษ์เองเหมือนจะตั้งใจเล็งเป้าพวกเขาเป็นพิเศษ ทุกๆครั้งที่ตัวหมากลลงถึงพื้น มันจะสร้างความเสียหายมหาศาลให้แก่พื้นที่แถบนั้นทั้งหมด โจวเหวินกับพวกเองจึงต้องคอยหลบเปปลี่ยนตำแหน่งอยู่ตลอด
“เราอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้ว เราต้องออกไปจากนี้”หลี่ซวนนำแล้ววิ่งออกไปข้างนอก แต่แรงกระแทกนั้นก็ยังอยู่และเกือบจะโดนเขาหลายรอบมากๆ
และเพราะด้วยกฎของหมากรุก ถ้าโดนโจมตีตัวของพวกเขาจะระเบิดในทันที ไม่ว่าจะแกร่งแค่ไหนก็ตาม อยู่ในกฏนี้ก็ไร้ประโยชน์
“ขึ้นมานั่ง”โจวเหวินอแญเชิญอสูรปฐพีออกมาแล้วให้พรรคพวกขึ้นมาขี่ จากนั้นก็ให้มันมุดดินหนีออกไปแต่ถึงอย่างนั้นสกิลมุดดินก็หนีออกมาได้แค่หลาย100เมตรเท่านั้นมันยังไม่เพียงพอต่อการหลุดออกมาจากระยะโจมตีเลยด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะหนีออกมามากแค่ไหน สุดท้ายพวกเขาก็ต้องคอยหลบอยู่ดี
โจวเหวินเลยใช้ไท่ฉางไค่เทียนจิงแล้วพยายามถอยออกมาห่างๆ และแล้วเขาก็สามารถออกมาได้ แต่หยาเอ๋อนั้นโดนทิ้งไว้ข้างในออกมาด้วยไม่ได้
“ดูเหมือนมันกินอาณาเขตไปหลาย100ไมล์เลยนะครับ ทุกๆอย่างเหมือนจะเปลี่ยนปลายเป็นกระดานหมากรุกไปหมดแล้ว ตัวหมากแต่ละตัวตกลงมาในตำแหน่งที่มันควรจะอยู่แบบนี้ไม่ดีแน่ครับ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด
ตู้ม!!
ตรงจุดที่ๆพวกเขายืนนั้นเอง ตัวหมากตกลงมาเพิ่มอีก แต่โชคดีที่โจวเหวินมองตำแหน่งออกเรียบร้อยแล้ว ลองเชื่อมโยงกับสิ่งที่เกิดขึ้นดูแล้วหลบมัน
“ทางเดียวที่จะรอดไปได้ดูเหมือนจะเป็นการฆ่าผู้พิทักษ์นั้นนะ”โจวเหวินวาปเข้าไปหาหยาเอ๋อก่อนจะส่งหยาเอ๋อให้กับหลี่ซวน แล้วขี่อสูรปฐพีตตรงเข้าไปยังใจกลายภูเขาอีกครั้งนึง
ตอนนี้เขาไม่สนใจเรื่องกฎแล้ว เขาสนแค่จะฆ่าผู้พิทักษ์เท่านั้น บางทีเป้าหมายของผู้พิทักษ์อาจจะเป็นการฆ่าโจวเหวินก็ได้ ทันทีที่โจวเหวินปรากฎตัวออกมา ป้อมปืนใหญ่ก็พุ่งตัวเข้าใส่โจวเหวินในทันที
โจวเหวินเปิดใช้วิญญาณชีวิตไท่ฉางไค่เทียนจิงปกป้องตัวเองจากฎ แล้วเรียกดาบแสงออกฟันเข้าใส่ผู้พิทักษ์ตัวนั้นหวังจะฆ่ามันในครั้งเดียวแล้วจบเกมหมากรุกบ้าๆนี้ซักที