Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 787 วางหมากไว้หมดแล้ว
หลังจากวางสาย หยางเทาก็เริ่มติดต่อกัวปิงผู้บังคับบัญชากองพลอาวุธ ไจ่เซี่ยงหร่วนซื่อสง เทพสงครามเสาหลักจ้าวกั๋วจู้และคนอื่นๆ
ในการต่อสู้ครั้งนี้ ในที่สุดก็ได้เริ่มเปิดฉากสักที!
ใครสามารถหัวเราะได้ถึงสุดท้าย ก็ดูว่าในมือของใครมีไพ่ที่ดีกว่า!
ในเกมนี้ เมื่อถึงที่สุดแล้วความจริงก็จะปรากฏ ไม่มีการปิดบังอีกต่อไป!
ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำ ก็คืออาศัยตอนที่ตระกูลเก่าแก่ผู้ดียังไม่มีการไหวตัว จู่โจมอย่างรุนแรงโดยไม่ทันได้ตั้งตัวก่อนที่พวกเขาจะลงมือ ให้ความร่วมมือเย่เซิ่งเทียน ล้างบางพวกสุนัขรับใช้ของตระกูลเก่าแก่ผู้ดีก่อน!
ในขณะนี้ หยางทาวรอมานานเกินไป
อัดอั้นตันใจ และก็รับมามากพอแล้ว!
กล้ำกลืนความเจ็บช้ำน้ำใจมาหลายปี ก็เพื่อเวลานี้ล่ะ!
แน่นอน ยังต้องใช้เย่เซิ่งเทียนเพื่อดึงดูดความสนใจของตระกูลเก่าแก่ผู้ดี ให้ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีเกิดอาการหลงผิด เย่เซิ่งเทียนกำลังชำระบัญชีเพราะเรื่องในเมืองเฉียนถัง
แม้ว่าปิดบังได้ไม่นานมากนัก แต่ขอเพียงแค่สามารถคว้าโอกาสลงมือก่อน ก็สามารถทำให้ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีมาตามขั้นตอนของตนได้
ในขณะเดียวกัน ก็จะต้องทำลายตระกูลเก่าแก่ผู้ดี ก่อนที่ตระกูลลี้ลับจะไหวตัว
มิฉะนั้นทั้งประเทศต้าเซี่ยก็จะตกอยู่ในหายนะที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!
ดวงตาของหยางทาวหรี่ลง
นี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่!
เขาและเย่เซิ่งเทียนต่างก็เดินอยู่บนเส้นด้าย
หากชนะการเดิมพัน ก็จะไม่ต้องทนรับความอัดอั้นตันใจอีก กำจัดตระกูลเก่าแก่ผู้ดีโดยสิ้นเชิง ให้เสรีภาพของทุกคนไม่ต้องทนกับการถ่วงความก้าวหน้าของตระกูลลี้ลับอีกต่อไป
หากแพ้การเดิมพัน ไม่เพียงแค่พวกเขาไม่กี่คนจะพ่ายแพ้ย่อยยับและตายโดยไร้ที่ฝังศพ คนเหล่านั้นที่สนับสนุนพวกเขา ทั้งหมดต่างก็ถูกตระกูลเก่าแก่ผู้ดีกำจัดทั้งหมด
นี่คือการต่อสู้ความเป็นและความตาย
แม้ว่าไม่มีเขม่าควันปืน แต่ก็รุนแรงยิ่งกว่าสงครามมาก!
“ถ้าหากว่าชนะ นี่ก็จะเป็นจุดเปลี่ยนประวัติศาสตร์ครั้งยิ่งใหญ่ ประวัติศาสตร์ จะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนที่นี่!”
หยางทาวรอการมาถึงของพวกเขาอย่างเงียบๆ
สีหน้าแววตา ดูช่างซับซ้อนเหลือเกิน
ไม่มีใครรู้ ว่าครั้งนี้จะทำสำเร็จหรือไม่
เย่หลงในตอนนั้นก็ล้มเหลว จะมีหวังจริงๆเหรอ?
……
ตระกูลเถียน เถียนเฟิงก็มีแหล่งที่มาของข้อมูลของตัวเองเช่นกัน
เขาได้รับข่าวคราวแล้ว ว่าเย่เซิ่งเทียนปรากฏตัวที่เมืองหลวง และกำลังจะมาที่บ้านตระกูลเถียน
เถียนปินได้จัดวางอันธพาลที่ยอดเยี่ยมที่สุดของตระกูลเถียนไว้เรียบร้อยแล้ว อีกอย่างได้ติดตั้งปืนไว้หลายกระบอก รวมถึงปืนไรเฟิลซุ่มยิงอย่างลับๆไว้
เขาไม่ขอให้ฆ่าเย่เซิ่งเทียน แค่หวังว่าจะรักษาชีวิตตัวเองไว้ได้
ฆ่าเย่เซิ่งเทียน นั่นเป็นเรื่องของฉินเหล่า เขาไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่าย
ไม่นาน ก็มีเหล่าผู้คนมาถึง และต่อหน้าคนเหล่านี้ เถียนปินรู้สึกว่าออร่าของอีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไป ดวงตาของคู่ต่อสู้ราวกับมีด ทำให้เขาไม่กล้ามองโดยตรง
คนเหล่านี้คือใครกันแน่?
เป็นออร่าที่เปล่งประกายออกมาจากร่างกาย ทำให้เขารู้สึกอยากจะคุกเข่า!
นี่ก็คือพลังของฉินเหล่าเหรอ?
ชายชราในท่ามกลางผู้คนนับสิบเอ่ยปากพูดว่า “เถียนเฟิง พาคนของคุณถอยไปให้หมด เป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไป ไม่มีประโยชน์สำหรับเย่เซิ่งเทียน”
เถียนเฟิงรีบพูด “ท่านหยู ฉันได้จัดวางปืนไว้แล้ว”
เมื่อได้ยินคำนี้ ท่ามกลางผู้คนนับสิบนี้ หลายคนหัวเราะเสียงดังทันที มองไปที่เถียนเฟิงด้วยแววตาที่ดูโง่
มีคนพูดประชดว่า “ถ้าปืนมีประโยชน์ ฉินเหล่าให้พวกเรามาทำอะไร”
พูดจบ จู่ๆเขาก็หยิบปืนออกมาจากเอวของฉินเฟิง และยิงเข้าที่หัวของตัวเอง
จากนั้น ฉากที่ทำให้โลกทัศน์ของเถียนเฟิงล่มสลายปรากฏขึ้น
แค่เห็นกระสุนนัดนั้น หยุดชะงักอย่างฉับพลันต่อหน้าคนๆ นี้เพียงไม่กี่เซนติเมตร ใกล้มากจนก้าวอีกไม่ได้แล้ว!
ติ๊งๆ
กระสุนตกลงสู่พื้น
ท่านหยูพูดอย่างสงบว่า “เห็นหรือยัง? ปืนของคุณไม่มีประโยชน์ แต่คุณเป็นเพียงแค่คนธรรมดา ถึงจะช็อกก็เป็นเรื่องปกติ เป็นสุนัขรับใช้ฉินเหล่าซะดีๆเถอะ นี่เป็นวาสนาที่บรรพบุรุษของคุณไม่สามารถฝึกฝนให้รุ่นที่ 18 ได้”
เถียนเฟิงเพิ่งกลับมารู้สึกตัว กลืนน้ำลายอึกๆ กลับไม่กล้าถามอะไรมาก และรีบพูดว่า “ท่านหยู งั้นฉันควรทำอย่างไรบ้าง?”
ท่านหยูคิดและพูดว่า “ช่างเถอะ ไม่ต้องถอยแล้ว ถ้าคุณไม่มีการจัดวางอะไรแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม มันจะทำให้เย่เซิ่งเทียนสงสัย เก็บไว้ก่อน เมื่อเย่เซิ่งเทียนไม่สงสัยแล้ว เราก็ลงมือ”
เถียนเฟิงรีบพยักหน้าตอบรับว่าได้
และในเวลานี้ เสื้อผ้าบนหลังของเขา เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เยือกเย็น
แต่ในใจก็โล่งใจ มีคนเหล่านี้ที่ฉินเหล่าส่งมาให้ เย่เซิ่งเทียนก็ควรคิดหาวิธีสลัดตัวเองให้รอดพ้นเถอะ ยังคิดจะฆ่าฉัน เป็นการรนหาที่ตายนะ!