Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 789 แกเอาอยู่เหรอ
เสียงของเย่เซิ่งเทียนไม่ดัง แต่คำพูดกลับทรงพลัง มีเจตนาฆ่าแฝงอยู่ในนั้น ได้ยินใจของเถียนเฟิงเต้น ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงเล็กน้อย
แต่เขาคิดไปคิดมา ตัวเองจะกลัวอะไรอีก?
คนที่ฉินเหล่าส่งมา คนหนึ่งแข็งแกร่งกว่าอีกคน มีท่านหยูนั่งบัญชาการอยู่ เย่เซิงเทียนก็ไม่รอดแล้ว!
“เย่เซิ่งเทียน แกคิดว่าจะจัดการฉันได้เหรอ?”
คิดถึงท่านหยูและคนอื่นๆ เถียนเฟิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกได้ใจ
แม้ว่าเขาไม่รู้ว่าเย่เซิงเทียนมีความสามารถอะไร แต่เขากล้ามั่นใจได้ว่า ท่านหยูและอื่นลงมือ เย่เซิ่งเทียนต้องตายจนไม่รู้จะตายยังไงแล้ว
คิดถึงตรงนี้ เถียนเฟิงยิ้มเยาะและพูดว่า “เย่เซิ่งเทียน ถ้าอยู่ในพื้นที่เล็กๆของเมืองถังเฉียน บางทีฉันอาจจะเป็นคู่ต่อสู้ของแก แต่ตอนนี้ แกมันก็แค่ตัวอะไร? กล้าฆ่าน้องชายฉัน วันนี้ฉันจะทำให้แกรู้ พลังของเถียนเฟิงอย่างฉันคนนี้!”
เย่เซิ่งเทียนหัวเราะ มองเถียนเฟิงด้วยสายตาเหมือนกับมองคนโง่
สาเหตุที่ตอนนี้เขายังไม่ลงมือ ก็เพราะอยากจะฆ่าเถียนเฟิง ต่อหน้าผู้ที่สนับสนุนเถียนเฟิง
เขาจะทำให้เถียนเฟิงเข้าใจบางสิ่ง เขาจะฆ่าเถียนเฟิง ถึงแม้ว่าผู้มีอำนาจสูงศักดิ์จะมา ก็เอาไม่อยู่!
รู้สึกถึงความผันผวนของพลังวิญญาณเล็กน้อยในตระกูลเถียน เย่เซิ่งเทียนกล่าวว่า “รวมๆแล้วมีลูกหมาสิบกว่าตัวเท่านั้น
เปิดตัวเถอะ ฉันอยากจะเห็น วันนี้พวกแกใครจะสามารถห้ามฉันอยู่”
สีหน้าของเถียนเฟิงเปลี่ยนไป หรือเย่เซิ่งเทียนรู้ล่วงหน้าถึงการมีอยู่ของท่านหยูและคนอื่นๆ?
นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
ท่านหยูและคนอื่นๆมาถึง นั่นเป็นความลับ
เย่เซิ่งเทียนจะรู้ได้อย่างไร?
“เหอะๆ สมแล้วที่เป็นเจ้าเทพ มาก็รู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของเรา”
ท่านหยูและคนอื่นๆปรากฏตัวจากความมืด
ที่จริงก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องปิดบัง มาถึงระดับของพวกเขา เว้นแต่มีความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขา มิเช่นนั้นพวกเขาจะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของกันและกัน
แต่เถียนเฟิงกลับตกใจ และรีบพูดว่า “ท่านหยู ที่ท่านพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร?”
เขายังไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเย่เซิ่งเทียน ถ้ารู้ก่อนแล้ว จะต้องไม่กล้าให้เถียนปินไปเมืองเฉียนถังเพื่อไปหาเรื่องหวางซีเลย
เย่เซิ่งเทียนมองเขาด้วยความเห็นอกเห็นใจ “แกเป็นหมาที่น่าสงสารจริงๆ แม้แต่ฉันคือใครก็ยังไม่รู้ แต่กล้ามาเป็นศัตรูกับฉัน”
ท่านหยูกลับพูดอย่างไม่แยแสว่า “เจ้าเทพเย่ แกคงไม่คิดจริงๆหรอกนะว่าแกคนเดียวจะเอาชนะได้? โลกใบนี้กว้างใหญ่ ความสามารถระดับนี้มันจะถือว่าอะไรกันล่ะ ก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่พวกเราขี้เกียจจะลงมือก็เท่านั้น ในเวลานี้ไม่มีฮีโร่ จึงทำให้คนไร้ฝีมือกลายเป็นคนมีชื่อเสียง”
คำพูดนี้ ทำให้ขาทั้งสองข้างของเถียนเฟิงเริ่มอ่อนแรง สีหน้าซีดเผือด
แม่งเอ๊ย เย่เซิ่งเทียนคือเจ้าเทพจริงๆ!
แม่ง นี่คือคนใหญ่คนโตทะเลาะกันแล้วเดือดร้อนไปถึงผู้น้อย!
ฉินหยวนไอ้เวรแม่ง การต่อสู้ในระดับของพวกแก จะฉุดฉันไว้ทำไม?
เย่เซิ่งเทียนคือเจ้าเทพ อันดับหนึ่งของพลังต่อสู้ในวันนี้!
ไม่ว่าเย่เซิ่งเทียนจะแพ้หรือชนะ ตระกูลเถียนอย่างฉันยังมีหวังที่จะอยู่รอดไหม?
ถ้าเย่เซิ่งเทียนชนะ ตระกูลเถียนอย่างฉันก็ต้องถูกทำลาย!
ถ้าเย่เซิ่งเทียนแพ้ ขุนหลวงจะปล่อยตระกูลเถียนอย่างพวกเราไหม?
เถียนเฟิงจะเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้ว ตกใจจนสมองโล่ง เสียใจแล้วที่ลงเรือลำเดียวกับฉินเหล่า
ไม่ว่าผลการต่อสู้ครั้งนี้จะเป็นอย่างไร ตระกูลเถียนอย่างเขาถูกกำหนดไว้แล้วให้กลายเป็นตัวรับกระสุน!
ควรจะทำอย่างไรดี?
ตอนนี้ยังมีโอกาสถอนตัวไหม?
เถียนเฟิงกลัวแล้วจริงๆ
เทพเจ้าแข่งขันกันเอง ซึ่งเป็นผลพวงล้วนๆ ซึ่งสามารถทำให้ตระกูลเถียนอย่างพวกเขาถูกบดขยี้ตาย!
เย่เซิ่งเทียนก็ไม่ได้สนใจคำพูดประชดของท่านหยู และพูดว่า “ไอ้แก่ ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว พวกแกถูกกำหนดให้ถูกกวาดเข้าไปอยู่ในกองขยะของประวัติศาสตร์”
พูดจบ เงาร่างของเย่เซิ่งเทียนก็เป็นประกาย และปรากฏอยู่ตรงหน้าเถียนเฟิง บีบคอของเถียนเฟิง และพูดอย่างเย็นชาว่า “เถียนเฟิง ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะฆ่าแก ใครก็เอาไม่อยู่ ที่พึ่งของแกก็อยู่ที่นี่ แกลองดูสิว่าสุนัขกลุ่มนี้จะปกป้องแกได้หรือเปล่า?”
เถียนเฟิงตกใจจนตัวอ่อนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้เลยว่าเย่เซิ่งเทียนมาปรากฏตรงหน้าตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิดเรื่องเหล่านี้แล้ว หลังจากมีสติขึ้นมาก็ขอร้องท่านหยูทันที
“ท่านหยู ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย”
ท่านหยูโกรธจัด พวกเขาสองสามคนอยู่ที่นี่ เย่เซิ่งเทียนก็ยังกล้าฆ่าคนต่อหน้าพวกเขา!
แม้ว่าเถียนเฟิงเป็นหมาตัวหนึ่ง แต่ก็เป็นหมาของพวกเขา!
จะตีหมาก็ต้องดูเจ้าของด้วย เย่เซิ่งเทียนฆ่าคนของพวกเขาต่อหน้าพวกเขาเลย ซึ่งนี่เป็นการตบหน้ากัน!
และไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาเลย!
น้ำเสียงของท่านหยูน่าสะพรึงกลัว “เย่เซิ่งเทียน ปล่อยเถียนเฟิง ฉันจะสนองแก!”
แม้ว่าเขามีความมั่นใจที่จะฆ่าเย่เซิ่งเทียน แต่ตอนนี้เย่เซิ่งเทียนต้องการฆ่าเถียนเฟิง แค่คิดๆก็สามารถฆ่าได้สบายๆ เขาช่วยไม่ทันหรอก
ฆ่าเถียนเฟิงคนเดียวก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร แต่สิ่งนี้อาจส่งผลเสียได้
พวกเขาสองสามคนอยู่ตรงนี้ กลับปกป้องหมาของตัวเองไม่ได้ ถ้ากระจายออกไป จะมีใครกล้าทำเพื่อพวกเขาไหม?
มันจะส่งผลเสียต่อศักดิ์ศรีของพวกเขาอย่างแน่นอน!
เถียนเฟิงมองท่านหยูอย่างอ้อนวอน แต่เขารู้สึกเจ็บที่คอ ได้ยินเสียง “แช่บๆ” เหมือนว่ามีบางอย่างแตก
รูม่านตาของเขาค่อยๆ ขยายออก แสดงออกถึงความเสียใจที่ติดอยู่บนใบหน้าของเขาอยู่ตลอด
ถ้าให้โอกาสเขาอีกครั้งหนึ่ง เขาสาบานว่าจะไม่เข้าไปยุ่งอีกเลย
น่าเสียดาย ที่บนโลกไม่มียารักษาโรคเสียใจภายหลัง
เย่เซิ่งเทียนโยนศพของเถียนเฟิงไว้ตรงหน้าท่านหยู พูดประชดประชันว่า “ฉันจะฆ่าเขา แก เอาอยู่เหรอ?”