บทที่ 2048 – แม่สาวน้อย ท่านรู้หรือไม่ว่าความรักคืออะไร

บทที่ 2048 – แม่สาวน้อย ท่านรู้หรือไม่ว่าความรักคืออะไร
　　“แม่นางน้อย ข้ามีบางอย่างอยากจะสารภาพ”ชิงสุ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
　　เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ยด้วยสายตาสงบและกล่าวว่า “ท่านอยากจะสารภาพอะไรหรือ?”
　　ชิงสุ่ยยิ้ม “ข้าแค่อยากจะบอกว่าท่านเป็นผู้หญิงที่งดงามมาก”
　　“ไม่จำเป็นต้องบอกข้าหรอก ข้ารู้เรื่องนี้ดี”เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ย
　　“ท่านเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจมาก ดีจริงๆ โอ้ จริงสิ เรื่องต่างๆบนมหาทวีปวิหคอัคคีรำเป็นอย่างไรบ้าง?”ชิงสุ่ยชงชาหม้อหนึ่งแล้วรินใส่จอกชาและยื่นให้กับเฉินหวง
　　“ตอนที่ข้าออกมา ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม”
　　“ถ้ามีอะไรที่ต้องมาทำถึงที่นี่หรือ? หรือ
บทที่ 2048 – แม่สาวน้อย ท่านรู้หรือไม่ว่าความรักคืออะไร
　　“แม่นางน้อย ข้ามีบางอย่างอยากจะสารภาพ”ชิงสุ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
　　เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ยด้วยสายตาสงบและกล่าวว่า “ท่านอยากจะสารภาพอะไรหรือ?”
　　ชิงสุ่ยยิ้ม “ข้าแค่อยากจะบอกว่าท่านเป็นผู้หญิงที่งดงามมาก”
　　“ไม่จำเป็นต้องบอกข้าหรอก ข้ารู้เรื่องนี้ดี”เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ย
　　“ท่านเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจมาก ดีจริงๆ โอ้ จริงสิ เรื่องต่างๆบนมหาทวีปวิหคอัคคีรำเป็นอย่างไรบ้าง?”ชิงสุ่ยชงชาหม้อหนึ่งแล้วรินใส่จอกชาและยื่นให้กับเฉินหวง
　　“ตอนที่ข้าออกมา ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม”
　　“ถ้ามีอะไรที่ต้องมาทำถึงที่นี่หรือ? หรือว่า ท่านอยากจะเข้ามาสู้ในโลกใบนี้?”ชิงสุ่ยถามอย่างสงสัย
　　“ท่านคิดว่าข้าเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานมากหรือไม่?”เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ย
　　ชิงสุ่ยพยักหน้าอย่างจริงจัง “ท่านคือเทพธิดา คือราชินี หลายคนย่อมต้องคิดว่าท่านมีความทะเยอทะยาน และอยากจะยืนอยู่บนจุดสูงสุด”
　　“มันมีบางอย่างที่ทำให้ข้าไม่มีทางเลือก ท่านเองก็มีความทะเยอทะยานใช่หรือไม่?”เฉินหวงกล่าวถาม
　　“ตอนนี้ถ้ายังก็ไม่รู้ แต่ที่ผ่านมาข้าก็ไม่ได้มีความทะยานมากขนาดนั้น ข้าพอใจในชีวิตที่ขาดมี และข้าก็อยากแก่ชราไปพร้อมกับหญิงสาวที่เขารัก แต่หญิงสาวโฉมงามหลายคนยังถูกคนไม่ดีไล่ล่า ดังนั้นข้าจึงต้องพยายามแข็งแกร่งๆเพื่อเอาชนะคนเหล่านั้น”ชิงสุ่ยกล่าว
　　“ข้าเชื่อแล้วว่าท่านเป็นคนพาล”เฉินหวงทั้งหัวเราะและดูโกรธ
　　“แม่นางน้อย ข้ารู้ว่าท่านอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับบางอย่าง”ชิงสุ่ยทำให้เฉินหวงดูจริงจัง
　　“มันคืออะไรหรือ?”เฉินหวงดูเหมือนจะรู้ว่าชิงสุ่ยต้องการจะถามอะไร
　　“ท่านมีผู้ชายที่ชอบหรือไม่? อย่าเพิ่งโกรธข้า ข้าแค่อยากจะรู้ว่าถ้าผู้ชายที่แม่นางน้อยชอบเป็นคนโลเลจะเป็นอย่างไร”
　　“ท่านพูดแต่เรื่องไร้สาระ ข้าขอตีท่านสักทีได้หรือไม่?”เฉินหวงจิบชา
　　“เรามาเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า แม่นางน้อย ว่าแต่ท่านจะอยู่ในดินแดนฟ้าอุดรนานเพียงใด?”ชิงสุ่ยไม่ถามอีกต่อไป
　　“ข้าเองก็ไม่รู้ แต่ก็คงจะนานพอตัวเพราะความสามารถบางอย่างของข้ายังสามารถพัฒนาในที่แห่งนี้ได้ แต่ข้ายังไม่อาจทำได้ดีพอถ้าหากไม่เข้าไปลึกกว่านี้ ดินแดนฟ้าอุดรเธอเป็นพื้นที่ที่อ่อนแอที่สุดในโลกใหม่นี้”เฉินหวงพูดด้วยน้ำเสียงหมดหนทางเล็กน้อย
　　ชิงสุ่ยก็ยังไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้ต้องการทำอะไร เธอดูลึกลับขึ้นเรื่อยๆและสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับเธอก็เป็นเพียงแค่ผิวเผิน
　　“ดูเหมือนพวกเราจะมีดวงสมพงษ์กัน ข้าคิดว่าข้าคงต้องอยู่ในดินแดนฟ้าอุดรไปอีกนาน เมื่อข้าเห็นท่าน ข้าก็รู้สึกเหมือนว่าถ้าได้กลับบ้านเกิด “ชิงสุ่ยหัวเราะ
　　“มันก็ผ่านมาสักพักแล้วที่พวกเราได้เจอกัน ท่านก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน”เฉินหวงกล่าวอย่างใจเย็น
　　“ถ้าหากข้าเป็นคนไม่ดี ท่านก็คงจะกลายเป็นผู้หญิงของข้านานแล้ว “ชิงสุ่ยคิดก่อนจะตอบกลับอย่างจริงจัง
　　เฉินหวงไม่คิดเลยว่าชิงสุ่ยจะกล้าพูดแบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไร เธอทำเพียงแค่ก้มหน้าเล็กน้อย
　　“อย่าโกรธเลย ข้าก็เพียงแค่อยากให้ท่านมีความสุข ข้ารู้ว่าอารมณ์ของผู้หญิงจะแปรปรวนมากขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดกับ……”
　　“ข้าไม่ได้โกรธท่าน และข้าก็จะปฏิบัติต่อท่านในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า เมื่อคิดถึงเพื่อนที่สำคัญที่สุด ข้าก็มองเห็นแสงสว่างของโลก”เฉินหวงยิ้ม
　　รอยยิ้มอันแสนงดงาม หยุดความนึกคิดของชิงสุ่ยไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะยิ้มตอบกลับอย่างเชื่องช้า “แม่นางน้อย ข้าพูดไม่ออกจริงๆ”
　　“เอาล่ะ ข้าคงต้องขอตัว แล้วเดี๋ยวอีกไม่นานข้าจะกลับมาใหม่”เฉินหวงลุกขึ้นยืนหันหลังแล้วจากไป
　　ชิงสุ่ยไปส่งเธอที่ประตูโดยไม่พูดอะไรต่อ เธอค่อยๆเดินหายไปจากลานสายตาของเขาโดยไม่ได้หันหลังกลับมามอง
　　ชิงสุ่ยรู้สึกถึงความสูญเสีย นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกละเลย อันที่จริงแล้วเขาเองก็รู้ว่าตัวของเขานั้นจะต้องอยู่ในส่วนลึกในใจของเธอ เพียงแค่เธอไม่พูดออกมาตรงๆเท่านั้น　　“เธอช่างเป็นผู้หญิงที่งดงามจริงๆ” เสียงของอวี้ซีหยวนดังขึ้นขณะที่เธอเดินเข้ามาทางด้านหลัง
　　“เธองดงามอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”ชิงสุ่ยยิ้มและหันหลังกลับไปมองอวี้ซีหยวน
　　อวี้ซีหยวนก็เป็นผู้หญิงที่งดงามมากเช่นกัน แต่ชิงสุ่ยรู้สึกว่าความงดงามของอวี้ซีหยวนงั้นเข้าถึงได้ง่ายกว่าความงามของเฉินหวงและถานท่ายหลิงเยียน
　　“นางเป็นภรรยาของท่านด้วยหรือไม่?”อวี้ซีหยวนถามด้วยความสงสัย
　　“ท่านไม่เห็นหรือ ว่านางไม่หันกลับมามองข้าเลยตอนที่จากไป”ชิงสุ่ยส่ายหน้าด้วยความเศร้าเล็กน้อย
　　“แปลกดีนะ!!”อวี่้ซีหยวนหัวเราะเบาๆ
　　“เอาล่ะเราอย่ามาพูดถึงเรื่องนี้เลย นางเป็นแค่เพื่อนของข้า และนางก็ได้ยินว่ามีหอคอยจักรพรรดิกำเนิดในเมืองนี้ นางจึงมาที่นี่เพื่อดูว่าข้าอยู่หรือไม่เท่านั้นเอง”ชิงสุ่ยหันหลังแล้วเดินกลับ
　　อวี้ซีหยวนเดินตามชิงสุ่ย “หรือว่าท่านตกหลุมรักนาง?”
　　“แม่สาวน้อย ท่านรู้หรือไม่ว่าความรักคืออะไร? อะไรถึงทำให้คนนึงตกหลุมรักอีกคน?”ชิงสุ่ยล้อเล่น
　　“ท่านมันคนพาล แน่นอนว่าข้าย่อมต้องรู้ว่าความรักคืออะไร”อวี้ซีหยวนตอบกลับ
　　ชิงสุ่ยมีความสุขที่ได้เห็นด้านแสนน่ารักของเธอ จากนั้นเขาก็กล่าวต่อไปว่า “ถ้าเช่นนั้นก็บอกข้าหน่อยว่าความรักคืออะไร? อย่าพูดในสิ่งที่คนอื่นบอกท่าน ถ้าหากท่านรู้ ท่านก็พูดในสิ่งที่ท่านรู้สึกออกมา”
　　“เออ ข้าเองก็อธิบายได้ แต่ท่านห้ามหัวเราะข้า”อวี้ซีหยวนดูกระอักกระอ่วม
　　“แน่นอน ข้าจะไม่หัวเราะท่าน”ชิงสุ่ยอยากรู้ว่าหญิงสาวคนนี้มีมุมมองความรักอย่างไร
　　“การได้รักใครสักคนจะทำให้เรามีความสุขที่ได้เห็นเขา ที่ได้พูดคุยกับเขา ได้มีความสุขทุกครั้งที่เขามาหา และคอยเป็นกำลังใจให้อยู่อย่างเงียบ หลายต่อหลายครั้งที่เราเห็นเขามีความสุข เราเองก็จะเป็นสุข”