ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 649 เธอยืนอยู่หน้าประตูของเขา “แสนรัก ออกมาหาฉัน!”
ดังนั้นดลธีจึงรีบหยิบของเหล่านี้และออกไป ก่อนออกไป เขายังบอกหมอให้เส้นหมี่นอนที่นี่
——
กลางดึกที่โรงพยาบาล
ในที่สุดสีสันที่สดใสของวันนั้นก็จางลง ในเมืองเมื่อใกล้สิ้นปีก็มีลมหนาวพัดมา และไม่นานฝนก็ตกจากท้องฟ้าทำให้อากาศยิ่งเย็นเยียบ
เส้นหมี่ตื่นขึ้นมาเพราะความหนาว
แผนกฉุกเฉินไม่ใช่ห้องพักคนไข้ เพื่อให้รับผู้ป่วยได้สะดวกขึ้น ไม่ว่าจะเป็นประตู หน้าต่าง หรือทางเดินก็ทะลุกันไปหมด
เธอลืมตาขึ้นทันใด!
“ตื่นแล้วเหรอ”
คนข้างๆมองเห็นจึงถามด้วยความเป็นห่วง
ดวงตาของเส้นหมี่ขยับเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ค่อยๆหันมามองคนนั้น “ฉันเป็นอะไรคะ”
“ตอนที่คนมาหาพ่อของคุณในตอนบ่าย คุณอารมณ์เสียจนเป็นลมไป เราเลยให้ยานอนกลับชนิดอ่อนแก่คุณเพื่อให้พักผ่อนให้เพียงพอ”
พยาบาลค่อยๆอธิบายให้เธอฟัง
อะไรนะ
เธอนอนที่นี่ทั้งบ่ายจริงๆเหรอ!
เส้นหมี่ตื่นขึ้นทันที เธอยกผ้าห่มขึ้น และลุกขึ้นนั่ง “แล้วพ่อของฉันล่ะ พ่อของฉันเป็นยังไงบ้าง”
เธอรีบลงจะไปหาพ่อของเธอ
พยาบาลเห็นแล้วรีบห้าม “คุณหมอสวยใส ไม่ต้องห่วง พ่อของคุณสบายดี โรงพยาบาลของเราได้ใช้ยาบางอย่างเพื่อทำให้พ่อของคุณสงบลงแล้ว”
พยาบาลคนนี้ยังคงเรียกชื่อเดิมที่เธอเคยทำงานที่นี่ น้ำเสียงก็ไม่ได้ทำเหมือนเธอเป็นคนนอก
สงบลงหน่อย
เมื่อได้ยินเส้นหมี่สงบลงเล็กน้อย
“ใช้ยาอะไร ผลแลปออกมาหรือยัง”
“ยังค่ะ เพื่อนที่มาหาคุณตอนเที่ยง เขาให้ใครซักคนทดสอบ แต่เขาไม่รู้ส่วนผสมที่แท้จริงของมัน ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้ยาแก้พิษพิเศษของเราเพื่อบรรเทาได้เท่านั้น”
พยาบาลบอกเธอเกี่ยวกับการทดสอบยาของดลธี
แต่ที่จริงคนที่ดลธีหาก็ไม่สามารถวิจัยออกมาได้
เนติคนนี้เป็นคนเลวทรามและบ้าคลั่งจริงๆ เธอไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของซาจากกรุ๊ปของตระกูลเฮกังในญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังมีทีมพิเศษในการผลิตยาอีกด้วย
สำหรับตอนนี้ทุกสิ่งที่เธอพัฒนาคือผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ไม่มีในตลาดมืด
และเมื่อผลิตภัณฑ์ใหม่นี้เปิดตัว มันจะเป็นผลกำไรมหาศาลสำหรับเธอ!
ดังนั้นแม้ว่าดลธีจะพานักวิจัยกี่คนมา พวกเขาก็ไม่สามารถถอดรายละเอียดของผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ยังไม่ได้เปิดตัวนี้ได้
เส้นหมี่อึ้ง
ทันใดนั้นเธอก็ลุกจากเตียง คว้าเสื้อคลุม และรีบออกจากห้องฉุกเฉิน
“หมอสวยใส คุณจะไปไหน”
“ฉันมีเรื่องต้องทำ ฝากดูแลพ่อฉันด้วย” เส้นหมี่พูดอย่างเร่งรีบ แล้วหายตัวไปจากประตูแผนกฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว
เธอต้องการยืนยันกับดลธี พิษนี้คืออะไรกันแน่
ที่สำคัญกว่านั้นคือเธอต้องถามผู้ชายคนนั้นว่าตอนนี้เขาเป็นอะไร แม้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนจะมีปัญหา แต่นี่มันเรื่องความเป็นความตาย เขาจะเย็นชาได้มากขนาดนี้เลยหรอ
แม้ว่าเธอจะทำผิดเยอะมาก แต่เขาไม่สามารถทำหน้าที่ขั้นพื้นฐานที่รุ่นเล็กจะทำต่อผู้อาวุโสได้เลยหรอ
เส้นหมี่กระโจนเข้าสู่ลมหนาวและสายฝน…
ครึ่งชั่วโมงต่อมาที่โรงแรมซีจีในเมือง
เป็นเรื่องน่าขันจริงๆ เขามีบ้านอยู่แล้ว และมีถึงสองที่ แต่เขากลับไม่อยู่ และมาอยู่โรงแรมแทน
เส้นหมี่เข้ามาพร้อมและเสื้อผ้าเปียก ในคืนที่หนาวเหน็บนี้ เธอดูเหมือนใบไม้ที่ถูกพัดร่วงหล่นลงมาไม่มีผิด
น่าอายมาก
“สวัสดีค่ะ คุณต้องการเข้าพักไหมคะ”
“ไม่ ฉันต้องการไปที่ห้องชุดท่านประธานชั้นบนสุดของคุณ” เส้นหมี่ตอบอย่างว่างเปล่าด้วยใบหน้าซีดๆ
ห้องชุดท่านประทานหรอ
นั่นไม่ใช่ประธานของหิรัญชากรุ๊ปหรอ
พนักแผนกต้อนรับที่โรงแรมแสดงสีหน้าไม่พอใจทันที “ขอโทษด้วยค่ะคุณ ห้องชุดท่านประทานเป็นลูกค้าวีไอพีสูงสุดของเรา เราจะปล่อยคุณไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเขาไม่ได้”
“ฉันเป็นภรรยาของเขา!”
เส้นหมี่พูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง
และคราวนี้หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ไม่สนใจพนักงาน ยกเท้าเดินไปที่ลิฟต์ทันที
ภรรยาหรอ
สภาพเปียกโชกอย่างกับไก่ในซุปอย่างนี้จะเป็นภรรยาของแขกผู้มีเกียรติของพวกเขาที่ชั้นบนได้อย่างไร
ทุกคนที่แผนกต้อนรับของโรงแรมต่างตกตะลึง
พวกเขาไม่เชื่อ
แต่ด้วยความตื่นตะลึงของพวกเขา ผู้หญิงที่มองดูหดหู่ใจก็ได้เข้าไปในลิฟต์แล้ว และในชั่วพริบตาเธอก็ขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรม
ไม่กี่นาทีต่อมา นอกประตูห้องชุดประธานชั้นบนสุด เมื่อเส้นหมี่มาถึง เธอก็ยื่นมือออก และเคาะอย่างไม่เกรงใจ
“แสนรัก เปิดประตู!!”
เธอเสียงดังมาก
แน่นอนว่าพูดอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน
หากจะว่าสิ่งที่แสงดาวพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ และมีความหวังริบหรี่ในหัวใจของเธอ
ดังนั้นวันนี้ความโหดเหี้ยมเลือดเย็นของชายคนนี้ก็ทำให้เธอโกรธเคืองอย่างสมบูรณ์ และแม้แต่หัวใจของเธอก็ถูกโยนลงไปในถ้ำน้ำแข็ง มันหนาวจริงๆ
บทที่ 648 ทำไมเขาไม่มา
บทที่ 650 อยากให้ฉันไปขอร้องแครอทหรอ