สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ยังมีผู้อาวุโสระดับมหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมคอยคุ้มครองสำนัก
แต่ในตอนนี้ต่อให้มีค่ายกลของสำนักคอยคุ้มครอง เมื่อเผชิญหน้ากับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอกลับไม่อาจต้านทานได้
หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอไพล่สองมือไว้ด้านหลัง เขาก็เดินไปยังยอดเขาเรืองรองที่ค่อยๆ พังทลายอย่างไม่รีบไม่ร้อน
ในตอนนี้ยอดเขาเรืองรองอยู่ในสภาพปั่นป่วนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ต่างกระวนกระวายและสับสน
‘ไฉนถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?’
นี่คือความสงสัยในใจของทุกคน
สำนักไม่ได้ติดต่อกับโลกซ้อนโลกที่เหมือนกับสวรรค์ของเหล่าเซียนในตำนานหรือ?
ความได้เปรียบที่แสนวิเศษเช่นนี้ไม่ทำให้สำนักกลายเป็นผู้ปกครองแปดพิภพเหมือนกับฟ้าลิขิตหรือ?
โลกซ้อนโลกในตำนาน ไม่ใช่ว่ามียอดฝีมือไร้เทียมทานลงมายังแปดพิภพ เพื่อช่วยเหลือสำนักเหมือนกับเซียนหรือ?
ไม่ใช่วางแผนไว้แล้วหรือ ว่าจะทำลายระบบสำนักของเขากว่างเฉิง ในขณะเดียวกันก็จะกำจัดพวกเยี่ยนตี๋และซ่งอู๋เลี่ยงที่อยู่ในผนึกทะเลตะวันออก และรับเจ้าสำนักคนเก่าหวงกวงเลี่ยกลับมา?
ไม่ใช่ว่าจะสยบสำนักอื่น ปีนไปยังจุดสูงสุดของแปดพิภพ ปกครองสี่ทะเลหรอกหรือ?
…แต่ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนจะผิดไปหมด!
ในตอนนี้จอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ต่างมีใบหน้าสับสน
เยี่ยนจ้าวเกอก้าวมาทีละก้าว เจอจอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ที่ขวางทาง ก็ลงมือฆ่าอย่างสบายๆ
ลำแสงวิญญาณที่เชื่อมไปยังเส้นขอบฟ้าเหมือนกับแหวกสวรรค์บนยอดเขา ในตอนนี้สั่นไหวเล็กน้อย
ชายหนุ่มโบกมือ วังฝูงมังกรปรากฏขึ้น ตัดลำแสงนั้น
ถึงตอนนี้วังฝูงมังกรจะอ่อนแอ แต่ว่าก็มีแสงสว่างหลายสายแผ่พุ่งออกมารบกวนแสงวิญญาณ ทำให้มันไม่อาจรักษาสภาพได้ต่อ
เขาเดินมาถึงสถานที่ที่แสงวิญญาณพุ่งขึ้น เห็นประกายแสงทะลุยอดวิหารใหญ่อย่างไม่เห็นอิฐกระเบื้องในสายตา พุ่งทะยานไปด้านบนโดยตรง
วิหารพังทลาย ด้านในนั่งไว้ด้วยคนหนุ่มหน้าซีดเซียวผู้หนึ่ง หวงเจี๋ย คุณชายจรัสแสง ผู้เป็นหลานของหวงกวงเลี่ย บุตรของหวงซวี่
หวงเจี๋ยอิดโรยถึงขีดสุด บนใบหน้าไม่เห็นสีเลือดแม้แต่น้อย ทว่าสายตาที่มองเยี่ยนจ้าวเกอสุกใสเป็นอย่างยิ่ง
เยี่ยนจ้าวเกอมองหวงเจี๋ยพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อย “ตอนที่ผนึกทะเลตะวันออก หวงกวงเลี่ยจุดตะเกียงสีทองติดต่อกับโลกซ้อนโลก ข้ารู้ว่าในสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้ามีคนที่มีความพิเศษ สามารถสร้างตะเกียงทองซึ่งติดต่อกับโลกซ้อนโลกได้”
“คนของสำนักแสงสว่างมายังโลกแปดพิภพได้อย่างแม่นยำ โดยเฉพาะคนที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ลงมาอยู่ในแปดพิภพได้ ย่อมต้องมีการสนับสนุนของพวกเจ้า”
“เป้าหมายของพวกเขาคือตราประทับตะวัน และอาจจะยังมีมงกุฎจันทรา เมื่อได้รับของแล้วต้องรีบส่งไปยังโลกซ้อนโลก ดังนั้นทางเชื่อมสายนี้จะคงอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง”
“อย่างน้อย รอพวกเขาทำตามแผน ไปทะเลตะวันออกรอบหนึ่ง ก่อนที่จะมีผลลัพธ์ จะต้องพยายามรักษาทางเชื่อมไว้”
ชายหนุ่มกล่าวเรื่อยเปื่อย มาถึงเบื้องหน้าหวงเจี๋ย “กระนั้น ก่อนหน้านี้กลับไม่ทราบว่า คนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ที่รับหน้าที่นี้จะเป็นเจ้า”
หวงเจี๋ยเงยหน้ามองวังฝูงมังกรที่ครอบคลุมท้องฟ้า พลางถอนใจคำหนึ่ง “ก่อนหน้านี้ข้าเองก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะถูกทำลายเพราะเจ้าเช่นกัน”
เขาจ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอตรงๆ “เจ้าแข็งแกร่งมาก เหนือกว่าคนธรรมดา แข็งแกร่งจนไม่อาจเข้าใจ ข้ารับรู้ข้อนี้มาโดยตลอด
“แต่ข้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเจ้ารับมือผู้อาวุโสสามคน และแขกสองคนของสำนักแสงสว่างได้อย่างไร?
“ผู้อาวุโสหยางกับท่านผู่ยังพอว่า แต่อีกสามคน…”
หวงเจี๋ยขมวดคิ้ว “ข้ายินดีคิดว่า จุดที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายเพียงหนึ่งเดียวก็คือ บิดาของเจ้าเลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสองในตอนที่ออกมาจากทะเลตะวันออก แต่ความเป็นไปได้นั้นต่ำมาก ส่วนเจ้า ถึงแม้ว่าเจ้าจะมอบความประหลาดใจให้แก่พวกเรามากเกินไป และข้าเชื่อว่าวันหน้าเจ้าจะเป็นภัยร้ายอย่างแน่นอน ทว่าครั้งนี้พลังของเจ้าน่าจะยังไม่เพิ่มถึงระดับนี้”
“ของวิเศษที่สะกดร่องแยกนพยมโลกในปฐพีพิภพนั้น ตามเหตุผลแล้วเจ้าไม่สมควรใช้ได้ ต่อให้ใช้ได้ เจ้าจะรับมือพวกผู้อาวุโสเติ้งสามคนพร้อมกันได้หรือ?”
เยี่ยนจ้าวเกอก้มหน้ามองหวงเจี๋ยอย่างสงบนิ่ง “คิดไม่ออกหรือ?”
หวงเจี๋ยส่ายหน้า “คิดไม่ออกจริงๆ”
ชายหนุ่มก้มหน้า “ไปค่อยๆ คิดอยู่เบื้องล่างพร้อมกับบิดาเจ้าเถอะ อีกไม่นานปู่ของเจ้าจะตามลงไปเป็นเพื่อน”
เมื่อได้ยินดังนั้น หวงเจี๋ยพลันเงยหน้า สบตาเยี่ยนจ้าวเกอ สายตาของคนทั้งสองเย็นชาและเคร่งขรึม
“เมิ่งหวานกับมงกุฎจันทราไม่ได้ไปที่เขากว่างเฉิน และไม่ได้อยู่ที่นี่ ดูเหมือนจะถูกส่งไปที่โลกซ้อนโลกแล้วใช่หรือไม่?” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยถาม
“นั่นย่อมแน่นอน” หวงเจี๋ยตอบเสียงเรียบ
“ในเมื่อสำนักแสงสว่างคิดสอดมือมายังแปดพิภพ นั่นย่อมเป็นการยุ่งเกี่ยวทุกด้าน มงกุฎจันทราย่อมถูกเอาไปในทันที สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ถึงจะได้รับการช่วยเหลือ”
“อาจารย์ปู่อาทิตย์ม่วงติดอยู่ระหว่างโลกซ้อนโลกมาหลายปีแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็ก้าวเท้าสุดท้ายสำเร็จ ลอยไปยังโลกซ้อนโลก”
“เมื่อมีท่านคอยสนับสนุน บวกกับของวิเศษคุ้มกัน สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์มีศิษย์รุ่นเยาว์สามคนที่ไปยังโลกเบื้องบนพร้อมกับมงกุฎจันทราได้ ศิษย์น้องเมิ่ง ศิษย์พี่ถัง แล้วก็ข้า แต่เพราะต้องช่วยเหลือพวกผู้อาวุโสเติ้ง ข้าจึงรั้งอยู่ที่นี่”
หวงเจี๋ยมองวังฝูงมังกรที่ขวางทางแสงวิญญาณ ก่อนจะถอนใจอีกครั้ง “ในตอนนี้ดูเหมือนว่าข้าจะล้มเหลวแล้ว”
เยี่ยนจ้าวเกอพูดเรียบๆ “มงกุฎจันทราสุดท้ายจะเป็นของอวิ๋นเซิง นางจะเอาชนะเมิ่งหวานอย่างยุติธรรม ข้าขอรับรอง”
หวงเจี๋ยมองเยี่ยนจ้าวเกอ ลดเสียงเอ่ยว่า “ในตอนงานประชุมฝ่านภาที่ทะเลสาปปิดนภา ข้ารู้สึกว่าเจ้าจะกลายเป็นศัตรูของข้า แต่ไม่ใช่ในด้านวรยุทธ์”
“สู้กันโดยใช้วรยุทธ์เป็นวิธีท้ายสุดตลอดกาล ขั้นตอนสุดท้าย การตัดสินแพ้ชนะที่แท้จริง หลายครั้งจะถูกตัดสินก่อนลงมือ”
“แต่ดูเหมือนตอนนี้ สุดท้ายข้าจะประเมินเจ้าต่ำไป เจ้าแกร่งกว่าข้า ปัจจุบันข้ายังไม่รู้ว่าตัวเองแพ้ตรงที่ใด”
หวงเจี๋ยพลันหลับตาลง “แต่ว่าครั้งนี้ ถึงแม้ข้าจะแพ้ แต่เจ้าก็ไม่ได้ชนะ”
เสียงยังไม่ทันขาดลง บนท้องฟ้าพลันสั่นไหวอย่างรุนแรง มีกลิ่นอายที่น่ากลัวถึงขีดสุดสายหนึ่งลอยมา แข็งแกร่งกว่าเติ้งเซินซึ่งเป็นจอมยุทธ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่มาก
เปลวไฟลุกไหม้ขึ้นรอบตัวหวงเจี๋ย ลำแสงวิญญาณเหนือศีรษะของเขาสั่นสะเทือนวังฝูงมังกร ชี้นำให้กลิ่นอายนั้นลงมายังโลกแปดพิภพ
เวลาแค่พริบตาเดียว ความแข็งแกร่งของกลิ่นอายนั้นก็เกินกว่าขีดจำกัดที่แปดพิภพจุบรรจุได้!
“ข้าใช้ชีวิตแลกเปลี่ยนให้อาจารย์ของข้าในสำนักแสงสว่างลงมือครั้งหนึ่ง ทำลายการจำกัดพลังฝึกปรือจากพลังแห่งเขตแดน” หวงเจี๋ยลืมตา “เยี่ยนจ้าวเกอ ข้าจะใช้ร่างที่ต้องตายของข้าเอาเจ้าไปด้วย”
เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจใช้ตราประทับตะวันได้อีกแล้ว เหมือนกับจะมีเส้นทางที่ถูกหวงเจี๋ยลากไปตายพร้อมกันเท่านั้น
แต่ว่าเขายังคงมีอารมณ์ผ่อนคลาย กลับหัวเราะเล็กน้อย “ใช้เลือดเหนี่ยวนำตะเกียงทองสั่นแสงสวรรค์ วิธีนี้แปลกประหลาดหรือ?”
ได้ยินเยี่ยนจ้าวเกอเรียกชื่อวิชาของตนถูก ม่านตาของหวงเจี๋ยพลันหดตัวลง!
เยี่ยนจ้าวเกอยกมือขึ้นกรีดบนข้อมือของตัวเอง จากนั้นก็ใช้นิ้วแตะเบาๆ เส้นเลือดสายหนึ่งลอยขึ้นกลางอากาศ ผสมเข้าไปในแสงวิญญาณ
ในแสงวิญญาณพลันมีละอองเลือดหย่อมหนึ่งลอยขึ้น ประกายแสงสับสนปั่นป่วน ไม่อาจคงสภาพได้อีก
พลังอันน่ากลัวที่มาจากท้องฟ้านั้นเหมือนกับเจอกำแพง ไม่อาจลงมายังโลกแปดพิภพได้!
เสียงพ่นลมคล้ายดังมาจากสวรรค์ แฝงด้วยความโกรธ
เยี่ยนจ้าวเกอกลับไม่สนใจ ก้มมองหวงเจี๋ย กล่าวอย่างราบเรียบ “เจ้าตาย ข้ารอด ง่ายๆ เช่นนี้”
บนใบหน้าที่เคร่งขรึมมาโดยตลอดของหวงเจี๋ยปรากฏความตกตะลึงสับสน
เขาขยับร่างกาย คิดลุกขึ้น
เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมืออกมาแตะที่หน้าผากเขาเบาๆ
“เปรี้ยง!”
หวงเจี๋ยคนกลายเป็นละอองเลือด กระจายเต็มอากาศ